سلام!!!اگه شما مامان یا بابا باشین (که ایشالله همتون می شین!!!) به بچه هاتون چقدر آزادی می دادین؟!می ذاشتین چه کارایی بکنن؟!و رو چه چیزهایی حساس بودین؟!چه نکاتی رو تو تربیت بچه هاتون در نظر می گرفتین؟!
نمایش نسخه قابل چاپ
سلام!!!اگه شما مامان یا بابا باشین (که ایشالله همتون می شین!!!) به بچه هاتون چقدر آزادی می دادین؟!می ذاشتین چه کارایی بکنن؟!و رو چه چیزهایی حساس بودین؟!چه نکاتی رو تو تربیت بچه هاتون در نظر می گرفتین؟!
خیلیییییییییییییییییییییی ممنون چه مادر و پدر های آینده نمونه ای!!!!!![narahatish]
واقعا جز تشکر از تاپیک من کار دیگه ای نمی کنید؟؟!!!!!!!!!![hoshdar]
سلام به شما دوست خوبم...ممنون برا طرح این سوال
اول بگم ...که اگه خداخواست و ازدواج کردم .و بعد باباشدم بچه دارشدم
اجازه میدم فرزندم تقریبا همه چیزو درک کنه ....براش توضیح میدم
و اینکه من برام به شخصه ......نماز خیلی مهمه و دین ...
نه اینکه بخام پافشاری کنم...باهاش کلاما ...رفتارا برخورد میکنم که ازمن یادبگیره
خوش خلقی...لوس نبودن....با ادب بودن....
و در اینکه اجازه میدم چه کارهایی انجام بده....من اجازه میدم ورزش کنه خودمم کمکش میکنم...حتی مادرشم همینطور...باید همگی ورزش کنن...[cheshmak]
والا آزادی که نمیذارم از نقطه قرمز عبور کنه....سیگار و اعتیاد و دوست بد حتی....باور کنین....خیلی مهمه برام
میخام که فرزندم باهام دوست باشه...رفیقم باشه ...یارم باشه....
در اینکه چه کارهایی کنه ...میذاشتم همه چیز و درک کنه ....بفهمه ...ولی بذاش رو نمیذارم امتحان کنه....
در عین حال که رفاه بهش میدم....ولی میخام که سختی بکشه ....براش خووبه خیلی
من روی با ادب بودن ...براهمه ....خوش خلق بودن....با سلیقه بودن....با اخلاق بودن حساسم
سپاس از دوست خوبم ممنونم[golrooz]
سلام .منو دعوت نکردین [hoshdar]ولی بااجازه نظرمو میگم .اول ازاینکه بچه رو هیچ وقت کتک نمیزنم ولی تنبیهش میکنم
تنبیه نه در حدی که فکر کنه دنیا به آخر رسیده یه تنبیه در حدی که بفهمه اشتباه کرده
جوری بارش میارم که در سخت ترین شرایط خودشو نبازه وراحت به مشکلات نگاه کنه
وبا اشتباهاتی که میکنه راحت برخورد میکنم تا اگه بعدا اشتباهی کرد به جای اینکه بره به دوستان ناباب پناه ببره بیاد به مامان جونش که ایشالا من باشم بگه
آموزش صداقت به بچه هم مهمه .فکرکنین یه بچه با این ویزگی ها چه ناز ودوس داشتنی میشه قربونش برم [nishkhand]
من خودم دوست دارم از همون اول با بچه هام مثل دوست هم سن برخورد کنم.براشون چیزیو محدود نمی کنم فقط هر وقت دیدم دارن به راهی می رن که شاید براشون دردسر ساز بشه بهشون تذکر می دم!!و در مواقع لازم باهاشون منطقی صحبت می کنم و از خطراتی که براشون داره آگاهشون می کنم!!!سعی می کنم با دلایلی که برای عقلشون تو هر سن خاص قابل قبول آگاهشون کنم.
یه چیز خیلی مهم!!...اگه روزی اشتباه کردن و زمین خوردن...عوض اینکه منم سرزنششون کنم و با حرفا و کارام اونا رو محکم تر به زمین بزنم و از خودم و خانواده دورشون کنم...دستمو سمتشون دراز می کنم و از زمین بلندشون می کنم...زیر بال و پرشونو می گیرم و کمکشون می کنم تا دوباره راه برن...ادامه بدن...ولی راه درست رو!!!
سعی می کنم اونارو مستقل بار بیارم...تا متکی به جیب بابا و یا وابسته به کسی نباشن...
دوست دارم طوری بار بیان که متعلق به خانواده باشن یعنی یاد بگیرن که باید زندگیشون رو وقف خانوادشون کنن(تو مجردی به خانواده و در متاهلی متعلق به همسر و بچه ها).
احترام و ادب رو که حتما روش تاکید دارم!!
دوست دارم بتونن از حق خودشون دفاع کنن و موقعیت شناس باشن یعنی بتونن تو موقع ضروری حرف لازم رو بزنن یا کار لازم رو انجام بدن!!
یه چیز مهم دیگه:یاد می دم که به همه چیز و همه کس عشق بورزن.باید از بچگی علاقه رو یاد بگیرن تا به وقتش بتونن ازش خوب استفاده کنن!!!
نگاه می کنم ببینم به چه چیز هایی علاقه دارن و اجازه می دم تو اون زمینه ها پیشرفت کنن.
