نمایش نسخه قابل چاپ
بسم الله الرحمن الرحیم
سئوال من اینه که:
تفاوت عشق وهوس در چیه؟
از این منظر که وقتی شما به دختری یا پسری علاقه مند میشین از کجا باید تشخیص بدین عشقه واز کجا بدونین یه هوسه؟
چه تفاوت های عمده ای و مشهودی این دو دارند؟
البته معنای هوس خیلی جامعه و فقط به هوس ظاهری ختم نمیشه. مثلا یه مدت هوس میکنین یه دختر دبیر ریاضی(فرض میکنم) بگیرین یا
پسر مهندس عمران[nishkhand] (خودمو نمیگم)رو انتخاب میکنین.
منتظر پاسخ های جامعتون هستم
اگه یه نفر بخاطره خودت ،دوستت داشته باشه میشه عشق!!!!!!!!!!!! ولی اگه به خاطره خودش، دوستت داشته باشه بعد از اینکه خیالش راحت شد که شما رو داره و خبری نیست ولتون میکنه پس ،میشه هوس!!! ای کاش هیچ عشقی آدمو کور نکنه که... .... [tafakor][tafakor][tafakor] [tafakor][tafakor]
عشق آن شعله است کو چون بر فروخت هر چه جز معشوق باشد جمله سوخت
این مال زمانیه که کار از کار گذشته. من میگم چطور میشه فرقشونو دونست و انتخاب صحیح کردنقل قول:
نوشته اصلی توسط azade18
من هیچ تفاوتی بین این دوتا نمیبینم....نمیدونم چرا ولی نمیبینم دیگه،چیکار کنم...[bihes]
وقتی بهش فکر می کنم ولی ندونم چرا دوسش دارم و دنبال دلیل و بهانه نگردم میشه عشق. ولی اگه همش بخاطره یسری چیزای خاص که شاید فانی هم باشند یا خیلی کوچیک به یادش بیفتم و بهشون ببالم میشه هوس...نقل قول:
نوشته اصلی توسط mahdi42
البته بماند که ،فکری که پشتوانه ی منطقی داشته باشه منظورم هستش[cheshmak]
عشق از واژه عَشَقَة گرفته شده و به معنی محبت و دوستی شدید است. هوس مترادف هوی به معنی آرزو و میل درونی است که نوعی جنون محسوب می شود و زایده سبکی عقل است. آنجا که عقل مجذوب خواسته های درون و زودگذر می شود هوی و هوس بر او چیره می شوند. اما عشق متعالی زاییده تکامل عقل است. اگر چه از لفظ عشق در معانی مجازی دیگری نیز به کار می برند ولی معنی حقیقی عشق، دوست داشتن خداوند متعال است. فرق بین عشق و هوس، عقل است.
عشق یعنی قبول تمام ناملایمات زندگی در کنار دیگری،یعنی همراه بودن در همه شرایط زندگی...
عشق حقیقی اینکه دلت برای تمام انسانها وسرنوشتشون بتپه و شبها بخاطرش بیخوابی بسرت بزنه
اما فرق عشق و هوس زیر سایه رضایت و عدم رضایت سرچشمه عشق معنی پیدا میکنه
تو روابط یه مهندس عمران ویا یک دبیر ریاضی ویا هر چیزه دیگه ای اگه رضایت عشق حقیقی باشه اون وقت میشه گفت که این رابطه تجلیه اون عشق حقیقیه و غیر این هیچ
http://uc-njavan.ir/images/llyyzepe2rsj5453n7gz.jpg http://uc-njavan.ir/images/xo1kwtdpnvxar9eilrr.jpg
یه سوال بزرگ واسه خودمم همیشه هست؟اصلا به پسرا نمیشه اعتماد کرد دخترا در عشق خالص ترند
عشق موندنیه.....از دل آدم بیرون نمیره که نمیره....ولی هوس ینی از دل برود هرآنکه از دیده رود.....ینی اگه طرف مقابلتو 1 هفته یا 2 هفته نبینیو آتیشت آروم تر بشه ینی اون هوسه.عشق ینی طرفتو بخاطر خودش بخای....نه بخاطر قیافه و درس و موقعیت شغلی و اجتماعی.....عشق ینی عاشق افکار کسی شدن.عشق ینی عاشق کسی بشی که تو رو به کمال نزدیک تر کنه.ارزشت رو بالاتر ببره.عشق اونه که نتونی تو دلت نگهش داری.حتی اگه بدنامت کنه.البته امیدوارم اون معشوق هرچی یا هرکی هست ارزش بدنامیو داشته باشه.
