معرفی تاریخچه ی ساخت موش کور "نظامی"

تاریخچه ی ساخت موش کور نظامی

http://www.forum.arteshi.com/hamyar_..._1981_2242.jpg

در یکی از فیلم های تخیلی آمریکایی، دانشمندان یک نوع ماشین حفاری "سوبترین" طراحی کردند که به کمک آن توانستند به مرکز زمین سفر کنند. جالب است بدانید که این ماشین حفاری خیالی نبوده و پروژه ای است که نزدیک به 100 سال پیش در روسیه برنامه ریزی شده بوده است.

در سال 1904 میلادی، آقای "پیوتر راسکازوف" برای نخستین بار ایده خلق ماشینی را عنوان کرد که بتواند در اعماق زمین حرکت کند. متاسفانه درست پس از گذشت 1 سال از طرح این ایده، وی در یک حادثه ی ناگوار جان خود را از دست می دهد و نمی تواند به برنامه های خود تحقق بخشد. آقای "یوگنی تولکالینسکی" در تلاش بود که ادامه راه راسکازوف را در پیش بگیرد ولی او نیز موفق نشد و در سال 1917 ، در پی انقلاب و درگیری های داخلی در روسیه مجبور شد کشورش را ترک کند.

در سال 1930 میلادی آقای "آلکساندر تربلوف" از مهندسان شوروی برای ساخت ماشین حفاری زیر زمینی، اقدام نمود. این مخترع تا حدی مجذوب ساخت این پروژه شده بود که نام دختر خود را نیز سوبترین گذاشت. سوبترین واژه ای لاتین به معنای کشتی زیرزمینی یا همان کشتی حفاری است. برای آغاز این پروژه، همکاران آقای تربلوف یعنی آقایان "باسکین"، "کریلوف" به دقت نحوه ی حرکت و جا به جایی "موش کور" در زیر خاک را مورد بررسی قرار دادند. برای این کار، آنها یک موش کور را در یک جعبه ی بزرگ پر از خاک قرار دادند و از طریق دستگاه اشعه ی ایکس به مشاهده ی نحوه حرکت این حیوان در زیر خاک پرداختند. بدین ترتیب معلوم شد که موش کور در زیر خاک با چرخاندم دست ها و سر خود، "حفاری" کرده و با این کار، راه های زیرزمینی ایجاد می کند. پاهای این حیوان نیز او به سمت جلو هدایت می کنند. موش کور با فشار خاک های حفاری شده به دیواره ها، مسیری همچون تونل ایجاد می کند. در نتیجه، یک راهروی استوانه ای در زیر خاک ایجاد می شود.

بدین ترتیب، موش کور هرآنچه که می توانست را به آقای تربلوف نشان داد و نحوه ساخت کشتی زیرزمین "سوبترین" را راهنمایی کرد. آقای تربلوف و تیمش در جلوی "سوبترین" یک مته ی حفاری بزرگ نصب کردند و در قسمت میانی یک سیستمی که خاک را به سمت دیواره های تونل فشار می داد، قرار دادند. در عقب نیز، 4 جک قدرتمند این دستگاه را به جلو هل می دادند. به کمک مته ی حفاری با گردش 300 دور در دقیقه، این موش کور مکانیکی-نظامی می توانست با سرعت 10 متر در ساعت جابه جا شود. سوبترین آقای تربلوف در سال 1946 میلادی برای اولین بار امتحان شد ولی به علت ناامن بودن، از آن استقبالی نشد و پرونده ی ساخت آن نیز بسته شد. آقای تربلوف درنظر داشت تا از سوبترین به عنوان یک فن آوری نوین برای تونل زنی مترو، کشف سنگ و معادن طبیعی و همچنین اهداف زمین شناسی استفاده شود و هیچگاه به فکرش هم نمی رسید که برنامه ریزیی هایی برای استفاده از آن در اهداف نظامی انجام شود.

