http://www.jamejamonline.ir/Media/im...0953657244.jpg
گربه های اصیل ایرانی امروزی ، از نظر طول موها ، رنگ و آناتومی از شباهت کمتری نسبت به همنوعان اولیه خود برخوردارند.
این پدیده حاصل سالها کوشش مستمر در جفت کشی انتخابی این موجودات است. اگر می توانستیم به زمانهای قبل برگردیم ، متوجه می شدیم که گربه های مو بلند از ایران به اروپا ، به خصوص کشور فرانسه ، جایی که مورد توجه زیاد مردم قرار می گرفتند ، حمل می شدند.
طبیعی دان فرانسوی Comet de Buffon کتاب Historie Naturelle خود را در سال ۱۷۵۶ میلادی نوشت. او در کتاب خود ، به متنی از قرن ۱۶ میلادی که به وسیله یک جهانگرد ایتالیایی به نام Pierto della vella نوشته شده ، اشاره کرده است که گربه های مو بلند آن روز را توصیف کرده و بر این نکته تأکید نموده که آنها از منطقه ای در شمال ایران به نام خراسان آمده اند.
او گفته آنها نژادی هستند با موهای بلند ، نرم و شبیه ابریشم ، مخصوصاً در قسمت دم. او همچنین آنها را به رنگ یک دست خاکستری تشریح کرده است که در قسمت سر کمی تیره تر بودند.
از مشخصه دیگر این گربه ها ، اهلی بودن آنها بوده است.
Buffon ذکر کرده که جدا از رنگ ، این نژاد دقیقاً مشابه نژادهایی بوده که در فرانسه Angora شناخته می شود.
نژاد Angora نژادی بوده که در زمانهای قدیم تر به سفیدی رنگ مشهور بوده است ، ولی در واقعیت آنها رنگ های مختلفی داشته اند.
با این حال رنگ سفید آنها که نزد اشراف زاده های فرانسوی و اروپایی نگهداری می شدند ، از محبوبیت بیشتری برخوردار بوده است.
نژاد Angora بومی کشور ترکیه بوده است. دیپلمات پرآوازه فرانسوی Cardinal Richelieu که در سال ۱۶۴۲ میلادی از دنیا رفت ، از دوستداران فوق العاده گربه ها بوده است.
شگفت این که او درست در زمانی می زیست که کلیسا خود از بزرگترین دشمنان گربه ها بوده و به دستور آنها ، گربه ها را از بالای برج ها پایین می انداختند ، می سوزاندن و از راه های مختلف با بی رحمی با آنان رفتار می کردند.
Richelieu صاحب یک Chat Angora به نان Lucifer به رنگ سیاه بوده است. به نظر می رسد که در آن روزگار بیشتر موضوع این بوده که چه کسی صاحب گربه است.
در واقع وضعیت صاحب گربه تعیین کننده این موضوع بوده که آیا گربه ها دارای روحی پاک ، یا همنشین و هم قدم شیطان اند. به همین ترتیب شاید می بینید در اروپا در قرن ۱۹ میلادی ، گربه های مو بلند را بنابر میل صاحبان آنها گربه ایرانی یا Angora می نامیدند و این حقیقت که تفاوت های کوچکی چه از نظر موها و چه استخوان بندی بین این دو نزاد شبیه به هم ولی مختلف وجود داشته ، مورد توجه واقع نشده است.
Harrison Weir انگلیسی که از او به عنوان پدر نگهداری از گربه های خانگی یاد می شود ، در اواخر قرن ۱۹ میلادی گفته که گربه ای دو رگه زیادی به عنوان نژاد روسی ، Angoran یا نژادهای ایرانی به فروش می رسیدند که این نکته به روشنی نشان می دهد که او به تفاوت میان گونه های ایرانی و Angoran واقف بوده است.
مشاهده تابلوهای نقاشی از گربه هایی که به همراه صاحبان خود در طول قرن ۱۸ میلادی به تصویر کشیده شده اند ، تصویر واضحی از ظاهر گونه اصیل گربه ایرانی به ما می دهد و آنها خیلی شبیه Angora های امروزی بوده اند.
این بدین معنی است که آنها یک سر عادی گربه مانند با پوزه ای که به طور آشکار گُوه مانند است ، دارند.
آنها استخوان بندی خوبی داشتند ولی نه خیلی حجیم. موها خیلی بلند و ابریشمی ، نه بیش از اندازه فشرده و نه پشم مانند بوده اند.
در سال ۱۹۶۸ میلادی Chas Ross گفته جالبی را در کتاب Book Of Cats راجع به گربه های ایرانی ذکر می کند. با وجود این که او همانند Buffon که در ۱۰۰ سال قبل از خود رنگ گربه های ایرانی را خاکستری می دانسته ، ولی بر این نکته نیز تأکید می کرده که نژاد گربه ایرانی موهای بسیار بلند و ابریشمی ، شاید بیش از نژاد Angora داشته اند.
او ادامه می دهد آنها بی اندازه آرام و ملایم از لحاظ رفتاری بوده و احتمالاً یکی از زیباترین این گونه بوده اند.
به نظر می رسد که در آن دوران رنگ آنها ، نه استخوان بندی آنها معیار اصلی افتراق بین گربه های اصیل ایرانی و گربه Angoran بوده است.
در هر صورت در آن زمان هیچ انجمنی برای گربه ها ، هیچ کتابی برای جفت انداختن آنها و هیچ شجره نامه ای برای ارزشیابی آنها وجود نداشته است. اگر شخصی ادعا می کرده که دارای یک گربه ایرانی یا Angoran است ، هیچ کسی واقعاً نمی توانست خلاف ادعای او را ثابت کند (غیر از طریق رنگ آنها) ، زیرا هیچ استاندارد و هیچ راهی برای نفی چنین گفته ای وجود نداشته است.
