پیشرفت ارتباطات بی سیم در قرن بیست و یکم

[ستاره صبح امید]

پیشرفت ارتباطات بی سیم در قرن بیست و یکم

صنعت ارتباطات در جهان از سال ۲۰۰۰ به بعد تحولات بسیاری را به خود دیده است. هر روزه مردم با یک فناوری جدید روبه رو می شوند. جهان پیشرفته و پیچیده امروزی مردم را وادار به حرکت می کند. یکی از مهمترین این فناوری ها تکنولوژی بلوتوث (Bluetooth) است که به ارتباط بی سیم با برد کوتاه مربوط می شود. این تکنولوژی در تمام تجهیزات جدید وسایل الکترونیکی و ارتباطی کاربرد دارد و استفاده از آن تنها به شبکه ها و اینترنت مربوط نمی شود. به طوری که در حال حاضر حتی موس و کیبورد کامپیوتری مجهز به بلوتوث نیز در بازار دیده می شود.
شاید جالب باشد بدانید نام این تکنولوژی از نام یک پادشاه دانمارکی به نام «هرالد بلوتوث» گرفته شده است. این پادشاه که نزدیک به هشتصد سال قبل در دانمارک سلطنت می کرد، موفق شد کشورهای دانمارک و نروژ را که سالیان دراز در جنگ های مذهبی با یکدیگر مشکل پیدا کرده بودند، متحد و هم پیمان کند.
در حقیقت فناوری بلوتوث هم بر پایه اتحاد یکپارچه سیستم های الکترونیکی تاکید دارد که نمادی از کار و تلاش پادشاه دانمارکی است.
ایده اصلی ایجاد این فناوری در اواسط سال ۱۹۹۴ میلادی به وسیله شرکت مخابراتی اریکسون سوئد عرضه شد و به سرعت مورد استقبال قرار گرفت. در گذشته بسیاری از وسایل ارتباطی مانند PC ها یا همان سیستم های کامپیوتری شخصی، گوشی های تلفن همراه، پرینترها، تجهیزات مخابراتی و غیره از پروتکل های ارتباطی مختلف و ناسازگار با یکدیگر استفاده می کردند که به همین دلیل برقراری ارتباط مناسب بین آنها به درستی امکان پذیر نبود. به همین دلیل شرکت های فعال در زمینه ارتباطات، تصمیم به ایجاد یک استاندارد مشترک برای انواع وسایل ارتباطی گرفتند، تا ارتباط بین وسایل الکترونیکی تحت یک استاندارد ثابت و مشخص برقرار شود.
در حال حاضر شرکت های اریکسون، اینتل، نوکیا، IBM و توشیبا از توسعه دهندگان مهم این تکنولوژی هستند. هر وسیله یی که از سیم برای انتقال اطلاعات خود استفاده نمی کند، از امواج رادیویی بهره می گیرد و در واقع امواج رادیویی سیگنال هایی هستند که به وسیله فرستنده در هوا پخش می شوند. امواج رادیویی می توانند صدا، تصویر و هر نوع اطلاعاتی را منتقل کنند. تلفن های بی سیم، ماهواره ها، فرستنده های تلویزیونی، بی سیم های پلیس و غیره از جمله وسایلی هستند که ارتباطات خود را از طریق امواج رادیویی فراهم می کنند. حتی دزدگیر خودروی شما هم به وسیله امواج رادیویی کار می کند.
فناوری بلوتوث هم نوعی ارتباط از راه امواج رادیویی است که با برد کوتاه کار می کند و از پروتکل خاصی برای ارسال اطلاعات خود استفاده می کند و به همین دلیل هم طرفداران زیادی دارد. در واقع تمام دستگاه هایی که براساس بلوتوث ایجاد می شوند با استاندارد شخصی سازگار هستند.
به لطف فناوری بلوتوث کشورهایی همچون ایالات متحده و برخی کشورهای اروپای غربی که در زمینه تکنولوژی صاحب نام هستند، قدم های بیشتری به سمت استفاده از ارتباطات بی سیم بین شبکه های کامپیوتری و تجهیزات الکترونیکی برداشته اند که علاوه بر سرعت بسیار زیاد کیفیت قابل قبولی را هم در اختیار کاربران شان قرار می دهند. یکی از این فناوری های مهم در این زمینه که به نوعی مهمترین رقیب بلوتوث هم محسوب می شود، فناوری بی سیم ویبری (Wibree) است. این فناوری در اکتبر سال ۲۰۰۶ به وسیله شرکت نوکیا طراحی و ابداع و به عنوان تکمیل کننده فناوری بلوتوث ارائه شد.
فناوری ویبری هم دقیقاً مانند بلوتوث یک پروتکل ارتباطی امواج رادیویی با برد کوتاه است. ویبری و بلوتوث هر دو به وسایل الکتریکی مختلف اجازه می دهند از راه سیگنال های برد کوتاه رادیویی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
فناوری ویبری دقیقاً قادر به انجام همان وظایفی است که بلوتوث می تواند انجام دهد ولی با یک تفاوت اساسی مهم و آن اینکه میزان مصرف انرژی در فناوری ویبری تقریباً نصف میزان مصرف انرژی در بلوتوث است، یعنی از فناوری ویبری می توان در بسیاری از وسایل که ذخیره انرژی اندکی دارند و طول عمر باتری آنها کوتاه است، استفاده کرد. این نکته برای بسیاری از کاربران بسیار حائز اهمیت است زیرا اگر فناوری بلوتوث در یک گوشی تلفن همراه یا هر وسیله دیگری در حالت فعال باشد، حتی اگر گوشی تلفن همراه اطلاعاتی را دریافت یا ارسال نکند، باز هم انرژی زیادی از باتری هدر می رود در حالی که در فناوری ویبری این طور نیست. ضمن اینکه تراشه الکترونیکی ویبری کوچک تر از تراشه بلوتوث و استفاده از فناوری ویبری در وسایل کوچک راحت تر و امکان پذیرتر است.

