بالگرد شینوک

[Joseph Goebbels]

mh-47 g :
این بالگرد ، نمونه عملیات ویژه می باشد که در حال تحویل به هوانیروز امریکا است . این نمونه مشابه mh-47 e است ، ولی تجهیزات و نمایشگرهای داخل کابین ان ، پیشرفته تر می باشد .
طبق برنامه قرار بود که انواع mh-47 d و mh-47 e تا پایان سال 2003 ( 1382 ) به استاندارد نمونه g ارتقا یابند که شامل 25 فروند mh-47 e و 11 فروند mh-47 d بود . این تعداد به 12 فروند نمونه g موجود در خدمت اضافه شد .

ادامه دارد...

منبع : دو ماهنامه هواپیما / ش11

[Joseph Goebbels]

خریداران :
فهرست خریداران شینوک در طی 50 سال گذشته طولانی است . به طوریکه در مجموع ، 20 کشور در گروه استفاده کنندگان از مدل های مختلف نظامی این بالگرد می باشند . به علاوه ، 7 کشور ( شامل چین ) نیز انواع غیر نظامی انرا سفارش داده اند .



از انجایی که اشاره به تمامی خریداران شینوک ، به دلیل تعداد زیاد انها باعث طولانی شدن بیش از حد این نوشتار می شود ، لذا تنها اشاره ای مختصر به داستان شینوک های ایران خواهیم داشت . با ذکر این نکته که علیرغم گفتگو با مسوولان روابط عمومی هوانیروز کشورمان و جلب توافق انها ، پس از گذشت چند ماه ، هنوز هیچ اطلاعاتی در مورد نحوه ورود به خدمت و خدمات این بالگرد در کشورمان دریافت نکرده ایم ! لذا به انچه که در پی می اید ، با استفاده از منابع منتشره و بویژه اینترنت تهیه شده است .



داستان ورود بالگرد شینوک به کشورمان در ابتدای دهه 70 میلادی ( 50 خورشیدی ) اغاز و در همان دهه پایان یافت . با توجه به ارتباطات بسیار نزدیک میان دولت پیش از انقلاب و امریکا ، نیروی هوایی ایران 20 فروند بالگرد ch-47 c ساخت شرکت ایتالیایی " الیکوتری مریدیونالی " را که تحت امتیاز بویینگ ساخته می شد ، خریداری کرد . در پی ان ، هوانیروز ایران هم در فاصله سالهای 1972-1976 ( 1351-1355 ) اقدام به خرید 70 فروند شینوک کرد که همگی انها پیش از انقلاب تحویل شدند . در اواخر 1978 ( اواسط 1357 ) ایران 50 فروند دیگر از این بالگرد را به تولید کننده ایتالیایی سفارش داد ، ولی این قرار داد پس از پیروزی انقلاب لغو گردید .



در مورد عملیات بالگردهای شینوک ایران در سالهای پیش و پس از انقلاب نیز داستانهایی در اینترنت وجود دارد که نمی توان درست و اشتباه انها را تعیین کرد . با اینحال ، برای اطلاع خوانندگان ، به ذکر انها می پردازیم .



به موجب یکی از روایات ، در سال 1978 ( 1357 ) 4 فروند بالگرد شینوک ایران 15-20 کیلومتر به درون حریم هوایی شوروی در جمهوری ترکمنستان این کشور سقوط کرد . به دنبال ان ، انها توسط یک فروند میگ -23 رهگیری شدند که منجر به سقوط یک فروند شینوک و کشته شدن تمامی 8 سرنشین ان و نیز ، فرود اجباری یک فروند دیگر در خاک این کشور شد . به موجب روایتی دیگر ، در طی 8 سال جنگ تحمیلی ، ایران دستکم 8 فروند شینوک را در طی عملیات های نختلف از دست داد که در مهم ترین این موارد ، یک فروند میراژ f-1 عراقی در 15 ژوئیه 1983 ( 24 تیر 1362 ) 3 فروند بالگرد شینوک حامل سربازان به خط مقدم را سرنگون کرد . اظهار نظر در مورد راستی یا اشتباه این گزارش ها و گزارشات دیگر را به بعد از انتشار رسمی داستان خرید و خدمت شینوک توسط هوانیروز و نیرو هوایی موکول می کنیم .


ادامه دارد...

منبع : دو ماهنامه هواپیما / ش11

[Joseph Goebbels]

ویژگی های فنی شینوک ch-47 d :



خدمه : 3 نفر ( خلبان ، کمک خلبان و مهندس پرواز )



ظرفیت : 33-35 نفر ، 28000 پوند ( 12700 کیلوگرم ) بار



طول : 98 فوت و 10 اینچ ( 30/1 متر )



قطر ملخ : 60 فوت ( 18/3 متر )



ارتفاع : 18 فوت و 11 اینچ ( 5/7 متر )



وزن خالی : 23400 پوند ( 10185 کیلوگرم )



وزن با بار : 26680 پوند ( 12100 کیلوگرم )



حداکثر وزن برخاست : 50000 پوند ( 22680 کیلوگرم )



حداکثر سرعت : 170 نات ( 196 مایل بر ساعت ، معادل 315 کیلومتر بر ساعت )



سرعت پیمایش : 130 نات ( 137 مایل بر ساعت ، معادل 220 کیلومتر بر ساعت )



برد عملیاتی : 400 مایل دریایی ( 450 مایل ، 741 کیلومتر )

منبع : دو ماهنامه هواپیما / ش11