ایا رفتار افراد قابل تغییر هست یا باید تحملشان کرد؟

[نارون1]

دو طرف اینجا نقش دارن ..... هم خود فرد و هم اطرافیان

خود فرد این رفتار رو انجام میده و اطرافیان با رفتارشون اون رو تقویت میکنن .......

البته به فرد باید آموزش داد که موقع عصبانیت باید رفتارهای خاصی رو انجام بده ..... به اطرافیانش بگه چنانچه خودش متوجه رفتارش در اون لحظه نیست اون رو آگاه کنن

وقتی عصبانی میشه ، یک لحظه چشمانش رو ببنده ، یک نفس عمیق بکشه ...... از محیط دور بشه

و وقتی آروم شد ، دوباره به حل مساله بپردازن ...........

.................................................. ...
خانواده نباید به عصبانیتش دامن بزنن ...... وقتی اوضاع آروم شد ، نباید قضیه فراموش بشه .......

باید دوباره حالا بشینن و راجع به رفتارها و عواقبش صحبت کنن ......

تذکر داده بشه ، این رفتار مناسب نیست ، میشه از راههای دیگه هم استفاده کرد ........

وقتی عصبانیتش بالا میگیره ، فورا یک لیوان آب به دستش بدن ..... وقتی خورد ، آروم صحبت کنین ، همیشه وقتی یکی داد بزنه ، اون یکی سعی میکنه صداش رو بالاتر ببره .........

آرامش شما باعث میشه بهش متنقل بشه ......

باید پی برد چه مسائلی به عصبانیتش دامن بزنه ، اون رو کمتر کنن ........

[homeyra]

به نظرم باید مشاوره روانشناسی هم بشن البته باید بهشون تذکر هم داد چون اعصاب بقیه هم خراب میشه.....تو خانواده به نظرم باید حل بشه......نه جای دیگه ....میشه کمکشون کرد البته باید مسیله رو در گذشته-نوع کار-شغل اون فرد-تربیت-ذات خود فرد(مثلا برعکسش هم هست یکی انقد خونسرده که از طرف دیگه ادم نمیدونه چیکارکنه(برخورد کردین؟؟)

من به شخصصه با این نوع آدمای خونسرد برخورد داشتم اونم چه برخورد نزدیکی!!!!!!!؟؟چون اون شخص کسی نبود جز خودمواقعیتش یکم رو اعصاب همه بودم چون زیادی بیخیال بودم مثلا قرار بود ساعت 7 بریم مهمونی من تازه ده دقیقه به هفت میرفتم حموم ولی خیلی تغییر کردم،خیلی(اینم یه مورد خوب برای آقای شوماخر که میگن میشه رفتارو تغییر داد یا نه) .دیگه وقت دیگران برام مهم شده ولی هنوز خونسردیمو از اون موقعا به ارث بردم ولی از نوع خوبش(نه اعصاب خوردکن)طوریکه برای اطرافیانم ی خصوصیت خوب شده.من میگم میشه رفتار رو بهبود بخشید(نه اینکه 180درجه تغییرش بدیم) یعنی اون رفتار نابهنجارو تبدیل کنیم به رفتاری که هم خودمون ازش لذت ببریم هم دیگران

[نارون1]

به نظرم باید مشاوره روانشناسی هم بشن البته باید بهشون تذکر هم داد چون اعصاب بقیه هم خراب میشه.....تو خانواده به نظرم باید حل بشه......نه جای دیگه ....میشه کمکشون کرد البته باید مسیله رو در گذشته-نوع کار-شغل اون فرد-تربیت-ذات خود فرد(مثلا برعکسش هم هست یکی انقد خونسرده که از طرف دیگه ادم نمیدونه چیکارکنه(برخورد کردین؟؟)

دقیقا حرفتون درسته.........

