پرولايس دريچه ميترال

[غزل آشنا]

بیماری‌ ناشی‌ از تابش‌ اشعه‌ عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ اشعه‌درمانی‌ جهت‌ سرطان‌ها یا آثار متعاقب‌ قرار گرفتن‌ اتفاقی‌ در معرض‌ تابش‌ اشعه‌.
علایم‌ شایع‌

علایم‌ زیر بسته‌ به‌ مقدار اشعه‌ تابیده‌ شده‌ و محل‌ اثر اشعه‌ بسیار متغیر و اغلب‌ موقتی‌ است‌

• تهوع‌، استفراغ‌ و اسهال‌.
• سردرد
• خستگی‌ و کوتاهی‌ نفس‌
• تندی‌ ضربان‌ قلب‌
• عفونت‌ قارچی‌ دهان‌ خشکی‌ دهان‌ و از دست‌ رفتن‌ حس‌ چشایی‌
• دشواری‌ بلع‌
• تشدید بیماری‌های‌ دندان‌ یا لثه‌
• ریزش‌ مو؛ سرفه‌ خشک‌
• التهاب‌ قلب‌ همراه‌ درد قفسه‌ سینه‌
• سوختگی‌، التهاب‌ یا ایجاد جوشگاه‌ بر روی‌ پوست‌
• تیرگی‌ پوست‌
• نقاط‌ خونریزی‌ زیر پوستی‌ در هر جای‌ بدن‌
• کم‌خونی‌؛ ناتوانی‌ جنسی‌

پیشگیری‌

قبل‌ از اشعه‌درمانی‌ ناحیه‌ سر و گردن‌ ارزیابی‌ کلی‌ دهان‌ و دندان‌ جهت‌ شناسایی‌ بیماری‌های‌ احتمالی‌ دندان‌ و لثه‌ ضروری‌ است‌.
استفاده‌ از رژیم‌ غذایی‌ مناسب‌ قبل‌ از اشعه‌درمانی‌ تا در هنگام‌ اشعه‌درمانی‌ وضعیت‌ تغذیه‌ای‌ در حد مطلوب‌ باشد.
اگر کار شما در نزدیک‌ محل‌ اشعه‌تابی‌ است‌، نکات‌ ایمنی‌ را فرا گرفته‌ و رعایت‌ کنید.
عواقب‌ مورد انتظار

در موارد اشعه‌درمانی‌، بیشتر آثار جانبی‌ یا عوارض‌ همراه‌ آن‌، پس‌ از قطع‌ اشعه‌درمانی‌ به‌ تدریج‌ برطرف‌ می‌گردند.
در موارد قرارگیری‌ اتفاقی‌ در معرض‌ اشعه‌تابی‌ اگر اشعه‌تابی‌ آن‌ قدر شدید نباشد که‌ منجر به‌ مرگ‌ فوری‌ گردد، عوارض‌ آن‌ ممکن‌ است‌ سال‌ها باقی‌ بماند.
عوارض‌ احتمالی‌

• استعداد ابتلا به‌ عفونت‌ها در اثر کاهش‌ مقاومت‌ بدن‌
• عقیمی‌ یا نقایص‌ تولید مثلی‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهد.
• افزایش‌ استعداد ابتلا به‌ سرطان‌ها به‌ خصوص‌ سرطان‌های‌ مغز استخوان‌ یا لوسمی‌
• در موارد اشعه‌درمانی‌، سایر عوارض‌ بستگی‌ به‌ ناحیه‌ تحت‌ اشعه‌تابی‌ دارد. با پیدایش‌ تجهیزات‌ اشعه‌تابی‌ مدرن‌ احتمال‌ عوارض‌ وخیم‌ بسیار کم‌ شده‌ است‌.

