بحث داغ هفته : آیا با یک معلول ازدواج می کنید ؟

با سلام خدمت همه کاربران و همکاران و مدیران گرامی نخبگان جوان

پیرو ادامه موضوعات داغ هفتگی سایت این بار سراغ یکی از مباحثی رسیدیم که شاید خود شما و یا اطرافیان شما به نوعی درگیرش شده باشند
و در مقام تصمیم گیری و انتخاب قرار گرفته باشند .

بحث داغ هفته :

آیا با یک معلول ازدواج می کنید ؟

مطمنا این بحث طبق شرایط جامعه میتواند یکی از موضوعات داغ و بسیار مسله برانگیز باشد ...


معلول افرادی تعبیر می شوند خداوند طبق مصلحت و حکمت خودش و یا شرایط یک اجتماع از قبیل جنگ و نبود امکانات بهداشتی و....
شرایط جسمانی کاملی به نسبت دیگر افراد ندارند ....

که شامل افراد روشن دل ( نابینا ) و ناشنوا و معلول های حرکتی - ذهنی و ....میتوانند باشند
و البته افرادی هم در صورت تصادف و نبود شرایط خوب بهداشتی و ...در طول زندگانی به معلولیت برسند


همه ما تو برنامه های تلویزیون دیدیم مهمون برنامه فردی بوده که به اصطلاح معلول بوده است
همه مون تحسینش کردیم که با وجود اینکه از لحاظ ظاهری و حرکتی محدود بوده ولی باز به زندگی ادامه داده و به موفقیت هایی رسیده
که شاید ما که سالمیم نرسیده باشیم.

این افراد معلول معمولا احساساتی تر و درک و فهم و بالایی دارند.

ولی

آیا اگه کسی با این شرایط از شما خواستگاری کنه، بهش جواب مثبت میدید؟

و یا اینکه به دختری با این شرایط پیشنهاد ازدواج میدید؟

و آیا شما قادر هستید زمانی با یکی از افراد معلول با شرایط بالا زندگی مشترک داشته باشید و همه مصایب این زندگی رو پذیرا باشید ؟

آیا می توانید با زنی یا مردی نابینا و نا شنوا زندگی کنید ؟ از با او بودن کامیاب و سر مست باشید ؟

آیا با یک جانبازی ( در راه وطن ) فاقد دست و پا و یا نابینا و ....قادر هستید زندگانی معمولی و یا عادی داشته باشید ؟

آیا اگر راضی شدید به خودتون مطمن هستید که می توانید تا زمانی که زنده اید با او بمانید ؟

نظر خانواده شما در صورت جواب مثبت شما چه خواهد بود ؟ چطور برخورد خواهند کرد ؟

ایا خانواده یک فرد معلول برای خواستگاری برای پسرشون دنبال چه دختری می روند
و یا برعکس در صورتی برای دخترشون یک خواستگار معلول می آید شرایط اونا در صورت جواب مثبت چیست؟

ایا به دنبال یک ازدواج پر ترحم هستید با یک معلول ؟

و
هزاران آیا و اما و اگر .....

اینک ادامه بحث رو با نظرات شما عزیزان پیگیر خواهیم شد

ان شا سعی کنیم تمامی نظراتمون بعد از تعمل و تفکر عمیق در این مورد باشد

شعار ها رو مد نظر قرار ندهیم و خودمون باشیم در نظراتمون ...

به امید یک بحث خوب و عالی در کنار احترام به نظر همه دوستان


لطفا در نظر سنجی هم شرکت بفرمایید

خدایش نه!!! والا من خودم معلولیت ذهنی دارم حالا شوهرمم بخواد معلول جسمی باشه خدا به داد بچه مون برسه !!!!!!

ازتون میخام این متن رو بخوانید و نظر بدید.


وقتی پای ازدواج افراد معلول به میان می‌آید ساده‌ترین پیشنهاد و البته به‌نظر من نخستین راهكاری كه به ذهن همه افراد سالم می‌ر‌سد،

این است:

«خب افراد معلول هم ازدواج كنند؛ اما نه با افراد سالم. یك فرد معلول باید با آدمی مثل خودش ازدواج كند.

علی اكبر عباسی شاعر جوانی است كه سال‌هاست با ذهنش زندگی می‌كند. با ذهنش و با قلمش.

او ناتوانی‌ و كم‌توانی‌های جسمش را در نوشته‌هایش و در بزرگی‌ روحش پنهان می‌كند.

علی‌اكبر متولد آبان 1359 است؛

اما سال‌هاست كه فقط بزرگ‌‌شدن روحش را جشن می‌گیرد.

او به تعبیر ما یك معلول جسمی است اما از نگاه خودش یك انسان توانمند است، البته با تفاوت‌هایی كوچك...

و حالا ماجرای ما و علی‌اكبر گفتن از حق ازدواجی است كه او معقتد است از معلولان دریغ شده؛

حقی كه خودخواهی انسان‌های سالم حتی جسارت بیان كردنش را از معلولان گرفته...
علی‌اكبر به عنوان نماینده همه جوان‌هایی كه مثل او به خاطر شرایط جسمی ناگزیرند زندگی مشترك را فراموش كنند مهمان ماست تا از حقش برای زندگی بگوید و حتی دفاع كند.



*راهكار ساده شما كارآمد نیست

وقتی پای ازدواج افراد معلول به میان می‌آید ساده‌ترین پیشنهاد و البته به‌نظر من نخستین راهكاری كه به ذهن همه افراد سالم می‌ر‌سد، این است:«خب افراد معلول هم ازدواج كنند؛ اما نه با افراد سالم. یك فرد معلول باید با آدمی مثل خودش ازدواج كند.

یك دختر و پسر معلول وقتی در كنار هم قرار بگیرند كنار آمدن با زندگی برای هر دوی آن‌ها ساده‌تر می‌شود.

چون نگاه هر دوی آن‌ها به زندگی یكی است و تحمل شرایط متفاوت‌شان برای هر دوی آن‌ها ساده‌تر است...» و هزار و یك دلیل دیگر و همه از همین دست. اما از نظر من معلول كه خودم به شرایطم واقفم؛ از نظر من كه می‌دانم در خیلی از شرایط به ظاهر ساده زندگی من به كمك دیگری نیاز دارم این همراهی یعنی قوز بالای قوز! خود شما فكر كنید من معلول، همسرم هم معلول باشد اصلا چطور می‌توانیم از پس زندگی بر آییم؟!

درحالی‌كه اگر یك آدم سالم در كنار آدم معلول قرار ‌بگیرد هر 2 می‌توانند كمك حال هم باشند و می‌توانند دست همدیگر را بگیرند تا به آخر خط برسند.

آدم‌های سالم تنها یك‌ خط‌كش برای سنجش معلول‌ها دارند. خط‌كش آن‌ها فقط توان جسمی ما معلول‌ها را می‌سنجد؛ همین و بس. هیچ وقت یك آدم سالم به این فكر نمی‌كند كه این جسم كم‌توان، فكر دارد، روح دارد، احساس دارد و دوست‌داشتن را می‌فهمد




*زندگی سهم شماست یا ما؟!