در مقابل ، افرادی هستند که اینقدر خونسردانه کارشون رو انجام میدن که به بی مسئولیتی تعبیر میشه .... و دیگران مجبورن کارشون رو برعهده بگیرن

شما با این افراد و افراد مثال زده شده برخورد کردین ؟؟؟؟؟

عکس العمل شما چی بوده ؟؟

دوستان هم میتونن همراهی کنن //////////

[نارون1]

من به شخصصه با این نوع آدمای خونسرد برخورد داشتم اونم چه برخورد نزدیکی!!!!!!!؟؟چون اون شخص کسی نبود جز خودمواقعیتش یکم رو اعصاب همه بودم چون زیادی بیخیال بودم مثلا قرار بود ساعت 7 بریم مهمونی من تازه ده دقیقه به هفت میرفتم حموم ولی خیلی تغییر کردم،خیلی(اینم یه مورد خوب برای آقای شوماخر که میگن میشه رفتارو تغییر داد یا نه) .دیگه وقت دیگران برام مهم شده ولی هنوز خونسردیمو از اون موقعا به ارث بردم ولی از نوع خوبش(نه اعصاب خوردکن)طوریکه برای اطرافیانم ی خصوصیت خوب شده.من میگم میشه رفتار رو بهبود بخشید(نه اینکه 180درجه تغییرش بدیم) یعنی اون رفتار نابهنجارو تبدیل کنیم به رفتاری که هم خودمون ازش لذت ببریم هم دیگران

چه عالی ....... شما یک نمونه بارز هستی که میشه از تجربیاتتون استفاده کرد

از چه روشهایی برای تغییر رفتارتون استفاده کردی ؟؟

اطرافیان چقدر موثر بودن ؟؟

[وحید 0319]

دقیقا حرفتون درسته.........

در مقابل ، افرادی هستند که اینقدر خونسردانه کارشون رو انجام میدن که به بی مسئولیتی تعبیر میشه .... و دیگران مجبورن کارشون رو برعهده بگیرن

شما با این افراد و افراد مثال زده شده برخورد کردین ؟؟؟؟؟

عکس العمل شما چی بوده ؟؟

دوستان هم میتونن همراهی کنن //////////

بله...خیلی زیاد.....مثلا گاهی یه تلفن ضروری میزنم بعد فرداش میبینم طرف زنگ زده میگه کارداشتی؟؟...به خدا نمیدونم چی بگم...یا مثلایه جا میخوایم بریم تو ماشین میشینم ....حالا مگه میان ؟؟
هی باید صداشون بزنی.....یا مثلا نوه ها میان خونمون پدرومادر که هیچی قربونشون برم ....یکی باید اونارو جمع کنه...تمام وسایل مارو میریزن به هم ....والدینم هیچی نمیگن...تازه تشویق هم میکنن.....صبر هم تا یه جا جواب میده ..به نظرم رو حساب بچگی هم نباید گذاشت....بعد مثلا من میرم خونشون....وسایلشونو برمیدارم فقط برای اینکه بفهمن......اونا متوجه میشن منظورم چیه؟؟....

[نارون1]

بله...خیلی زیاد.....مثلا گاهی یه تلفن ضروری میزنم بعد فرداش میبینم طرف زنگ زده میگه کارداشتی؟؟...به خدا نمیدونم چی بگم...یا مثلایه جا میخوایم بریم تو ماشین میشینم ....حالا مگه میان ؟؟
هی باید صداشون بزنی.....یا مثلا نوه ها میان خونمون پدرومادر که هیچی قربونشون برم ....یکی باید اونارو جمع کنه...تمام وسایل مارو میریزن به هم ....والدینم هیچی نمیگن...تازه تشویق هم میکنن.....صبر هم تا یه جا جواب میده ..به نظرم رو حساب بچگی هم نباید گذاشت....بعد مثلا من میرم خونشون....وسایلشونو برمیدارم فقط برای اینکه بفهمن......اونا متوجه میشن منظورم چیه؟؟....

