آیا داشتن دوست دختر یا دوست پسر ایرادی دارد؟!

http://onlykhoda.persiangig.ir/image/006168.jpg

پاسخ به این سوال به سن و سال پرسش کننده بستگی دارد. رسانه‌های تصویری مدرن همچون تلویزیون، بر الگوی فکری کودکان تاثیر گذاشته است. بسیاری از کودکان دختر و پسر وسوسه می‌شوند که همانند تلویزیون و ویدیو رفتار کنند، یا زودتر از حالت عادی، شخص محبوب خاص خود را داشته باشند.

بطور طبیعی دختران و پسران تا سن ۱۲ یا ۱۳ سالگی تمایل دارند که اوقات خود را با تعدادی از هم‌جنسان خود سپری کنند. زمانی که آنها بزرگتر می‌شوند، توجهشان به جنس مخالف خود جلب می‌گردد. گاهی آنها «عاشق» یک دختر یا پسر بخصوص می‌شوند. متاسفانه «عشق» در سنین خیلی پایین معمولا عشق واقعی نیست و دوام چندانی ندارد. بعد از چند هفته یا چند ماه دیگر هیچ احساس علاقه‌ای به هم نخواهند داشت. داشتن این چنین احساساتی شاید اشتباه نباشد، اما چنین نوجوانانی نباید دچار این تصور غلط شوند که تمام زندگی‌شان به آن بستگی دارد. گاهی اوقات، وقتی چنین رابطه‌ای از بین می رود، شخص ناامید ابراز می‌کند که: «من بدون او قادر به ادامه حیات نیستم.» و قطعا این امر اشتباه است. گاهی این «عشق» یک تمایل شهوانی صرف است که به گناه ارتباط جنسی خارج از حوزه ازدواج ختم می‌شود.

یک دختر یا پسر باید بیاموزد که چگونه با فردی از جنس مخالف خود به طور مناسب ارتباط برقرار کند. آنها باید سعی خود را بنمایند تا در سنین پایین دختر یا پسر خاصی را انتخاب نکنند. برخی دچار این مشکل می شوند که با ابراز این جمله از سوی پسر که: «عاشقت هستم... تو تنها فرد زندگی من هستی... برای همیشه دوستت خواهم داشت...» فورا تشکیل دوستی می دهند. البته ممکن است که در بعضی مواقع این دوستی واقعی باشد. اما نتیجه نهایی چنین معاشقه‌هایی در اغلب موارد، جدایی و یا ازدواج در سنین بسیار پایین می‌باشد. و غالب این ازدواج‌ها معمولا ناخوشایند هستند. مطالعات جامعه شناختی ابرها و بارها این مطلب را به اثبات رسانده است.

شای بتوان گفت این پاسخ برای سنین ۲۳ تا ۲۵ سالگی در پسران و ۱۹ تا ۲۰ سالگی در دختران "آری" ‌باشد. در این سنین آنها بهتر می‌توانند بدون عصبانیت با چیزی مخالفت کنند، خودخواهی کمتری دارند، بیشتر اشتباهات خود در قبال یکدیگر را می‌پذیرند، و بیشتر از مسئولیت‌پذیری فردی آگاهی دارند.

بیاییم در این مورد بحث کنیم تا سطح اطلاعاتی خود را بالا ببریم

خوبه كه اين بحث مطرح بشه و يك سري ابهامات از ذهن نوجوون ها و جوان ها پاك بشه

اما قبلش بايد دوستي دختر و پسر رو معنا كرد و حد و حدودش رو مشخص كرد.

اين مقاله رو هم مي تونيد براي اطلاعات بيشتر مطالعه كنيد.

من خودم به شخصه این موضوع رو بارها در مباحث اسراری در مورد آقایون و خانم ها مطرح کردم و به سوالات بسیاری پاسخ دادم.

به شخصه معتقدم چنین رابطه ای چون از ابتدا هدف درستی نداره درست نیست.

