سرپرستی و هدایت گروه در کوهنوردی و غارنوردی

[باستان شناس]

سرپرستی و هدایت گروه :

هدف از درس هدایت گروه دانستن وظایف یک سرپرست قبل از اجرای برنامه، در حین اجرای برنامه، و بعد از اجرای برنامه می باشد.

این مسئولیت در تیم و برنامه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

زیرا در واقع جان افراد تیم در دست اوست به این دلیل که تصمیم گیرنده نهایی سرپرست تیم است اوست که برنامه را هدایت می کند و همه افراد تیم از سرپرست تبعیت می کنند و همین طور نحوه اجرای برنامه چه از لحاظ کیفیت و کمیت تا حدود زیادی به سرپرست بستگی دارد.

و نتیجه گرفتن از برنامه نفرات تیم و خود سرپرست بدلیل صرف هزینه ها و زمان مهم می باشد.


نقطه اول

از لحظه ای که برنامه به ذهن یک فرد می رسد و یا اجرای برنامه به عهده یک شخص گذاشته می شود، مسئولیت سرپرستی او نیز آغاز می شود و شروع به برنامه ریزی و طراحی برنامه می کند.

وظایف سرپرست به سه دسته قسمت تقسیم می شود:

- وظایف قبل از اجرای برنامه
- وظایف در حین اجرای برنامه
- وظایف بعد از اجرای برنامه






وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه :

قبل از اجرای برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد.

هدف از اینگونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد.

می توان 3 عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت :

1- طبقه بندی افراد
2- طبقه بندی برنامه
3- هزینه برنامه


1- طبقه بندی افراد:

تمام افرادی که خواهان شرکت در برنامه هستند، را می توان طبقه نمود. پس از طبقه بندی و با توجه به تواناییها می توان برای صعود دیواره ای بلند نفرات را انتخاب کرد و یا راهپیمایی چند ساعته د ر دشتی سرسبز و یا صعود قله ای را پیشنهاد نمود.

یک سرپرست می تواند برنامه را طبق افراد شرکت کننده تعیین و طراحی کند و یا بعد از تعیین بر نامه، نفرات خود را برای برنامه طبق طبقه بندی آنها مشخص سازد.

واقع گرایی در طراحی و اجرای برنامه های کوهنوردی اصلی انکار ناپذیر است.

نباید تحت تاثیر احساسات به منظور تامین نظر دوستان، تسلیم خواستهای غیرمنطقی شده و تصمیم گیری نمود.
برخی گذشتها و یا بلند پروازی های غیرمعقول می توانند خطر آفرین باشند.
توجه کافی به قابلیتهای افراد علاوه بر تضمین سلامتی و موفقیت تیم، تجربه ای خوشایند و الگویی صحیح از یک صعود برنامه ریزی شده در ذهن تک تک شرکت کنندگان به یادگار باقی خواهد گذارد.


می توان افراد را بر حسب موارد زیر طبقه بندی نمود:

الف) تجربه
ب) توان (روحی و جسمی)
ج) مسوولیت پذیری


الف) تجربه

استمرار در کوهنوردی می تواند باعث افزلایش تجربه گردد. بدیهی است هوش، دقت نظر، مطالعه، و تبادل نظر با دیگر کوهنوردان و افراد با تجربه می تواند این روند را سرعت بخشد.

نباید فراموش کرد که همیشه میزان تجربه هر کوهنورد با سن و حتی سالهای فعالیتش رابطه مستقیمی ندارد بلکه کمیت و کیفیت برنامه های موفق اجرا شده توسط وی و همچنین عملکردش در برنامه های گذشته و حال بهترین شاخص تجربه اوست.


ب) توان:

توان به معنای قابلیت اجرای برنامه را می توان به 2 قسمت تقسیم کرد:
توان روحی – توان جسمی

منظور از توان جسمی، آمادگی اجرای برنامه های کوهنوردی اعم از عمومی مانند توازن هوازی، انعطاف پذیری، استقامت و تخصصی مانند سنگنوردی و یخ نوردی است.

توان روحی، آمادگی ذهنی مطلوب جهت تحمل فشارهای روانی ناشی از محدودیتها و سختیهای صعود است.

آمادگی روحی و جسمی مکمل یکدیگرند و در اکثر مواقع ضعف در یکی باعث افت دیگری نیز خواهد شد.


