کمک برای درمان سینوزیت

[mosi_reali]

کسی هست که بتونه به من کمک کنه تا سینوزیتم خوب شه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[poune]

شما عطسه و سرفه می‌کنید واحساس خستگی و کسالت دارید. تصور می‌کنید که دچار سرماخوردگی شده‌اید. وقتی داروهایی که برای رفع علایم سرماخوردگی مصرف می‌کنید اثری نمی‌کنند و دچار یک سردرد وحشتناک می‌شوید. به پزشک مراجعه می‌کنید. بعد از شنیدن تاریخچة بیماری شما و معاینة صورت و پیشانی‌تان و احتمالاً گرفتن یک عکس از سینوس‌های شما، پزشک اعلام می‌کند که مبتلا به سینوزیت شده‌اید.
سینوس‌ها حفره‌های هوایی توخالی هستند که در اطراف بینی، در داخل استخوان جمجمه یا استخوان‌های صورت، قرار دارند. این حفره‌ها چهارجفت هستند که بینی را درمیان گرفته‌اند:
1. سینوس‌های پیشانی که در بالای چشم‌ها و پشت ابروها قرار گرفته‌اند.
2. سینوس‌های فک فوقانی که در داخل استخوان گونه و زیرچشم‌ها در طرفین بینی واقع شده‌اند.
3. سینوس‌های غربالی یا پرویزنی که در پشت پل بینی قرار دارند.
4. سینوس‌های شب‌پره‌ای که در پشت سینوس‌های غربالی، در ناحیه بالای بینی و عقب چشم‌ها قرار گرفته‌اند.
سینوس‌ها مایع خاصی به نام موکوس تولید می‌کنند که در داخل آن‌ها ساختمان‌های مو مانندی به نام مژک وجود دارند. موکوس میکروب‌ها و سایر ذرات موجود در هوای تنفسی را می‌گیرد و به کمک حرکت مژک‌ها، آن‌ها را به درون حفره‌های بینی تخلیه می‌کند. هر سینوس برای تبادل آزادانه هوا و ترشحات مخاطی (موکوس) با بینی توسط یک سوراخ با حفرة بینی در ارتباط است و پوشش داخل آن با پوشش داخل حفره‌های بینی پیوستگی دارد.

سینوزیت چیست؟
سینوزیت به معنای التهاب یا تورم در پوشش داخلی سینوس‌هاست. علائمی که در اثر این التهاب ایجاد می‌شوند حملة سینوزیتی نامیده می‌شود. پیشتر گفتیم که باید پوشش داخل سینوس داخل بینی پیوستگی دارد. بنابراین هر عاملی که باعث التهاب و تورم در بینی شود (مثل یک عفونت یا یک واکنش حساسیتی) می‌تواند روی سینوس‌ها نیز اثر بگذارد. اگر در اثر این تورم دهانة سینوس بسته شود، هوا در داخل آن به دام می‌افتد و ترشحات سینوس دیگر قادر به خروج از آن نیستند در نتیجه روی دیواره‌های سینوس فشار می‌آید که ممکن است باعث حملة سینوزیت شود. به تدریج میکروب‌ها در داخل سینوس مسدود، که محیط بسیار مناسبی برای رشد میکروب‌هاست شروع به رشد و تکثیر ‌کرده، یک سینوزیت عفونی یا چرکی ایجاد می‌کنند.
علائم سینوزیت
سینوزیت در صورتی که درد ایجاد کند، معمولاً یک درد موضعی است که محل آن بستگی به سینوس مبتلا دارد. سردرد صبحگاهی در موقع برخاستن از خواب مشخصة التهاب سینوس است. زیرا در حالت خوابیده تخلیة ترشحات سینوس‌ها داخل بینی به خوبی انجام نمی‌شود. اگر درد در ناحیة پیشانی باشد و لمس پیشانی در ناحیة روی سینوس‌های پیشانی (روی برجستگی ابروها) درد ایجاد کند، این حالت ممکن است نشان دهندة التهاب سینوس‌های پیشانی باشد. التهاب سینوس‌های فک فوقانی، می‌تواند باعث درد درفک و دندان‌های بالایی و ایجاد درد در موقع لمس گونه‌ها شود. از آنجایی که سینوس‌های غربالی در نزدیکی مجاری اشکی در گوشه چشم‌ها قرار دارند، التهاب آن‌ها اغلب باعث ورم پلک‌ها و بافت‌های اطراف چشم‌ها و احساس درد در بین دو چشم می‌شود. التهاب این سینوس‌ها هم چنین ممکن است موجب ایجاد درد در موقع لمس کناره‌های بینی، از دست دادن بویایی و احساس پُری در بینی شود. التهاب سینوس‌های شب‌پره‌ای کم‌تر دیده می‌شود و می‌تواند باعث گوش درد، گردن درد و درد عمقی در بالای سر شود. البته اغلب بیماران مبتلا به سینوزیت در نقاط مختلف سروصورت درد و حساسیت دارند و معمولاً علائم آن‌ها به روشنی سینوس مبتلا را مشخص نمی کند.
سایر علایم سینوزیت، عبارتنداز: تب، ضعف، خستگی، سرفه (که ممکن است در شب بیشتر باشد)، آبریزش مداوم از بینی یا گرفتگی بینی و کاهش حس بویایی. در صورتی که سینوزیت چرکی شود، ترشح بینی حالت غلیظ و چسبنده و بدبو پیدا می‌کند. تخلیة ترشحات سینوس‌ها از بخش عقب بینی و گلو به طرف پایین می‌تواند باعث احساس ناراحتی در گلو، وجود ترشحات پشت حلق و تحریک پوشش داخلی حنجره شود. این علائم بیشتر در سینوزیت حاد دیده می‌شوند. اگر شما سینوزیت مزمن داشته باشید (که اغلب همراه با عفونت نیست) ممکن است علائم شما دائمی یا عودکننده باشند و به درمان‌های معمول جواب ندهند. علائم معمولاً خفیف‌تر هستند و به طور عموم تب وجود ندارد. علائم سینوزیت مزمن در صورت عدم درمان ماه‌ها ادامه پیدا می‌کنند.

