اولین سال بودن ،...... بی تو .....

آقا جون...
امسال، اولین سالِ بودنِ بی توست....!

ای کاش زمان به عقب برمی گشت...!

به آن زمان ها که وقتی درختان انار باغچه های خانه تان ، به گل و میوه می نشستند و من انقدر کوچک بودم که دستم بهشان نمی رسید...!

ماشین پارک شده در وسط حیاط باغ ، بهترین و ایمن ترین سکو برای من بود . از آن بالا می رفتم و میرفتم روی سقفش...!،

تا دستم به انارهای کوچک برسد و همه شان را برای خودم بچینم.

بعد شما هم می آمدین و طوریکه مثلا مرا ندیده اید، صدایم میزدید ....

کجایی گلِ انار من ...؟

گل انار من کجاست ؟ نمی بینمش ...!

من هم به چیدن شان ادامه می دادم و همه گل های انار و انارهای کوچک نرسیده را میچیدم و تمامشان را در دامنم جمع میکردم.آخه دوست شان داشتم چون مثل خودم کوچک بودند...

بعد شما هم با کلی گل انار چیده شده می آمدین و همه شان را روی سرم می ریختین...
و هر سال این ماجرا تکرار می شد، تا همین امسال...

چقدر شیرینند این خاطرات...
و مرورشان شیرین تر ...
و شاید تلخی این نبودن را برای لحظاتی ، از یادمان می برند...

باباجون...
الان 10 سال از بودنِ بی تو میگذرد...!
ولی هر سال ، برای ما نوه ها ،گویی اولین سال است.

کجایید که صدایتان زنم :
باباجوووون...

و در پاسخم گویید :
جون باباجون...

نام شما دو عزیز، اعتبارست برای طایفه ای.
دوستان و هم دوره ای های شما،در همان محله قدیم شمرون همه ما نوه ها و نتیجه ها را با عنوان نوه حاج آقا سید هادی و حاج آقا سید محمد می شناسند، هنوز هم. و چقدر خاطرات خوب دارند برای تعریف از بودن در کنار شما...
درست مثل ما...

دیری نخواهد گذشت که تمام این ها برایم دوباره و چند باره تکرار خواهد شد...
چند صباحی مانده...
شاد باشین در جوار دوست...[golrooz]

شادی روح همه عزیزان سفرکرده،
صلوات بر محمد و آل محمد...
...