درمان‌

اصول‌ کلی‌

• بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌ هموگلوبین‌، شمارش‌ پلاکت‌ها و گلبول‌‌ سفید خون‌، رادیوگرافی‌ ناحیه‌ تحت‌ اشعه‌درمانی‌ و شناسایی‌ و اندازه‌گیری‌ میزان‌ تماس‌ با اشعه‌ها باشد.
• اهداف‌ درمانی‌ عبارتند از کنترل‌ علایم‌ و پیشگیری‌ از عفونت‌ها
• در طی‌ اشعه‌درمانی‌، کارکنان‌ پزشکی‌ را دائماً از حال‌ عمومی‌ خود مطلع‌ سازید. گاهی‌ ممکن‌ است‌ درمان‌ جهت‌ بهتر شدن‌ حال‌ عمومی‌ شما تعدیل‌ شده‌ یا به‌ طور موقت‌ قطع‌ گردد.
• چنانچه‌ دچار ریزش‌ مو شدید، تا رویش‌ مجدد موها از کلاه‌گیس‌ استفاده‌ کنید.
• پس‌ از اشعه‌درمانی‌ تا زمانی‌ که‌ اجازه‌ بچه‌دار شدن‌ از سوی‌ پزشک‌ صادر نشده‌ است‌ از روش‌های‌ ضدبارداری‌ مؤثر جهت‌ جلوگیری‌ از بارداری‌ استفاده‌ کنید.
• روان‌درمانی‌ یا مشاوره‌ با متخصص‌ مربوطه‌ جهت‌ کاهش‌ استرس‌ اشعه‌درمانی‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.
• پیوند مغز استخوان‌ در موارد مواجهه‌ شدید با اشعه‌ها ممکن‌ است‌ توصیه‌ گردد.

داروها

• داروهای‌ ضد تهوع‌
• مسکن‌ها
• تزریق‌ خون‌ جهت‌ کم‌خونی‌
• آنتی‌بیوتیک‌ها جهت‌ مقابله‌ با عفونت‌ها
• داروهای‌ ضد اسهال‌
• داروهای‌ خواب‌آور در صورت‌ بروز مشکلات‌ خواب‌

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

تا حدی‌ که‌ توان‌ جسمی‌ شما اجازه‌ می‌دهد به‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ طبیعی‌ خود ادامه‌ دهید. در زمان ابتلا به این بیماری ها به‌ طور مکرر استراحت‌ کنید.
رژیم‌ غذایی‌

از یک‌ رژیم‌ غذایی‌ متعادل‌ استفاده‌ کنید. اگر مشکل‌ بلع‌ داشته‌ باشید ممکن‌ است‌ به‌ طور موقت‌ لازم‌ باشد تا از رژیم‌ مایعات‌ یا غذاهای‌ نرم‌ شده‌ توسط‌ مخلوط‌کن‌ استفاده‌ نمایید. تغذیه‌ وریدی‌ یا استفاده‌ از یک‌ لوله‌ معده‌ کوچک‌ جهت‌ تغذیه‌، نیز روش‌های‌ دیگری‌ هستند که‌ می‌توان‌ از آنها تا برقراری‌ مجدد تغذیه‌ طبیعی‌ سود جست‌.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

• اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان به‌ طور اتفاقی‌ در معرض‌ تابش‌ اشعه‌ قرار گرفته‌ باشید.
• اگر احساس‌ ناخوشی‌ در طی‌ اشعه‌درمانی‌ به‌ خصوص‌ اگرعلایم‌ غیر منتظره‌ وجود داشته‌ باشد.
• بروز علایم‌ عفونت‌، نظیر تب‌ و لرز، درد عضلانی‌، سردرد و منگی‌ در طی‌ اشعه‌درمانی‌ یا پس‌ از آن‌ یا پس‌ از قرارگیری‌ اتفاقی‌ در معرض‌ اشعه‌تابی‌.
• اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشند.
• ويكيپديا

---

[yas-90]

پرولاپس دریچه میترال= افتادگی دریچه میترال



پرولاپس‌ دریچه‌ میترال‌ یک‌ اختلال‌ نسبتاً شایع‌ و اغلب‌ خوش‌خیم‌ که‌ در آن‌ دریچه‌ میترال‌ (واقع‌ در بین دهلیز و بطن چپ‌) دارای‌ ناهنجاری‌ مختصر بوده‌ و گاهی می‌تواند به همراه درجاتی‌ از نشت‌ دریچه‌ای‌ (نارسایی‌ میترال‌) باشد. دریچه میترال دو پره یا لیف لت دارد. در برخی افراد یکی از این پره ها یا هر دوی آن ها بزرگ هستند و به نحو مناسبی بسته نمی شوند. هنگامی که بطن چپ منقبض می شود، پره های دریچه به سمت عقب و به درون دهلیز چپ (مانند یک چتر نجات به داخل دهلیز چپ) بیرون می زنند ( افتادگی یا پرولاپس) و این ناهنجاری قلبی را پرولاپس دریچه میترال ( MVP ) نامیده می شود. MVP شایع ترین شکل بیماری دریچه قلب است.