هر روز سر ظهر شبكه 3 سیما برنامه‌ای پخش می‌كند به نام به سمت خدا، بحث كارشناسان این برنامه كه اتفاقا همه از چهره‌های نام آشنا هستند راجع به ازدواج جوان‌هاست.

هر روز یك ساعت راجع به مشكلات ازدواج و موانعی كه سر راه جوان‌ها برای شروع زندگی مشترك وجود دارد، بحث می‌كنند. از هر دری می‌گویند از این‌كه چطور به جوان‌ها كمك كنیم با این مشكلات كنار بیایند یا حتی این‌كه چطور موانع را از سر راه‌شان برداریم؛ اما هیچ وقت هیچ كس در این برنامه نگفت برای ازدواج جوان‌های معلول چه كار كنیم؟!

هیچ كس نگفت، چه كار كنیم تا جوان‌های معلول هم مثل همه از حق طبیعی زندگی‌شان برخوردار شوند.
چطور تشكیل زندگی بدهند و در كنار همسران‌شان زندگی كنند.

من سوالم از همه این كارشناسان محترم این است كه اگر روزی خدای نكرده فرزند خودشان هم شرایطی مثل من داشت؛ باز هم آن‌قدر بی‌تفاوت به ما و با قدرت به زندگی نگاه می‌كردند؟!

من یك ماه تمام این برنامه را دنبال كردم چون دلم می‌خواست این كارشناس‌ها كه همه در جایگاه خودشان خبره‌اند به من معلول هم یك راهكار بدهند یا بگویند معلولان هم می‌توانند زندگی كنند و می‌توانند ازدواج كنند و اما انگار ما اصلا دیده نمی‌شویم و زندگی در این دنیا فقط سهم آدم‌های سالم است.




*ما دوست‌داشتن را می‌فهمیم

آدم‌های سالم تنها یك‌ خط‌كش برای سنجش معلول‌ها دارند.

خط‌كش آن‌ها فقط توان جسمی ما معلول‌ها را می‌سنجد؛ همین و بس. هیچ وقت یك آدم سالم به این فكر نمی‌كند كه این جسم كم‌توان، فكر دارد، روح دارد، احساس دارد و دوست‌داشتن را می‌فهمد.

هیچ وقت نمی‌پرسند منِ علی‌اكبر به چه فكر می‌كنم و چه جور نگاهی به زندگی مشترك دارم.

اصلا از زندگی مشترك چه می‌خواهم؟

اما باور كنید علی‌اكبر و امثال علی‌اكبر هم زندگی را دوست دارند، برای زندگی‌شان برنامه دارند. نگاه من به زندگی مشترك مثل خیلی از شما آدم‌های سالم در كنار هم بودن است.

این‌كه زن و مرد با همه وجودشان در كنار هم باشند، همراه هم باشند بدون این‌كه به یكدیگر نیش یا گوشه و كنایه بزنند! باور كنید من هم از زندگی همان چیزی را می‌خواهم كه یك فرد سالم می‌خواهد، همین!




*ایمان در زندگی هم لازم است، هم كافی

من یقین دارم كه یك فرد معلول مثل من، می‌تواند با یك فرد سالم ازدواج كند.

فرقی هم نمی‌كند كه دختر باشد یا پسر. برای این اطمینان هم دلیل دارم؛ اول این‌كه من به خدا اعتقاد دارم بیشتر از هر چیز و هر كس! به عقیده من اگر كسی آن‌طور كه باید و شاید به خدا اعتقاد داشته باشد كنار آمدن با زندگی برایش خیلی راحت‌تر از چیزی می‌شود كه ما حتی فكرش را می‌كنیم؛ اما مسئله این‌جاست كه این اعتقاد برای زندگی با فرد معلول كافی است؟! آدم‌های سالم همیشه فكر می‌كنند لازم است؛ اما كافی نیست.

من به آن‌ها حق می‌دهم چون نگاه‌شان به زندگی با من معلول فرق می‌كند اما من كه برای برداشتن هر قدم به خدا متكی هستم، ایمان دارم كه اعتقاد داشتن به خدا همه مشكلات زندگی را حل می‌كند و همه موانع را بر‌طرف می‌كند.

من معقتدم همه آدم‌های سالم حق انتخاب دارند.
حق دارند انتخاب كنند كه طرف مقابل‌شان سالم و سرپا باشد یا معلول و ناتوان؛ اما یك سوال بزرگ دارم پس من معلول چه؟
من حق زندگی ندارم؟!
من نباید به زندگی مشترك یا تشكیل خانواده فكر كنم؟!




*در زندگی ما منطق حكمرانی می‌كند

آدم‌های سالم از زندگی انتظارات زیادی دارند.

سعی می‌كنند منطقی به ماجرا نگاه كنند و در جواب من می‌گویند:

«ببین علی‌اكبر، زندگی تنها یك ارتباط عاشقانه و صمیمی نیست...». اما كسی نمی‌خواهد صدای من را بشنود، كسی نمی‌خواهد بشنود كه من هم همین را می‌خواهم، اصلا آدمی مثل من نمی‌تواند به زندگی احساسی نگاه كند. این اعتقادی است كه همه معلول‌ها دارند. ببینید اصلا من معلول باید نگاهم به زندگی بر پایه منطق باشد نه احساس. اگر احساس به من حكم كند كه باید همان سال‌های اول زندگی پا پس بكشم!

اما این منطق است كه به من می‌گوید شرایط خود را بپذیر و با آن به بهترین شكل كنار بیا. در ازدواج هم همین منطق است كه به من جرات تصمیم‌گیری می‌دهد به من و البته طرف مقابلم. اگر قرار است یك آدم سالم با علی‌اكبر معلول زندگی كند باید شرایط زندگی او را بفهمد باید عاقلانه تصمیم بگیرد نه از روی احساس چون اینجور احساسات دوام ندارند، هم دوام ندارند و هم این‌كه به كار آدم معلول نمی‌آیند.




*بار زندگی با من یا...

از یك زاویه دیگر هم باید به داستان نگاه كرد.

وقتی دختر یا پسر سالم بخواهد به ازدواج با یك معلول فكر كند حتما این فكر از ذهنش عبور می‌كند كه تمام عمر باید تمام بار زندگی روی دوش خودم باشد!

خب این نگاه كاملا منطقی است،

اصلا شاید اصل ماجرا همین است ولی من می‌خواهم به همه این دوستان بگویم، باور كنید بار گناهی كه ما همه عمر به دوش می‌كشیم خیلی سنگین‌تر از بار زندگی با آدمی است كه درست مثل شما روح دارد، مثل شما احساس دارد و می‌تواند فكر كند. ما آدم‌ها حاضریم وارد زندگی‌های از پیش تعیین‌‌شده بشویم حتی به قیمت این‌كه پایانش به راهروهای دادگاه‌های خانواده‌ و طلاق ختم شود اما زیر بار زندگی با آدمی كه از نظر جسمی ناتوان است نرویم! بار گناه را تمام مدت زندگی تحمل كنیم؛ اما گوشه بار فرد معلول را نگیریم و اصلا به این فكر نكنیم كه آدم‌های معلول هم سهمی از زندگی دارند.




