تاريخچه پرچم ايران
پرچم ایران، از دوره ناصرالدین شاه قاجار دارای سه رنگ شامل رنگهای سبز، سفید، و سرخ است.
نشان کنونی در پرچم ایران، نشان جمهوری اسلامی نام دارد که شرح و تفسیر رسمی آن در اصل ۱۸ قانون اساسی آمدهاست.
اما بطور خلاصه این نشان بیانگر واژهٔ عربی «الله» و شعار اسلامی «لا اله الا الله» به زبان عربی، است که روی رنگ سفید پرچم قرار گرفتهاست. همچنین ۲۲ «اللهاکبر» به رنگ سفید و به نشانه پیروزی انقلاب در روز ۲۲ بهمن، در حاشیه پایین رنگ سبز و حاشیه بالای رنگ سرخ نوشته شدهاست.
پرچم دوران هخامنشی به احتمال زیاد عقابی با بالهای گشوده با قرص خورشیدی در پشت سر عقاب بودهاست و در زمان اشکانیان پرچمی استفاده میشد که به خورشید مزین بودهاست. منبع عمده ما از نشانههای اشراف دوره ساسانی و درفشهای روزگار ساسانی، کتاب شاهنامه و منابع اسلامی میباشد.
همچنین تعداد هیجده مُهر مربوط به دوره ساسانی که در اطراف دریاچه خوارزم پیدا شدهاست و سنگنبشتههای ساسانی و پارهای اشارات موجود در منابع رومی آگاهیهایی در این زمینه به ما میدهند. در سدههای آغازین پس از اسلام رنگ سیاه رنگ خلفای عباسی و پیروان و طرفداران آنها بوده و رنگهای سبز و سفید نیز رنگ مورد علاقه در پرچمهای مخالفان عباسیان مانند علویان، فاطمیان مصر و شورشیان ایرانی بودهاست.
از حدود قرن ۹ هجری (پانزده میلادی) نشان شیر و خورشید نشان محبوبی در پرچمهای ایران بودهاست. این نشان در دورههای مختلف و نزد سلسلههای شاهی مختلف به صورتهای متفاوتی تعبیر شدهاست. این نشان در ابتدا تنها نماد ستارهبینی بود نه نشانه پادشاهی، ولی بعدها تعبیری اسلامی-شیعی پیدا نمود.
تعبیرهای ملیگرایانه و سلطنتی از این نشان بعدها در دورانهای قاجار و پهلوی به این نشان داده شد. در زمان فتحعلی شاه قاجار شمشیری به دست شیر داده میشود و استفاده از این نشان تا انقلاب ۱۳۵۷ ادامه پیدا میکند. نشان شیر و خورشید بعد از انقلاب ۱۳۵۷ با نشان جمهوری اسلامی جایگزین میگردد.
ادامه دارد......
علاقه مندی ها (Bookmarks)