در سال 1933 در آلمان، تا مدتی پیش از ورود هیتلر به عرصه حکومتی، آقای "هورنر فون ورن" از مهندسان این کشور، اقدام به ساخت یک دستگاه نظامی حفاری زیر زمینی می کند. این دستگاه که 5 نفر خدمه داشت، می توانست با سرعت 7 کیلومتر در ساعت در اعماق زمین جا به جا شده و وزنی معادل 300 کیلوگرم را با خود حمل کند. ولی این بار هم توجهی به این اختراع نشد و پرونده های مربوط به آن در آرشیو قرار گرفت. پس از گذشت 7 سال، در سال 1940 با به روی کار آمدن هیتلر و هنگامی نقشه ی حمله به انگلستان در حال برنامه ریزی بود، به یاد اختراع آقای هورنر افتادند. رهبر آلمان تصمیم گرفت از این اختراع برای حمله ی مخفیانه به جزیره ی انگلیس و ایجاد پایگاه جاسوسی در این کشور استفاده کند. ولی فرمانده ی نیروی هوایی آلمان، هیتلر را از استفاده از این دستگاه برای حمله منصرف کرده و قول داد که حملات هوایی ارتش المان، انگلیس را از پای در خواهند آورد. و بدین ترتیب بار دیگر، اختراع اقای هورنر به باد فراموشی سپرده شد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، نقشه های سوبترین آلمانی، سر از شوروی درآوردند. این نقشه ها سالیان سال به همراه آقای "تربالوف" در آرشیوهای محرمانه ی دولتی قرار داشتند. ولی در اوایل دهه ی 1960 میلادی با سردی روابط میان اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده ی آمریکا، شوروی باردیگر به فکر بهره برداری از اختراع فراموش شده افتاد. آقای "نیکیتا خروشف" رهبر شوروی که کاملا افکار متفاوتی نسبت به دیگر رهبران شوروی داشت، از ایده ی غافلگیری امپرالیایسم ها از زیر زمین خوشش آمد. بدین منظور در سال 1962 میلادی در شبه جزیره ی "کریمه"، یک کارخانه ی فوق سری ساخت سوبترین احداث شد. پس از گذشت 2 سال، اولین نمونه ی ازمایشی این دستگاه با نام "موش کور مکانیکی- نظامی" ساخته شد. این موش مکانیکی 3 متر قطر و 35 متر طول داشت و به شکل استوانه بود. هدایت آن توسط 5 خدمه انجام می گرفت و می توانست وزنی معادل 1000 کیلوگرم (1 تن) یا 15 نظامی نیروها مخرب را حمل کند. اولین موش مکانیکی در پاییز 1964 میلادی با موتور هسته ای موشک، وارد خاک شد. در اعماق نزدیک به 15 کیلومتر حرکت کرد و پناهگاه و راهروی زیرزمینی فرضی دشمن را نابود کرد. این حرکت، کارشناسان و متخصصانی که مشغول تماشای این پروسه بودند را شگفت زده کرد. ولی دومین باری که موش مکانیکی مورد استفاده قرار گرفت، در زیر خاک منفجر شد و تمامی 5 خدمه ی آن جان خود را از دست دادند. تمامی مدارک مربوط به موش مکانیکی در رده ی امنیتی به کلی سری قرار دارند و به همین خاطر نیز دلیل اصلی این انفجار تا به امروز در هاله ای از ابهام قرار دارد. به گفته ی برخی از کارشناسان، دلیل این حادثه، انفجار موتور آن بوده است. واقعه ی تلخ انفجار موش مکانیکی، رهبر شوروی را مجبور ساخت تا این پروژه را متوقف سازد. از سال 1964 میلادی به بعد، دیگر کسی درباره پروژه های جدید موش های کور مکانیکی، چیزی نشنید. ولی به نظر نمی رسد که این اختراع فراموش شده باشد. ممکن است که امروزه در یک پایگاه نظامی مخفیانه، فرایند ساخت یک موش مکانیکی جدید در حال انجام است.

ممکن است که همین الان، در زیر پاهای شما در اعماق زمین، این موش مکانیکی در حال حرکت باشد....

منبع
http://persian.ruvr.ru