نمایش نسخه قابل چاپ
سلام عرض میکنم خدمت همه ی دوستان گل و از تون درخواست میکنم نام یکی از شهدایی که واقعا اورا دوست دارید را برایم بنویسید
البته همهی شهدا برای ما دوست داشتنی هستند ولی نام یکی از ان ها را و علت دوست داشتن خودتان را بیان کنید[golrooz][golrooz][golrooz][golrooz]
شهید سرهنگ پیاده ی ستاد حسن آبشناسان
فرمانده لشکر 23 نوهد و کماندوترین افسر تاریخ ارتش
کسی که بمانندخیلی از جوانانمان
بیهوده کشته نشد
سلام بر شما
خب تعدادشون زیاده ...
شهید صیاد شیرازی یکی از اون هاست
درباره علتشم بگم که :
یه وقت هایی هست دوست داشتن ، مرتبط با دلیل نیست ... اینم از اون موارده
روح همگی شون آروم ِ آروم و شاد ِ شاد
با سلام خدمت دوستان عزیزم و ممنونم از تون . فقط همین بود لطفا ادامه بدین ممنونم ازتون[golrooz][golrooz]
همه ی شهدا روشنی بخش زندگی ما هستند و به زندگی ما جهت میدهند . ولی من شهید عبدالحسین برونسی رو از همه بیشتر
دوست دارم
http://azadupload.com/uploads/server...0920814561.jpg
وعلتش هم این است که ایشون علاقه زیادی به حضرت زهرا داشته اند و رهرو ولایت و شهادت بوده اند...
یاد اون گلهای خمینی بخیر[golrooz]
سلام و تشکر بابت تایپک تون ..اجرتان هم با شهدا [golrooz]
گرچه همه شهیدان عزیز هستند و همه شون هم درجه والایی در پیشگاه خداوند متعال دارند
ولی من هم شهید حاج ابراهیم همت ....
------------
یه عکسی از ایشون در نزدیکی های سالن دعای ندبه بهشت زهرای تهران هست
درکنار دیگر رزمندان و دوستانشون و شاید هم خیلی از ان ها هم شهید شده باشند چون همه شون رو نمیشاسم
اون عکس رو خیلی دوست دارم ...اگه اون طرف خیابون هم باشی سریع جذبت می کنه ....و اون چهره های نورانی...اشک...
یاد همه شهیدان گرامی باد
آوینی هم یکی از شهداییه که نسبت بهش ارادت قلبی دارم
با سلام و ممنون بابت تاپیک بسیار خوبتون !![golrooz]
من شهید احمد پلارک، آشناییم با ایشون از طریق همین سایت بود، روز شهادت حضرت زهرا (س) امسال طلبیدم با داداشم رفتیم سر مزارشون، خیلی شلوغ بود، ولی من خیلی راحت هم مزارشون رو پیدا کردم و هم خیلی راحت تونستم بالای مزارشون بشینم، اون روز خیلی دلم گرفته بود، کلـــــــــــــــــــــــ ــــــــــی سبک شدم، از اونروز یه ارتباط روحی خاصی با ایشون دارم، خدا کنه بازم بطلبه و برم سر مزارشون!!sh_dokhtar3
http://uc-njavan.ir/images/khpqg1izpm914ji7a2e.jpg
http://uc-njavan.ir/images/y5sqnus9kdu15wjj8.jpg
" بهشت زهرا، قطعه 26 شهدا، ردیف 32، شماره 22 "
شهید صیاد شیرازی
هر موقع برم گلزار اول عرض ارادت خدمت ایشون میکنم
سلام دوست عزیزم از شماها درخواست میکنم که این تاپیک رو ادامه بدین
فقط برای زنده نگهداشتن یاد شهدا[golrooz][golrooz]
هدایت الله سمیع
فامیل
سلام دوستان... من هم شرمنده همه شهدای انقلاب اسلامی هستم وهم مدیون همه شون....
فقط خواستم هم یادی از سردار بی نشان حاج احمد متوسلیان کرده باشم هم اینکه بگم
برای رهایی ایشون و سایر همرزمانش از بند صهیونیستها دعا کنیم البته اگر شهد شهادت
ننوشیده باشند[golrooz][golrooz][golrooz][golrooz]
سلام طلا خانم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط طلیعه طلا
لطفا به شهدامون احترام بگذارید
اوینی چیه ؟؟/
شهید سید مرتضی اوینی
شهید سید مجتبی علمدار
شهید محمد علی دولت ابادی
سلام دوست عزیز میشه در مورد این شهدای بزرگوار توضیح بیشتری بدین؟؟؟؟؟؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط خادم شهدا
http://www.njavan.com/forum/forumdis...D8%AC%D8%A7%29نقل قول:
نوشته اصلی توسط asheg-shohada
سلام لینک شهید دولت ابادی شهید سید مجتبی علمدار هم به زودی تقدیمتون میکنم التماس دعا
سلام
شهید محمد حسین علم الهدی
دلیلش شخصیه نمیشه گفت... [nishkhand]
ولی خیلی دوستشون دارم...
فرازی از زندگینامه شهید سید محمد حسین علم الهدی
http://azadupload.com/uploads/server...3557385531.jpg
در سال 1327 شمسی همزمان با سالروز وفات امام موسی بن جعفر ( ع ) در خانه ی روحانی متعهد و مجاهد مرحوم آیت الله علم الهدی پا به دنیا گذاشت پدر بزرگوارش سید مرتضی و مادر پارسایش نام او را حسین نهادند و از همان ابتدا حسین وار او را تربیت کردند . هر روز که می گذشت بیشتر با کلام الله آشنا می گردید و در بحگاه همگان با نوای زیبای صوت او بود که از خواب بیدار می شدند و با طنین صدایش دوستان را بسوی کلام حق فرا می خواند .
اولین مبارزه ی عملی حسین به زمانی برمی گردد که یک لانه ی فساد متشکل از رقاصه های مصری در مرکز شهر اهواز تشکیل گردید در این زمان بود که حسین و دوستانش این مرکز فساد را به آتش کشیدند و باعث فرار رقاصه های مصری از شهر شدند . در عاشورای سال 53 حسین به همراه گروهی از دوستانش یک راهپیمایی بسیار منظم و منسجم را تشکیل داده بودند در حالی که جملاتی از امام حسین ( ع ) را بر سینه چسبانیده بودند و حسین با طنین زیبای صدایش آیات قرآن که در وصف جهاد و حمایت از مستضعفین بود را تلاوت و سپس معنی میکرد .
حسین در جبهه های نبرد علیه دشمن همراه با حضرت آیت الله خامنه ای ، دکتر چمران و دیگر مسئولین برای تقسیم نیروها و موقعیت دشمن و مسائل دیگر هر روز جلساتی را در اهواز تشکیل می دادند اما حسین به چیز دیگری می اندیشید و روحش را به گونه ای دیگر پرورش داده بود او به جایی غیر از شهر تعلق داشت جایی که بتواند عشقش را به زیباترین شکل ترسیم کند و در اینجا بود که گمنام ترین و مظلوم ترین شهر که همان هویزه است را برای ادامه فعالیتهایش لنتخاب کرد شهری که کمترین تجهیزات و نیروها در آن مستقر بودند و از نظر استراتژیک و سوق الجیشی اهمیت فراوان داشت .
نحوه شهادت :
حسین و یارانش برای عملیات به هویزه رفته بودند و آن روز نیز دشمن با ضرباتی که قبلا از این نیروهای چریکی نامنظم خورده بود حمله بزرگی را با انبوه تانکهای خود آغاز کرد . تانکها به حدود 50 متری خاکریزش رسیده بودند که حسین از جا بلند شد و نزدیکترین تانک را نشانه گرفت گلوله درست به وسط تانک خورد غیر از حسین دو نفر دیگر هم آر . پی . جی داشتند که دو تا تانک دیگر را هم نشانه گرفتند بقیه تانکها سرجایشان ایستادند و خاکریزها را به گلوله بستند از میان همه ی افراد گروهها فقط او زنده مانده بود که با قامت استوار از جا بلند شد و به خاکریز دیگر رفت در حالی که دو گلوله آر . پی . جی در دست داشت . پشت خاکریز خوابیده بود و پس از مدتی اولین گلوله اش را شلیک کرد در این زمان چهار تانک به ده متری خاکریزش نزدیک شده بودند این شهید بزرگوار آخرین تیر پیکان خود را رها کرد و سه تانک باقیمانده همزمان به طرف خاکریز حسین شلیک کردند و جسد پاک و مطهرش به هوا پرتاب شد و به آرزوی دیرینه و حقیقی خود که همان وصال محبوب ازلی و ابدی است دست یافت و بالاخره در دی ماه سال 60 بر اثر خیانت بنی صدر خائن در یک پاتک ، عراقی ها 120 نفر از بهترین یاران امام مظلومانه به شهادت رسانیدند . نقل می کنند پس از اشغال هویزه توسط مزدوران بعثی شخص صدام جهت بازدید منطقه به محل آمده بود هنگامی که در مقابل 120 نفر از بهترین و جان برکف ترین یاران امام و یاوران اسلام قرار می گیرد از شدت خشم دستور می دهد که اجساد را بر زمین بخوابانند و به تانکها فرمان می دهد که از روی این پیکرهای مقدس عبور کنند .