عشق معطوف به غير از خود است. در حاليكه محور هوس خود فرد و لذت اوست.
هوس آن دوست داشتنیه که علت مشخصی داره
ولی عشق دوست داشتنی است که علتش مجهوله
سوال راجع ب تفاوت عشق و هوسه نه اینکه کدومشون عشق خالصتری دارن.چه بسا پسرایی ک تو عشقشون ریا نیست ونابتر از یه دختر عشقشونو ب نمایش میزارن وبالعکس واسه دخترم همینجور.نقل قول:
نوشته اصلی توسط mozhgan.z.1368
خواهشا جو متشنج نکنین و جمع نبندین و همه پسرارو با یه چشم نبینین .
بهتراعتمادو عشق و تو وجود خودتون شخصا دنبال کنین نه تو جامعه پسرا ک به خودتون اجازه بدین بی پرده راجع به همه پسرا نظر بدین!!!!!!!!!!!!!!!!!!ممنون
دقیقا سوال منم هست این!!
راستی نکنه عاشق شدین؟!!!!!!!!
عشق هوش و هواس آدمو میگیره! تو بخاطر عشقت حاضری هر کاری بکنی! حتی ازش بگذری تا فقط عشت تو زندگیش احساس خوشبختی کنه!! عشق پاکه و به گناه آلوده نمیشه!!! هوس زود گذره و دوام چندانی نداره! مدتی بگذره خود به خود از بین میره!!
عشق همون چیزیه که میگن آدمو کور میکنه آدم عاشق اصلا از دست معشوقش ناراحت نمیشه و بهش اعتراض نمیکنه هر کار که معشوقش انجام بده چه خوب چه بد از چشم عاشق نمیوفته مثل مجنون با اینکه لیلی رفت ازدواج کرد ولی اون بازم عاشقش بود و وقتی لیلی مرد از غصه اونم مرد...[narahat]
ولی هوس نه هوس یه نیاز جسمانی یا روانی مثل نیاز به هم صحبت شدن با طرفش یا نیاز به دیدن طرفش و خیلی نیازای دیگه که خودتون میدونین این نیاز ها هم از عادت و وابستگی سرچشمه میگیره یکی عادت کرده صدای یکی دیگه رو گوش کنه هر شب تلفنی بعد فک میکنه عاشق شده که غلطه
اصلا به نظر من نه عشق خوبه و نه هوس فقط دوست داشتن خوبه
عشق و هوس شبیه هم هستن،
عشق هم نوعی هوسه با این تفاوت که عشق رو میتونی به دوست داشتن تبدیل کنی ولی هوس رو نه....
اگه تونستی عشق رو به دوست داشتن تبدیل کنی اون موقع خوشبخت تر از تو وجود نداره....
از نظر من دوست داشتن بالاتر از عشقه.
همانطور که بعضی از دوستان هم اشاره کردن، عشق فنا شدن در معشوق هست و هوس بخاطر امیال نفسانی است. هوس بعد از مدتی یا بعد از بدست آوردن مطلوب، میخوابه، ولی عشق واقعی روز به روز تشدید میشه.
چون عاشق واقعی در معشوقش فنا میشه و هیچ چیز را برای خود نمیخواهد، پس چه خوب است عاشق کسی شویم که ارزش فنا شدن برای او را داشته باشد، و بهای خون عاشقش را خود معشوق بپردازد واین همان عشق الهی است و در زمین پیدا نمیشود. این همان عشقیست که امام حسین (ع) را با اهل بیت و یارانش به قتلگاه برد. هیچ بشری ارزش چنین عشقی را ندارد، نه اینکه نمیشود در زمین عاشق نشد و کسی را دوست نداشت. اتفاقا عشق الهی و عشق زمینی در ارتباط با هم هستند و به نظر من کسی که عشق کوچک زمینی را تجربه نکرده باشد نمیتواند عشق بزرگ الهی را تجربه کند.
