دانشگاه از دیدگاه شیمیست!
دانشگاه را می‌توان به مثابه کمپلکس فعال در نظر گرفت. مواد اولیه همان پشت کنکوری‌ها می‌باشند که پس از انجام یک سری واکنشها و فعل و انفعالات کنکوری و تو سروکله هم زدن بالاخره باصرف پول آزاد به این سطح از معلومات می‌رسند که بتوانند کمپلکس فعال دانشگاه را تشکیل دهند. البته میزان پول آزاد مواد اولیه‌ای که کمپلکس آزاد اسلامی را تشکیل می‌دهند بیشتر از انواع کمپلکس‌های دولتی است و این امر باعث تصعید گاز «فخریک تکبر» در مراحل اولیه تشکیل کمپلکس می‌شود. اما پس از گذشت چندین ترم (واحد زمانی کمپلکس دانشگاه) و پیاده شدن مالی٬ از میزان این گاز کاسته می‌شود ولی هیچ‌وقت صفر نمی‌شود یعنی حد تصعید گاز به سمت صفر میل می‌کند. صرفنظر از نوع کمپلکس ٬ میزان ماندگاری (Stability) دانشجویان کمپلکسی در این حالت به شرایط و عوامل زیر بستگی دارد:
۱- هرچه رشته تحصیلی(major) از درجه سختی بالاتری برخوردار باشد٬ ماندگاری کمپلکس نیز بیشتر است.
۲- ماندگاری کمپلکس فعال تا حدود زیادی (٪۹/۹۹) به میزان خواست اساتید (Teachers want) یا همانt.w بستگی دارد. بدین‌صورت که اگر t.w منفی باشد یعنی استاد نخواهد نمره پاسی بدهد ماندگاری در حالت کمپلکس نیز افزایش می‌یابد.
۳- قدرت پاچه‌خواری دانشجو (Eating foot power) که به صورت e.f.p نشان داده می‌شود با میزان ماندگاری کمپلکس نسبت معکوس دارد. یعنی هر چه میزان e.f.p بیشتر باشد به همان نسبت طول عمر کمپلکس کوتاه‌تر می‌شود.
۴- اشک و التماس در طول عمر کمپلکس کوچک‌ترین تاثیری ندارد.
۵- فاکتور ثابتی نیز با نام «ضریب تقلب» در سالیان اخیر مطرح شده‌است که این عامل به صورت صددرصد به سایر تشکیل دهنده‌های کمپلکس که در محدوده دید عامل مورد نظر قرار دارند بستگی دارد.
پس از پایان عمر کمپلکس دانشگاه که برای رشته‌های کارشناسی دست‌کم هفت ترم و درنهایت سی چهل ترم است٬ دانشجویان تشکیل دهنده کمپلکس به صورت گروه های مزدوج که متشکل از یک پسر و یک دختر می‌باشد کمپلکس را ترک می‌کنند و این چرخه کماکان ادامه دارد. البته بعضی از این گروه‌ها به دلایل مختلف از جمله عدم تفاهم متقابل٬ عدم صرف پول آزاد کافی٬ دخالت به‌موقع کمیته انضباطی و ... در همان مراحل اولیه متلاشی می‌شود.
http://uc-njavan.ir/images/8wdrbqbtyniwdghrolty.jpg
