F-106 دلتا دارت ؛ هفتمین جنگنده صده
داستان دلتا دارت همانند سلف بلافاصله ان f-102 دلتا دگر ریشه در طرح جنگنده ازمایشی بال مثلثی xf-92 داشت که انهم بر نظریه ها و ازمایشات مقدماتی زمان جنگ المان مبتنی بود .
در پی انتخاب جنگنده f-102 شرکت کانویر به عنوان اولین جنگنده تخصصی رهگیر مافوق صوت نیرو هوایی تازه تاسیس امریکا در سال 1951 (1330 ( ، این نیرو در سال بعد و به دلیل بروز مشکلات فنی گسترده در برنامه دگر ، یک برنامه توسعه دو مرحله ای در پیش گرفت . بر طبق این برنامه ، جنگنده f-102 به عنوا ننمونه ابتدایی ، با عنوان جنگنده رهگیر مقدماتی اول به خدمت گرفته میشد تا زمان کافی برای تکمیل نمونه بسیار توانمند تر f-102 b که رهگیر نهایی نامیده شد ، در اواخر دهه 50 فراهم شود . قرار بود که با تولید به تعداد محدود ، این جنگنده رهگیر مقدماتی سرانجام با نمونه از بدنه ای مشترک استفاده می کردند ، ولی f-102 b هواپیمایی بسیار توانمند تر بود که از موتور " الیمپوس " ساخت شرکت انگلیسی بریستول – که در امریکا با عنوان " j-67 " ساخته میشد – و نیز سیستم الکترونیکی بسیار پیشرفته – در انزمان – ( mx-1179 ) که در ان زمان به طور اختصاصی توسط شرکت هیوز برای این هواپیما در دست تکمیل بود ، استفاده می کرد . فرماندهی پدافند هوایی امریکا قصد داشت که بیش از 1000 فروند از این هواپیما را برای استفاده در حداقل 40 اسکادران جنگنده رهگیر به خدمت گیرد . ولی همانند بسیاری دیگر از موارد ، تبدیل نظریه به عمل ، موفقیت امیز نبود و اهداف پیش بینی شده برای ان به تحقق نپیوست .
با توجه به بنیاد مشترک هر دو جنگنده شرکت کانویر ، تعجبی نداشت که مشکلات ائرودینامیکی دلتا دگر بر دلتا دارت نیز تاثیر گذاشت و درس های به سختی اموخته شده از f-102 باعث شد که تیم طراحی جنگنده رهگیر نهایی ، مشکلات خاص خود را داشت که از میان انها می توان به تاخیر در برنامه موتور " j-67 " اشاره کرد که در اوایل 1955 باعث شد که موتور " j-75" – که خود نمونه پیشرفته تر موتور " j-57 " نصب شده در هواپیمای f-102 بود – به جای ان انتخاب شود . در همین زمان ، برنامه توسعه سیستم الکترونیکی " mx-1179 " – که بعدا سیستم کنترل خودکار تسلیحاتی " ma-1" نامیده شد – نیز از برنامه بسیار عقب بود .
اینها و مشکلات دیگر ، طبیعتا برای حل شدن نیازمند به زمان و پول بودند ، ولی در هر دو مورد انها کمبود وجود داشت . مقامات کانویر و نیرو هوایی نگران بودند که این مشکلات منجر به فشار اوردن برای ارتقای f-102 a به استاندارد قابل قبول شود و در نتیجه ، اگر برنامه f-102 b لغو نمیشد ، هر روز از اولویت کمتری برخوردار میشد و این موضوع ، تاثیر بلند مدتی بر اینده جنگنده رهگیر نهایی داشت .
تا اواخر 1955 ( 1334 ) ، تاکید نیرو هوایی به طور چشمگیری به نفع دلتا دلتا دگر تغییر کرد و این هواپیما دیگر جنگنده مقدماتی محسوب نمیشد . در واقع ، در نوامبر ( ابان ) ان سال ، تعداد f-102 های سفارشی افزایش چشمگیری یافت و قراردادی برای ساخت 562 فروند با شرکت کانویر به امضا رسید که تعداد هواپیماهای خریداری شده به 749 فروند ارتقا یافت . در همان زمان ، کانویر نامه ای از نیروی هوایی برای ساخت 17 فروند f-102 b دریافت کرد . شش ماه بعد ، در 18 اوریل 1956 ( 29 فروردین 1335 ) ، نیرو هوایی این قرارداد را قطعی کرد که به موجب ان ، تمامی 17 فروند ساخته شده برای " تحقیق ، توسعه ، ازمایش و بررسی " ( rdt&e ) اختصاص می یافتند . تحویل دو فروند اول از این سری در ماه های دسامبر 1956 ( اذر 1335 ) تعیین شده بود و 15 فروند مابقی می بایستی از ژوئیه 1957 ( مرداد 1336 ) تحویل می شدند . دو ماه بعد از امضای قرارداد ، ماهیت بسیار متفاوت این هواپیما نسبت به دلتا دگر برای مقامات نیرو هوایی امریکا اشکار شد و در نتیجه ، در 17 ژوئن 1956 ( 27 خرداد 1335 ) شناسه جدید f-106 به جای f-102 b برای این هواپیما انتخاب شد و در نتیجه اخرین ارتباط ان را با دلتادگر قطع کرد .
ادامه دارد...
منبع : ماهنامه دو هواپیما / ش9
علاقه مندی ها (Bookmarks)