*شما حق انتخاب دارید، ما حق زندگی

من معقتدم همه آدم‌های سالم حق انتخاب دارند.

حق دارند انتخاب كنند كه طرف مقابل‌شان سالم و سرپا باشد یا معلول و ناتوان؛
اما یك سوال بزرگ دارم پس من معلول چه؟ من حق زندگی ندارم؟!

من نباید به زندگی مشترك یا تشكیل خانواده فكر كنم؟!

به‌نظر من حق زندگی علی‌اكبر معلول هم این است كه مثل همه زندگی كند و حس پدر بودن را تجربه كند. حتی سختی بكشد و با همه مشكلات زندگی مشترك دست و پنجه نرم كند ولی آدم‌های سالم این حق را از من و امثال من گرفته‌اند! مشكل آدم‌های سالم این است كه فقط معلولیت فردی مثل من را می‌بینند. نه فكر و ذكر و باطن من را. یعنی به محض این‌كه معلولیت را می‌‌بینند دیگر حاضر نیستند جلوتر بروند. البته به‌نظر من این رفتار آدم‌های سالم هم دلیل دارد، ببینید ما آدم‌ها خودخواهیم، خودخواهی اجازه نمی‌دهد غیراز منافع خودمان به دیگری هم فكر كنیم.




*همسر، پرستار یا مادر؟!

خیلی‌ها به من می‌گویند: «علی‌اكبر تو حتی به تنهایی نمی‌توانی یك لیوان آب‌ را برداری؟!

فكر نمی‌كنی این یعنی اتكای صرف به دیگری؟
دیگری كه بیشتر از یك همسر باید نقش مادر یا پرستار را برای تو بازی كند؟!»

اما من نمی‌فهمم چرا این آدم‌ها نمی‌خواهند باور كنند كه پرستار در زندگی من نقش خودش را دارد، مادر جایگاه خودش را دارد و همسر هم جای خودش را.

باور كنید بین لیوان آبی كه پرستار یا حتی مادرم به دست من می‌دهد یك دنیا فرق است!
برای فهمیدن این تفاوت‌ها هم حتما نباید چهارستون بدن‌تان سالم باشد. اما متاسفانه هیچ‌كس حتی حاضر نیست حرف‌های من و امثال من را بشنود. خب شاید حق هم دارند به هر حال دنیای ما از هم جداست.




*كبوتر با كبوتر، باز با باز

من آدم جسوری هستم. آنقدر جسور كه تا به حال چند بار به‌خودم جرات مطرح كردن پیشنهاد ازدواج با خانم‌هایی كه احساس می‌كردم از نظر روحیات و نگاه به زندگی با من هماهنگ هستند را مطرح كردم. البته باید اعتراف كنم كه این جسارت هم به دلیل همان اعتقادی است كه قبلا از آن صحبت كردم.

بگذریم در قبال هر كدام از این پیشنهادها جواب‌های عجیبی شنیدم كه البته انتظارش را هم داشتم؛ اما باید اعتراف كنم منصفانه‌‌ترین جوابی كه شنیدم این بود« كبوتر با كبوتر باز با باز»! من گله‌ای از هیچ‌كس ندارم. چون معتقدم همه آدم‌ها حق انتخاب دارند. حق دارند كه در مورد زندگی‌شان تصمیم بگیرند اما یك سوال بزرگ دارم از همه آدم‌ها و اجتماعی كه به ما یاد داده در برابر حق زندگی یك آدم معلول برای زندگی به او بگوییم كبوتر با كبوتر باز با باز؛ سهم ما آدم‌های معلول از زندگی چیست؟!

ما چون معلولیم باید به مرگ فكر كنیم؟!

نه نه نه .بابا ما پسرا تو سالماش موندیم حالا معلوووووووووووووووووووووو ووووووول[sootzadan]

درازدواج دونفربایدازعیب های همدیگر چشم پوشی کنند وتوانایی تحمل عیب های همدیگر راداشته باشند اگر فردسالمی بایک معلول یا بیمارازدواج کند

اولا باید خود شخص سالم بداند که تحمل این زندگی را دارد یا نه ودر مقابل شخص معلول یا بیمار هم باید قدر محبت وفداکاری طرف مقابل خود را بداند وخدای نکرده شخصی نباشدکه آن فرد سالم را وسیله ای برای خالیکردن عقده های خود درزندگی قرار دهد وبدین وسیله سلامت روانی اورا به خطر بیاندازد چون انسانها به محبت یکدیگرمتقابلا نیازمندند واین یک نیاز خدادادی است وغیر قابل انکار میباشد
من اگر شخص مقابلم وخودم شرایط بالارا داشته باشیم میتوانیم ازدواج کنیم

راستش من ترجیح میدم تو نظرسنجی شرکت نکنم...چون در حالات مختلف ممکنه یه گزینه رو انتخاب کنم...
اگه فقط با احساسم تصمیم بگیرم گزینه 4 انتخاب میکنم
اگه با عقل و احساسم تصمیم بگیرم گزینه 5 انتخاب میکنم
و اگه واقع بین باشم و به خودم و بقیه دروغ نگم گزینه 2 انتخاب میکنم
پس بستگی به این داره که وقتی تو این شرایط قرار بگیرم کدوم یکی از این حالتها پیش بیاد که اونم تا تو این وضعیت نباشم نمیتونم جواب قطعی بدم...

دوستان بیاین به سلامتیمون ننازیم شاید یه روز زبونم لال ...من اگه عاشق یه فرد معلول بشم حتما باهاش ازدواج میکنم چرا که نه

سلام مایک آشنا داریم که با یک جانباز ازدواج کرده و در واقع این ازدواج رو وظیفه خودش میدونست و حالا یک دخترم دارن
امامن خودم نمیدونم بستگی به درجه معلولیت ، شرایط و عشق و علاقه دار ه

هرکسی یک مشکلی داره. خدا هیچ کسیرو بی مشکل و کامل خلق نکرده. ما نباید خودمونو ازاونها جدا کنیم، ما سالمیم درسته اما ممکنه براساس یک حادثه کوچیک بشیم معلول. اونها هم ادمن درسته نقص عضو و معلولیت دارن اما حقشون نیست که خودمونو برتر و بهترازاونها بدونیم اینکار خدارو به خشم میاره و خودمونم توی همون شرایط درمیاره.
من حاضرم نه به خاطر اینکه بگن رفت و با یک معلول ازدواج کرد،قسمت و تقدیر ادمها معلوم نیست.اونها هم ادمن...البته عشق ادم هارو یکی میکنه.
مرسی.پست خیلی قشنگیه.[golrooz]