کسانی که به چنین مباحثی علاقه مند هستن می تونن به این لینک ها هم سر بزنن.

http://njavan.com/forum/showthread.php?t=1453

http://njavan.com/forum/showthread.php?t=1454

باید دید که هدف از این روابط چیه و طرفین می خوان به چی برسن در نهایت . در بسیاری از موارد طرفن می گن که می خوان بفهمن که اگه به درد هم می خورن باهم ازدواج کنند ؛ در صورتی که در این روابط شناخت بسیار سخته .چون هر دو طرف می خوان که خودشونو بهتر از اونی که هست نشون بدن . من در جریان رابطه ی یکی از دوستانم بودم که بسیار آدم زرنگیه ولی بعد از 2 سال رابطه ی با یکی از همکلاسیاش شناخت پیدا کرد !

موضوع دیگه ای که مطرحه اینه که آشنایی به چه صورته . به نظر من خیلی بیشتر آشنایی ها و دوستی ها بین افراد همکلاسی ، دوستان خانوادگی ، خیابانی و اینترنیه .
من دوستیهای اینترنتی و خیابانی رو اصلا روش درستی برای آشتایی نمیدونم . در مورد بقیه هم معمولا بین افراد همسن و سال یا با اختلاف کم سنی رابطه برقرار می شه !

یک سال پیش پسری به نام میلاد به من پیشنهاد دوستی داد.من 13 و اون 19 سال داشت میلاد4ماه دنبال من بود با اینکه خیلی دوستش داشتم اما به جز بی محلی هیچ کاری نکردم اون هم منو خیلی میخواست اما دیگه از من ناامید شد همه میگفتن میعاد این پسره خیلی میخوادت به خاطرت با همه دوست دختراش تموم کرده ... الآن یک سال از اون روزا میگذره اما هنوزم هروقت میبینمش گریه ام میگیره اون هم زل میزنه تو چشمام اما میدونه که هیچ وقت باهاش دوست نمیشم خیلی دوسش دارم اما نمیدونم چیکار کنم.تازه اون دیگه دنبال من نیست

باید دید که هدف از این ارتباط چی میتونه باشه:-? ولی به نظر من چون سن شماها برای ازدواج مناسب نیست و این ارتباط نمیتونه دلیل خوب و منطقی داشته باشه باید از این کار صرف نظر کرد ;)

نقل قول:

---

یک سال پیش پسری به نام میلاد به من پیشنهاد دوستی داد.من 13 و اون 19 سال داشت میلاد4ماه دنبال من بود با اینکه خیلی دوستش داشتم اما به جز بی محلی هیچ کاری نکردم اون هم منو خیلی میخواست اما دیگه از من ناامید شد همه میگفتن میعاد این پسره خیلی میخوادت به خاطرت با همه دوست دختراش تموم کرده ... الآن یک سال از اون روزا میگذره اما هنوزم هروقت میبینمش گریه ام میگیره اون هم زل میزنه تو چشمام اما میدونه که هیچ وقت باهاش دوست نمیشم خیلی دوسش دارم اما نمیدونم چیکار کنم.تازه اون دیگه دنبال من نیست

---

یعنی الان شما 14 سال و اون 20 سالشه..؟
اختلاف سنی خیلی زیاده برای دوستی.. شاید اون هدفی که تو از دوستی داشتی اون نداشته..

میعاد عزیز سلام
کار درستی نکردی بهش بی محلی میکردی . باید از این فرصت استفاده میکردی برای شناخت بیشتر خودت و فرد مقابلت . زمان ازدواج هم بستگی به خیلی شرایط داره این که میگن سنت مناسب نیست و اینا من قبول ندارم . باید دید آیا کلا میتونید یک زندگی خوب را به کمک هم ایجاد کنید یا نه . البته اگه هدف از این دوستی ازدواج باشه .
اگه هم که این هدف نیست باز خود این دوستی در حد و چهارچوب خودش میتونه به شناخت بیشتر کمک کنه که بعدا خیلی بدرد میخوره بخصوص در شناخت روحیات و سلایق که کار ساده ای نیست.
حالا هم اگه اون فرد بازم دوستت داره و خودت هم واقعا دوستش داری تستش کن ببین واقعا به علاقه اش پای بنده یا نه صرفا یک هوس بوده
بعدش هم قرار نیست که هرکی میاد با آدم دوست بشه که حتما همون اول به ازدواج ختم بشه . شاید چند سالی نیاز باشه.