ج) مسئولیت پذیری:

لزوم شرکت در گروههای کوهنوردی ، قبول مسئولیت در حد توان و داشتن دیدگاههای جمع گرایی می باشد. افراد باید از برخی خواستها و تمایلات خود بخاطر دیگران چشم پوشی نماید و بجای تلاش برای موفقیت شخصی به دنبال کسب پیروزی گروهی باشند. معمولاً سرپرست یک گروه کوهنوردی ، پرمسئولیت ترین فرد گروه است.

در آخر طبق طبقه بندی افراد سرپرست تیم می تواند نفرات خود را برای برنامه مشخص سازد. اعم از اینکه برنامه از چه نوع درجه سختی و فنی برخوردار است می تواند نفرات خود را بر حسب تجربه و توانایی ها و مسئولیت پذیری انتخاب کند. تعیین صحیح نفرات تیم نقش مهمی در اجرای موفق برنامه ایفا می کند.

در صورت لزوم یک سرپرست می تواند برنامه های تمرینی برای برنامه اصلی خود در نظر بگیرد، و با اجرای برنامه هایی، شرایطی مشابه برنامه اصلی خود بوجود آورد تا در عین اینکه آمادگی افراد را اعم از تجربه، توانایی جسمی و روحی و مسئولیت پذری و ... بالا می برد، شناختی تقریباً کافی از نفرات شرکت کننده برای انتخاب و همچنین برخورد مناسب با آنها در برنامه اصلی بدست آورد. این تمرینات می توانند هم در داخل شهر باشند و هم در کوهستان. بدیهی است دشواری تمرینات به مرور از ساده به مشکل است .

موفقیت در بر نامه های تمرینی باعث می شود گروه پیروزی را الگو قرار دهند. افزایش تجربه باعث افزایش توان روحی و جسمی می گردد.



ادامه دارد..

[باستان شناس]

2- طبقه بندی برنامه ها:

برنامه های کوهنوردی را می توان برحسب موارد ذیل تقسیم بندی نمود و یک سرپرست می تواند بر حسب موارد زیر برنامه خود را طراحی کند.

الف) مدت زمان اجرا
ب) فصل
ج) دشواری و سختی مسیر ( آشنایی با منطقه)


الف) مدت زمان اجرا:

زمان بندی و مدت زمان مورد نیاز اجرای هر برنامه ای را می توان تخمین زد.

اگر در محاسبات دقت نکنیم احتمال دارد در اجرای برنامه با کمبود وقت و زمان مواجه شده ، مجبور شویم برنامه را ناتمام رها کرده، بازگردیم.

تخمین مدت زمان برنماه می تواند از اهمیت خاصی برخوردار باشد زیرا براساس آن می توانیم تدارکات لازم را باخود در برنامه ببریم و برای استفاده روزانه برنامه ریزی کنیم و همین طور نفرات خاص خود را تعیین کنیم.

هر قدر مدت زمان اجرا و تعداد روزها افزایش می یابد نیاز به پزشک و امکانات درمانی و نیز برخی امکانات خاص نیز بیشتر می شود.



ب) ارتفاع:

تنوع قلل، ارتفاعات گوناگون و شرایط اقلیمی مختلف که بر آنها حاکم است ، کوهنوردان را ملزم می سازد تا بر حسب توانایی تکنیکی (تیمی و فردی) و امکانات و ابزاری که در اختیار دارند برنامه ریزی نمایند.

با غزایش ارتفاع، دما، اکسیژن و فشار هوا کاهش یافته و صعود دشوار تر می شود.

به همین دلیل بهتر است قبل از اقدام به صعود قلل مرتفع ، سطح خود را در ارتفاعات کمتر و شرایط سهل تر محک زد و با آگاهی بیشتر نسبت به توانایی های خویش ، عازم مناطق مرتفع شد.

نباید فراموش کرد که در ارتفاعات همیشه محاسبات قبلی درست از آب در نمی آید.

چون در کوهستان تغییرات دما و شرایط جوی شدیدتر و سریعتر می باشد، معمولاً آنها که خود را آماده ساخته اند، سالم تر و موفق ترهستند.

[باستان شناس]

ج) فصل :

اطلاع از شرایط مختلف فصلهای سال و تاثیر آن بر کوهستان از لحاظ شرایط جوی، اختلاف دما و بارشها و همچنین اطلاع از مسیرهای صعود در فصول مختلف از وظایف مهم یک سرپرست است که با توجه به آنها و محدودیتی که بوجود می آورند برنامه ها را طراحی کند و در حین اجرا از آن موارد برای اجرای مو فق برنامه استفاده کند.

معمولا مسیرهای صعود در تابستان و زمستان متفاوت هستند.

