مشاعره

نگوید مرغک افتاده در دام
که بند پای من ، ابریشمین است
سیمین بهبهانی

تا مرد سخن نگفته باشد / عیب و هنرش نهفته باشد

در یک قفس سیاه و تاریک
رنجی که تو برده ای ز غولان
بر چهر من است نقش بسته
زخمی که تو خورده ای ز دیوان
سیمین بهبهانی

نوجوانی به جوانی مغرور .رخش پندار همی راند ز دور

روشن دلان خوشامد شاهان نگفته اند
آیینه عیب پوش سکندر نمی شود[golrooz]

دلا در عاشقی صاحب قدم باش / که در این ره نباشد کار بی اجر

رستم از این بیت و غزل ای شه و سلطان ازل

مفتعلن مفتعلن مفتعلن کشت مرا


قافیه و مغلطه را گو همه سیلاب ببر

پوست بود پوست بود درخور مغز شعرا

آهسته که اشگی به وداعت بفشانیم
ای عمر که سیلت ببرد چیست شتابت

شهريار[golrooz]

تا هلال مه به طاق و طارم آفاق بود / جفت ابروی تو در آفاق و انفس طاق بود

دلم ز هرچه به غیر از تو بود خالی ماند
در این سرا تو بمان ای که ماندگار تویی
سیمین بهبهانی