نکته مهم دیگر در این زمینه سرعت انتقال اطلاعات است به طوری که سرعت انتقال اطلاعات از یک وسیله به وسیله دیگر توسط بلوتوث تقریباً سه برابر بیشتر از ویبری است و به همین دلیل فناوری ویبری در شبکه های بزرگ کامپیوتری کاربرد زیادی ندارد. به همین دلیل تکنولوژی ویبری برای استفاده در تجهیزات کوچک مانند گوشی های تلفن همراه، صفحه کلید و موس بی سیم، تجهیزات پزشکی و غیره بسیار مناسب است.
یکی دیگر از تکنولوژی های ارتباطات بی سیم Wi Fi است که نسبت به ویبری و بلوتوث دارای این مزیت است که برد بسیار بیشتری دارد زیرا بلوتوث و ویبری حداکثر ۱۴ متر برد دارند در حالی که
Wi Fi حداقل یکصد متر برد موثر دارد و در صورت تقویت شدن، برد آن به مراتب افزایش پیدا می کند. هم اکنون بی سیم های پلیس از این نوع فناوری استفاده می کنند.
از دیگر مزایای مهم تکنولوژی ویبری که به تازگی ابداع شده است، این است که باعث تداخل بین دستگاه های مجهز به امواج رادیویی نمی شود. در این فناوری از تکنیکی به نام «SSF» (جست وجوی تغییرات فرکانسی) استفاده می شود که به وسیله آن دستگاهی که قصد ارسال اطلاعات را دارد، بیش از ۱۵۰۰ بار در ثانیه کانال های ارتباطی را کنترل می کند تا بهترین کانال ارتباطی را یافته و اطلاعات را از آن راه ارسال کند.
امروزه با استفاده از پیشرفت فناوری مخابرات، برقراری ارتباطات روز به روز ساده تر از قبل انجام می شود و به زودی فناوری ویبری و حتی تکنولوژی هایی شبیه به آن جای بلوتوث را خواهند گرفت تا دنیای پرجنب وجوش تکنولوژی زندگی ساده تری برای مردم فراهم کند.