مسیری که در تابستان یک ساعته به سادگی طی می شود، برف کوبی پر حجم و چند ساعته زمستانه، می تواند آن را تبدیل به مسیری وقت گیر و بسیار دشوار و خسته کننده نماید. یال وسیعی که چمنزاری زیبا آن را پوشانده، در زمستان می تواند مستعد ریزش بهمن باشد.

نباید فراموش کرد که همیشه تابستان ساده ترین و بهترین فصل صعود نیست .

صعود کوه تفتان و سنگنوردی در بیستون به لحاظ گرمای طاقت فرسا و کمبود آب مثال بارزی بر این مدعاست.
د) دشواری و سختی مسیر( آشنایی با منطقه):

به لحاظ سا ختاری ، قلل، رشته کوهها و مناطق مختلف، دشواری صعود یکسانی ندارند.

صعود یک کوه ممکن است از مسیری بسیار سهل الوصول باشد و از جهت دیگر نیاز به زمان بیشتر ، سنگنوردی و یا در زمستان به لحاظ تشکیل بهمنی بزرگ بسیار دشوارتر و خطرناکتر باشد.

پیش نیاز برنامه ریزی به طرق زیر صورت می گیرد:

1) عزیمت به منطقه و شناسایی مسیر مورد نظر از محل و یا یال نزدیک به آن در زمان مناسب.

2) عکسهای شناسایی، گزارش برنامه های مکتوب، نقشه و کروکی منطقه و مسیر.

3) کسب اطلاعات از کوهنوردانی که قبلاً به منطقه رفته اند.

در واقع بهتر است کوهنورد قبل از اقدام به صعود تا حد امکان مشکلات و محدودیتهای مسیر را شناسایی کرده و بداند با چه مسائلی مواجه خواهد شد. یقیناً شناخت مسیر و منطقه، عملکرد کوهنوردی را بهبود بخشیده و او را از لحاظ روانی قویتر می کند و او را قادر می سازد تا در زمان بروز مشکلات و خطراتی مانند، هوای خراب، گم کردن مسیر، حوادث و . . . ایمن ترین و ساده ترین راه را انتخاب نموده و صحیح ترین تصمیم را بگیرد.

به لحاظ دشواری و یا شرایط خاص برخی از مسیرها نمی توان تعدا نفرات را به دلخو اه مشخص نمود و مشکلات صعود، محدودیتهایی را به گوهن دیکته میکند.

در صعود با طناب یک گروه 2 نفره سریعتر از گروه 3 نفره صعود می کند. برنامه ای که نیاز به برفکوبی زیادی دارد، 4 نفر راحتتر از یک گروه 2 نفره برفکوبی می کنند و . . .

[باستان شناس]

- هزینه برنامه:

معمولاً هزینه با مدت برنامه رابطه مستقیم دارد.
مهمترین مواردی که هزینه های هر برنامه ای را تعیین می کنند

عبارتند از :

الف) تدارکات
ب) حمل و نقل اعضاء و بارها
ج) وسایل خاص


الف) تدارکات

در برنامه های کوتاه مدت یکی دو روزه شاید این مورد خیلی مهم جلوه نکند اما با افزایش روزهای برنامه به یک یا چند هفته به طور قطع در هزینه و موفقیت تیم تاثیر می گذارد. تدارکات می باید بر حسب فصل و شیوه صعود تهیه گردد.

کم بودن تدارکات می باید نسبت به مدت زمان برنامه و نیز ناقص و یا نامرغوب بودن آنها می تواند به برنامه و یا گروه آسیب رساند و جلوی موفق اجرا شدن برنامه را بگیرد. به طور مثال اگر مقدار مواد غذایی زودتر از موعد مقرر اتمام برنامه تمام شود و یا اگر در زمستان کبریتها از نوع نامرغوب انتخاب و خریداری شوندو یا خوب عا یق بندی نشده و مرطوب شوند حتی با وجود هوای خوب و شرایط عالی همراهان صعود را با مشکل جدی روبرو خواهد کرد.می توان در برخی برنامه ها مقداری از تدارکات را قبل از اجرای برنامه و در شهر تهیه کردو بقیه را در حین اجرای برنامه از شهرها ، روستاها، و یا عشاشیر منطقه تهیه کرد.

انتخاب مناسب مواد غذایی با توجه به مدت زمان برنامه ، فصل دشواری و نیز در صورت امکان تقریبا متناسب با ذائقه اکثریت گروه می تواند در تامین صحیح انرژی افراد موثر باشد و تا حدودی جلوی فشار زیاد ناشی از ت لاش جسمانی شدید در ارتفاع و سرما را بگیرد.

