اتووود کلاسیک ـ کلیسای بسوارد ـ یورن اوتزن
| اتووود کلاسیک ـ کلیسای بسوارد ـ یورن اوتزن |
|
| مـنـــــــبـع : www.archdaily.com |
|
[COLOR=#FFFFFF !important]are[/COLOR] |
| http://www.etoood.com/Images/News/La...1519253844.jpg |
|
کلیسای بسوارد از یورن اوتزن در سال 1976 به اتمام رسید. هرچند این پروژه، یکی از معروف ترین کارهای او نیست؛ اما این کلیسا نمونه ای از آثار مبتکرانه ی معمار در مقیاسی متفاوت است. اوتزن این کلیسا را با نمای بیرونی متواضع و تنها با نکاتی تکان دهنده در فرم های داخلی طراحی نموده است.کلیسای بسوارد اولین کار اوتزن پس از بازگشت به دانمارک پس از رها کردن ساخت خانه اپرای سیدنی با طراحی خودش می باشد. این کلیسا که در دامنه های شمال کپنهاگ در منطقه ای در حومه ی شهر واقع شده است. کلیسا با ظاهری بی تکلف به عنوان ساختاری ساده و مدرن در میان درختان توس، پشت به یک خیابان محلی ایستاده است. با دانستن فضای داخلی ست که نمای خارجی این ساختمان جذاب تر می شود.این فرم متعامد با قاب هایی از پنل های سفید بتن پیش ساخته و کاشی های لعاب دار سفید رنگ، پوشش شده است. اوتزون از کاشی های براق استفاده نموده تا ارتباطی با انحناهای بتنی پیش آمده در فضاهای داخلی ساخته باشد. اسکچ های ابتدایی طرح، ابرهایی چرخان را نشان می دهند که الهام بخش فضاهای داخلی کلیسا هستند.اوتزون کِروهایی نرم را طراحی می کند تا نور را کنترل کند و به یک شاهکار بصری در این کلیسای کوچک بدل شوند. بتن سفید برای ایجاد سقف در خود محل قالب گیری و اجرا شده است تا این منحنی از پایین ترین نقطه ی خود بر فراز سر جمعیت حاضر در کلیسا به بالاترین نقطه ی خود در بالای محراب برسد.نمای خارجی کلیسای بسوارد از داخل تیره تر به نظر می رسد؛ جایی که بتن سفید با قاب هایی از چوب رنگ پریده ی کاج تعریف می شود. انحنای بتنی سفید بر فراز سر بازدیدکننده با دیوارهای بتنی سفید، کاشی های کف و همچنین با صفحه ی سفید نمایش ظریفی در مثلث بالای محراب همسان شده اند. نیمکت های بی پیرایه و همین طور صفحه های جداکننده فضاها از محراب از چوب ساخته شده اند.اوتزون با دقت بالا، نور روز را در کلیسای بنگسویرد در نظر گرفته است. نور از بالاترین نقطه ی کِرو سقف به داخل آمده و در امتداد نرم انحنای آن به درون فضا جاری می شود. در بالای دالان ها و راهروهای کلیسا، این نور از فیلترهایی شیشه ای از میان سقف آلومینیومی رد می شود. جامعه ی بسوارد از قرن شانزدهم تا طرح بی زمان اوتزن کلیسایی برای خود نداشته است و نتیجه ی طرح اوتزون به نمادی برای آن بدل شده است. تضاد ساختار ساده ی بیرونی و محراب منحصربفرد این کلیسا احساس آرامشی خاص به آن بخشیده است. این ساختمان در کل شایستگی های بسیاری دارد؛ اما برش فضای داخلی آن که توسط اوتزن طراحی شده، از زمان اتمام کلیسا در جهان، به شهرتی بیشتر دست یافته است. |
|
|
|