علایم‌ شایع‌ : این‌ اختلال‌ در خانم‌های‌ جوان‌ تا میانسال‌ شایع‌تر است‌.اما فرمی از بیماری در مردان بالای ۵۰ سال دیده می شود و این مردان نسبت به زنان سه برابر بیشتر در معرض خطر MR شدید هستند .
اغلب‌ موارد علامتی‌ وجود ندارد و لی پرولاپس‌ دریچه‌ میترال‌ یک‌ صدای‌ قلبی خاص ‌(کلیک clik میان سیستولیک و گاهی یک سوفل قلبی انتهای سیستولیک در صورت پس زدن خون) ‌ ایجاد می‌کند که با گوشی‌ پزشکی‌ شنیده‌ شود و معمولا این‌ اختلال‌ در طی‌ یک‌ معاینه‌ معمول‌ کشف‌ می‌گردد. اغلب‌ موارد علامتی‌ وجود ندارد ، اما گاهی علائم زیر را می دهد:

• درد سینه‌ (تیرکشنده‌، مبهم‌ یا فشارنده‌) یا ناراحتی قفسه سینه،
  
• تپش‌ قلب و ‌ اضطراب‌
  
• احساس‌ سبکی‌ سر هنگام‌ برخاستن‌ از حالت‌ نشسته‌ یا خوابیده‌
  
• ‌ خستگی و تنگی نفس

بسیاری از بیمارانی که MVP دارند علایمی را نیز نشان می دهند که که به نظر می رسد که به این بیماری ارتباطی ندارد مانند: حملات پانیک، اضطراب، خستگی، طپش قلب، میگرن، افت فشارخون و سندرم روده تحریک پذیر

علل‌ :علت‌ این‌ اختلال‌ در بسیاری‌ موارد ناشناخته‌ است‌ اما به نظر می رسد در برخی بیماران ناشی از اختلال ژنتیکی بافت کلاژن باشد. این‌ اختلال‌ ممکن‌ است‌ با برخی بیماری‌های‌ مادرزادی‌ قلب‌ همراه‌ باشد.

آزمایشات پاراکلینیک :


الکتروکاردیوگرام : اگرچه در بیماران مبتلا به MVP الکتروکاریوگرام ممکن است اطلاعات نسبتاً ارزشمندی فراهم کند اما بیماران معمولاً ECG طبیعی دارند. الکتروکاردیوگرام ها ممکن است در اثبات آریتمی ها در بیمارانی که طپش قلب دارند سودمند باشد.

اکوکاردیوگرام : یک اکوکاردیوگرافی مفید ترین آزمون غیر تهاجمی برای تشخیص MVP است. این روش در شناسایی وضعیت غیرطبیعی و پرولاپس لت های دریچه میترال موثر است. اکوکاردیوگرام ها در تعیین اندازه دهلیز چپ، اندازه و عملکرد بطن چپ نیز سودمند است. اکوکاردیوگرام در تعیین میزان پس زدن خون از میترال کمک میکند . در بیماران مبتلا به MVP بدون علامت اکوکاردیوگرام های متوالی معمولاً ضروری نیست مگر در بیمارانی که نشانه های بالینی بدترشدن بیماری شان را نشان می دهند.

سیر بالینی و پیش آگهی : پرولاپس دریچه میترال اختلالی قابل پیشگیری نیست. بیماران مبتلا به MVP می توانند زندگی طبیعی و بدون علامتی را داشته باشند. پیش آگهی برای فرد مبتلا به MVP خفیف بدون نارسایی آئورت (پس زدن خون از دریچه) عالی است. شدت پرولاپس دریچه میترال طیف وسیعی دارد. اغلب بیماران مبتلا به این بیماری بدون علامت هستند در حالی که برخی دیگر علایمی دارند که کیفیت زندگی آنان را تغییر می دهد. در کل معمولاً یک‌ اختلال‌ خوش‌خیم‌ است‌ که‌ زندگی‌ طبیعی‌ را مختل‌ نمی‌کند و پیش آگهی دراز مدت این بیماری عالی است اما زیرمجموعه کوچکی از بیماران عوارضی شدیدی نشان می دهند مثل: نارسایی‌ میترال‌ (پس‌ زدن‌ خون‌ از طریق‌ دریچه‌ میترال‌) و به‌ ندرت‌ بروز عوارض‌ زیر: نارسایی‌ احتقانی‌ قلب‌ ، سکته‌ مغزی‌ ، آندوکاردیت‌ عفونی‌.