و نیز سرپرست برنامه بهتر است از وارد بودن نفرات در شیوه استفاده از برخی وسایل تدارکاتی و عمومی مانند چادر، چراغهای خوراک پزی و روشنایی و غیره که د ر برنامه می تواند آسیب رسان باشند، مطمئن شود.


ب) حمل و نقل اعضاء گروه و بارها

توجه به ساعات حرکت وسایل نقلیه عمومی بین شهری اعم از اتوبوس، مینی بوس، قطار و هواپیما می تواند در انتخاب بهتر وسیله حمل و نقل و ایجاد تناسب تعادل بین وقت و هزینه راهنمای خوبی باشد. در برخی موارد تعداد زیاد نفرات هزینه را کاهش می دهد. به طور مثال زمانی که گروه محدودیت زمانی دارد و یا منطقه فاقد سرویس عمومی بوده و نیاز به کرایه نمودن وانت، جیپ و یا مینی بوس باشد.

معمولاً حجم بار برنامه های بلند مدت آنقدر است که نفرات گروه ترجیح می دهند از باربران محلی کمک گرفته و یا بل چهارپاداران وارد معامله شوند.


ج) وسایل خاص

برخی وسایل جزو وسایل کوهنوردی حساب نمی شوند.

مانند یخدان حمل مواد غذایی، قابلمه بزرگ و غیره که گروه می باید آنها را تهیه کند .

برخی دیگر برحسب اجرای برخی برنامه ها نیاز به وسایل خاص دارد مانند تور و یا چادر مخصوص دیواره های بلند، طناب ثابت و .

بطور کلی می توان وظایف سرپرست را قبل از اجرای برنامه به صورت زیر خلاصه کرد:

1- تعیین هدف برنامه.
2- طراحی و برنامه ریزی.
3- شناسایی منطقه مورد نظر.
4- پیش بینی مدت زمان اجرای برنامه.
5- تعیین نفرات شرکت کننده در برنامه.
6- تعیین مسئول تدارکات و مسوول فنی و در صورت لزوم برخی مسئولیتهای دیگر( مسئول مالی، امداد، راهنما، و ...)
7- تعیین نوع وسیله نقلیه.
8- آگاه ساختن مسئولین گروه یا والدین و دوستان کم
9- تشکیل دادن یک یا چند جلسه هماهنگی.
10- در صورت لزوم اجرای برنامه های تمرینی.
11- اطلاع از وضعیت آب و هوایی در طول اجرای برنامه
12- تخمین هزینه برنامه و بهینه سازی.
13- کنترل تدارکات برنامه و نیز وسایل فنی.
14- اگر برای برنامه وسیله نقلیه ای کرایه شده، کنترل و اطمینان حاصل کردن از وضعیت فعلی آن و پیش بینی های لازم برای جاده ها.
15- اطلاع سرپرست از برخی مسائل افراد تیمش بخصوص بیمارها.

[باستان شناس]

وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه

بدیهی است که بخش مهم وظیه یک سرپرست از لحظه اجرای برنامه آغاز می شود، البته این بدان معنا نیست که ب خش قبلی از اهمیت کمتری برخوردار است.

هر چه یک سرپرست قبل از اجرای برنامه پیش بینی های لازم را کرده باشد و برنامه را به شکل خوبی طراحی کرده باشد در حین اجرای برنامه از فشار کمتری برخوردار است و می تواند به راحتی برنامه ریزی خود را به اجرا درآورد.

و این قسمت از آن جهت مهم است که از این لحظه به بعد جان و سلامتی افراد گروه تا حدود زیادی در دست سرپرست است و نیز بتواند برنامه اش را طبق برنامه ریزی قبلی و موفق اجرا کند.

- در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و و سایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید.

- آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد.

- در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبر شدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد.
- مسیر ی آبی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ها هم ضرورت پیدا می کند. و از این جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد.

- پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه موثر است و نیز تنظبم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی دارد.

- انتخاب صحیح نفراتی برای مسئولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه بوجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند، تا نظم خوبی برای تیم بوجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید.

- نظارت بر کار مسوولینی که برای برنامه تعیین شده ، اعم از جلودار، عقب دار، مسئول فنی ، تدارکات، مالی ، گزارش نویس، و ... از وظایف مهم سرپرست است.

- یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و . . . باخبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار ببرد.