من امروز همراه مامانم رفتم دکتر خودم یه کم گرفته بودم ولی وقتی دردا و ناراحتیای بقیه رو دیدم داغون شدم
اگه بخوایم دقیق نگاه کنیم هممون معلولیم اما هر کس به طریقی.....
بیماری های خیلی کوچیکم نوعی معلولیته........
اما متاسفانه جامعه ما(خودمم عضوشم) معلولین رو عده ای میدونن که نقص عضو دارن
کاش روشن فکر بودیم اونوقت خیلی از مسایل حل بود....
وا3 نظر سنجیم هیچ جوابی ندارم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reza-1369

نه نه نه .بابا ما پسرا تو سالماش موندیم حالا معلوووووووووووووووووووووو ووووووول[sootzadan]

---

[khande]جالب بود واسه همینه که اینقد منت کشی میکنین که توش بمونین

بستگي به ميزان معلوليت داره خب...شايد خيلي زيلد نباشه....اگ تاحدي نباشه كه مشكل ايجاد بشه و علاقه هم وجود داشته باشه شايد بشه با شرايط كنار اومد...[soal]

حس ترحم و دلسوزی رو باید از عقل و احساس جدا کرد .

ازدواج مسئله ی مهم و بجث یه عمر زندگی است . حال ممکن است در چالش های زندگی در طی تعامل ها ی اجتماعی ما ارتباطات عاطفی از این دست شکل بگیرد . حس ترحم بعد مدتی ارضا می شود و در چنین مواردی باید آگاهان ه تصمیم گرفت .

خداوند زحکمت ببندد دری/ز رحمت گشاید در دیگری
شاید انسانهای معلول نسبت به انسان های سالم از بعضی توانایی ها محروم باشن ولی خیلی از همین انسانهای معلول توانای هایی دارن که انسانهای سالم ندارن.
واما جواب من....
اگه دروغ نگم جواب من منفیه چون روحیات خودمو میشناسم
اما اگه با کسی که سالم هست ازدواج کنم وخدایی نکرده1اتفاق یا1حادثه منجر به معلولیت همسرم بشه هیچوقت تنهاش نمیذارم

سلام ...ممنون از روابط عمومی سایت ....
واقعا سوال سختیه....ولی من نمیتونم با معلول ازدواج کنم......به دلایلی که خودم دارم....بازم ممنون

هدف های ازدواج واسه من بیشتر از اون چیزیه که نیاز به فعالیت های جسمی همسر ایندم داشته باشم اما چون خودمو میشناسم هنوز به اون معرفتی نرسیدم که با هر نوع معلولی بتونم زندگی کنم.اگه معلولیت از ناحیه پا یا یه همچین چیزی باشه من مشکلی ندارم.یعنی بستگی به میزان معلولیتش اره.

اما جدا از این بحث ها اصلا قصدم ترحم نیست.بلکه باید اون ادم با ایمانی باشه.دانایی کاملی نسبت به توکل و اعتقادات اسلام داشته باشه.نه این که ادمی باشه که فقط گله کنه و شکوه و شکایت از حال و روزش.به قول معروف دلشاد باشه.

راستش من قبلا خودم به این قضیه فکر کردم
اما راستش به جواب قطعی نرسیدم
اون چیزی رو که من از همسر آیندم میخام اینه که همیشه پشتم باشه و من بتونم بهش تکیه کنم و تو کارام همیشه راهنماییم کنه و منو دلگرم به زندگی،که این هیچ ربطی به سلامتی جسمانی اون نداره
اما تا شرایطش هم پیش نیاد نمیدونم چه برخوردی با قضیه بکنم
البته بستگی داره معلولیت از چه نوعی باشه و روی کدوم بخش از جسمش اثر بذاره،یعنی تا حدی از پس کارهای شخصی خودش بربیاد
ظاهر آدما از اولم برام مهم نبوده.الانشم نیست.چه بسا ممکنه همسر من 2 ماه بعد یا حتی کمتر توی 1 حادثه معلول بشه!کسی چه میدونه!!!پس نمیشه تا ابد اطمینان داشته باشیم که شریک زندگیمون سالم بمونه
میتونم بگم شاید قبول کنم[labkhand]

تو رو خدا اینقد سوالای سخت سخت نپرسید.

برای من بستگی داره، به شرایط من، به شرایط طرف مقابل به طرز فکرمون به میزان معلولیتش فقط به صرف اینکه معلوله نمی تونم بگم آره یا نه ولی خوب اگه معلولیتش از یه حدی که من مدنظرم هست بیشتر باشه نه

نمی تونم.

من تا در شرایطش قرار نگیرم نمیتونم جواب بدم!
خوب بستگی داره![tafakor]

من توی معلولین زیاد رفت وامد کردم و با اینجور ادما هم روزای زیادی رو گذروندم
تقریبا میتونم بگم نوع رفتار باهاشونو یاد گرفتم همه چیز مثل ادمای عادیه
فقط باید بدونی زمان بیشتری رو صرف کنی و صبوری...
من حتی علم روز رو، هم به بچه های عادی یاد دادم، هم معلول، فرقی نمیکردالبته اگه صبوری رو بلد باشی و انتظار معقولی داشته باشی
نباید به این فکر کرد که معلوله ، خیلی براشون مهمه که دلت براشون نسوزه..!
تو ازدواج تفکر ادما مهمه اندیششون مهمه درکشون مهمه و..و..و..
جسم هم یکی از ویژگی هاست اما نه مهمتر از فکر و اندیشه و درک و همراهی و...
واقعا درک بالای بعضی ها تو رو شگفت زده میکنه و حتی یادت میره که اون....
اما این مورد از ازدواج
اگه قرار باشه زندگیشونو بردارن برن، قطعا میشه حتی خیلی خوش هم زندگی کرد
اما اگه قرار باشه با خونواده باشی بنظرم یکم سخته که مدیریت کنی بعضی حرفا و رفتار ها روی اون بینش عمیقش تاثیر نزاره یا
حتی اون فردی که مشکل جسمی داره به انتتخاب شما اعتقاد داشته باشه و مدام تو ذهنش نگذره که همسر سالمش ایا پشیمون شده؟! ایا داره سختی میکشه؟
که اگر ادامه دار بشه به زبون میاره و اون فرد سالم جسمانی هم با شنیدنش احساس میکنه که چرا اعتماد نداره و محبت رو نادیده میگیره ، چرا فکر میکنه سخته! در صورتی که برام عین عشق و لذته ، چرا منوو مثل بقیه ی ادما میدونه که فکر میکنه خسته شدم در صورتی که خستگی برای من یه معنای دیگه ای داره ، چرا نمیدونه اونو واسه خودش میخوام نه جسمش و..و..و.. و خدای نکرده مشکلات شروع میشه

تصمیم بزرگیه و نیاز به روح بزگی داره که اگر در طرفین این روح وجود داشته باشه مطمئنا جسمشون به چشم نمیاد چه جسم سالم چه جسم...