بروز این علائم با شدت بیماری دریچه ای مرتبط است و در موارد خفیف بیماری بسیار بسیار نامحتمل است. اگر پزشکتان به شما اطمینان میدهد که بیماری خفیف و بدون عارضه جدی دارید و امکان عوارض بسیار کم است حرف ایشان را پذیرفته و بدون هیچ دغدغه ای برای کار ، زندگی ، ازدواج و بارداری و خلاصه آینده خود برنامه ریزی کنید. خوشبختانه با پیشرفت پزشکی موارد شدید هم به راحتی قابل درمان بوده می توانند برای یک زندگی طولانی مدت برنامه ریزی نمایند.


عوارض :در کل معمولاً یک‌ اختلال‌ خوش‌خیم‌ است‌ که‌ زندگی‌ طبیعی‌ را مختل‌ نمی‌کند و پیش آگهی دراز مدت این بیماری عالی است اما زیرمجموعه کوچکی از بیماران عوارضی شدیدی نشان می دهند



نارسایی‌ میترال‌ (MR) : شایع ترین و مهم ترین عارضه MVP است. در این وضعیت دریچه میترال دچار نشتی شده و اجازه می دهد که خون به سمت عقب و به دهلیز چپ پس بزند. پیشرفت تدریجی MR در بیماران مبتلا به MVP ممکن است منجر به افزایش گشادی و نقص عملکرد دهلیز و بطن چپ شود. شدید شدن MR می تواند به آریتمی های قلبی، نارسایی احتقانی قلب و افزایش خطر مرگ ناگهانی بینجامد. بیمارانی که از MR شدید رنج می برند در معرض خطر افزایش بروز اندوکاردیت عفونی نیز هستند که می تواند کشنده باشد. معاینه در تشخیص MR همیشه قابل اعتماد نیست و نمی تواند شدت MR را به درستی اندازه گیری کند بنابراین بطور دوره ای اکوکاردیوگرافی ذر این بیماران لازم میشود . بیماران مبتلا به MR ممکن است سال ها بدون علامت باشند. متوسط فاصله از زمان تشخیص تا شروع علایم ۱۵ سال است. بیشتر مرگ ها ناشی از نارسایی قلبی هستند اما مرگ ناگهانی نیز شیوع قابل توجهی دارد

اندوکاردیت : بیماران مبتلا به MVP که پس زدن را تجربه می کنند در معرض سه تا هشت برابر خطر بیشتر بروز اندوکاردیت عفونی قرار دارند. از آن جایی که اندوکاردیت با شیوع فراوان ناتوانی و مرگ و میر همراه است، به بیماران مبتلا به پس زدن MVP توصیه می شود که پیش از انجام اعمال دندان پزشکی و برخی انواع جراحی آنتی بیوتیک مصرف کنند. با آنتی بیوتیک درمانی پیشگیرانه، احتمال ابتلای بیماران به اندوکاردیت عفونی کمتر است. در بیمار مبتلا به MVP و بدون پس زدن، شیوع اندوکاردیت عفونی مشابه جمعیت عامه مردم است و بنابراین پیشگیری با آنتی بیوتیک لازم نیست. درمان‌ :