عوارض سینوزیت
اگر سینوزیت به خوبی درمان شود، عوارض به ندرت ایجاد می‌شوند. ولی به دلیل مجاورت سینوس‌ها با ساختمان‌هایی مثل حفرة داخل جمجمه و کاسه‌های چشم، گاهی ممکن است عفونت سینوس به این محل‌ها سرایت کند و عوارض خطرناکی به وجود آورد. این عوارض به دنبال سینوزیت حاد یا مزمن، ممکن است ایجاد شوند ولی بیشتر بعداز سینوزیت حاد دیده می‌شوند. بعضی از این عوارض، به این شرح هستند:
1. عوارض داخل جمجمه‌ای، انتشار عفونت از سینوس‌ها به داخل جمجمه می‌تواند باعث التهاب پرده‌های پوشانندة مغز (مننژیت) یا ایجاد آب (تجمع چرک) در داخل بافت مغز شود.
2. عوارض چشمی، به دلیل مجاورت سینوس‌ها با کاسة چشم، گسترش عفونت از سینوس‌ها به این ناحیه می‌تواند عوارض مختلفی از ورم پلک‌ها گرفته، تا ایجاد آب و حتی نابینایی ایجاد کند.
3. آسم، در بیمارانی که همزمان مبتلا به آسم و سینوزیت هستند، تشدید علائم سینوزیت می‌تواند باعث حمله آسم شود. مطالعه‌های بسیاری نشان داده‌اند که بر طرف کردن مشکل سینوس‌ها در این بیماران، منجربه بهبود چشمگیر آسم می‌شود.
4. از دست دادن بویایی و چشایی، این حالت ممکن است موقتی یا دائمی باشد. در بیشتر موارد، علت آن نرسیدن جریان هوای کافی به عصب بویایی به سبب التهاب یا گرفتگی مجاری بینی است و با باز شدن بینی برطرف می‌شود.
5. عفونت استخوان، بیشتر در سینوزیت مزمن دیده می‌شود که ممکن است استخوان‌های اطراف سینوس را گرفتار کند. ذکر این نکته ضروری است که در یک فرد سالم با دستگاه ایمنی قوی و سالم، عوارض خطرناک سینوزیت بسیار به ندرت دیده می‌شوند و امروزه با وجود درمان‌های مؤثری که وجوددارند، شیوع این عوارض بسیار کم‌تر از گذشته شده است.