اگه هدف از زندگی کردن مشخص بشه راحتتر میشه کنار اومد اینکه بدونیم کنار هم قرار روحمون رو تعالی ببخشیم اینکه بدونیم قرار واسه رفاه حال بشر، زمین قدمی برداریم که در نهایت رضایت خداست و....سعادت
زندگیشون رو باید پر کنن بایاد خدا با علم با عقیده جوری که جنبه های دیگه ی وجودیشون رو پررنگ کنن و ثابت کنن آدم
اینجوریه که لمس میکنن جسم اونقدرا هم تاثیر نداره
(اگه حالا انقد پررنگه چون ما بیشتر رو جسم تمرکز کردیم واسه همینه تو جواب این سوال موندیم.....)
[golrooz]

ممنون از همه ....
کمی واضح تر میگم......گاهی شرایطی هست مثلا یکی از اول معلول به دنیا اومده-گاهی نه ...در طی زندگیش دچار سانحه شده ...خودشم نمیخواسته اینطوری بشه....مثلا من در بیمارستان بودم ....یکی رو اوردن .....پسری بود 18 ساله....فلج پا .....از اول هم اینطوری بود....برام سوال بود که چه جوری زندگی میکنه...گفت من تازه ازدواج کردم....برام خیلی جالب وسوال برانگیز بود که پسری 18 ساله اونم معلول الان ازدواج کرده ...گفت :"خیلی برام سخته ....من با تنهاییم ازدواج کردم...همه نگاه ترحم امیز به من دارن....ومن خوشم نمیاد ...خب من ناراحت شدم...زندگی این جوون دست خودش نبوده ...از اول اینجوری بوده ...ولی حق زندگی داره....مثل بقیه...میخوام بگم ...سوال سختیه واقعا.... باید در اون شرایط قرار بگیری ...خیلی باید طرف برای ما مهم باشه....فقط خودشو بخوایم.....از ازدواج ترحم امیز هم باید دوری کرد ....مثلا بگیم معلوله دیگه ...گناه داره....اینم درست نیست....

سلام...[golrooz]

سوال سختي هست...

اينجور چيزا در بحث با عمل خيلي تفاوت داره...

به اخلاقيات طرف هم مربوط هست...

گاهي افراد نميتونن نگاه خاص جامعه به خودشون رو حل كنند...

بعضي ها هم با خونواده هاشون به مشكل ميخورن...

شايد بگيم ما براي جامعه زندگي نميكنيم...

ولي حقيقت اينه كه ما درون جامعه زندگي ميكنيم...

شايد اول سخت به نظر نياد...

ولي بعد مدتي به جاي عادت شدن فرسايشي ميشه...

يكي از مشكلات هم مربوط به خود معلول هست...

نگاه ها شايد خود اون فرد معلول رو بيشتر از همسرش آزار بده...

من به شخصه اگر عاشق كسي باشم...

3 جنسه هم باشه باهاش ازدواج ميكنم...

شايد به نظر خيلي ها خريت باشه...

ولي اگر عاشقي با خريت همسو نباشه...

بكن بنداز دور...

با این وضعیت اقتصادی که ما داریم فکر ازدواج به هیلاری داف را هم نمی کنیم والا تازشم عشق دیگه عشق هم یعنی تداخل در عملکرد صحیح مغزی که همه دیر یازود دچار این تداخل می شوندپس بستگی به شرایط داره یه موقعی هست واقعا ادم دل می بنده یه موقعه ای هم هست که نفر برای منافع شخصی این کار را می کنه به نظر من همه چی بستگی به زمان و مکان داره چون انسان در شرایط خاص واکنش های خاصی از خود نشان می دهد
[golrooz][golrooz][golrooz]این گلها هم تقدیم به معلولبن عزیز کشور که اصلا به مسائلشون رسیدگی نمی کنن

قبل از هرچیزی بهتر است تعریفی از معلولیت ارائه بدیم دوستان گلم

معلولیتچیست؟

معلولیت به ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت های عادی زندگی فردی یا اجتماعی به علت وجود نقصی ‌مادرزادی یا اکتسابی، در قوای

جسمانی یا روانی اطلاق می شود. ‌
http://www.ensan-afghanistan.de/imag...malolin_02.jpg
معلولیت به ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت های عادی زندگی فردی یا اجتماعی به علت وجود نقصی ‌مادرزادی یا اکتسابی، در قوای جسمانی یا روانی اطلاق می شود. ‌
● انواع معلولیت ها: ۱) معلولیت های جسمی که شامل این موارد است: ‌
الف) معلولیت های حواسی : مانند نابینایی و ناشنوایی. ‌
ب) معلولیت های حرکتی : شامل انواع نقص عضوها، ضایعات نخاعی و ناهنجاری های مربوط به اسکلت و ‌عضلات.
‌ج) معلولیت احشای داخلی : شامل ناهنجاری های قلبی - عروقی، تنفسی، کلیوی و غیره.