سن خیلی مهمه
اگر در سن مناسب نباشن طرفین نمی تونن شناخت درستی پیدا کنند .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط A.L.I

میعاد عزیز سلام
کار درستی نکردی بهش بی محلی میکردی . باید از این فرصت استفاده میکردی برای شناخت بیشتر خودت و فرد مقابلت . زمان ازدواج هم بستگی به خیلی شرایط داره این که میگن سنت مناسب نیست و اینا من قبول ندارم . باید دید آیا کلا میتونید یک زندگی خوب را به کمک هم ایجاد کنید یا نه . البته اگه هدف از این دوستی ازدواج باشه .
اگه هم که این هدف نیست باز خود این دوستی در حد و چهارچوب خودش میتونه به شناخت بیشتر کمک کنه که بعدا خیلی بدرد میخوره بخصوص در شناخت روحیات و سلایق که کار ساده ای نیست.
حالا هم اگه اون فرد بازم دوستت داره و خودت هم واقعا دوستش داری تستش کن ببین واقعا به علاقه اش پای بنده یا نه صرفا یک هوس بوده
بعدش هم قرار نیست که هرکی میاد با آدم دوست بشه که حتما همون اول به ازدواج ختم بشه . شاید چند سالی نیاز باشه.

---

من واقعا تعجب میکنم از شما به جای اینکه سعی کنین خواهر کوچکتر از خودتونو طوری راهنمایی کنین که تو چاه نیفته دارین هلش میدن تو چاه یه دختر 13 ساله و یه پسره 19 ساله چی از زندگی فهمیدن که حالا بخوان تشکیل خانواده بدن اصلا میشه حدو حدود رو توی اینجور دوستیا مشخص کرد من بلد نیستم لطفا شما که دارین میگین میعاد اشتباه کرده حدو حدود دوستیا رو هم مشخص کنین تا بقیه هم استفاده کنن. این جور رابطه ها درست نیست من نمیگم خدا میگه قرآن میگه شرع میگه متخصصای روانشناسی میگن و..... بیشترین تاثیر مخربشم روی دختراس چون احساسی ترن چون وقتی یک نفرو دوست دارن صادقانه پاش وامیسن و خیلی زود گول حرفای عشقولانه ی پسررو میخورن میعاد عزیز اگه اون فرد هم تورو واقعا بخواد وکم محلی ازت ببینه مطمئن باش این دفعه از راه شرعی و رایجش اقدام میکنه نه تنها علاقش بهت کم نمیشه که بیشترم میشه تبریک بهت بخاطر اینکه با نفست مبارزه کردی واقعا تبریک میگم به تو دوست گلم

به نظر من ما باید یاد بگیریم که چطور با جنس مخالف ارتباط داشته باشی.ما چون تا قبل از ورود به دانشگاه با هیچ دختر یا پسری هم کلاس نبودیم و ارتباط نداشتیم و حالا که وارد یک محیط جدید شدیم نمیدونیم چطور باید با جنس مخالاف دوست بود.باید بیان دختر و پسر رو از همون دوران ابتدایی با هم قاطی کنن تا یاد بگیرن دوستی رو نه اینکه جداشون کنن.الآنم که یه طرح دادن که پسر و دخترو از هم جدا کنن تو دانشگاه که این بدترین طرحیه که دادن.من دیدم تو دانشگاه که یکی از دوستام8دختر رو دوست داشت خودشم نمیدونست میخواد باهاشون ازدواج کنه یه نه!!!!واسه همینه که باید دختر پسر باهم درس بخونن تا وارد دانشگاه میشن اگه چشمشون به یه دختر خورد سریع عاشق نشن.چون این عشق نیست.
به نظر من این دوستی هیچ ایرادی نداره ولی هر چیزی حدو حدود داره.اگه حدود رعایت نشه وابستگی به وجود میاد و آدم چشمش رو روی همه چی میبنده که آخر خوشی هم نداره.اگه کسی هم قصد ازدواج داره باید از راه شرعیش وارد شه.

