دوستی هایی که باید قیچی شوند!!

[ماری مریم]

ما قسم نخورده ایم که بعد از هر انتخابی ـ هرچند که از اول غلط بوده یا این که الآن غلط از آب درآمده است ـ تا آخرش بایستیم. اگر اطمینان پیدا کردیم که آخر این راهی که می رویم چاه است، حق نداریم بگوئیم: حرف مرد یکی است، انتخاب کرده ایم و تا آخرش ایستاده ایم.
این ایستادگی ها نشانه های مردانگی و استقامت و پایداری نیست، بلکه نشانه ی کم خردی و نداشتن جسارت کافی برای تجدیدنظر در انتخاب است. اگر کسی را برای دوستی و رفاقت انتخاب کردید که خیال کردید آدم درستی است یا این که اصلاً به درستی اش یقین داشتید اما حالا متوجه شدید که اشتباه کردید و یا این که راه و روش زندگی اش را عوض کرده است، دیگر مجبور نیستید پابه پای او حرکت کنید.
هم وقتی که نابینا داره تو چاه می افته و تو تماشا می کنی، گناهکاری و هم این که دستت را تو دست نابینا بگذاری تا با هم تو چاه بیفتید.
رفیقی که همراه شدن با او تو را به ناکجاآباد می بره یا این که از دین و اخلاق و خوبی هات کم کم قیچی می کند، باید پیش از آنکه همه ی سرمایه های زندگی ات را از دست بدهی روی این رشته دوستی قیچی بگذاری. یادمان باشد که بعضی وقت ها برای یک انتخاب مهم تر و حیاتی تر باید بعضی از دوستی ها ناتمام بمونه.

نویسنده : پیام شعبانی