قسمتی از یادداشتهای شهید :
... خدایا این سرزمین پاک در دست ناپاکان است ، در همین 20 کیلومتری من در همین تاریکی شب علی می خواست و به نخلستان می رفت فاطمه وضو می گرفت پیامبر به سجده می رفت و حسن و حسین به عبادت می پرداختند این خانه ی کوچک این سنگر این گودی در دل زمین این گونی های بر هم تکیه داده شده پر از حرف است فریاد است غوغاست ... تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان در این چند روز با خاک انس گرفته ام بوی خاک گرفته ام رنگ خاک گرفته ام حال می فهمم که چرا پیامبر علی ابن ابیطالب را ابوتراب نامید . خدایا اگر من در دل سنگرم تو در دل من و در دل سنگر هر دو حضور داری لحظات چگونه می گذرد عبور زمان مانند عبور آب بحری از جلوی چشمان کاملا ملموس است . اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پر طپش است یک دل خاکی است در زمین خدا در متن پاکی نمی تواند تکرار پذیر باشد آری ... تنها موهبتی است الهی در تنهایی از تنهایی بدر می آییم در تنهایی به خدا می رسیم ... و در سنگر تنها هستم ...
سید محمد حسین علم الهدی
همه شهدا را دوست دارم
شهید ...ابراهیم هادی و...دکتر چمران...
شهید ابراهیم هادی
ابراهیم دراول اردیبهشت سال 36 در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان دیده به هستی گشود. او چهارمین فرزند خانواده بشمار می رفت. با این حال پدرش مشهدی محمد حسین به او علاقه خاصی داشت.
او نیزمنزلت پدر خویش رابدرستی شناخته بود. پدری که باشغل بقالی توانسته بود فرزندانش را یه یهترین نحو تربیت نماید.
ابراهیم نوجوان بود که طعم تلخ یتیمی را چشید. از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگی را پیش برد.
دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت ودبیرستان را نیز در مدارس ابوریحان وکریم خان. سال 55 توانست به دریافت دیپلم ادبی نائل شود. از همان سال های پایانی دبیرستان مطالعات غیر درسی را نیز شروع کرد.
حضوردرهیئت جوانان وحدت اسلامی وهمراهی وشاگردی استادی نظیر علامه محمد تقی جعفری بسیاردر رشد شخصیتی ابراهیم موثر بود. در دوران پیروزی انقلاب شجاعت های بسیاری از خود نشان داد.
او همزمان با تحصیل علم به کار در بازار تهران مشغول بود. پس از انقلاب در سازمان تربیت بدنی و بعد از آن به آموزش پرورش منتقل شد. ابراهیم همچون معلمی فداکار به تربیت فرزندان این مرز وبوم مشغول شد.
اهل ورزش بود. با ورزش پهلوانی یعنی ورزش باستانی شروع کرد. در والیبال وکشتی بی نظیر بود. هرگز در هیچ میدانی پا پس نکشید ومردانه می ایستاد.
مردانگی اورا می توان در ارتفاعات سر به فلک کشیده بازی درازو گیلان غرب تا دشت های سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه های او در این مناطق هنوز در اذهان یاران قدیمی جنگ تداعی می کند.
دروالفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچه های گردان کمیل وحنظله در کانالهای فکه مقاومت کردند اما تسلیم نشدند.
سرانجام در 22 بهمن سال 61 بعد از فرستادن بچه های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد. دیگر کسی او راندید.
او همیشه از خدا می خواست گمنام بماند. چرا که گمنامی صفت یاران خداست. خدا هم دعایش را مستجاب کرد. ابراهیم سالهاست که گمنام وغریب در فکه مانده تا خورشیدی باشد برای راهیان نور.
http://azadupload.com/uploads/server...3565173761.jpg
http://azadupload.com/uploads/server...1356517712.jpg
http://azadupload.com/uploads/server...3565180273.jpg