[QUOTE=fsohrabi;303472]به نظر من ما باید یاد بگیریم که چطور با جنس مخالف ارتباط داشته باشیم(دقیقا از این بابت حرف شما متین).
ما چون تا قبل از ورود به دانشگاه با هیچ دختر یا پسری هم کلاس نبودیم و ارتباط نداشتیم و حالا که وارد یک محیط جدید شدیم نمیدونیم چطور باید با جنس مخالاف دوست بود.باید بیان دختر و پسر رو از همون دوران ابتدایی با هم قاطی کنن تا یاد بگیرن دوستی رو نه اینکه جداشون کنن(مطمئن باشید با این طرح باید منتظر یه وضعه فجیع در جامعه (اونم جامعه ما)بود یادتون باشه دختر ها در همین دوره دبستان و راهنمایی به بلوغ می رسند و پسر ها در راهنمایی و دبیرستان .دوره بلوغ دوره حساسیه و با تربیت جدید فرزندان تو خیلی خونواده ها نمیشه چنین پیشنهادی داد.یه تحقیق آماری تو انگلستان نشون داد که جدایی دختر ها و پسر ها در مدارس میتواند تاثیر مثبت در روابط و نمرات داشته باشد پس چرا ما باید راه اشتباه رو بریم در حالی که درستی راه ما داره ثابت میشه؟) .
الآنم که یه طرح دادن که پسر و دخترو از هم جدا کنن تو دانشگاه که این بدترین طرحیه که دادن(من با این حرف شما دقیقا موافقم در هر صورت مرد و زن دارن تو جامعه زندگی میکنن همش که نباید از هم فرار کنن تازه تو دانشگاه بهترین موقعیت برا آدم پیش میاد که کمی به بالا بردن روابط اجتماعیشون کمک می کنه بویژه در خانمها ).
من دیدم تو دانشگاه که یکی از دوستام8دختر رو دوست داشت خودشم نمیدونست میخواد باهاشون ازدواج کنه یه نه!!!!واسه همینه که باید دختر پسر باهم درس بخونن تا وارد دانشگاه میشن اگه چشمشون به یه دختر خورد سریع عاشق نشن.چون این عشق نیست.(چنین آدمی بیشتر جزء دسته ادمای بی جنبه قرار میگیره، همه که وارد دانشگاه میشن که مثل این آقا نمیشن...این میتونه مربوط به جو و تربیت و فرهنگ خونوادگیش باشه ...تازه اگر فرهنگ سازی بشه البته نه با اجبار خیلی میتونه کمک کننده باشه که متاسفانه جامعه ما در امر فرهنگ سازی خیلی ضعیف است یا شاید هم ضعیف عمل میکنه بیشتر رو دور اجبار کار میکنه)
به نظر من این دوستی هیچ ایرادی نداره ولی هر چیزی حدو حدود داره.اگه حدود رعایت نشه وابستگی به وجود میاد و آدم چشمش رو روی همه چی میبنده که آخر خوشی هم نداره.اگه کسی هم قصد ازدواج داره باید از راه شرعیش وارد شه.(در این مورد هم چون نمیدونم قضیه چیه نظری ندارم هرچند که حرفاتون منطقیه)[khabalood]

شاید حق با شما باشه نباید از دوران ابتدایی پسر و دختر باهم درس بخونن.خب پس چطور باید یاد گرفت ارتباط با جنس مخالف رو؟اینا با این طرحاشون که دارن گند میزنن تو همه چی!!!
در ضمن اگه اینجور باشه که اکثر مردم بی جنبه اند.
خونواده هم میتونه کمک کنه ولی تو فرهنگ ما دخترو پسر نباید با هم ارتباط داشته باشن.
باید درست آموزش بدن چه تو خونه چه تو مدرسه ودانشگاه.

