اخلاق در عکاسی از فجایع و صحنه‌های تأثربرانگیز

در مورد آزمون ورودی به دانشکده عکاسی خبری نیویورک، یک لطیفه قدیمی وجود دارد، گفته می‌شود که یکی از سؤال‌ها این است:


اگر حق انتخاب داشته باشید که عکسی از یک رن و فرزندانش در حال غرق شدن در یک رود بگیرید و برنده جایزه پولیتزر شوید یا اینکه این قربانی‌ها را نجات بدهید، چه می‌کنید؟!


به این عکس نگاه کنید:


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...9-53-39-AM.jpg

این عکس برنده جایزه پولتزر شده است و زوج جوانی را نشان می‌دهد که پسر دو ساله‌شان را در دریا از دست داده‌اند.


عکاس این عکس «جان ال گرانت» است. این عکس در کتاب عکس‌های برنده جایزه که توسط خبرگزاری آسوشیتد پرس منتشر شده است، چاپ شده است.


حالا خود را جای پدر و مادری بگذارید که هم غم از دست فرزندشان را دارند و هم روز بعد باید عکسشان را در صفحات روزنامه‌های معروف و با شمارگان بالا ببینند و به طور ضمنی متهم به اهمال در مورد کودکشان شوند، آنها با این عکس متهم می‌شوند که نتوانسته‌اند، نظارت دقیقی بر فرزندشان اعمال کنند.


بنابراین این عکس می‌تواند زاویه دیگری از دغدغه‌های اخلاقی کار خبری و عکاسی را به ما بنمایاند:


- آیا روایت رخدادهای پیرامون با عکس، همیشه اخلاقی است.


- آیا باید از انعکاس بعضی چیزها علیرغم جذاب بودنشان برای جامعه خودداری کرد؟


- تا چه حد یک عکاس حق دارد در شرایط سوژه‌های عکاسی‌اش مداخله کند؟


- آیا در کار خبر و انتشار عکس باید قوانین محدودکننده‌ای اعمال کرد؟


- آیا جایز است که حق عموم مردم برای دانستن و دیدن، باعث به خطر افتادن حریم شخصی افراد شود؟

---

ولیوبای هوپر در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم می‌زیست، او یکی از نخستین کسانی بود که عکسبرداری از فجایع انسانی را سوژه کارها خود قرار داده بود. یکی از کارهای او عکاسی از قحطی بزرگ «مدرس» هند بود.

در آن زمان هوپر، قحطی‌زده‌ها را به صورت گروهی به استودیوی خود می‌آورد و از آنها عکس می‌گرفت.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...1/Hooper-1.jpg


بعضی عقیده داشتند که این کار هوپر در حکم بهره‌برداری غیراخلاقی از رنج انسانهاست، اما برخی‌ هم بر این باور بودند که اینگونه عکس‌ها باعث افزایش آگاهی مردم و در نهایت تخفیف مشکلات مردم می‌شود.

اما زمانی که مشخص شد هوپر، بدون هیچگونه کمکی به این انسان‌ها، شامل دادن غذا یا کمک‌های پزشکی، آنها را از استودیو به محل زندگی‌شان برمی‌گرداند، میزان یکدلی و همراهی با هوپر کاهش یافت.

---

در مورد این عکس قبلا در «یک پزشک» خوانده بودید، این عکس را کوین کارتر در سال ۱۹۹۳ گرفته بود.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...1/Carter-1.jpg


در این عکس کودک نیمه‌جانی در نزدیکی یک مرکز امدادرسانی در سودان دیده می‌شود. در این عکس لاشخوری در نزدیکی کودک به انتظار مرگ او نشسته است. گفته می‌شود که کارتر حدود ۲۰ دقیقه منتظر ماند تا لاشخور بال‌هایش را باز کند تا با گرفتن عکس در این لحظه، عکسش نمود بیشتری پیدا کند، اما وقتی که کارتر دید، انتظارش بی‌ثمر است، به گرفتن عکس در همین حالت رضایت داد. لاشخور را دور کرد و محل را ترک کرد. روز بعد هم او از سودان رفت.


این عکس باعث آگاهی جهانیان از آنچه در سودان می‌گذشت، شد، اما در عین حال باعث در گرفتن بحث‌هایی در مورد محدودیت‌های عکاسی و چرایی عدم یاری‌رسانی عکاس به کودک شد.


در ان زمان «سن پترسیورگ تایمز» در مورد این عکس نوشت که عکاس با تنظیم دقیق لنز و انتظار بیست دقیقه‌‌ای‌اش، در حکم لاشخور دومی در صحنه بود.


کارتر دو ماه بعد از گرفتن جایزه پولیتزر در سال ۱۹۹۴، خودکشی کرد.

---

حالا به عکس دیگر نگاه کنید که «روهانی رابین» در سودان در سال ۱۹۹۸ گرفته است. در آن زمان دولت سودان، اجازه ورود کمک‌های بین‌المللی را داده بود. رابین این عکس را در پایین اردوگاه «اجیپ» گرفته بود، جایی که روزانه ۱۰۰ نفر، می‌مردند.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/2013/01/Rabin-2.jpg


در عکس مردی غذای کودک قحطی‌زده را برداشته و در حالی که کودک چهار دست و پا به او می‌نگرد، در حال دور شدن است. عکاس اینجا باز هم ترجیح داده بود که با گرفتن عکس، حقیقت را روایت کند و نقش یک پلیس یا امدادرسان را برعهده نگیرد.

---

در سال ۱۹۸۹، در ورزشگاه هیلزبورو در شفلید انگلیس فاجعه‌ای رخ داد. ۹۶ نفر مردند و ۷۶۶ نفر مجروح شدند. خیلی‌ها به خاطر له شدن در اثر فشار جمعیت مردند.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...sborough-1.jpg http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...sborough-3.jpg


آیا این عکس‌ها ناراحت‌کننده باید منتشر می‌شدند؟

---

این عکس در سال ۲۰۱۰ در هاییتی گرفته شده است، عکاس آن پاول هانسن است و به خاطر این عکس برنده جایزه عکاسی خبری سوئد شد.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...Fabienne-1.jpg


در این عکس پیکر نوجوان پانزده ساله‌ای به نام «فابیند کریسما» دیده می‌شود. پلیس هاییتی سه گلوله به او شلیک کرده بود. جرم کریسما دزدیدن دو صندلی پلاستیکی و یک قاب عکس بود. پلیس در آن زمان برای متوقف کردن غارتگران بعد از زلزله هاییتی وارد عمل شده بود.


جالب است که عکاس دیگری به نام «لوکاس اولنیک» هم به خاطر گرفتن عکس دیگری از پیکر کریسما برنده جایزه عکاسی دیگری در کانادا شده بود.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...Fabienne-4.jpg


اما ناتان وبر، عکس مبتکرانه‌تری گرفته بود، عکس از عکاسانی که خوشحال از پیدا کردن یک سوژه خوب، مشغول گرفتن عکس از پیکر کریسما هستند!


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...Fabienne-2.jpg


عکس وبر باز هم این سؤال را مطرح کرد که گرفتن چنین عکس‌هایی تا چه حد می تواند اخلاقی باشد، عکاسی از پیکر کریسما، حتی زمانی که خانواده‌اش سر رسیدند و جنازه فرزندشان را بر دوش گرفتند، ادامه داشت.


http://1pezeshk.com/wp-content/pics/...Fabienne-3.jpg


منبع با تشکر ویژه از سامان صادقی- سایت 1پزشک

بالشخصه دارای تجربه مواجه با یک عکس در همین آپلودر تالاربودم که یادآوریش برام خوشایند نیست.هیچ رسیدگی خاصی هم متاسفانه در اون مورد صورت نگرفته
.................
با امید رعایت حقوق بصری همه انسانها[golrooz]

خیلی ناراحت کننده بود به امید اینکه این فجایع انسانی تکرار نشود

[nadidan]ناراحت کننده و تاسف بار بود......ممنون ازتون

وقتی انسان پا روی وجدان خود میگذارد
نمیدونم واقعا چی بگم من که مات موندم

جالب بود.

ممنون.خیلی ناراحت کننده س همچین صحنه هایی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahid5835

وقتی انسان پا روی وجدان خود میگذارد
نمیدونم واقعا چی بگم من که مات موندم

---

[narahat]

کسایی که باعث این بدبختی برای این افراد شدن ازخارم حقیر ترن

واقعا دلم خیلی گرفت.

ما انسان ها بهم نیازمندیم.این عکس چه ارزشی داره وقتی دارن دو نفر که جون دارن تلف میشن، حتی اگه کل دنیارم بدن درمقابل عکس،نمیگیرم و میرم نجات میدم چون این کمک یه روز به دردمون میخوره و معنای کوه به کوه نمیرسه ادم... هست.

مرسی عزیزم.[golrooz]

تو این دنیا هر کسی به منافع خودش فکر می کنه در حالی که این یه تفکر بیش نیست! کاری که ما داریم می کنیم جمع کردن خوشبختی دیگران است برای خود.

واقعا تاسف باره...http://www.njavan.com/forum/images/s...20%2811%29.gif

بهت زده از انسانیت نمادین درون شیشه دوربینم که ادعای بشردوستی برای روایت تصویرگرایانه این زجرها دارد!

تصاویرش آدمو واقعا تحت تاثیر قرارمیده[negaran]

فک نمی کنم دادن جایزه به این عکاس ها کار انسان دوستانه ای باشه!!!!!!!!![negaran]

مطلب جالبي بود
ولي دوتا ديدگاه هست
يك اينكه عكاس ميتونه كاري براي اون شخص انجام بده و ولي دراين حال به عكس گرفتن مشغول باشه كه اين خيلي ناجوان مردانه اس مثل عكس دوم كه عكاس بجاي نجات دادن اون كودك از كمين لاشخور خودش نقش لاشخور دوم رو داشت
دو اينكه توي اون زمان عكاس هيچ كمكي نميتونه بكنه و اين فاجعه يه مسئله ريشه داره كه با عكس گرفتن و انتشار اون واقعيت ميشه ديگران رو از مظلومان و ستم ديدگان رو اگاه كرد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محترم پناه

مطلب جالبي بود
ولي دوتا ديدگاه هست
يك اينكه عكاس ميتونه كاري براي اون شخص انجام بده و ولي دراين حال به عكس گرفتن مشغول باشه كه اين خيلي ناجوان مردانه اس مثل عكس دوم كه عكاس بجاي نجات دادن اون كودك از كمين لاشخور خودش نقش لاشخور دوم رو داشت
دو اينكه توي اون زمان عكاس هيچ كمكي نميتونه بكنه و اين فاجعه يه مسئله ريشه داره كه با عكس گرفتن و انتشار اون واقعيت ميشه ديگران رو از مظلومان و ستم ديدگان رو اگاه كرد

---

یه جا خوندم که امکان کمک به اون کودک را نداشته!!!!!!!

جالب بود

ممنون از پست خوبتان
ولی اگه این عکس ها نباشه کسی درد نمیکشه و هیچ تغییری تو زندگیشون بدن باید با واقعیت ها روبرو شد و نباید ترسید فکری باید کرد باید. وجود درونی ما بر پایه محبت و انسانیت است . خدمت بلا عوض میتونه راهی باشه که به فلسفه وجودیمون برسیم
میتونیم چیزی اختراع کنیم که با کمترین امکانات غذا تولید بکنن به هر حال ما یک زمانی جزع کشورهای دست سوم بودیم این عکس ها نباشه انسانیت فراموش میشه از زاویه بهتر نگاه کنید خدا رو شکر میکنید همین 50 سال پیش مردم ایران نون نداشتن بخورن اینو هر بار بابام بخواد از مسئولیت هاش فرار کنه میگه موندم بچه های ما از ما چی میخوان ما چی جواب بدیم

مشابه این بحث تو زمان یه زلزله شدید تو کشور خودمون هم پیش اومده بود
عکاسی دنیاییه که بین دلت و حرفه ات سرگردون میشی
گاهی وقتا یه عکس میتونه یه دنیا رو بیدار کنه
گاهی وقتا تآمل یه عکاس میتونه به قیمت از دست رفتن یه فرد بشه
انتخاب تو این شرایط آسون نیست ...

گاهي هر چند تلخ اما بايد واقعيت ها رو انعكاس داد
توي بعضي از شرايط عكاس كاره ايي نيست
مخصوصا توي جنگ و درگيري. اون با عكاسي رسالت خودش رو ميرسونه