جوشکاري آلياژ al-6xn

جوشکاري آلياژ AL-6XN

آلياژ AL-6XN يک فلز سوپر آستنيتي با مقاومت خوردگي بسيار عالي و ساختار پايدار تا دماي 540C ميباشد. مزيت ويژه اين فولاد مقاومت عالي آن در برابر خوردگي شياري٫ حفره اي شدن٫ خوردگي ناشي از کلرايد و ترک خوردگي تنشي (SCC) ميباشد که ميتواند جايگزين بسيار مناسبي براي فولادهاي زنگ نزن در محيطهاي خورنده و حاوي کلرايد باشد. اين آلياژ ابتدا براي مصارف دريايي توليد شد ولي اکنون در صنايع متفاوتي از جمله صنايع غذايي٫ دارويي و شيميايي مورد مصرف پيدا کرده است.
اين آلياژ در دماي ۶۵۰ تا 980C فاز چي (Chi Phase) (ترکيب کرم-آهن-موايبدن) در راستاس مرزدانه ها تشکيل شده و نواحي اطراف را از موليبدن و کرم فقير ميسازد. اين موضوع باعث ايجاد خوردگي بين دانه اي ميگردد. براي کاهش اين اثر به ترکيب اين آلياژ نيتروژن افزوده ميگردد تا اين تغيير فاز را کاهش داده و مقاومت خوردگي را بهبود بخشد. اين موضوع هنگام جوشکاري از اهميت بالايي برخوردار ميگردد و لذا براي جوشکاري بايد نکات خاصي را رعايت نمود.

◄ نکات جوشکاري :
در جوشكاري لوله در سايت از رينگهاي جوشكاري با عناصرآلياژي بيشتر از فلز پايه استفاده ميشود. براي ديگر جوشکاريها ميتوان از رينگ و يا سيم جوشهاي خاص استفاده نمود. فلز جوش بايد داراي موليبدن بيشتري نسبت به فلز پايه باشد تا کاهش موليبدن فلز پايه هنگام سرد شدن را جبران نمايد. معمولا سيم جوش حاوي ۹٪ موليبدن (آلياژ ۶۲۵) مناسب است٫ اما ميتوان از سيم جوشهاي ديگر نيز استفاده کرد
بايد از گاز خنثي بعنوان گاز تورچ و گاز محافظ استفاده کرد. هر دو گاز آرگون و هليوم قابل استفاده ميباشند اما استفاده از آرگون معمولتر است. ميتوان ۳ تا ۵٪ نيتروژن به گاز اضافه کرد تا جبران مقدار نيتروژن سوخته شده فلز پايه حين جوشکاري را جبران نمايد.
حرارت ورودي بايد تا جاي ممکن کم باشد بطوريکه کمترين تاثير را بر منطقه جوش و HAZ گذاشته و تشکيل اکسيدهاي رنگي اطراف جوش حداقل گردد. اکسيدهاي تيره ايجاد شده روي سطح بايد با گرد اکسيد آلومينيوم و اسيد شويي برطرف شوند. درصورت عدم تميزکاري مناسب سطح و باقيماندن لايه هاي اکسيدي مقاومت به خوردگي کاهش ميابد.
فلز پايه نبايد پيشگرم گردد مگر در مواقعي که دماي قطعه کمتر از 10C باشد. درصورتيکه دماي قطعه زير نقطه شبنم باشد بايد آنرا به آرامي تا بالاي نقطه شبنم گرم کرد و از نشست رطوبت روي سطح جلوگيري نمود.
جوشکاري بايد در ناحيه جوش استارت شود. درصورتيکه اين امر غير ممکن باشد بايد ناحيه قوس پس از انجام جوشکاري با سنگ زني بطور کامل برداشته شود.