با سلام
اول باید از دوستی تعریف درست داشته باشیم بعد در مورد این مطالب حرف بزنیم.
همه میدونیم که خدا به انسانها قلب و احساس داده و این غیر قابل انکار است.هر انسانی ناخودآگاه بسوی جنس مخالف کشیده میشود . هر کسی چنین نباشد از نظر من بیمار است. پس چه بهتر که به پسرها و دخترها آگاهی کافی از جنس مخالف بدیم بعد ازشون این سوال رو بپرسیم که دوستی با جنس مخالف درست است یا نه.بله اگه از هم شناخت کافی نداشته باشند فقط در خیال خود دنیایی رو می سازند که با اولین تلنگر دنیای قشنگی رو که ساخته اند ویران میشه .به نظر من اگه این دوستی با آگاهی کامل و به منظور شناخت طرف مقابل باشه ایرادی ندارد .البته فکر نکنین که من همیشه با اینکارها موافقم نه اگه واقعاَ طرف مقابل رو دوست داشته باشه و بخواد آینده ای با اون داشته باشه این کار به نظر من درسته ، نه دوستی های خیابونی.

[QUOTE=fsohrabi;303501]شاید حق با شما باشه نباید از دوران ابتدایی پسر و دختر باهم درس بخونن.خب پس چطور باید یاد گرفت ارتباط با جنس مخالف رو؟(مطمئنا تا وقتی به دختر ها و پسر ها فرار از هم رو یاد بدن نمیشه خیلی کاری کرد مطمئن باشید تنها راهکار فرهنگ سازی است و البته گاهی به جای اینکه همش بگن این ارتباطا خوب نیست بهتر است ارتباط درست رو تعریف کنن چون مسلما با گفتن اینکه این ارتباطا خوب نیست کسی از این کار دست نمیکشه و نباید هم چنین چیزی رو انتظار داشت )
اینا با این طرحاشون که دارن گند میزنن تو همه چی!!!(کاملا موافقم)
در ضمن اگه اینجور باشه که اکثر مردم بی جنبه اند.(اگر واقعا اینجوری باشن باید گفت شاید بله بی جنبه اند البته تا وقتی هوس در راس باشه جز این انتظار نمیره ...تازه مگه هر کسی که با جنس مخالف ارتباط داره، ارتباطش بدون حد و مرز و یا نادرسته؟)
خونواده هم میتونه کمک کنه ولی تو فرهنگ ما دخترو پسر نباید با هم ارتباط داشته باشن.(خوب این فرهنگ مسلما همون قدر که مزایا داره معایب داره)
باید درست آموزش بدن چه تو خونه چه تو مدرسه ودانشگاه(متاسفانه آموزش های ما از خونه شروع نمیشه و بزرگترین معظل هم همینه....در مدرسه هم که میگن این ارتباطا درست نیست...در دانشگاه هم از روی نا چاری چون نمیتونن جلوی این ارتباطا رو بگیرن تازه میگن ارتباط باید چطور باشه....متاسفانه آموزش درست دیر شروع میشه)[khabalood]

سلام خیلی بحث خوبیه ممنون
من به شخصه نمیتونم به هیچ پسری اطمینان کنم همه پیشنهادها رو هم رد میکنم فک میکنم فقط میخوان لحظه ای باهات باشن
واسه همینه مو قعیت های زیادی ام از دست دادم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mozhgan.z.1368

سلام خیلی بحث خوبیه ممنون
من به شخصه نمیتونم به هیچ پسری اطمینان کنم همه پیشنهادها رو هم رد میکنم فک میکنم فقط میخوان لحظه ای باهات باشن
واسه همینه مو قعیت های زیادی ام از دست دادم

---

خیلی بحث خوبیه.....دوست خوبم این که گفتی به هیچ پسری اعتماد نداری خوبه....واقعا ادم نمیتونه به مردا اعتماد کنه ولی این دلیل نمیشه همه موقغیت ها رو از دست بدی....
ما ادم ها دل داریم احساس داریم . به جنس مخالفم گرایش داریم ....و اینکه دوس پسر یا دختر داشته باشیم بد نیست منتها باید احتیاط کرد......خیلی باید محتاط بود............