اما عشق انسان به انسان و مخصوصا عشق دو فرد از جنس مخالف که منظور این تاپیک هم همان است، بدون شک همراه با هوس هست، اما در درجات مختلف برای افراد مختلف.
اما این که چطور تشخیص دهیم که عشقش واقعیه یا فقط هوس خالص هست، نمیشه دقیق جواب داد، چون فرمول یا قانون خاصی ندارد که. بسته به روحیات و برخورد طرف باید تامل کرد و تشخیص داد. براساس اقتضای زمان و مکان و شخصیت طرف مقابل باید یه جورایی طرف را مورد آزمایش قرار داد. تا ببینید چند مرده حلاجه و آیا عملش نیز به اندازه ادعایش هست یا نه.
من با مژگان موافقم عشق اون چیزی هست که بیشتر دخترا رو دچار میکنه و هوس بیشتر تو پسرا نمود میکنه البته صددرصد نیست ولی خوب بیشتر وقتا این شکلیه
بظرم عشق اونچیزیکه ما فکر میکنیم نیست که دلیلی برای دوست داشتن براش پیدانکینم اون دوست داشتنی که از روی آگاهی اتفاق میفته معنی واقعی عشقه هر وقت واقعا کسی رو شناختی وقبولش کردی اونوقت عاشقش می شی واین خیلی لذت بخشه اونوقته که براش حاضری جون بدی ولی اگه هوس باشه زود جا میزنی.
عشق توش پره احساسه فقط فقط خود طرف مهمه و همه کار میکنی تا به معشوقت برسی و واقعا زندگیت رنگ و بوی واقعی . اصلی خودشو پیدا میکنه چنان زندگیت شیرین میشه که روزی هزار بار شکر میکنی اما توی هوس فقط ظاهر و وجود طرفت مهمه و خبری از احساس نیست...
اصلا اینطوری نیست نمیتونی اینو به همه تعمیم بدی همه جورش پیدا میشه .نیتها ست که فرق میکنه .نقل قول:
نوشته اصلی توسط mozhgan.z.1368
سلام
اولین نکته به قول مولانا اینه که عشق قابل وصف نیست
بله به نظر من هم عشق یعنی فنا شدن
درواقع انسان عاشق خودشو نمیبینه
همین اول بگم که عشق مقام و مرتبه متفاوت داره
برترین عشق همون طور که مطلع هستین عشق الهیه
نظرمن درمورد عشق اینه که انسان هرلحظشو با عشق و دوست داشتن میگذرونه
همین که هرروز صبح پامیشیم میریم پی زندگی خودش عشقه
شاید بگین این اجبار یا عادته اما به نظر من اینجوری نیست وگرنه هرکسی که احساس اجبار و عادت و خستگی داشت باید میرفت خودشو خلاص میکرد!!
اما عشق زمینی...شخصا معتقدم این دوست داشتن راهیه برای رسیدن به عشق الهی
همه ما به طور فطری عاشق خداییم . وقتی عاشق کسی میشیم درواقع جلوه ای از عشق برترو در وجود اون فرد میبینیم که دلبسته میشیم
عشق یه احساس زودگذر نیست
یک راه رسیدن به خداست
این که ادم یه بار یکیرو ببینه و فکر کنه عاشق شده فکر نکنم چندان عشق بشه تعریفش کرد!!!
ولی هنوزم یک نکته هست
همونی که اول گفتم عشق در کلام نمیگنجه
هر چه گويم عشق را شرح و بيان / چون به عشق آيم خجل گردم از آن
گر چه تفسير زبان روشنگراست / ليك عشق بىزبان روشنتر است
چون قلم اندر نوشتن مىشتافت/ چون به عشق آمد قلم بر خود شكافت
عقل در شرحش چو خر در گل بخفت / شرح عشق و عاشقى هم عشق گفت
دفتر اول مولوی
بله هرچی شما بگی قبولهنقل قول:
نوشته اصلی توسط H1994
نقل قول:
نوشته اصلی توسط mozhgan.z.1368
این حرفت درسته اما همه ی پسرها عین هم نیستن،چرا همه ی دخترا این فکر توی ذهنشون هک شده؟
وقتی میشه اسم عاشق رو خودت بذاری که عشقت رو با هیچی و هیچکس عوض نکنی حتی اگه موقعیت خودت به خطر بیفته..