‌۲) معلولیت ذهنی عبارتند از:
الف) عقب ماندگی ذهنی ‌
ب) بیماری روانی ‌ ● علل معلولیت ها ‌: ‌
۱) معلولیت‌های اکتسابی: در اثر تصادفات، حوادث یا بلاهای طبیعی، جنگ، آتش سوزی، مسمومیت ها و یا ‌بیماری های مزمن و عوارض ناشی از آنها، فرد ممکن است دچار این معلولیت گردد.
۲‌) معلولیت های مادرزادی: علل معلولیت مادرزادی را به طور کلی به دو دسته تقسیم می کنند:
الف) ‌عوامل دوران بارداری: نظیر عوامل ژنتیکی، سوء تغذیه مادر، سن بالای مادر، رعایت نکردن بهداشت دوران ‌بارداری، اشعه، دارو، بیماری مادر و استعمال دخانیات.
‌ب) عوامل هنگام زایمان: زایمان مشکل و طولانی، زایمان های غیربهداشتی، ضربات وارده به نوزاد هنگام تولد. ‌
● راه‌های پیشگیری از معلولیت ها: پرهیز از ازدواج های فامیلی، مراقبت های دوران بارداری، تغذیه صحیح مادر، اجتناب از باردار شدن در سنین ‌بالای ۳۵ سال و زیر ۱۸ سال، مصرف نکردن دارو در هنگام بارداری، اجتناب از در معرض اشعه قرار گرفتن ‌و انجام زایمان در شرایط کاملاً بهداشتی و تحت نظر فرد دوره دیده از جمله اقداماتی هستند که می توانند از بسیاری ‌از معلولیت ها پیشگیری نمایند. ‌
برخورد خانواده با افراد معلول باید چگونه باشد؟
درک این نکته مهم است که اگرچه ممکن است فرد معلول با دیگران تفاوت داشته باشد ولی تکیه بر ناتوانی فرد، ‌نه تنها کمکی به وی نمی کند بلکه بر مشکلات وی خواهد افزود. افراد معلول غالباً مشکلاتی دارند که مانع انجام ‌برخی از فعالیت های آنها می شود یا احتمالاً آنها بعضی از کارها را به شکل دیگری انجام می دهند، اما اکثر ‌افراد معلول نیز می توانند پس از آموزش لازم، بسیاری از فعالیت های عادی زندگی را با اندک تفاوت یا آهسته ‌تراز دیگران انجام دهند. آنچه یک معلول نیاز دارد، پذیرفتن و باور کردن توانایی های اوست نه غصه خوردن ‌برای ناتوانی وی. ‌ علت معلولیت های جسمی و حرکتی چیست؟
افراد مبتلا به ضایعات نخاعی معمولا ً از ناحیه پا دچار ناتوانی هستند و فلج های مغزی می تواند هر یک از اندام ‌ها یا همه آنها را مبتلا سازد. بیماری ها، حوادث و تصادفات نیز می توانند سبب بروز نوعی نارسایی حرکتی در ‌فرد شوند. در برخورد با معلول جسمی باید ضمن توجه به محدودیت های حرکتی فرد، دیگر توانایی های او در ‌حدی تقویت شود که حتی الامکان بتواند نارسایی ها را جبران کند. ‌ با افراد نابینا و ناشنوا چگونه برخورد کنیم؟در برخورد با فرد نابینا باید تلاش نمود تا در صورت وجود بینایی حتی به صورت جزئی با استفاده از روش های ‌مناسب، مهارت های فرد را در استفاده از آن بالا برد. تقویت حواس دیگر فرد، وی را در مواجهه با عوامل ‌محیطی موفق‌تر می‌کند.‌وضعیت زندگی و اثاثیه منزل باید به نحوی چیده شود تا فرد ناب ینا بتواند به راحتی وسایل مورد نیاز خود را پیدا کند. خوشبختانه امروزه با استفاده از الفبای بریل، نابینایان می توانند با سواد شوند، بخوانند و بنویسند. ‌در برخورد با افراد ناشنوا هم باید آرام و شمرده صحبت کرد و موقع صحبت کردن روی خود را به سمت فرد نگه داشت تا او ‌بتواند با لب خوانی، منظور ما را درک کند. صحبت با صدای بلند باعث می شود که وی نتواند منظور ما را به ‌خوبی درک کند. چون در این حالت، لب خوانی مشکل می شود. ‌ به چه افرادی عقب ماندگان ذهنی می گویند؟ عقب ماندگان ذهنی افرادی هستند که از نظر فعالیت های ذهنی نسبت به همسالان خود نارسایی دارند و عقب ‌مانده هستند. در نتیجه از نظر توانایی یادگیری، همسازی با محیط، بهره برداری از تجربیات، درک مفاهیم، قضاوت ‌و استدلال صحیح، به درجات مختلف محرومند. ‌عقب ماندگان ذهنی به چند گروه تقسیم می‌شوند:
الف) آموزش پذیر: بهره هوشی این افراد، بین ۷۰-۵۰ است. این گروه به طور کلی چه به لحاظ حرکات و حواس و چه ‌به لحاظ روانی از کودکان عادی کندتر هستند. سازگاری اجتماعی این افراد، به شرایط محیطی آنها بستگی دارد. ‌در برخورد با این افراد، باید متوجه محدودیت های ذهنی آنها بود. انتظارات والدین نیز باید با توجه به شرایط ‌ذهنی آنها باشد.
‌ب) تربیت پذیر: بهره هوشی این گروه، بین ۵۰ -۲۵ است. به لحاظ عاطفی وضع بسیار متغیری دارند. معمولاً وقتی ‌چیزی را طلب می کنند مهربان و مطیع هستند، اما در مقابل مخالفت های دیگران خشم، غضب و ‌عصبانیت شدید از خود بروزمی دهند. توانایی ذهنی این افراد در هر سنی که باشند در حد توانایی های ذهنی ‌کودک ۶ ،۷ ساله باقی می ماند. والدین در برخورد با آنها باید به توانایی ذهنی آنها توجه نمایند و در هر حال، ‌توجه داشته باشند که اگرچه از لحاظ جسمی روز به روز بزرگتر می شوند ولی در توانایی های ذهنی، همچنان ‌محدودیت دارند. ‌

ازدواج با همسری معلول

---

سلامت جسمانی یکی از شروط لازم برای اقدام به ازدواج است اما همه افراد در معرض معلولیت و آسیب های جسمانی قرار دارند. حال اگر شخصی از بیماری خاصی رنج می برد در مرحله آشنایی و خواستگاری چگونه باید این موضوع را مطرح کند یا اگر شخصی قصد دارد ازدواج کند چگونه باید از سلامت جسمانی طرف مقابل اطمینان حاصل کند؟

---

آیا در این میان افراد معلول و بیمار شانسی برای ازدواج ندارند و باید علی رغم تمام نکات مثبتی که دارند به پیشنهاد ازدواج آن ها جواب منفی داد یا از طرف دیگر باید هر نوع معلولیتی را پذیرفت؟

http://img.tebyan.net/big/1390/10/23...8110015659.gif
چند نکته باریک تر از مو

- قبل از ازدواج بسنجید که کدام یک برایتان ارجحیت دارد: همسر ایده آل یا همسر تمام و کمال؟ پاسخ صادقانه شما به این سوال می تواند تکلیفتان را روشن کند.
- اگر شخصی دچار مشکل جسمانی است پیشنهاد نمی شود در بدو آشنایی شخص مقابل را از نقص خود مطلع کند زیرا ممکن است دو طرف از لحاظ مسائل دیگر برای یکدیگر متناسب نباشندو دلیلی ندارد طرف مقابل را از این موضوع که راز زندگی او محسوب می شود مطلع کند. بنابراین پیشنهاد می شود اگر خواستگاری تا دو یا 3 جلسه به طول انجامید و دو طرف از لحاظ عاطفی، ظاهری، عقلی، دینی و... مورد پذیرش یکدیگر واقع شدند مسئله نقص با بیماری جسمانی مطرح شود.

- بعد از مطرح شدن نقص جسمانی ابتدا باید با پزشک مشورت کرد. باید دید که این نقص جسمانی واقعاً چیست و چه مشکلاتی در زندگی ایجاد می کند و آیا راه درمانی دارد یا خیر. اگر این مشکلات برای فرد مقابل قابل تحمل است باید منطقی باشد و بپذیرد که این نقص وجود دارد. اما در صورتی که پزشک معالج ازدواج را برای فرد بیمار توصیه نمی کند دو طرف ناگزیر باید از هم جدا شوند.

- برای هر ازدواجی باید دو چکاپ انجام شود: چکاپ روانی چکاپ جسمانی، بهتر است خود دختر باید برای این کار پیش قدم شده و تحت معاینه روانی و جسمانی قرار گرفته و متقابلاً این موضوع را از پسر بخواهد.