درسته ........ با این مواردی که میگین راجع به بچه ها برخورد داشتم

یکی از فمیلامون 2 تا پسر داره ، اینا فوق العاده شیطون بودن ، وقتی اینا همه چیز رو بهم میریختن ، مادرشون فقط در حد اسم صدا کردن ، با لطافت تمام .......

خونسرددددددددددد .......

به نظرم وقتی والدین هیچی نمیگن ، شما اقدام کنین ( البته چون نزدیکین ) ، نه با زور و سروصدا با ملایمت ولی با صلابت ، این وسایل برای بازی نیست ، اون قسمت یا با این ها میتونین بازی کنید

حتی الامکان حساسشونم نکنین ........

اینکه شما هم میری خونشون وسایلشون رو برمیداری تا بچه ها متوجه بشن ........ نه ، متوجه نمیشن ، مخصوصا اگه سنشونم کم باشه

چون اثر سوء رفتار رو همون موقع باید بهش گوشزد کنین ، وقتی زمانش بگذره ، بچه فراموش میکنه ، حتی ممکنه از رفتار شما تعجب کنه یا الگوبرداری ........

[mamadshumakher]

ممنون از جواب و همیاری همتون.پس تا اینجا نتیجه گرفتیم که محیط و وراثت در رفتار فرد تاثیر گذار هست و ازونجایی که ما جزئ محیط فرد مورد نظر حساب میشیم پس میتونیم رفتار فرد رو تغییر بدیم.یا حتی خودمون خودمونو بهبود ببخشیم.نمونه homeyra
اما یه چیزی ادم رو میترسونه.خانم نارون عزیز گفتن وقتی فردی عصبی میشه نباید دیگران عصبی تر بشن.حتی تو اون لحظه هم دوستش داشته باشنو بهش یه لیوان آب بدن تا فرد متوجه رفتار اشتباهش بشه.و بعد از قضیه هم نباید همه چی تموم شه.خب اینو یاد گرفتیم.اما همونطور که میدونید من فقط یک عصبانیت رو مثال زدم که و یک راهکار پیدا شد.اما در مقابل افرادی هم خیلی خونسرد هستن که باز اون راهکار متفاوتی نیاز داره.اما طیف رفتارهای نا مناسب در محیط خانواده خیییلی بیشتر از این دو مورد هست و این یعنی راهکار ها هم بسیار گسترده.و این موضوع به نظرم واقعا ترسناک هست.
یکی عجوله.میره تو ماشین میشینه حالا هی بوووق بوووق که زودباشید بیاید دیگه.یکی بی توجه به علایق بقیه فقط دوست داره کانال مورد علاقشو ببینه.یکی همش دستور میده.یکی کار هیچکیو قبول نداره.یکی همیشه اتاقش شلخته هست.اینایی که میگم طرف خودش میدونه اینجوریه.اما مستعد این نیست که این ایرادشو بر طرف کنه.چرا؟اخه اگه اینجوری باشه که ما باید دنیای کتاب بخونیم تا انواع راهکارهارو پیدا کنیم.چرا نباید بتونیم معمولی باشیم؟

[homeyra]