به نظرمن ارتباط سالم برای شناخت طرف مقابل هیچ اشکالی نداره خوب برای اینه یکی رو بشناسیم حتماباید وارد رابطه شداما به نظرم درست و عاقلانه نه اینکه زود وارد احساسات شد

عاقلانه قدم برداشتن باعث میشه جلوی خیلی اتفاقا گرفته بشه.در ضمن خانواده هم نقش مهمی داره و به نظرم حضورش می تونه یاری دهنده باشه.

اصلا دوستی دختر وپسر چه اشکالی داره؟در اکثر موارد اخرش به ارتباط جنسی ختم میشه!خب چه اشکالی داره؟هردو طرف راضی گور بابای ناراضی!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ØÑтRдŁ§

یعنی الان شما 14 سال و اون 20 سالشه..؟
اختلاف سنی خیلی زیاده برای دوستی.. شاید اون هدفی که تو از دوستی داشتی اون نداشته..

---

میدونین از لحاظ روانشناسی مناسب ترین اختلاف سنی که پیشنهاد میشه چند ساله؟ 7 سال! در صورتی که فقط 6 سال اختلاف سنی دارن! تازه طی تحقیقاتی که انجام دادن زن و شوهرهایی که اختلاف سنیشون 4 تا 7 سال بوده ازدواج پایدارتری داشتن! البته بازم بستگی به خود آدم داره و اینکه آیا طرف مقابل به بلوغ های عاطفی اقتصادی اجتماعی رسیده یا نه!

ممنون از ايجاد اين موضوع

به نظر من بستگي داره هدف از دوستي چه باشد....

ولي دركل اشكالي نداره از نظرمن.....

من خودم ترجيح ميدم كه اگر هم دوستي داشته باشم،فقط يك نفر باشد و شخص مقابل اصلا دوست ديگه نداشته باشد و اين خيلي

برام مهمه....

درغير اينصورت نداشته باشم خيلي برام بهتره....هرچقدر هم براي من عزيز باشه سعي ميكنم زود ارتباطمو قطع كنم....

البته اين مطابق با هدف من از دوستيه ....

این طور رابطه ها معمولا به ازدواج ختم نمیشه و اگر به ازدواج هم برسه مشکلات خیلی زیادی رو برای دختر و پسر به همراه میاره که یکیش بدبینی دو طرف نسبت به همه.من دوستای دارم که با دوست پسرشون ازدواج کردن و متاسفانه زندگی خوبی ندارند.

[taajob][taajob][taajob]
مگه تو کشور اسلامی ایران ازین رابطه ها هم داریم؟![shaad]
[nadidan][nadidan][nadidan]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط A.L.I

میعاد عزیز سلام
کار درستی نکردی بهش بی محلی میکردی . باید از این فرصت استفاده میکردی برای شناخت بیشتر خودت و فرد مقابلت . زمان ازدواج هم بستگی به خیلی شرایط داره این که میگن سنت مناسب نیست و اینا من قبول ندارم . باید دید آیا کلا میتونید یک زندگی خوب را به کمک هم ایجاد کنید یا نه . البته اگه هدف از این دوستی ازدواج باشه .
اگه هم که این هدف نیست باز خود این دوستی در حد و چهارچوب خودش میتونه به شناخت بیشتر کمک کنه که بعدا خیلی بدرد میخوره بخصوص در شناخت روحیات و سلایق که کار ساده ای نیست.
حالا هم اگه اون فرد بازم دوستت داره و خودت هم واقعا دوستش داری تستش کن ببین واقعا به علاقه اش پای بنده یا نه صرفا یک هوس بوده
بعدش هم قرار نیست که هرکی میاد با آدم دوست بشه که حتما همون اول به ازدواج ختم بشه . شاید چند سالی نیاز باشه.