- فرد معلول به علت معلولیت و نقصی که دارد همیشه ترس و دلهره از خیانت، ترک شدن و طرد شدن از سوی همسر را با خود دارد. اگر مساله اعتماد طرفین به طور کامل حل نشده باشد و هر دو بر این یقین نرسیده باشند که هدف آنها از ازدواج چیزی فراتر از این افکار بوده است این مشکل دامن گیر و معضل سخت زندگی مشترکشان خواهد شد.

کسی که فرد معلول را برای زندگی انتخاب کرده پس مطمئنا دیدگاه مادی گرایانه به ازدواج نداشته و ظاهر همسر برایش مهم نبوده بلکه باطن و مهم تر از همه به اصل ازدواج که همانا "تکامل" و "رسیدن به آرامش" است اعتقاد داشته است. بنابراین باید این اعتقاد را همواره حفظ کرد

- در ازدواج با یک فرد بیمار یا معلول نباید از روی احساس تصمیم گرفت چرا که با احساس نمی توان از پس مشکلات زندگی برآمد چه برسد یک عمر زندگی مشترک با شرایط خاص. فرد غیرمعلولی که تصمیم به ازدواج با فرد معلول را دارد باید تمامی جوانب را سنجیده باشد، با پزشک و روانشناس مشورت کرده باشد، قضیه را برای خانواده خود حل و فصل کرده باشد و آنها را برای داشتن یک عروس یا داماد معلول یا بیمار آماده کرده باشد. و مهم تر از همه این ها بتواند با نگاه اطرافیان، جامعه و حرف های مردم کنار بیاید و در واقع بی توجه به حرم دیگران باشد و بی توجه هم بماند. کسی که فرد معلول را برای زندگی انتخاب کرده پس مطمئنا دیدگاه مادی گرایانه به ازدواج نداشته و ظاهر همسر برایش مهم نبوده بلکه باطن و مهم تر از همه به اصل ازدواج که همانا "تکامل" و "رسیدن به آرامش" است اعتقاد داشته است. بنابراین باید این اعتقاد را همواره حفظ کرد.
- شما با فردی ازدواج می کنید که محدودیت داشتن برای او عادت شده و یک مساله حل شده است بنابراین باید خودتان هم این محدودیت ها را بپذیرید و هضم کنید. این که به راحتی نمی توانید همه جا بروید، نمی توانید برخی کارهای موردعلاقه تان را انجام دهید. در عوض ممکن است این موارد را با داشتن یک همسر ایده آل و یک عشق واقعی عوض کنید.

- همیشه به یاد داشته باشید که همه ما نقص هایی داریم اما برخی ممکن است این نقص را در جسم شان داشته باشند. همه ما به طور بالقوه در معرض بیماری و معلولیت هستیم اما برخی ممکن است زودتر از ما دچار معلولیت و بیماری شده باشند.

باید در نظر داشت که افراد معلول به دلیل شررایطشون روحیات خاص خودشون رو دارن و خیلی حسساس هستند

ب طور مثال ، افراد ناشنوا ، من بچه ها رو میگم چون تو مرکز استثنایی بودم ، تا پی نبرن که محبتتون واقعیه ، اصلا طرفتون نمیاد ، و خیلی ناراحت میشن اگه بفهمن مثلا دارین پچ پچ میکنین

فکر میکنن دارین راجع به اونا صحبت میکنین .......

به نظر من فردی که میخواد با یک معلول ازدواج کنه ، باید به خودش نگاه کنه اول از همه بعد به معلولیت فرد ، اینکه چقدر توانایی تحمل این مشکلات رو داره ...... چقدر میتونه تکیه گاه همسرش باشه

البته معلولیت هم فرق داره ...... من دیدم خانمی که با یک فرد ناشنوا ازدواج کرده و فرزندشونم سالمه ......

آیا پس از مدتی از این زندگی خسته نمیشه ؟؟

باید توجه داشت زندگی یک روز دو روز نیست ..... اگه این روحیات رو ندارین بهتره به این فکرم نیفتین چون بیشتر از شما اون فرد معلولی که به شما دلبسته آسیب میبینه .........

زندگی مشترک از دیدگاه هر شخص معیارهای متفاوتی داردو خب اینکه بتوان با شخص معلول ازدواج کرد به نظر من عشق دو طرف در اولویت قرار دارد و بعد از ان اینکه در مورد مسایل با هم به تفاهم رسیدند خب بله می توان زندگی کرد البته نبایدنسبت به از خودگذشتگی یک شخص بی توجه بود .اما اینکه زوج معلول باشند این کمی مشکل است البته هستند کسانی که مثلا مرد از پا معلول است و خانم از دست و با هم زندگی خوبی دارند .البته اساس زندگی مشترک مکمل بودن زن و مرد است.اگر علاقه و درک بالایی باشد که قدیمی ها می گویند دل دریایی داشتن خب بله دو نفر معلول زندگی خوبی دارند ولی بهتر است که انسان سالم و معلول با هم زندگی کنند.و من خودم اگر عاشق فرد معلول شوم بله ...که این عاشق شدن یعنی من او را اینگونه که است پذیرفته ام و با همه چیز او اشنا هستم و نه فقط دو روز دیگر بلکه به تمام لحظات و ثانیه های با او بودن فکر کرده ام وبتوانیم با هم شاد زندگی کنیم.

من هم توش موندم بگم اره مي افتام تو چاه بگم اره بايد برم كوه نوردي هرگز به قله كوه نمي رسم

من به نظرم کاردرستی نیست چون بعدا به مشکل برخورد میکنن دوطرف باید از هر جهت شبیه باشن
نمیدونم بهش خیلی فک نکردم ولی به نظرم این کارو نمیکنم

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت همه!
به نظر من هر کسی حق زندگی کردن مطابق با خواسته ها و البته معیارهای جامعه رو داره
افراد معلول هم جدا از این نظر نیستند.
من و شما باید به این باور برسیم که این افراد مثله فردی که سرما خورده باشه،دچار بیماری هستن با این تفاوت که نیازهاشون متفاوته و باید بهشون کمک بشه.
به امید همچین روزی

بستگی به شرایط داره نمیتونم با قطعیت بگم آره یا نه...

سوالات زیر در این مورد وجود دارد ...


آیا اگه کسی با این شرایط از شما خواستگاری کنه، بهش جواب مثبت میدید؟

و یا اینکه به دختری با این شرایط پیشنهاد ازدواج میدید؟

و آیا شما قادر هستید زمانی با یکی از افراد معلول با شرایط بالا زندگی مشترک داشته باشید و همه مصایب این زندگی رو پذیرا باشید ؟

آیا می توانید با زنی یا مردی نابینا و نا شنوا زندگی کنید ؟ از با او بودن کامیاب و سر مست باشید ؟

آیا با یک جانبازی ( در راه وطن ) فاقد دست و پا و یا نابینا و ....قادر هستید زندگانی معمولی و یا عادی داشته باشید ؟

آیا اگر راضی شدید به خودتون مطمن هستید که می توانید تا زمانی که زنده اید با او بمانید ؟

نظر خانواده شما در صورت جواب مثبت شما چه خواهد بود ؟ چطور برخورد خواهند کرد ؟

ایا خانواده یک فرد معلول برای خواستگاری برای پسرشون دنبال چه دختری می روند
و یا برعکس در صورتی برای دخترشون یک خواستگار معلول می آید شرایط اونا در صورت جواب مثبت چیست؟

ایا به دنبال یک ازدواج پر ترحم هستید با یک معلول ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باستان شناس

سوالات زیر در این مورد وجود دارد ...


آیا اگه کسی با این شرایط از شما خواستگاری کنه، بهش جواب مثبت میدید؟

باید همه جوانب رو در نظر گرفت از خانواده خودش تا خانواده اون فرد و همه مشکلات و مصایب زندگی با یک فرد معلول رو در نظر بگیره و و اینکه قدرتشو توانشو داره یا نه ....بعدش میتونه جواب قطعی و مثبت بده ...

و یا اینکه به دختری با این شرایط پیشنهاد ازدواج میدید؟

این مورد در مورد اقایون بیشتر مصداق داره و اکثرا خانما گاهی بدون تعمل و تعمق وارد یک رابطه ای می شوند که گاهی بیشتر ترحم هست تا عشق ..ولی اگر عشق باشد مطمنا اون اقا خیلی خیلی میتونه کامیاب باشه در زندگی ...مانند همسران جانبازان عزیز که با دل و جون در کنار همسرشون هستن..

و آیا شما قادر هستید زمانی با یکی از افراد معلول با شرایط بالا زندگی مشترک داشته باشید و همه مصایب این زندگی رو پذیرا باشید ؟

من در توانم حس میکنم این مورد باشه

آیا می توانید با زنی یا مردی نابینا و نا شنوا زندگی کنید ؟ از با او بودن کامیاب و سر مست باشید ؟

زندگی با این افراد مزایا و محاسن خودشو داره و اینکه گاهی زندگی بدون چشم میتونه سرچشمه خیلی از مفتهیمی باشه که کسی با دو چشم و یا دو گوش نتونه اونا رو حس کنه

آیا با یک جانبازی ( در راه وطن ) فاقد دست و پا و یا نابینا و ....قادر هستید زندگانی معمولی و یا عادی داشته باشید ؟

مطمنا زندگی خیلی سختی هست باید همیشه مواظب باشه چرا که این افراد نیاز به مراقبت دارند و این مراقبت ها میتونه نوعی زندگی غیر معمولی تلقی باشه ولی عشق باشه همه چی میسر خواهد بود.

آیا اگر راضی شدید به خودتون مطمن هستید که می توانید تا زمانی که زنده اید با او بمانید ؟

بله

نظر خانواده شما در صورت جواب مثبت شما چه خواهد بود ؟ چطور برخورد خواهند کرد ؟

به تصمیم من احترام میگزارند ولی مشکلات هم خیلی زیاد گوشزد خواهند کرد

ایا خانواده یک فرد معلول برای خواستگاری برای پسرشون دنبال چه دختری می روند

دنبال دختری که شرایط پسرشون رو درک کند و بتونه ی زندگی خوب و شاد براش رقم بزنه

و یا برعکس در صورتی برای دخترشون یک خواستگار معلول می آید شرایط اونا در صورت جواب مثبت چیست؟

شرایط فقط و فقط به میران درجه عشق و دوست داشتن بستگی داره در این مورد

ایا به دنبال یک ازدواج پر ترحم هستید با یک معلول ؟


هرگز و هرگز

---

ما ادمها وقتی از دور این مسائل نگاه میکنیم شاید شعار بدیم که می تونیم و یا کاملاً رد کنیم.... به هر حال تا وقتی از نزدیک برخورد نداشته باشیم هرگز نمی تونیم قضاوت کنیم.... شاید هم خوشبخت شدیم .... به نظر من فقط ایمان می تونه کارساز باشه.................[golrooz]

به نظر من وقتی ادم جفتشو پیدا میکنه اصلا مهم نیس طرف چجوری اس
منظورم فلج سیاه سفید زرد مهم دل است که بهاش به آرامش میرسه
حتی زبون و مذهب و اینجور چیزا هم نمیتونه جلوی عشق و خوشبختی رو بگیره
پس من میگم درجه عشق و دوستی به همدیگه از همه مهمتره

به هر حال وارد شدن به همچین روابطی باید کاملا آگاهانه و با تصمیم درست و تحقیق و تفحص زیادی باشد و باید از کسانی که قبلا وارد این روابط ازدواج با یک معلول شدند مشاوره بگیرند

و با چشمان باز و گوش شنوا تصمیم نهایی رو بگیرند.

چون این ازدواج ها نباید با تصمیم فوری و عجله باشد چون احتمال ندامت مطمنا رخ میده و جای برگشتی نیست مخصوصا برای خانم ها ....

ولی افراد معلول به علت شرایطی که دارند درک بسیار بالایی دارند چون شاید از نظر جسمی تمکیل نباشند و این باعث شده از لحاظ درک و شعور بسیار قوی تر از افراد دیگر باشند ...

ولی بازم خواهان ی ارتباط معقول باید با طرف مقابل بود ....

ستگی داره تو چه موقعیتی انتخاب صورت بگیره.باید خود اون فرد که از نظر ظاهری مشکلی نداره مطمئن باشه که خودش به بلوغ فکری وغنای درونی رسیده یا نه؟یا اینکه اصلا ممکنه خودش معلولیت فکری داشته باشه.من با قاطعیت نمیتونم بگم که خیر یا بله.ولی میتونم بگم باید منطق حاکم باشه بعد احساس .افراد معلول خیلی خیلی درک عمیق تری از مسائل دارن.

نه























اخه حتی اگه به روشم نیارم

بازم تو فکر خودم احساس میکنم از اون سر ترم


































اصلا دلم نمیخاد حتی تو فکرم به همسر ایندم فخر فروشی کنم[shaad]

سلام
من به جسم طرف مقابلم اهمیت نمیدم
من به قلبش اهمیت میدم آیا قلبش سالمه؟
من اگه قلبم دوستش داشته باشه به اون مفتخر میشم و باهاش ازدواج میکنم.


- - - به روز رسانی شده - - -

سلام
من به جسم طرف مقابلم اهمیت نمیدم
من به قلبش اهمیت میدم آیا قلبش سالمه؟
من اگه قلبم دوستش داشته باشه به اون مفتخر میشم و باهاش ازدواج میکنم.

واااای خیلی سخته نظر دادن راجع به همچین شرایطی!!![nadidan]
می دونین آدم باید تو این شرایط قرار بگیره تا بتونه تصمیم بگیره!!
انشالله هیچ کدوم از جوونا تو این شرایط قرار نگیرن!!!
ولی آدم تو شرایط مختلف قلبش به هر چیزی راضی می شه!!!!!