نمایش نسخه قابل چاپ
فرزندی دارم که به شدت از جمع گریزان است .
نمی داند در حضور مردم چگونه باید رفتار کند .
وقتی در محیط های اجتماعی قرار می گیرد ، به محض مورد مخاطب واقع شدن ، صورتش سرخ می شود ؛
تمایل دارد پشت من ِ مادر یا یک آشنای نزدیک پنهان شود ؛
اشتها برای خوردن غذا را از دست می دهد ؛ و ...
http://s4.picofile.com/file/79903809...4149134228.jpg
رفتارش در خانه و مدرسه متفاوت است ؛ هیچ وقت از حق خود دفاع نمی کند و ...
برای مقابله با کمرویی اش چه کنم ؟
مطالب بالا صحبت های مادرهای این دوره زمونه است
مادرهایی که تعداد فرزندانشان کم و شرایط رسیدگی به آن ها باید بهتر و بیشتر از مادران نسل قدیم باشد
ولی طبق پژوهشهای موسسه مطالعات علوم انسانی تعداد کودکان کمرو روبه فزونی است . چرا؟
سلام با تشکر از دوست عزیزم لبخند یاس
علت کمروی بچه های امروزی ارتباطات اجتماعی کم هستشوالدین بخاطر گرافتاریها کمتر وقت میکنند با نزدیکان وخویشاوندانشان
رفت وامد کنند ودر نتیجه بچه ها مجبورند ساعت های طولانی در خانه وبه تنهایی یا فقط با مادرشان سپری کنند
گسترش شهرها وشهرنشینی خانواده ها وتردد ها ی زیاد ترافیک وشلوغی هم باعث عدم انگیزه رفت وامد های خانوادگی ودیدار افراد باهم میشه
وجود امکانات ارتباطی مثل موبایل وتلفن و... باعث میشه افراد کمتر به حضور هم برسند وبچه ها هم از دیدار اقوام ودوستان و..محروم میشن
درصورتیکه در گذشته خانواده ها کنار هم وحتی چندین خانواده یکجا زندگی میکردند
من هم همینجوری بودم تقریبا!!
الان هم کم رو هستم
حتی الان هم نمیدونم چطوری کمی پر رو تر باشم!!
فقط تو دنیای مجازی یکم پر رو تر میشم
سلام
یه علت خود والدین هستند که در اجتماع چه ګونه افرادین ، چون زمانی که مادر و پدر خودشون کم رو باشند ، به تبع اونها فرزندان نیز فرا می ګیرن
شغل والدین هم خیلی مؤثره در این امر
من خودم بین پسران ابتدایی که ګذری کردم ، اونهایی که پدرانشون شغل آزاد داشتند روی بسیار بازتری نسبت به بچه هایی داشتند که پدرانشون شغل اداری و رسمی و یا دولتی داشتند
علت دیګه می تونه تکنولوژی های که در حال استفاده هست باشه ، کودکان بیشتر از ارتباط با هم نوع خودشون سرګرم بازی با وسایل الکترونیکی شدند و این خودش می تونه کمی مؤثر باشه
همون طور که خانم نجفی اشاره کردند روابط بسیار مؤثره
یا کودک میشینه تلویزیون تماشا می کنه به جای اینکه بره و در کوچه با دوستانش بازی کنه
ولی بازم میګم شغل والدین هم خیلی مؤثره[cheshmak]
سلام
در تکمیل نظرات دوستان در مورد کمرویی بچه ها یکی از دلایل هم میتونه این باشه که پدر ومادر بیش از حد فرزندان خود را امر نهی میکنن
اینکارو بکن اون کارو نکن اینو بپوش اونو نپوش و....
اینگونه امرو نهی ها فقط میتونه باعث کاهش اعتماد به نفس وکمرویی در اون فرد میشه .
شايد يكى از علت هاش هم بيش از حد مايه گذاشتن براى بچه هاست
خانواده هاى اين دوره زمونه اكثراً تك فرزند دارن ازين رو هركارى رو براش انجام ميدن از گرفتن موبايل گرفته و ...
