مدیریت و بازاریابی به زبان ساده

[ساناز فرهیدوش]

فرق آموزش با یادگیری در این‌جاست که آموزش گذراندن یک دوره است اما یادگیری آموزشی است که منجر به تغییر رفتار شود. به عبارتی آموزش، ابزار است، اما یادگیری هدف است.
به گفتهء راسل ایکاف، صاحب‌نظر برجستهء مدیریت، یادگیری فعالیتی است که کسی نمی‌تواند «برای و به جای دیگری» انجام دهد.
در هر فرآیند یادگیری، معلم ۱۰ درصد ولی متعلم (آموزش‌پذیر یادگیرنده) ۹۰ درصد نقش را برعهده دارد. اگر می‌خواهیم توسعه یابیم باید سازمان‌های یادگیرنده داشته باشیم.
موضوع توسعه، یادگیری است. کارکنان و سازمان‌ها باید با نظر به یادگیری به ارتقای درک خود از مسایل بپردازند و زمینه‌ساز توسعهء خود باشند.
از این رو آموزش‌پذیر آگاه در تلاش برای بهبود رفتارهای خویش است و هر مانعی که فرآیند یادگیری را مختل کند، از سر راه برمی‌دارد.
به گفتهء پیتر سنگه، نویسندهء توانای کتاب «پنجمین فرمان»، سازمان یادگیرنده پنج ویژگی دارد که عبارتند از:
۱) تسلط فردی یا قابلیت شخصی
یعنی هر کس باید دایم مهارت خویش را افزایش دهد. مدیرعامل باید از خود بپرسد چه مهارت‌هایی را در خود ارتقا دهم تا مدیرعاملی شایسته‌تر باشم.
منشی از خود پرسش کند چه آموزشی ببینم تا تسلط و قابلیت من افزایش یابد و...
۲) یادگیری تیمی
منظور این است که تمام افراد سازمان با هم یاد می‌گیرند و تفکر جمعی را ارتقا می‌دهند. در چنین سازمانی فوت کوزه‌گری معنا ندارد.
یادمان باشد فقط انسان‌های کوتاه قد (منظورتان از «قد»، قابلیت و شایستگی است) نگران هستند که دانسته‌هایشان را دیگران نیز بدانند ولی افراد قدبلند (با بینش پیشرونده) چون دایم در حال یادگیری مباحث جدید هستند همچون استخری هستند که از چشمه‌های جوشان علم و معرفت دایم بهره‌مند شده و خروجی خویش را هم ذکات دانسته‌هایشان می‌دانند.
۳) رسالت مشترک
آرمان سازمان است و مجموعهء ارزش‌ها و اعتقادات جمعی را شکل می‌دهد. از خودمان پرسش کنیم چقدر به آرمان و ارزش‌های سازمان متعهد بوده و تلاش جمعی می‌کنیم.
۴) شکستن مدل‌های ذهنی
به قول سهراب سپهری-شاعر فقید معاصر-آیا توان شستن چشم‌ها و جور دیگر دیدن و اندیشیدن را داریم، به قول استراتژیست‌ها می‌توانیم پارادایم‌ها (چارچوب اندیشیدن) خود را بشکنیم و جور دیگر هم فکر کنیم. در این صورت متفاوت خواهیم بود و فقط دور خودمان و در چارچوب حصار بستهء ذهن دور نمی‌زنیم.
۵) داشتن نگرش سیستمی
سیستم عبارت است از ;مجموعه‌ای از اجزای به هم پیوسته که تشکیل یک کل را داده، هدف یا اهداف مشترک دارند، با هم حرکت می‌کنند، روی هم تاثیر می‌گذارند و از هم تاثیر می‌پذیرند. امروزه نگرش سیستمی راه‌حل بسیاری از مشکلات بشر و سازمان است.