اونارو تو موقعیت های خاص قرار می دم تا توانایی های خودشونو محک بزنن و خودشونو به خودشون و بقیه ثابت کنن.
لطف می کنید اگه همکاری منید دوستای خوبم!!!![golrooz]
سلام......ممنون از دوست خوبم
برای تربیتش از قبل از تولد بچه باید شروع کـــــرد..... حالا چطورشو خودتون کشف کنین [sootzadan]( خواستین بهتون بگم )
- طوری با بچم رفتار میکنم که همه چیز رو بیاد بهم بگه ، نترسه و باعث بشه پنهان کاری کنه
- باهاش همراه میشدم و گاهی باهاش بچگی میکنم
- نه سهل گیری و نه سخت گیری >> تربیت مقتدرانه ( نه مستبدانه و سهل گیر)
- با پدر بچه در تربیتش باید هماهنگ باشیم ، چون در غیراینصورت هرچی رشته پنبه میشه[cheshmak]
- بهش مسئولیت میدم
- در برابر کار خطا ، تنبیه بدنی هرگــــــــــز
- تبعیض و مقایسه با همسالان هرگز
- سعی میکنم کمکش کنم عزت نفسش رو تقویت و پرورش بده
- تا حد امکان از محیطهای ناسالم دور نگهش میدارم
- طوری تربیتش میکنم که حتی اگه کمی کسری تو زندگی باشه ، حس تحقیر بهش دست نده ، به چیزهایی که داره افتخار کنه
- به علایقش توجه میکنم
- بهش حق انتخاب میدم ، در صورت انتخاب اشتباه دلایل مخالفتم و انتخاب اشتباهش رو میگم و انتظار دارم راه درست رو انتخاب کنه
- سعی میکنم الگوی عملیش باشم ، یعنی چیزی که میخوام یاد بگیره خودمم انجام میدم ( چون بچه ها تقلیدپذیرن )>> مثلا احترام گذاشتن و مودبانه رفتار کردن و نمازخوندن و ... ، باید خودمم انجام بدم
-
-و...........
مهم در عمله ، چون شرایطی پیش میاد که کنترلش مهمه و ....
باتشکـــــــــــــر[golrooz]
طوری با بچم رفتار میکنم که همه چیز رو بیاد بهم بگه ، نترسه و باعث بشه پنهان کاری کنه
نه سهل گیری و نه سخت گیریبهش مسئولیت میدم
در برابر کار خطا ، تنبیه بدنی هرگــــــــــز
تبعیض و مقایسه با همسالان هرگز
سعی میکنم کمکش کنم عزت نفسش رو تقویت و پرورش بده
مهم در عمله ، چون شرایطی پیش میاد که کنترلش مهمه
آفرین عالی بودن منم موافقم!!!!
بچه باید خودش عقل و شعور داشته باشه و راه درست را انتخاب کنه
من بچمو جوری تربیت میکنم که خودش بتونه تصمیم بگیره و راه درست و غلطو بفهمه
اجازه نمیدم با هرکسی بگرده روی اخلاقش که خیلی تاکید میکنم
براش هرچیزی رو نمیخرم که مسئولیت پذیر و صبور بشه سعی میکنم همه استعدادهاشو شکوفا کنم
منابع مطالعاتی زیادی در اختیارش قرار میدم اصلا لوسش نمیکنم
یک جوری تربیتش میکنم که به بزرکترش احترام بزاره
سلام
ممنون از اینکه از من خواستین نظرمو بدم
راستش بچه های امروزی رو اگه خودتو مثل دوستشون بدونیو مثل دوست باهاشون رفتار کنی پررو میشن و دیگه احترامتو نگه نمیدترن من نظرم اینه که با بچه ای که شاید 10 سال دیگه باشه ضمن مراقبت ازش یه کاری کنم که خودش تجربه کنه اگه چیزیو 100بار به یه بچه بگی بازم کاملا به حرفت گوش نمیکنه ولی اگه تجربه کنه میفهمه البته نمیزارم اتفاقی براش بیوفنه به بچم یاد میدم اولا مراقب سلامتیش باشه و بعد کارایی نکنه که برگشت نداشته باشه نمیزارم هیچ وقت روحش خسته بشه و بهش یاد میدم هیچ وقت بی هدف زندگی نکنه باید یاد بگیره تصمیمهاشم مطابق با سنش بزرگ بشه و نمیزارم هیچ وقت تنها باشه![fardemohem]
- - - به روز رسانی شده - - -
سلام
ممنون از اینکه از من خواستین نظرمو بدم
راستش بچه های امروزی رو اگه خودتو مثل دوستشون بدونیو مثل دوست باهاشون رفتار کنی پررو میشن و دیگه احترامتو نگه نمیدترن من نظرم اینه که با بچه ای که شاید 10 سال دیگه باشه ضمن مراقبت ازش یه کاری کنم که خودش تجربه کنه اگه چیزیو 100بار به یه بچه بگی بازم کاملا به حرفت گوش نمیکنه ولی اگه تجربه کنه میفهمه البته نمیزارم اتفاقی براش بیوفنه به بچم یاد میدم اولا مراقب سلامتیش باشه و بعد کارایی نکنه که برگشت نداشته باشه نمیزارم هیچ وقت روحش خسته بشه و بهش یاد میدم هیچ وقت بی هدف زندگی نکنه باید یاد بگیره تصمیمهاشم مطابق با سنش بزرگ بشه و نمیزارم هیچ وقت تنها باشه![fardemohem]