علت ایجاد سینوزیت
بیشترین موارد سینوزیت حاد، به دنبال یک سرماخوردگی ویروسی ایجاد می شوند. این سرماخوردگی‌های ویروسی باعث ایجاد علائم سینوزیت نمی‌شوند بلکه علت ایجاد التهاب در سینوس‌ها هستند. هم سرماخوردگی و هم التهاب سینوس، معمولاً بدون درمان در مدت دو هفته برطرف می‌شوند، اما همین التهاب است که احتمال ایجاد سینوزیت حاد به دنبال سرماخوردگی را افزایش می دهد. مثلاً واکنش بینی در برابر تهاجم ویروس‌هایی که باعث ایجاد عفونت‌هایی مثل سرماخوردگی، زکام یا سرخک می‌شوند، تولید ترشحات مخاطی و فرستادن گویچه‌های سفید خون به طرف پوشش داخل بینی است که باعث گرفتگی و تورم مجاری بینی می شود. وقتی این تورم، پوشش داخل سینوس‌های مجاور را هم مبتلا می‌کند، هوا و ترشحات در پشت دهانة تنگ شدة سینوس به دام می افتند. اگر دهانة سینوس آن قدر تنگ شود که مانع تخلیة ترشحات سینوس به داخل بینی شود، باکتری‌هایی که در حالت طبیعی در دستگاه تنفسی وجود دارند، شروع به تکثیر می‌کنند. در افراد سالم این باکتری‌ها در بخش بالایی دستگاه تنفس وجود دارند و بیماریزایی هم ندارند، تا زمانی که دفاع بدن ضعیف شده، یا تخلیة ترشحات سینوس‌ها در اثر سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های ویروسی متوقف شود. در این حالت باکتری هایی که بدون ایجاد آسیب، در بینی یا گلو زندگی کرده‌اند می‌توانند تکثیر شده، یک عفونت حاد سینوسی ایجاد کنند.
گاهی عفونت‌های قارچی باعث ایجاد سینوزیت حاد می‌شوند. اگرچه این موجودات در محیط به مقدار فراوان وجود دارند ولی معمولاً برای افراد سالم بی‌ضرر هستند که نشان دهندة مقاومت طبیعی بدن انسان در برابر آن‌هاست. قارچ‌ها در افرادی که سیستم ایمنی بدن آن‌ها به خوبی کار نمی‌کند (مثل افراد مبتلا به ایدز و سرطان) می‌توانند بیماری های خطرناکی ایجاد کنند. بعضی افراد مبتلا به سینوزیت قارچی، یک واکنش حساسیتی نسبت به قارچ‌ها دارند.
التهاب مزمن مجاری بینی (رینیت) نیز می‌تواند منجربه سینوزیت شود. التهاب حساسیتی بینی یا تب یونجه ممکن است باعث سینوزیت حاد شود. افراد مبتلا به التهاب حساسیتی بینی اغلب سینوزیت مزمن هم دارند (در سینوزیت مزمن علائم دست‌کم به مدت سه هفته وجود دارند). عواملی، مانند: رطوبت هوا، هوای سرد، الکل، مواد معطر و سایر عوامل محیطی نیز می‌توانند منجربه التهاب بینی و سینوزیت حاد بشوند. سینوزیت حاد در بعضی از بیماران بسیار فراوانت‌تر از جمعیت عمومی دیده می‌شود؛ مثلاً در افرادی که به علتی دچار ضعف سیستم ایمنی هستند (مثل افراد مبتلا به عفونت ایدز).

سینوزیت مزمن
به التهاب سینوس که دست‌کم به مدت سه هفته طول بکشد، سینوزیت مزمن گفته می‌شود؛ گرچه این حالت اغلب برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه دارد. همان گونه که پیشتر گفته شد، حساسیت‌ها (آلرژی) اغلب همراه یا سینوزیت مزمن هستند. به ویژه در افراد مبتلا به آسم، شیوع بیشتری از سینوزیت مزمن دیده می‌شود. استنشاق مواد حساسیت‌زای موجود در هوا مثل گردوغبار، قارچ‌ها و گرده‌های گیاهی، اغلب باعث شروع یک واکنش حساسیتی می‌شود که به نوبة خود ممکن است در ایجاد سینوزیت دخالت داشته باشد. در افرادی که به قارچ‌ها حساسیت دارند ممکن است حالتی به نام سینوزیت قارچی، حساسیتی ایجاد شود. آلوده کننده‌های موجود در هوا و ساختمان‌ها نیز می‌توانند روی افراد مستعد به سینوزیت مزمن اثر بگذارند. همانند سینوزیت حاد سینوزیت مزمن هم در بیماران دچار نقص سیستم ایمنی (مثل ایدز) بیشتر دیده می‌شود. همچنین در بعضی بیمارانی که آسم شدید، پولیپ بینی یا واکنش حساسیتی شدید به آسپیرین (به صورت حملة آسم شدید) دارند نیز سینوزیت مزمن فراوان‌تر است.

