مسئولیت راننده در برخورد با عابر پیاده

[MR_Jentelman]

یک وکیل پایه یک دادگستری گفت: مطابق ماده 333 قانون مجازات اسلامی، در مورادی که عبور عابر پیاده ممنوع است اگر عبور نماید و راننده‌ای که با سرعت مجاز و مطمئنه در حرکت بوده و وسیله نقلیه نیز نقص فنی نداشته باشد و در عین حال قادر به کنترل نباشد و با عابر برخورد كرده و منجر به فوت یا مصدوم شدن وی شود، راننده ضامن دیه و خسارت وارده نیست.


بهزاد اکبرآبادی کارشناس ارشد حقوق جزا اظهاركرد: در ماده 332 قانون مجازات اسلامی، باید امر آمر قانوی بررسی شود و وظیفه مامور در مقابل آمر قانونی چیست؟ که در این خصوص سه نظریه وجو دارد؛ اول اطاعت محض و بدون چون و چرا از آمر، دوم وجدان آگاه که هر ماموری مسئول اعمال خویش است و نمی تواند به استناد امر آمر قانونی از خود سلب مسئولیت کند و سوم رعایت ظواهر یعنی یک حالت بینابینی بین دو نظریه دیگر.

اکبرآبادی تصریح کرد: اگر مخالفت دستور با قانون آشکار باشد مامور ملزم به اجرای آن نیست و در این مورد مامور باید از قوانین آگاهی داشته باشد اما اگر تشخیص این مخالفت ظریف و دقیق و سخت باشد قابل استناد به وسیله مامور برای سلب مسئولیت خواهد بود.

وی خاطر نشان کرد: قوانین ایران تحت تاثیر هر سه نظریه قرار گرفته اند و طبق این ماده هم مشخص نیست که مامور با استفاده از کدام یک از این سه نظریه می تواند از خود سلب مسئولیت کند اما اینکه می گوید هیچگونه تخلفی از مقررات نکرده باشد مواد نظریه سوم است هر چند قرینه اخلاقی برای آن وجود دارد و آن نظامی بودن مرتکب است چرا که در عرف نظامیان دستور مافوق باید به هر صورت اجرا شود.



در ماده 333 قانون مجازات اسلامی چهار شرط برای عدم مسئولیت راننده بیان شده است که عبارتند از عابر پیاده از محل ممنوعه عبور کند، راننده با سرعت مجاز در حرکت باشد، وسیله نقلیه نقص فنی نداشته باشد، راننده قادر به کنترل نباشد.



اکبرآبادی اذعان كرد: در موارد اعمال ماده 332 قانون مجازات اسلامی، دادگاه باید به قانون بکارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب 18 دی ماه 1373 نیز توجه داشته باشد که این قانون به موارد استفاده از سلاح توسط مامورین نظامی، انتظامی و اطلاعاتی پرداخته است.

این عضو پیوسته انجمن جرم شناسی ایران عنوان کرد: در ماده 333 قانون مجازات اسلامی چهار شرط برای عدم مسئولیت راننده بیان شده است که عبارتند از عابر پیاده از محل ممنوعه عبور کند، راننده با سرعت مجاز در حرکت باشد، وسیله نقلیه نقص فنی نداشته باشد، راننده قادر به کنترل نباشد.

وی ادامه داد: از ظاهر ماده چنین بر می آید که قانونگذار در مقام احصاء شرایط بوده است و اگر مقررات دیگری هم رعایت نشود راننده همچنان فاقد مسئولیت است مثلا اگر راننده مهارت نداشته باشد یا گواهینامه نداشته باشد اما چهار شرط مذبور را رعایت نکرده باشد مسئول نیست.

اکبرآبادی در پایان گفت: در تصادفات و سوانح رانندگی که با عابر پیاده رخ می دهد معمولا اصل بر تقصیر راننده اتومبیل و بی گناهی عابر پیاده گذاشته می شود اما این مسئله با مفاد ماده 333 و موازین قانونی دیگر سازگاری ندارد، دادگاه ها نیز در این زمینه تصمیم های مختلفی می گرفتند تا اینکه به صدور رای وحدت رویه منجر شد.






منبع: ایسنا