یه جوراییی وجود خود را در وجود معشوق دیدن....
سلام دوستان
به نظرم کسی که هوس داره از همون اول دنباله اینه که نیازای خودشو درکنار اون برطرف کنه و کاری به نیاز یا نظر اون نداره اما تو عشق طرف سعی میکنه دله معشوقشو بدست بیاره به نظرو عقایدش احترام میذاره.هوس یه حس زور گذر اما آتیشیه اما عشقه واقعی حسه همیشگیه که با شناخت بیشتر میشه.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط BaAaroOoN
عشق یعنی اگه عشقتو چند سال نبینی بازم به یادش باشی باز رو خیلی از موقعیتات واسه اون خط بکشی.(همون کاری که خودم دارم میکنم)یه روز نشه که بهش فکر نکنی هرشب که میخوابی آخرین چیزیه که تو خاطر داری وهر صبح که بیدار میشی اولین چیزیه که جلوی چشمات میاد....ولی هوس چند روز بیشتر طول نمیکشه و اگه یه موضوع مهم تو زندگیت اتفاق بیفته یا خدایی نکرده یه اتفاق بدی بیفته خیلی راحت از یاد میره
راستش معمولا تفاوت عشق و هوس خودش رو وقتی نمایان میکنه ، که کار از کار گذشته.ولی چندتا نکنه واسه پیشگیری هست.
اول از همه هوس در یک لحظه و یه نگاه ایجاد میشه .چرا که غریزه جنسی معیار های ساده ای برای تصمیم گیری داره .به محض اینکه مورد خوبی برای جفتگیری ببینه، میل و کشش نسبت بهش پیدا میکنه.
وقتی حس کردی عاشق کسی شدی ، از خودت بپرس عاشق چیش شدی؟اگر براش دلایلی مثل، خیلی خوشگله،صدای خوبی داره،بنظر دختر خوبی میاد، نمیدونم چرا دوستش دارم؛ آوردی احتمال خیلی زیاد عاشق نشدی.
برات مثال میزنم وقتی از یک شیعه بپرسی چرا امام حسین رو دوست داری، بهت میگه: بخاتر فدا کاریش، شجاعتش،محبتش و...
از یه بچه بپرسی چرا مادرت رو دوست داری میگه: بخاتر محبتش، حمایت و پشتیبانیش و زحمتهایی که برام کشیده و...
از یه دوست به پرسی چرا 10 ساله با فلانی رفیقی میگه: به خاطر مرامش،بخاتر اینکه همیشه کمک کرده و...
حالا هر وقت تونستی برای کسی که عاشقشی دلایل مشابه این مثال ها پیدا کنی، احتمال خیلی زیاد عاشقش شدی.
البته عشق و هوس مشابه ات هایی داره، که خیلی ها رو به خطا می اندازه.
هوس میتونه به شخص اراده و پشتکار زیادی بده، پس صرف اینکه خیلی وقت دنبال یکی هستی دلیل بر عاشق شدنت نیست.
و موارد مشابه دیگه
من دعوت شدم که اینجا راحت حرفه دلم بزنم بخاطر همین میخوام عقیدم را درباره عشق بگم
عشق حر در سرزمین کربلا زمانی که به سپاه امام حسین پیوست معنی کرد.
عشق را حضرت علی هنگام غسل دادن فاطمه زهرا معنی کرد.
عشق را خدا زمانی که اشتباه ادم و حوا را پذیرفت معنی کرد.
عشق یعنی دست کشیدن از هوی و هوس
ببخشید اگر ناراحت شدید هرکسی عقیده و نظرش را گفت نظر و عقیده منم این بود قصد بی احترامی به نظر کسی را نداشتم.
عشق و هوس دو مقوله جدا از همه اونارو اشتباه نگیریم دوستان
عشق به نوعی استارت زندگیه ولی هوس موتور خفه کن زندگی !!!
واقعا من به اين نتيجه رسيدم كه عشق واقعي عشقيه كه وقتي پيششي احساس خوشبختي و ارامش كني ولي وقتي مي خواي ازش جدا شي همون لحظه دلتنگش بشيو گريت بگيره در حالي كه هنوز كنارته.و هميشه و هميشه بهش فكر كني در هر موقعيت و شرايطي حس كني كنارته.به خاطرش غرورتو كنار بذاري به خاطرش هر كاري بكني به خاطرش خودتو خورد كني چون اگه عشق واقعي باشه ارزششو داره حتي ارزش شكستن ولي هوس يه جور نيازه يه جور وابستگيه خيلي خيلي زودم از بين ميره جوري كه حتي خودتم نميتوني باور كني وقتي يه ذره از وابستگيت كم بشه حتي بود و نبودش واست هيچ فرقي نميكنه.من هر جفتشو تجربه كردم حساي خودمو گفتم شايد شما اين طوري نباشيد........[nadanestan]
عشق که بخاطرش حاضری خودتو فدا کنی از عزیزترین چیزات بگذری و هروقت این احساس را بخاطرش نداشتی بدون هوس هستش
باسلام
عشق میتونه به هرچیزی باشه ، واینکه به چه چیزی و چقدری عشق میورزیم مهمه.... وچطور
عشق در واقع یک احساس زود گذر نیست اگه زود گذر باشه و بخاطر ظواهر باشه هوسی بیش نیست اما اگر بخاطر خصوصیات و منش چیزی باشه مهمه
مثلا در عشق بخدا اگر بخاطر جهمنم و بهشتش عشق بورزیم و نماز بخونیم و.... فقط یک خیال پوچه که بهش مازمینیا میگیم هوس
ولی اگه بخاطر بزرگی خدا دوستش داشته باشیم میشه عشقی واقعی
دختره یا پسره خیلی خوشگل وخوشتیپ باشه اونوقت چی؟ اومدیم وابستگی کم نشد(قبل از ازدواج) ولی بعدا فهمیدیم هوس بوده خب برای قبل از اینکه تو چاه نیفتین چه برنامه ای دارین؟ چطور ازمایش کنیم؟.
عشق یعنی :
علاقه
شدید
قلبی
هوس یعنی :
هوایی شدن
واسه
سراب
تفاوت این دوتا اینه که عشق از دست هوس فرار میکنه ، اماهوس میخواد خودشو به عشق بچسبونه
- عشق معطوف به غير از خود است، در حالي که محور هوس خود فرد و لذت اوست. جملات زير را با هم مقايسه کنيد:
- (من) دوستت دارم.
- (من) برات مي ميرم.
- (براي من) هيچ کس مثل او نمي شه.
- (من) هميشه به فکر توام.
- (من) رو فراموش نکن.
- (من) از تو رنجيدم.
در حالي که در عشق، توجه به حالت ها و لذت هاي خود مدنظر نيست و خواست و شرايط معشوق جايگزين خودخواهي فرد مي شود.
2- هوس، پاسخ به يک نياز جسماني و رواني است، مثل نياز به آب، اکسيژن يا غذا، ولي عشق فراتر از يک چنين نيازي است. عشق راهي براي رشد و خودشکوفايي فرد است، لذا فرد عاشق خود را خوار و کوچک نمي کند. عشق عزت و احترام دارد و اين احترام از روي بي نيازي و بزرگي عشق حاصل مي شود.
3- عشق محدود کننده و زنداني کننده ي معشوق نيست، عشق آزاد کننده است. اگر فردي را مجبور کنيم که همه ي علايق، سليقه ها و تفکراتش را فقط متوجه ما کند و فقط به ما بينديشد، او را محدود به خودمان کرده ايم، نه اينکه عاشق خود کرده باشيم. در واقع اين عشق نيست، يک هوس است و ما را وابسته به شخص ديگري کرده است.
4- عشق با بدبيني و سوء ظن همراه نيست، عشق يک اعتماد است و اطمينان است و پس از شناخت رفتار، گفتار و احساسات معشوق و به جهت يک آگاهي عميق به وجود مي آيد. لذا ابتدا اعتماد به وجود مي آيد و بعد عشق منعقد مي شود.
بعضي ها مي پرسند: «بايد اول عاشق شد، بعد ازدواج کرد يا اول ازدواج کرد بعد عاشق شد؟!»
در جواب بايد گفت، اگر بعد از ازدواج بخواهي عاشق بشوي که کار از کار گذشته است و آن فرد هر خصوصيت يا رفتار يا افکار و احساسي که داشته باشد بايد تحمل کني. پس نام اين عشق نيست.
از طرف ديگر بدون بررسي، شناخت، تحقيق و ارتباط رسمي چگونه مي توان عاشق فردي شد تا در پي آن ازدواج کرد؟ (يعني روش عاشق شدن قبل از ازدواج چگونه است؟)
خلاصه اينکه، طي يک فرايند رسمي که خانواده ها در جريان باشند و با ارتباطات آشکار و شفاف شما، مي توان با مشورت و بررسي، از فرد مقابل آگاهي بدست آورد، تناسب رفتارها، نقاط ضعف، احساسات و افکار يکديگر را سنجيد و ساير معيارهاي مطلوب را دقيقاً ارزيابي کرد. بديهي است که اگر اين موارد مثبت باشد، خواه ناخواه شما عاشق فرد مي شويد (نه اينکه هوس پيدا کنيد.)
اما هوس معمولاً به صرف مجاورت ايجاد مي شود. شما همکلاسي، هم محله يي، همکار يا فاميل را مي بينيد، شيطنت ها، بازيگوشي ها و کلاس گذاشتن هايش را نظاره مي کنيد، به دل تان مي افتد که عاشقش هستيد و با خيالات مستمر از او غولي مي سازيد که فقط بعد از ازدواج شکسته و واقعيت آن روشن مي شود. معمولاً چنين افرادي به جاي شناخت يکديگر، انرژي خود را صرف احساسات يکديگر مي کنند، دل مي دهند و قلوه مي گيرند، هر روز براي يکديگر مي ميرند، يا حداقل غش مي کنند، از وجود يکديگر ممنون مي شوند، مرتب از هم تشکر مي کنند، با مطالعاتي که در مورد مخ زني دختر يا پسر در اينترنت يا... آموخته اند، سعي مي کنند طرف مقابل را شيفته ي خود کنند (به هر قيمتي)، به هم کادو مي دهند، متون ادبي جالب، آهنگ هاي احساس نواز و مبالغه هاي غير عقلاني به يکديگر پيشکش مي کنند کم کم نقش پدر، مادر، دوستان، همکاران و ... را حذف کرده و همه را يکپارچه به محبوب خود پيشکش مي کنند و کم کم نقش پدر، مادر، دوستان، همکاران و ... را حذف کرده و همه را يکجا به محبوب پيشکش مي کنند و وقت خود را يا با او يا با خيالات او سر مي کنند و در خيالات خود او را تک ستاره يي مي دانند که آسمان قلب آنها را نوراني مي کند و بدون او زندگي معني و مفهوم و شور خود را از دست مي دهد و مرتب به خود مي گويد: او يک انسان نيست، فرشته است، او هيچ عيبي ندارد و فقط فقط مهر، عشق، صفا و نقاط مثبت است. تصور از دست دادن او، کابوسي وحشتناک است و اينگونه اين احساسات، غيرقابل کنترل مي شود، در حالي که عشق همانطور که گفته شد، فرايند مشخصي از آگاهي است. منظور اين نيست که از احساس تهي باشد، نه، اما احساس يکي از پارامترهاي مهم در کنار پارامترهاي ديگر، از جمله آگاهي است که نمي تواند جاي خالي ديگر خصيصه ها را پر کند.
احساس مبالغه آميز در روابط منجر به تحريف واقعيت ها شده و آن قدر آب را گل آلود مي کند که خود فرد به هيچ وجه قادر به شناخت صحيح طرف مقابل خود نيست و پس از فروکش کردن احساسات، پس از ازدواج، تفاوت ميان خيالات و واقعيت ها را درک مي کند.
5- عاشق، خود را ملزم مي داند که حريم عشق و معشوق را رعايت کند و هنجارها را به نفع لذت خود نمي شکند. عاشق در پي کام گرفتن از معشوق، پيش از آنکه اين حريم کامل و رسمي شود، نيست. بايد کانون خانواده شکل بگيرد و انعقاد پيمان زناشويي انجام پذيرد و طرفين مسؤوليت زندگي و تعهد کامل را نسبت به هم بپذيرند. هر گونه خلوت، و ارتباطي که جنبه ي لذت جويي داشته باشد (قبل از تعهد کامل زناشويي و در چاچوب قانون)، صرفاً آسيب پذيري عشق را به همراه دارند و اين، آزمودن عشق نيست، بلکه سيراب کردن هوس و عطش شهواني است.
6- زودرنجي، قهر و آشتي، دلخوري، نگراني، ترديد، عجله در به نتيجه رسيدن، امروز و فردا کردن، زبان بازي کردن، با چند نفر ارتباط صميمي و عميق عاطفي گرفتن، رؤياپردازي در مورد فرد، چشم پوشي از نقاط ضعف آن شخص و... همه از نشانه هاي هوس است، در حالي که عشق قامتي رعناتر، بزرگتر، قوي تر و منحصر به فرد دارد و از همه مهمتر آرامش بخش است. عشق هايي که نگراني آفرين، اضطراب آور و دمدمي مزاج و به ظواهر فرد بستگي دارد، همان هوس هايي هستند که «محور من» در آنها قوي است. يعني فرد همه چيز را براي خودش مي خواهد، نه معشوق.
7- عشق پيش نياز لازم دارد. يعني فرد بايد رشد کند و مراحلي بگذرد تا نوبت به عاشق شدن برسد. کسي که هنوز با والدينش درگير است، با همکارانش سازگاري ندارد، رابطه ي صميمانه يي با دوستانش ندارد، افسرده و مضطراب است، تصميم هاي مهمي در زندگي نگرفته يا به اجرا درنياورده است، از اين شاخه به آن شاخه مي پرد، هدف زندگي خود را شفاف ترسيم نکرده است و حتي در انتخاب هنجارها، به انتخاب ثابتي براي وضع ظاهري، پوشش و نحوه ي رفتارش نرسيده و مردد است و روز به روز شکل به شکل مي شود و هوتي خود را نيافته است، چگونه مي تواند عاشق باشد. لذا عشق پس از بلوغ عاطفي، اجتماعي، فکري، رواني و... پيدا مي شود، در غير اين صورت فقط هوس خامي بيش نيست.
8- عشق بايد يک وحدت و يکپارچگي بيم شما، آدم ها و همه ي هستي ايجاد کند. اگر رابطه ي دختر و پسري، با پنهان کاري، تعارض، درگيري با ديگران، احساس گناه، اضطراب، ترديد، قطع روابط اجتماعي با ديگران مشکل در شغل، تحصيل، روابط خانوادگي و... همراه است بايد مطمئن شد که هوس، خود را به جاي عشق به آنها معرفي کرده است و چنين شروعي براي يک رابطه، پاياني به مراتب دردناک تر و فجيع تر به همراه دارد.
منبع: 7 روز زندگي- شماره 85
راه رسيدن به معشوق است كه جذاب و دوست داشتني است . مسير رسيدن به مقصد و هدف بسيار جذاب تر از رسيدن به هدف است !
نقل قول:
نوشته اصلی توسط mahdi42
داداش عشق وهوس یکی از یکی بدتر و اسرافی تره . و هیچ کدوم به شخص ناتوان مالی توصیه نمیشه توسط قرآن کریم .
تمتع واژه صحیح و قرآن کریم است که به شخص بی زن و ناتوان مالی توصیه شده .
که دارای عواملی و زمینه هایی که لازمه همه موجود باشن تا حدود اسراف نشود ودر آیات مبارکه 24و 25 نساء موجود است و در غیر این صورت صبر بر شما بهتر است .