تشخیص
چون احساس پُری در بینی، در حالت‌های دیگر مثل سرماخوردگی هم دیده می‌شود، بیشتر مردم گرفتگی سادة بینی را با سینوزیت اشتباه می کنند. اما یک سرماخوردگی معمولاً 7 تا 14 روز طول می‌کشد و بدون درمان برطرف می‌شود. سینوزیت حاد اغلب بیشتر طول می‌کشد و علائم آن بیشتر از یک سرماخوردگی ساده است. یک پزشک از روی شرح حال بیمار، معاینة بالینی، رادیوگرافی سینوس ها یا در صورت لزوم m r i یا سی.تی.اسکن می تواند سینوزیت را تشخصی دهد.

درمان:
بعد از تشخیص سینوزیت و مشخص شدن یک علت احتمالی برای آن، پزشک می‌تواند یک دورة درمان برای کاهش التهاب و برطرف شدن علائم تجویز کند. سینوزیت حاد از راه برقراری دوبارة جریان تخلیة ترشحات سینوس‌ها به مجاری بینی، کنترل یا بر طرف کردن منشأ التهاب و از بین بردن درد درمان می‌شود. پزشکان به طور معمول داروهای ضد احتقان برای کاهش گرفتگی بینی، آنتی‌بیوتیک برای کنترل عفونت باکتریایی (اگر وجودداشته باشد) و مسکن برای کاهش درد تجویز می‌کنند. قطره و اسپری‌های ضدگرفتگی بینی که بدون نسخه قابل خریداری هستند نباید بیشتر از چند روز استفاده شوند زیرا در صورتی که به مدت طولانی استفاده شوند، بعد از قطع مصرف آ‌ن‌ها گرفتگی و تورم بیشتری در مجاری بینی ایجاد می‌شود. اکثر بیمارانی که سینوزیت ناشی از باکتری‌ها را دارند با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها همراه با یک داروی ضدگرفتگی بینی (به صورت قطره یا خوراکی) به طور موفقیت آمیزی درمان می‌شوند.
بسیاری از موارد سینوزیت حاد، بدون آنتی‌بیوتیک برطرف می‌شود. اما بیماران به یک بیماری حساسیتی زمینه‌ای و سینوزیت عفونی برای برطرف شدن علائم حساسیتی‌شان نیاز به درمان دارند. افراد آسمی مبتلا به سینوزیت عفونی اغلب دچار حملات آسم می شوند که باید درمان شوند. موارد زیادی دیده شده که با درمان سینوزیت مزمن در یک بیمار آسمی با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها بهبود قابل ملاحظه‌ای در حملات آسم این بیماران به وجود آمده است. درمان موفقیت آمیز سینوزیت مزمن، اغلب مشکل است. زیرا حتی بعد از دوره‌های طولانی مصرف آنتی‌بیوتیک باز هم علائم ادامه پیدا می‌کنند. به طور کلی درمان سینوزیت مزمن مشابه درمان سینوزیت حاد، با تجویز داروهای بر طرف کنندة گرفتگی بینی و آنتی‌بیوتیک است. اما در مورد نقش باکتری‌ها و تأثیر آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان سینوزیت مزمن، شکل‌هایی وجود دارند.
اگرچه عفونت‌های سینوس با روش‌های خانگی قابل درمان نیستند، اما مردم برای کم‌تر کردن احساس ناخوشی خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. بخور دادن می‌تواند التهاب حفره‌های سینوسی را کم کند. استفاده از سرم شست‌وشوی نمکی برای بینی تا اندازه‌ای مؤثر است. یک بطری آب گرم یا کمپرس مرطوب با آب گرم روی محل التهاب نیز می‌تواند آرامش بخش باشد. وقتی درمان طبی با شکست روبه‌رو می‌شود، جراحی ممکن است تنها درمان جایگزین برای درمان سینوزیت مزمن باشد؛ دریچه‌ها اغلب با برداشتن لوزه‌های حلق و لوزة سوم مشکل برطرف می‌شود. در بزرگسالانی که سال‌ها آلرژی و سینوزیت عفونی داشته‌اند گاهی پولیپ‌هایی در بینی یا سینوس‌ها ایجاد می‌شوند که مانع تخلیة مناسب ترشحات سینوس‌ها می‌شوند. انحراف تیغة میانی بینی نیز همین اثر را دارد. برداشتن این پولیپ‌ها و ترمیم انحراف تیغة بینی، باعث باز شدن راه عبور هوا و ترشحات می‌شود و بهبود چشمگیر در علائم ایجاد می‌کند. شایع‌ترین روش جراحی که امروزه انجام می‌شود، جراحی با استفاده از دستگاه اندوسکپ است که طی آن دهانة طبیعی سینوس‌ها گشاد ‌شده، تا تخلیه برقرار شود. این روش عوارض کم‌تری نسبت به روش‌های مرسوم جراحی سینوس‌ها دارد.