بیماران بدون علامت: بیشتر بیماران مبتلا به MVP بدون علامت بوده و در معرض خطر بالای بروز عوارض جدی قرار ندارند. بیماران بدون علامت با پس زدن خفیف یا عاری از آن را می توان هر ۳ تا ۵ سال از نظر بالینی ارزیابی کرد. اکوکاردیوگرام های متوالی لازم نیست مگر علایم قلبی عروقی بروز کند یا پزشک مشکوک به پیشرفت MR شود. بیماران باید تشویق شوند که یک شیوه زندگی سالم را انتخاب کرده و به طور منظم ورزش کنند. در بیماران دچار عارضه MR پیشگیری از آندوکاردیت باکتریال با مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ها جهت‌ برخی اعمال‌ دندانپزشکی( مثل کشیدن دندان یا پرکردن ریشه)‌ یا اقدامات‌ جراحی‌ مربوط‌ به‌ مجاری‌ ادرار یا دستگاه کوارش و روده‌ها توصیه‌ می‌گردد. در غیاب وجود عوارضی مثل پس زدن خون ، محدودیتی از نظر فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری وجود ندارد
رژیم‌ غذایی خاصی مورد نیاز نیست‌. اما در مورد بعضی‌ علایم‌ نظیر تپش‌ قلب‌، قطع‌ مصرف‌ کافئین‌ و الکل‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.

بیماران علامت دار: بیماران MVP که طپش قلب مرتبط با تاکی کاردی، افزایش علایم آدرنرژیک، درد قفسه سینه، اضطراب یا خستگی دارند اغلب به درمان با دوز پایین عوامل مسدودکننده بتا خوب پاسخ می دهند. علایم مرتبط با تغییرات ارتواستاتیک مانند افت فشارخون وضعیتی با افازیش مصرف مایعات و نمک درمان می شود. اگر بیماران علایم ارتواستاتیک شدیدی را تجربه کردند، درمان با مینرالوکورتیکوئیدها ممکن است لازم شود. بیماران علامت دار مبتلا به MVP با سابقه حملات ایسکمی گذرا می توانند از فواید آسپرین درمانی بهره مند شوند. به بیماران علامت دار مبتلا به MVP با سابقه سکته و حملات ایسکمی گذرای راجعه در حالی که آسپرین درمانی دریافت می کنند توصیه می شود درمان طولانی مدت ضد لخته مانند وارفارین را نیز دریافت کنند.
بیماران مبتلا به سندرم MVP اغلب تشویق می شوند که به منظور تصحیح نقص عملکرد اتونومیک خود معیارهایی را در نظر بگیرند. برخی معیارها مانند رژیم غذایی مناسب، محدودیت مصرف کافئین و افزایش فعالیت های ورزشی هستند. مکمل منیزیم ممکن است علایم را بهبود بخشد و از خستگی ، درد قفسه سینه، تنگی نفس، طپش قلب و اضطراب بکاهد.

انتخاب های جراحی: بیماران علامت دار مبتلا به MR شدید باید نسبت به تعمیر دریچه میترال ارزیابی شوند که گاهی اوقات نیز تعویض دریچه ضروری است. جراحی دریچه برای بیماران بدون علامت اما مبتلا به MR شدید همراه با فیبریلاسیون دهلیزی یا هایپرتانسیون ریوی توصیه می شود. انواع مختلف روش های جراحی برای بیماران ترمیم و تعویض دریچه میترال هستند.

جراحی والوولوپلاستی یا آنولوپلاستی یا ترمیم دریچه میترال یک فرایند جراحی است که دریچه میترال بیمار را حفظ می کند. جراح تلاش می کند تا دریچه میترال اصلی را اصلاح کند تا برگشت جریان خون به عقب را از بین ببرد.

تعویض دریچه میترال هنگامی که ترمیم دریچه ممکن نیست انجام می شود. در این فرآیند جراح دریچه میترال آسیب دیده را با یک دریچه مصنوعی جایگزین می کند. دو نوع دریچه مصنوعی به کار می رود که دریچه های مکانیکی و بافتی نامیده می شوند. دریچه های مکانیکی از فلز ساخته می شوند. بیمارانی که این روش را انتخاب می کنند برای بقاء زندگی شان به یک داروی ضد انعقاد نیاز خواهند داشت. دریچه های بافتی از بافت بیولوژیک مانند دریچه های قلبی خوک یا گاو ساخته شده اند و بیماران نیازی به مصرف داروی ضد انعقاد ندارند. معمولاً دریچه های مکانیکی نسبت به دریچه های بافتی طول عمر طولانی تری دارند.
چه کسانی باید جهت پیشگیری به پزشک مراجعه نمایند؟با توجه به امکان زمینه ارثی اگر یکی‌ از اعضای‌ خانواده دارای‌ سابقه پرولاپس‌ دریچه‌ میترال‌ باشد می توانید با پزشک مشورت کنید.

منبع: http://galb.ir

[yas-90]