---

ببخشید الان ی سوال پیش اومد واسه من
اومدیم در شرایط فوق اوشون واقعا ایشون دوست داشته باشن ی مدتی هم با هم بودن حالا بعد ی مدت دوستی بیخیال همه چی شدن.
پس از سالها خانم خواست ازدواج کنه ک اون اقا این روابط واسش مهم بود اون وقت تکلیف چیه؟

بنظرم دوستی دختر و پسر درکل اشتباهه...
حتی توی جوامع دیگه هم که محرم و نامحرمی وجود نداره معمولا دوستی های سالم بین دخترو پسر مثل دوستی بین دو همجنسه...که الان توی کشور ما اسمشو گذاشتن دوست اجتماعی!!!
باید دید دینمون اسلام چی میگه...بعد هم اگه به هر دید دیگه ای بخوایم بهش نگاه کنیم این دوستی اشتباهه.
اگه واقعا قصدشون شناخت برای ازدواجه میتونند از طریق خانواده ها اقدام کنند...جلسات آشنایی و تایمی که برای شناخت گذاشته میشه برای همینه...

ازدواجی که از دوستی حاصل بشه باعث شک و بدبینی میشه...
و من مثال های زیادی دارم که حداقل به خودم ثابت میشه که که دوستی با جنس مخالف ایراد داره!
حتی یکی از کسانی که به قول بعضیا به نیت شناخت با هم دوست بودن و در نهایت باهم ازدواج کردند زندگیشون برزخه...
تا حدی که همون اقایی که ادعای مدرن بودن و روشنفکری میکرد حالا وقتی از خونه خارج میشه در رو روی همسر و فرزندش قفل میکنه و هیچ راه ارتباطی برای همسرش باقی نذاشته چون بهش "شک" داره؟!

نمیدونم واقعا دوست پسر یا دوست دختر داشتن خوبه یا بد؟؟!!!البته از نظر خیلیا و بخصوص شرع کار درستی نیس و اگه خیری توش بود خدا اجازه همچین کاری رو میداد،و اینکه اگه با رعایت حد و حدود که کار سختی هم هس و بالاخره هر کسی ممکنه تحت تاثیر این ارتباط قرار بگیره،جلو بری ممکنه یه نفع هایی داشته باشه مثل شناخت اخلاق و روحیات طرف مقابل بطور کامل ولی چون آسیبی که از این راه ممکنه متوجه فرد بشه و خدایی نکرده جبران نشدنی و کلا ضرر این رابطه بیشتر از نفعش هست.فک کنم طرفش نریم بهتر باشه.

اول اينكه ببخشيد بدون دعوت اومدم چون موضوعتون جالب بود
من عقيده ي خودم رو با گفته ي يكي از بزرگان ميگم

" هر وقت با دلت عاشق شدي بدون كه اين عشق ، عشق واقعي نيست چون دل كارش عاشق شدنه مثل چشم كه كارش ديدنه ولي اگه با عقلت عاشق شدي اونوقته كه عشقت، عشق واقعيه"

متاسفانه جووناي امروز ما با دلشون عاشق ميشن و وقتي هم كه با دل عاشق بشي ديگه بدي هاي طرف مقابلتو نميببيني
كه اين موضوع در روابط دوست دختر دوست پسري هم دخيل ميشه

سلام
سوالی که در مورد این بحث پیش میاد اینه ...

اصلا هدف از دوستی بین پسر و دختر چیه ؟

اگر هدف ازدواجه چرا زیر نظر خانواده ها شکل نمی گیره ؟

اگر صرفا داشتن رابطه و دوستیه عادی باشه هم که منجر به خراب شدن آینده ی یکی از طرفین میشه ( در اکثر مواقع خراب شدن آینده ی طرف دختر ).

همچنین در ایجاد چنین رابطه ای احساسات طرفین جریحه دار شده و در روابط بعدیشون با مشکلاتی مواجه میشن...