پیشگیری
اگرچه مردم قادر به پیشگیری از تمام بیماری‌های سینوس نیستند، اما با در پیش گرفتن روش‌های ویژه، می‌توانند از تعداد و شدت حملات سرماخوردگی و عفونت‌های باکتریایی کم کنند و احتمالاً مانع‌ مزمن شدن سینوزیت شوند. بسیاری از مبتلایان به سینوزیت با نصب دستگاه‌های مرطوب کننده هوا در منزل، به ویژه اگر هوای اتاق با یک سیستم هوای خشک گرم شود، احساس بهبود می‌کنند. دستگاه‌های تهویه یک دمای متعادل ایجاد می‌کنند و فیلترهایی که به دستگاه‌های گرم کننده و تهویه متصل می‌شوند در جدا کردن مواد حساسیت‌زا از هوا مؤثر هستند. افراد مستعد ابتلا به بیماری سینوس، به ویژه آن‌هایی که آلرژی دارند، باید از دود سیگار وسایر موادآلایندة هوا دوری کنند. التهاب بینی ناشی از مواد حساسیت‌زا بیمار را مستعد واکنش قوی نسبت به تمام مواد تحریک کننده می‌کند. نوشیدن الکل نیز باعث تورم پوشش داخلی سینوس‌ها می‌شود. افراد مستعد به سینوزیت ممکن است در استخرهایی که آب آن‌ها با کلر ضد عفونی می‌شود احساس ناراحتی داشته باشند، زیرا کُلر پوشش بینی و سینوس‌ها را تحریک می‌کند. در شیرجه‌روها ورود با فشار آب به داخل سینوس‌ها از راه مجاری بینی اغلب گرفتگی بینی و در نتیجه عفونت ایجاد می‌کند. مسافرت هوایی نیز برای افراد مبتلا به سینوزیت حاد یا مزمن دردسر آفرین است. با بالا رفتن هواپیما و کم شدن فشار هوا در آن، هوایی که داخل بدن حبس شده است منبسط می شود که روی بافت‌های اطراف فشار می‌آورد و باعث انسداد خروجی سینوس‌ها می‌شود و نتیجة کار احساس ناخوشی در سینوس‌ها یا داخل گوش هنگام بلند شدن یا فرود هواپیماست. پزشکان برای پیشگیری از این حالت، قطره‌ها یا اسپری‌های ضد گرفتگی بینی را پیش از پرواز توصیه می‌کنند.
بیمارانی که احتمال می‌رود التهاب سینوس آن‌ها مربوط به گردوغبار، قارچ‌ها، گرده‌های گیاهان یا غذا یا هر مادة حساسیت‌زای دیگری باشد، باید با یک پزشک مشورت کنند. بخش‌‌های زیادی وجود دارند که می‌توانند علت آلرژی را مشخص کنند.
بنابر مطالب گفته شده، برخلاف باور شایع در بین مردم، سینوزیت یک بیماری سخت و غیرقابل علاج نیست، بلکه با تشخیص به موقع و درمان مناسب، به ویژه در مورد سینوزیت حاد، به خوبی قابل درمان است. در مورد سینوزیت‌هایی که تکرار می‌شوند یا بیش از سه هفته طول می‌کشند (سینوزیت مزمن) یا به درمان‌های معمول جواب نمی‌دهند باید به دنبال علل زمینه‌ای دیگر، مثل: آلرژی، بزرگی لوزه‌ها (دریچه‌ها)، انحراف تیغة بینی، پولیپ‌های بینی و سینوس‌ها و غیره باشیم و برای رفع آن‌ها اقدام‌های لازم را انجام دهیم. همچنین از علل مستعد کننده‌ای، مثل: سیگار، الکل، آلوده‌کننده‌های هوا، آلوده کننده‌های شغلی و غیره نیز باید پرهیز کرد.
گفتن این نکته اهمیت دارد که در صورتی که نیاز به درمان آنتی بیوتیکی باشد، دورة درمان حتمی باید کامل شود، حتی اگر بیمار در روزهای اول درمان کاملاً احساس بهبودی کند، زیرا درمان ناقص منجربه مقاوم شدن باکتری‌ها به داروها و مزمن شدن سینوزیت می‌شود. همچنین داروهای گیاهی فقط در تسکین علائم سینوزیت اثر دارند و به هیچ عنوان سینوزیت عفونی را درمان نمی‌کنند و به این منظور توصیه نمی‌شوند.

دکتر حمیدرضا یاوری
منبع: سایت کهریزک