مثلاً اينجورى : مامان ، بابا ! من موبايل ميخوام !
چشم دختر ، پسر قشنگم برات ميخرم ولى هيچ وقت پرسيده نميشه چرا اينقدر به موبايل علاقه دارى ؟!
اينكه سعى نميكنيم خودمون با بچه هامون حرف بزنيم ، به حرف وادارشون كنيم شايد يكى از دلايل دورى باشه
يكى ديگه اينكه بهشون ياد داده ميشه تنها و فقط با وسايل خودت بازى كن ! اين موضوع باعث عدم ارتباط ميشه
چه خوبه بازيهاى دسته جمعى رو ياد بگيره
يكى ديگه نيز ترسوندن فرزند به دست خودمون از افراد اجتماع است
مثلاً : اگه شيطونى كنى ميدمت اين آقاهه يا خانمه بزنتت ها !
كمرويي مقوله اي ناروشن است. هر چه نزديكتر به آن بنگريم، تنوع بيشتري در آن مشاهده مي كنيم.
بنابراين قبل از آن كه درباره نحوه مقابله با آن فكر كنيم، بايد از مضمون كمرويي شناخت بيشتري داشته باشيم.
تعــــريف كمــــرويي
كمرويي، صفت فردي است كه به خاطر ترسويي،احتياط كاري و عدم اطمينانش،نزديك شدن به آن مشكل است.فرد كمرو هشيارانه از مواجهه با افراد يا چيزهاي مشخص يا انجام كاري همراه آنان بيزار است. در گفتار يا كردار خود ملاحظه كار است،از ابراز وجود بيزار است و به طور محسوسي ترسوست.
ممكن است فرد كمرو كناره گير يابي اعتماد و ياازخمير مايه ي ديگري باشد:
شخصيتي پرسش انگيز، بي اعتمادومشكوك.
فرهنگ لغت، كمرويي رابه عنوان ناراحت بودن در حضورديگران تعريف مي كند.امابه نظرنمي رسد كه اين تعريف مطلب زيادي به آنچه عموماَدرباره كمرويي مي دانيم بيفزايد هيچ تعريف واحدي كفايت نميكند. زيرا كمرويي براي افراد مختلف داراي معاني متفاوت است.كمرويي شرايط پيچيده اي است كه آثارمختلفي بر جاي مي گذارد، از ناراحتي مختصر تا ترس بي مورد از مردم و روان رنجوري حاد.
علل كمـــــــــرويي
كمرويي علل مختلفي دارد، بعضي از آنها از اين قرارند:
• وجود فــــرد كمرو در خانواده مثل پدر،يا مادر كمـــرو و الگوگيري كودك از او
• تحقيــــر كـــودك در خانه و مدرسه
• برچسب كمـــرويي بر كـــودك زدن و تلقين كمــــرويي به او
• مقايسه كـــودك با ديگــــران
• توقــــع بيش از حد از كـــودك داشتن
• تجارب منفــــي كـــودك در موقعيتهاي مختلف
• نقل مكان هـــاي مكــــرر خانواده
• تـــــرتيب توالد
• طلاق يا مـــرگ يكي از والــــدين
• آرمان گــــرايي والدين و يا جامعـــــــه
راههــــاي پيشگيــــري ازكمــــرويي در كــــودكان:
بيشتراوقات خجالت هنگامي در طفل ايجاد مي شود كه او در زندگي خانوادگي خود تكيه گاه مطمئني نمي يابد تا با اطمينان و اعتمادبه آن، شخصيت خويش را ثبات بخشد.همين كمبود باعث مي شود كه كودك شما از تجربه كردن وقايع تازه و عجيب برحذر باشد .ممكن است شما اظهار كنيد كه: من چند فرزند دارم، اما چرا فقط اين يكي كمرو شده؟
توجه داشته باشيد حتي در يك خانواده كه نحوه تعليم وتربيت درآن يكسان است همه افراد بهره يكساني از آن نخواهند برد. پس اگر متوجه كمرويي فرزند خود شديد،به هيچ وجه او را با فرزندان ديگر مقايسه نكنيد. همچنين نبايد رفتار و كردار او را تاييد كنيد مثلا بگوييد: آفرين چه دختر ساكتي! و يا او بچه بسيار خوبي است، هميشه گذشت مي كند. بدانيد كه كودك شما مثل شاخه نورس وتري، دردستان قدرتمند شماست.پس بافرزند خود در كمال دقت و ظرافت رفتارنماييد، زيرا كمرويي و يا برعكس اعتماد به نفس او، در خانواده شكل مي گيرد.
از كـــودك خود توقـــع انجام كارهاي محــــال را نداشته باشيد.
سعي كنيد انجام كارهايي را از كـــودك درخواست نماييد كه مي دانيد ازعهده آنها برمي آيد.و مثلا اگر در دوره تـــرس هاي كودكانه است از او نخواهيد كه در استخــري از آب بپرد و يا به زيرزمين تاريك برود.
زياد از حد نگــــران فــــرزند خود نباشيد.
اگر ترس و نگراني شمادر مورد فرزندتان زياد از حد باشد، ناخودآگاه اين ترس را به كودكتان نيز منتقل مي كنيد. اگر اين روش را ادامه دهيد، امكان عمل و ابتكار را از او مي گيريد. سعي كنيد همه چيز را از قبل براي آماده نسازيد، بلكه به او كمك كنيد تا بتواند در برابر موقعيت هايي كه احتمال خطر در آن مي رود عكس العمل مناسبي نشان دهد. درضمن سن و سال او را از ياد نبريد و او را به انجام كارهاي ساده تشويق كنيد كه از هر عامل ديگري در تصحيح رفتارش مناسبتر است.
ابتكـــارات كـــودك را دست كم نگيـــريد.
به كارهاي كودك خودبها بدهيد وبدانيد كه او در حدتوان خود توانسته كارهايي هر چند كوچك را انجام دهد. نكته مهم آن است كه او به خود و به نيروي خود اطمينان پيدا كند و نتايج كارهاي خويش را بسنجد. تجربه اندوزي فعلي اوست كه اساس رشدش را در آينده فراهم ميكند. ازگفتن جملات هشدار دهنده مثل: مواظب باش و يــا حواست راجمع كن خودداري كنيد وبه جاي اين القاآت منفي، محيط او را از عوامل خطرزا تخليه كنيد.
تـــولد نـــوزاد جديد
تولد نوزاد جديد همواره باواكنش هاي خاصي از جانب كودك بزرگتر همراه بوده است.تنهاراه درمان دراين موقعيت ،عبارت است ازسهيم كردن اودرمراقبت ازنوزاد وبدترين روش آن است كه مثلا مانع ازدست زدن اوبه نوزاد بشويم.به خصوص درروزهاي اول تولد در مقابل كودك ارشد به نازونوازش نوزاد نپردازيم واين كارراحتمادرغياب كودك بزرگتر انجام دهيم.
كـــودك را از مدرســـه نتــــرسانيد.
ورود به مدرسه رادروازه دخول به اجتماع فرزندتان بدانيد و هر ترس و ترديدي را از دل دور كنيد. كودك را با تنبيهات احتمالي مدرسه نگران نسازيد.توجه داشته باشيد كه كودك در صورتي اين گام هاي نخستين را با موفقيت برخواهد داشت كه والدين با عقل وتدبير، اوراآماده اين كار ساخته باشند. سعي كنيد او را به حال خود واگذاريد تا تجارب تلخ و شيرين اين ايام را خود تجربه كند و بيش از حد نگران او نباشيد.
كشــف عوامــــل جاذب
به كـــودكان در كشف هر چيز جذب كننده اي كه دروجودشان هست كمك كنيد و از امروز به تعريف كردن از فـــرزند خودتان به خاطر تمام چيزهاي جذب كننده اي كه در اعمال و وجود او مي يابيد، بپردازيد.
عــرصه بـــرخوردهاي كـــودك را با محيط خارج گستــــرش دهيد.
شـــرايطي به وجود آوريد كه كودكان نحوه استفاده از معلومات كودكان ديگر را، به عنوان يك منبع فرا بگيرند و از يكديگر كمك بخواهند و به يكديگر كمك كنند. هدف، تمرين و تشويق همكاري، اشتراك مساعي و دوستـــي براي ايجاد يك جامعه دمــــوكراتيك است. علاوه بر آن بازي ها و اسباب بازيهايــــي كه به دو بازيكن يا بيشتـــر نياز دارند بايد بــراي تقويت بازي اشتـــراكي در دسترس باشند.
كـــودكان را وابستـــه به خود نكنيــــد.
فرزندان يا شاگردان خود را صرفا به اين دليل كه بهتر مي توانيد آنان را تحت كنترل يا سازماندهي در آوريد، تشويق به وابستگي نكنيد. وابستگي مانند شكلات كشي است، هرچند مزه آن خوب است اما هميشه در آخركار،به دندان شما مي چسبد.
حس قبــــول مسئوليت را در كـــودكان تقـــويت كنيد.
به كودكان ياد بدهيدكه مسئول كارهاي خودشان باشند.كودكان را تشويق كنيد كه درمقابل ديگران نيز مسئول باشند،البته نه فقط در كمك كردن به افراد سالمند براي عبور از خيابان، بلكه در كمك كردن به خواهران و برادران در انجام كارهاي خانه، كمك به شما در زمان ناراحتي يا كمك به همكلاس هايي كه نيازمند ياري مي باشند.
کــــــودك را از شكست نتـــرسانيد.
بروز برخي اشتباهات را مجاز بدانيد و بگذاريد كودك با صرف وقت كافي متكي به نفس ترشود. كودكان كمرو به دليل اضطراب ناشي ازشكست در كار يا انجام نادرست عملي از انجام هر كاري مي ترسند. به كودكان بياموزيد به استقبال مخاطرات حساب شده بروند و شكست را متحمل شوند.
احساس لــذت درتنهايـــــي
ترتيبي بدهيد كه كودكان به هنگام تنهايي باخودشان راحت باشند. تنهايي، زمانيكه به عنوان ابزاري براي برقراري ارتباط با خود انتخاب مي شود مي تواند تجربه اي مثبت باشد. اين به آن معناست كه مكان هايي اختصاصي و اوقاتي فردي در اختيار كودك شما قرارداده شود. همچنين به آن معناست كه زندگي كودك را با فعاليت هاي گروهي برنامه ريزي شده پرنكنيم. بنابر موقعيت حتي به آن معناست كه كودك را به انجام فعاليت هاي انفرادي مانند پياده روي در اطراف منزل،رفتن به موزه وسينما،يا كودكان بزرگتر رابه گردش در پارك تشويق كنيم.
نـــوازش، اطمينـــان و عطـــوفت
سعي كنيدفرزندان خود ( به خصوص فرزندان كمرو ) را قدري بيشتر نوازش كنيد. تماس جسماني باعث مي شود كه كودك احساس طرد شدن نكند.اين كار احساس رضايت را در او ايجاد مي كند و واقعيت وجودي او را مورد تأييد قرار مي دهد.
آخــــر اینکــــــــــه :
والدين محترم بدانند كه دستورالعمل هايي كه ذكر شد، بسيار ساده و عملي است.بااين حال اگر باز هم احساس نموديد كه فرزند كمرويي داريد، هرگز مايوس نشويد و خود را نبازيد،بهترين كار اين است كه كار را به كاردان بسپاريد و از كارشناسان متخصص كمك بخواهيد. در ضمن سعي كنيد كه رفتارتان كاملا طبيعي باشد.در اين صورت كودكان هم آرامش خاطر پيدا مي كنند و روند درمان به سرعت پيش خواهد رفت.
" هـــرگـــــز از كـــــودک خود آدمـــی خجــــول نسازيد."