- سرپرست یک تیم می تواند این توانایی را داشته باشد که در گروه خود بین افراد ارتباط برقرار کند و نیز اگر خود سرپرست بتواند این ارتباط را بین خود و اعضاء قوی تر سازد در کیفیت اجرای برنامه تاثیر مثبت خواهد گذاشت.
- ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت افراد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را بوجود خواهد آورد.

- برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت.

هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ای شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و . . . که تیم از آن تاثیر می گیرد و احساس شادمانی ، نگرانی، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه می تواند بوجود آورد.

به خصوص در مواقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد نقش سرپرست در این مورد بسیار مهم خواهد بود و تعیین کننده.

تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند.


وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه

معمولا وظایف سرپرست با خاتمه بر نامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارهاست که بعد از اجرای برنامه سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد.
دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و یا پیگیری کار نویسنده گزارش بر نامه به گروه از آن جمله است.

پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده.
اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه.
پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندشان به گروه و یا صاحبانشان.
در صورت تمایل برگذاری جلسه پیشنهادات و انتقادات و بحث در مورد برنامه و . . .

بنابراین می بینیم که چه مسئولیت سنگینی بر عهده سرپرست قرار دارد.

ولی از هنرهای یک سرپرست این است که بتواند برخی مسئولیتها را به شکل صحیحی بین نفرات گروه تقسیم کند و خود مانند یک مدیر بر کار آنها نظارت و کنترل داشته باشد و به آنها جهت و سو دهد. افرادی که برای این مسئولیت ها برگزیده می شوند باید هر لحظه سرپرست برنامه را در جریان کارها قرار دهد و گزارشی در اختیار سرپرست قرار دهد تا او بتواند طبق آنها برنامه بایستی آمار کامل و دقیق تدارکات را بداند و سرپرست را در جریان آن قرار دهد و نیز تهیه تدارکات برنامه باید زیر نظر سرپرست باشد و برای استفاده از آنها و تعیین مقدار سهمیه روزانه ( به خصوص غذایی ) در طول مدت برنامه با سرپرست هماهنگی کند.

[باستان شناس]

در حین صعود در صورت برخورد با مسیرهای فنی، مسوول فنی برنامه مسئولیت تیم را به عهده می گیرد.
بدیهی است خود سرپرست می تواند مسوول فنی هم باشد.

ممکن است سرپرستی بخواهد تمام مسئولیتها را خود به عهده بگیرد در این صورت سرپرست باید از تبحر خاصی برخوردار باشد تا بتواند هم از عهده مسئولیتهایش برآید و همچنین وظیفه سرپرستی اش را بخوبی انجام دهد ولی اگر غیر از این باشد خستگی و فشار شدیدی را باید تحمل کند که این باعث می شود تمرکز روی برنامه از بین برود و کنترل برنامه با مشکل مواجه شود و در برخی مواقع با خطر روبرو شود. برگزیدن کمک سرپرست می توان کمک و مشاور خوبی برای سرپرست باشد ، و نیز اگر احیاناً اتفاقی برای سرپرست تیم رخ دهد تیم دچار مشکل نشود و فردی وجود داشته باشد که این مسئولیت را به عهده بگیرد. در بعضی موارد آزاد گذاشتن برنامه و افراد می تواند در جذاب تر کردن برنامه برای نفرات موثر باشد به شرطی که سرپرست توانایی کنترل و جمع و جور کردن آن را داشته باشد، بدیهی است که این مورد در شرایط خوب برنامه و منطقه امکان پذیر است و همین مورد در شرایط دشوارتر مانند مه، مسیرهای صخره ای و یا بهمن خیز می تواند جان افراد را به خطر اندازد.

حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطور خلاصه به صورت زیر بیان کرد:

- آشنایی با اصول ابتدایی کوهنوردی و یخ و برف و همچنین گذراندن برخی دوره ها از جمله جهت یابی، هواشناسی، خطرات کوهستان ، نقشه خوانی، تغذیه ، کمکهای اولیه و . . .
- کنترل روانی و روحی خود در طول برنامه
- تجربه شرکت در چندین برنامه کوهنوردی
- اخلاق
- شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف، جسمی، روحی و . . . )
- انعطاف پذیری: مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمی گیری نهایی توسط خودش، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن.
- در هنگام خطر خونسرد، قاطع و سریع باشد
- باید آمادگی تحمل سخت ترین شرایط را داشته باشد
- واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
- برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا.
- تا حدودی توان خلاقیت و مدیر و مدبر بودن و قدرت کنترل
- قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد از جانب افراد گروه

در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرسرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است. باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم. زیرا اگر خدای ناکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنار گذاشته اند.