تضاد بی خواسته ها
چرا بین انتخاب هایمان دچار تضاد و دو دلی می شویم؟
آیا وقتی به عنوان یک دختر جوان دو یا سه خواستگار خوب داشته باشید دچار دو دلی و تردید
نمی شوید؟
آیا به عنوان یک مرد خواستگار وقتی با دو یا چند مورد مناسب مواجه شدید سر در گم نمی
شوید؟
از آنجا که در بعضی گزینه های زندگی مان جایز به انتخاب بیش از یک مورد نیستیم و از آنجا که در
بعضی تصمیم ها گیزینه های مناسب ، بسیار زیاد و متنوع و همسان می باشند لاجرم باید
بپذیریم که فقط حق یک انتخاب داریم.
امیال و ارزو های متضاد و متناقض که رسیدن به همه ی آن ها غیر ممکن است.( مثلا هم
قهرمان و کاپیتان تیم فوتبال باشیم و هم قهرمان والیبال، یا اصرار بر تسلط همزمان بر بازی
شطرنج با چند ساز یا ورزش و کلاس زبان و..)
میل به بهترین بودن و شایسته ترین بودن در همه ی خواسته ها که همان استاندارد های بالا یا
انتظار زیادی از خود می باشد علت اصلی این افسردگی ها و ناکامی ها نیست؟ ایا راهی بجز
کاستن این انتظارات زیادی و آزار دهنده وجود دارد؟ همان طور که گفته شد تردید در انتخاب می
تواند دو دلیل عمده داشته باشد. نیاز به تایید و یا میل به بهترین بودن و یا هر دو علت.
در نتیجه می توان گفت تفاوت های جزئی می تواند نشانه ی کم بودن ضرر و زیان در انتخاب
اشتباه باشد.
این اشتباه ها نباید آنقدر نگران کننده به نظر برسد که تصور کنیم اشتباه فاحشی کرده ایم یا کلاه
گشادی سرمان رفته یا دنیا به آخر رسیده و یا به قول عامیانه گنجشک را به جای قناری خریده یا
انتخاب کرده ایم.
مهم این است که آنچه که انتخاب اشتباه تلقی مشود، نه غیر قابل تحمل است و نه غیر قابل
جبران.
ممکن است بعضی بگویند اگر اشتباه جدی تری داشتیم چه بکنیم؟ پاسخ این است که مشکل را
بزرگتر از آنچه هست ارزیابی نکنیم، و به اندازه ی اشتباهمان تاسف داشته باشیم نه بیشتر.
تنوع زیبایی ها در دنیایی که در آن زندگی می کنیم گاهی باعث می شود که در انتخاب درمانده
شویم ( و جالب است که با وجود این همه تنوع و زیبایی در دنیا و محیط مان باز هم ناراحتیم) ،
زیرا می خواهیم بهترین ها را داشته باشیم و بهترین ها زیاد شده اند و به قول حافظ:
شهری است پر کرشمه و خوبان زشش جهت / چیزیم نیست ورنه ، خریدار هر ششم
یافتن ریشه های ناکامی و اصلاح طرز تفکر و انتظاراتی که از خود و دیگران داریم و درجه بندی
کردن امور بر حسب میزان اهمیت همگی می تواند موجب بیرون آمدن از تضاد و ایجاد شادکامی
در ما و افزایش تلاش مان شود.
احمد پدرام
علاقه مندی ها (Bookmarks)