چه عالی ....... شما یک نمونه بارز هستی که میشه از تجربیاتتون استفاده کرد

از چه روشهایی برای تغییر رفتارتون استفاده کردی ؟؟

اطرافیان چقدر موثر بودن ؟؟

واقعیتش وقتی میدیدم دیگران کارشونو انجام دادن و من حالا میخوام شروع کنم(چه توی اون مثالی که براتون توی پست قبلی زدم و چه توی کارای مدرسم)احساس بدی پیدا میکردم.یا وقتی سر قرارا با دوستان،دیر میکردم،این احساسو داشتم که داره حسشون نسبت به من تغییر میکنه و میخوان که یواش یواش از من یک"بدقول" رو توی ذهنشون بسازن و من اینو اصلا دوس نداشتم.درصورتیکه من بدقول نبودم ،من زیادی از حد خونسرد بودم ولی بیخیال بودنم باعث شده بود ی سری از اخلاقای بد دیگه بهم نسبت داده بشه و این خوب نبود.این بود که خودم تصمیم گرفتم یه تغییری توی رفتارام ایجاد کنم.
اطرافیان هم بی تاثیر نبودن،یک نکته خوبی که توی رفتار خانوادم بود این بود که هیچوقت سرزنشم نکردن(که اگه غیر این بود به نظرم،تغییر رفتارم محال بنظر میرسید)
در جواب آقای شوماخرهم که میگن چرا نباید معمولی باشیم من فکر میکنم این افراد خودشون نمیخوان تغییر کنن،شاید یجورایی از این رفتارشون دارن لذت میبرن،همونطور که گفتم من خودم "تغییر کردن"خواستم،در مورد ضررهای رفتارم فکر کردم،شاید بهترین راه این باشه که از مضرات رفتار بد اون شخص و اینکه چه وجهه ای توی جامعه پیدا میکنه،با خود اون شخص صحبت بشه تا در مورد رفتارش کمی فکرکنه

[نارون1]

ممنون از جواب و همیاری همتون.پس تا اینجا نتیجه گرفتیم که محیط و وراثت در رفتار فرد تاثیر گذار هست و ازونجایی که ما جزئ محیط فرد مورد نظر حساب میشیم پس میتونیم رفتار فرد رو تغییر بدیم.یا حتی خودمون خودمونو بهبود ببخشیم.نمونه homeyra
اما یه چیزی ادم رو میترسونه.خانم نارون عزیز گفتن وقتی فردی عصبی میشه نباید دیگران عصبی تر بشن.حتی تو اون لحظه هم دوستش داشته باشنو بهش یه لیوان آب بدن تا فرد متوجه رفتار اشتباهش بشه.و بعد از قضیه هم نباید همه چی تموم شه.خب اینو یاد گرفتیم.اما همونطور که میدونید من فقط یک عصبانیت رو مثال زدم که و یک راهکار پیدا شد.اما در مقابل افرادی هم خیلی خونسرد هستن که باز اون راهکار متفاوتی نیاز داره.اما طیف رفتارهای نا مناسب در محیط خانواده خیییلی بیشتر از این دو مورد هست و این یعنی راهکار ها هم بسیار گسترده.و این موضوع به نظرم واقعا ترسناک هست.
یکی عجوله.میره تو ماشین میشینه حالا هی بوووق بوووق که زودباشید بیاید دیگه.یکی بی توجه به علایق بقیه فقط دوست داره کانال مورد علاقشو ببینه.یکی همش دستور میده.یکی کار هیچکیو قبول نداره.یکی همیشه اتاقش شلخته هست.اینایی که میگم طرف خودش میدونه اینجوریه.اما مستعد این نیست که این ایرادشو بر طرف کنه.چرا؟اخه اگه اینجوری باشه که ما باید دنیای کتاب بخونیم تا انواع راهکارهارو پیدا کنیم.چرا نباید بتونیم معمولی باشیم؟

چرا بعضی افراد نمیخان معمولی باشن ؟؟

چند دلیل وجود داره :

- شاید خودشون متوجه اشتباهشون نیستن
- شاید اطرافیان ناخودآگاه این رفتار رو تقویت میکن
- شاید با این رفتار به سود و منفعتی رسیدن
- شاید فکر میکنن جای تغییر وجود نداره ، باید پذیرفت
-.....

[mamadshumakher]

پس با این حساب باید گفت کسانی که زیاد در معرض ایرادهای اخلاقی نیستن از نعمت بزرگی برخوردارند.چون اینجور افراد برای دیگران هم معتمدند هم ارومند هم راز دارند هم شادابند هم با حوصلن هم صبورن هم به وقت دیگران اهمیت میدن هم کسی رو کوچیک نمیکنند وووو..... که به همه ی اینا میشه گفت صفات خوب.
ایا دارا بودن صفات مختلف با کارکرد قسمتهای مختلف مغز در ارتباط هست؟