استفاده از مغر میمون برای کنترل بازوی روبات

استفاده از مغر میمون برای کنترل بازوی روبات

محققان در دانشگاه پترزبورگ اعلام کردند که به 2 میمون طرز کار با بازوهای مکانیکی را آموزش داده اند تا برای حرکت بازوها بتوانند از مغز آن ها استفاده کنند. روباتهایی که از ترکیپ مغز جاندار و ماشینهای مکانیکی ساخته خواهند شد دارای حرکات انسان گونه خواهند بود.

این آزمایش توسط دانشمندان علم اعصاب دانشگاه پترزبوگ و Carnegie mellow هدایت شد ،و در آن

یک جفت میمون macaque که الکترودهایی در مغز آنها فرو رفته بود توانستند به سرعت یاد بگیرند که چگونه با بازوهای مکانیکی کار کنند به طوری که انگار جزء اندامهای خودشان است.

این ایده سوالی در مغز تداعی می کند که آیا می توان از مغز برای کنترل اعضای بدن مصنوعی استفاده کرد؟

تاریخچه ی استفاده از مغز برای روباتها به کمی قبلتر بر می گردد.

در یک آزمایش مغز با کامپیوتر مغز میمون با اتصالات عصبی مستقیم که می توانست سیگنال هایی را برای کنترل بفرستد بسیار با اندامهای مصنوعی هماهنگ بود.

http://media.popularmechanics.com/im...d-630-0708.jpg

این آزمایش در سال 2005 توسط Pitt انجام گرفت و بوسیله ی آن گرفتن و باز کردن غدا توسط بازوی مکانیکی آزمایش شد .

همچنین اگر به عقب تر برگردیم در سال 2000 در دانشگاه Duke تداخل بازو با مغز موجب حرکت بازوی مکانیکی شد.

و در ژانویه امسال در ژاپن مغز میمون Owl توانست حرکت یک روبات انسان نمای 200 پوندی را کنترل کند .

در سالهای بعد استفاده از میمون برای هدایت فضا پیما ها و شاتل ها را مشاهده خواهیم کرد. همچنین این تکنولوزی می تواند در علم دندانپزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

به این دلیل که فرستادن پیام مغز به اندامهای طبیعی مثل دست و سپس کنترل ابزارها با استفاده از دست ها خیلی بیشتر از این طول می کشد که ابزارها مستقیما با مغز کنترل شوند.

که در حالت دوم این ابزارها می توانند در جاهایی حرکت کنند و کارهایی کنند که اندامهای طبیعی قادر به انجام آن نخواهند بود.

به گفته ی Nicholies پروفسور علم اعصاب در دانشگاه پزشکی Duke : ابزارهایی که به مغز باید وصل شوند باید بتوانند فعالیت های رشته های عصبی را آنالیز کنند. این سیستم که درماهmay در پترزبرگ به نمایش گذاشته شد ، توانست در یک لحظه از 100 رشته ی نرون به یک باره اطلاعات بگیرد . اما در آزمایشگاه Nicholies این مقدار 5 برابر هم اعلام شده بود . که از 10 مغز متفاوت وارد سیستم می شد.

چون اطلاعات باید به حرکت تبدیل شود پس این سیستم هر چه رشته های عصبی بیشتری را بتواند پوشش دهد پارامترهای بیشتری از مغز دریافت خواهد شد و حرکت دقیق تری خواهیم داشت.

اما تحقیقات جدید تیم Nicholies در مورد استفاده از مغز نه تنها برای فرستادن اطلاعات بلکه برای دریافت اطلاعات از اندام مصنوعی می باشد . در این پروژه که به آن مغز- ماشین - مغز می گویند، فیدبک ها و یا خروجی اندام های مصنوعی به مغز وارد می شود و مغز به آنها پاسخ می دهد. بنابراین مغز یادخواهد گرفت که حرکات جدیدتری از خود نشان دهد و انعطاف پذیرتر شود.

در دندانپزشکی اگر اپراتور بخواهد پنسی را حرکت دهد باید شانۀ خود را بالا پایین ببرد و مغز با حرکت بالا پایین بردن شانه و حرکت رفت و برگشت این کار را کنترل می کند.

ولیproto2 ساخته ی Nicholies می تواند feedbackهایی را از رشته های عصبی سینه و بازوی کاربرد دریافت کند و به نوعی مهارت تردستی خود را انجام دهد.

به گفته Nicholies در آینده شما میتوانید در اداره روی یک صندلی بشینید و وسایل را در اتاق با مغزتان تکان دهید این کار توسط ابزارهایی در مقیاس نانو انجام خواهد پذیرفت.

و شما می توانید آن را در جای دیگر کنترل کنید و تصویر جلوی آن ابزار را هم ببینید.

تصور اینکه شما با انگشتان نامرئی بتوانید اجسام را تکان دهید غیر معمولی است ولی اگر در این نانو ابزارها سنسور و دوربین و فرستنده در مقیاس نانو قرار دهیم می توانیم آن ها را تکان دهیم از اشیاء فیلم بگیریم و در همان لحظه به مغز بفرستیم .

http://media.popularmechanics.com/im...t-470-0708.jpg

اما بزرگترین مشکل بر سر راه این پروژه این است که همیشه باید الکترودهایی وارد شده مغزمان وجود داشته باشند . بنابراین بهترین گزینه برای استفاده ازاین سیستم، ناتوان ترین و معلولان می باشند.

همچنین این نانو ابزارها برای جراحی کردن بدون شکافتن بدن می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

گرچه با وجود مشکلات زیادی از این سیستم جاری نمی توان به خوبی استفاده کرد.

ولی این قدم اول برای توسعۀ این سیستم است .

منبع