نمایش نسخه قابل چاپ
خوشبختی ام را گم گرده ام
توی کوله پشتی دوران 17 سالگی
لای کتابهای نخوانده دبیرستان
کنار باجه تلفنی که مهربانتر از هر همراه اول و آخری بود
و تمام کسانش در دسترس
و شاید پشت نگاه تو که یادم نیست در کدام اصلی یا فرعی گمت کردم
اصلا چه فرقی میکند !!؟
بازی کسل کننده ایست خوشبختی
میخواهم از اینجا تا تمام زندگیم را آدامس بجوم
و گاهی پوزخند به هر آنچه که شما خوشبختی می نامیدش!
نویسنده ها “سیگار “می کشند
شاعر ها” هجران”
نقاش ها
“تابلو”
زندانی ها “تنهایی”
دزدها “سرک”
… مریضها” درد”
بچه ها”
قد”
و من برای کشیدن
“نفسهای تو “را انتخاب می کنم
من برای نفس کشیدن
* هوای تو * را انتخاب می کنم
اینجا زمین است رسم آدم هایش عجیب است!
اینجا
گم که مى شوى
به جاى اینکه دنبالت بگردند فراموشت مى کنند ...
راستی سهراب!
بالاخره فهمیدی خانه ی دوست کجاست؟
من میدانم،
دوست پشت هیچستانی ست که دست هیچکس به آن نمی رسد...!
عزیزکم...
ما بدهکاریم . . .
به یکدیگر . . .
و به تمام دوستت دارم های نا گفته ای که
پشت دیوار غرورمان ماندند و ما آنها را بلعیدیم تا . . .
نشان دهیم منطقی هستیم . . .
بالا بروی...
پایین بیایی،
بی فایده است
من تو را اینجا...
میان بازوانم میخواهم...
دوستت دارم" ها را بگویید، قبل از این که به "دوستت داشتم" ها تبدیل شوند!
شایـد ...
هـزار سال بعـد
بـاستـان شنـاس کـنجکـاوی
از عاشقـانـه های دستـانـت
رمـز گشایـی کنـد!
دریا عمیق استتنهایی عمیق‌تر.دستت را بدهبا هم دست و پا بزنیمپیش از آن که غرق شویم
پنجره زیباست اگر بگذارند...
چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند...
من از اظهار نظر های دلم فهمیدم...
عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند....