پاسخ : صفحه ی 119 از قرآن کریم شامل آیات 24 تا 33 از سوره ی یونس
(آيه 31)
در اين آيه سخن از نشانههاى وجود پروردگار و شايستگى او براى عبوديت است.
نخست مىفرمايد: به مشركان و بت پرستانى كه در بيراهه سرگردانند «بگو:
چه كسى شما را از آسمان و زمين روزى مىدهد؟» (قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ).
البته زمين تنها به وسيله مواد غذايى خود ريشه گياهان را تغذيه مىكند و شايد به همين دليل است كه در آيه فوق سخن از ارزاق آسمان و سپس ارزاق زمين به ميان آمده است (به تفاوت درجه اهميت).
سپس به دو قسمت از مهمترين حواس انسان كه بدون آن دو، كسب علم و دانش براى بشر امكان پذير نيست اشاره كرده، مىگويد: و بگو «چه كسى است كه مالك و خالق گوش و چشم و قدرت دهنده اين دو حس آدمى است»؟ (أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ).
بعد، از دو پديده مرگ و حيات كه عجيبترين پديدههاى عالم آفرينش است سخن به ميان آورده، مىگويد: «و چه كسى زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مىكند»؟ (وَ مَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ).
اين همان موضوعى است كه تاكنون عقل دانشمندان و علماى علوم طبيعى و زيست شناسان در آن حيران مانده است كه چگونه موجود زنده از موجود بىجان به وجود آمده است؟
آيه فوق علاوه بر مرگ و حيات مادى مرگ و حيات معنوى را نيز شامل مىشود، زيرا انسانهاى هوشمند و پاكدامن و با ايمان را مىبينيم كه گاهى از پدر و مادرى آلوده و بىايمان متولد مىشوند، عكس آن نيز مشاهده شده است.
بعد اضافه مىكند: «و چه كسى است كه امور اين جهان را تدبير مىكند»؟
(وَ مَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ).
در حقيقت نخست سخن از آفرينش مواهب، سپس سخن از حافظ و نگهبان و مدبر آنهاست.
بعد از آن كه قرآن اين سؤالات سه گانه را مطرح مىكند بلافاصله مىگويد: «آنها به زودى در پاسخ خواهند گفت: خدا» (فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ).
از اين جمله به خوبى استفاده مىشود كه حتى مشركان و بت پرستان عصر جاهليت خالق و رازق و حياتبخش و مدبر امور جهان هستى را خدا مىدانستند.
و در آخر آيه به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله دستور مىدهد: «به آنها بگو: آيا با اين حال تقوا را پيشه نمىكنيد» (فَقُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ).
منبع :http://www.qurangloss.ir/thread229-2.html
پاسخ : صفحه ی 119 از قرآن کریم شامل آیات 24 تا 33 از سوره ی یونس
(آيه 32)
پس از آن كه نمونههايى از آثار عظمت و تدبير خداوند را در آسمان و زمين بيان كرد و وجدان و عقل مخالفان را به داورى طلبيد و آنها به آن معترف گرديدند، در اين آيه با لحنى قاطع مىفرمايد: «اين است اللّه، پروردگار بر حق شما»! (فَذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ). نه بتها، و نه ساير موجوداتى را كه شريك خداوند در عبوديت قرار دادهايد و در برابر آنها سجده و تعظيم مىكنيد.
سپس نتيجهگيرى مىكند: «اكنون (كه حق را به روشنى شناختيد) آيا بعد از حق چيزى جز ضلال و گمراهى وجود دارد»؟ (فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلالُ).
«با اين حال چگونه از عبادت و پرستش خدا روى گردان مىشويد» با اين كه مىدانيد معبود حقى جز او نيست؟! (فَأَنَّى تُصْرَفُونَ).
اين آيه در حقيقت يك راه منطقى روشن را براى شناخت باطل و ترك آن پيشنهاد مىكند، و آن اين كه نخست بايد از طريق وجدان و عقل براى شناخت حق گام برداشت، هنگامى كه حق شناخته شد، هر چه غير آن و مخالف آن است باطل و گمراهى است، و بايد كنار گذاشته شود.
منبع :http://www.qurangloss.ir/thread229-2.html
پاسخ : صفحه ی 119 از قرآن کریم شامل آیات 24 تا 33 از سوره ی یونس
(آيه 33)
در اين آيه براى بيان اين نكته كه چرا آنها با وضوح مطلب و روشنايى حق به دنبال آن نمىروند مىگويد: «اين گونه فرمان خدا در باره اين افراد كه (از روى علم و عمد برخلاف عقل و وجدان) سر از اطاعت پيچيدهاند صادر شده كه آنها ايمان نياورند» (كَذلِكَ حَقَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لا يُؤْمِنُونَ).
در واقع اين خاصيت اعمال نادرست و مستمر آنهاست كه قلبشان را چنان تاريك و روحشان را چنان آلوده مىكند كه با وضوح و روشنى حق آن را نمىبينند و به بيراهه مىروند.
منبع :http://www.qurangloss.ir/thread229-2.html
پاسخ : صفحه ی 119 از قرآن کریم شامل آیات 24 تا 33 از سوره ی یونس
خانواده
امام صادق (علیه السلام):
مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأهْلِهِ زِیدَ فی عُمْرِهِ
هرکه با خانوادۀ خود خوش‌رفتار باشد، بر عمرش افزوده می شود
By treating one’s family members well, one will prolong his life.
کافی، ج 8، ص 219
صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَبْدَؤُا۟ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ قُلِ اللَّهُ يَبْدَؤُا۟ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ فَأَنَّيٰ تُؤْفَكُونَ(34)
بگو آيا از شريكان شما كسي هست كه آفرينش را آغاز كند و سپس آن را برگرداند بگو خداست كه آفرينش را آغاز مي كند و باز آن را برمي گرداند پس چگونه [از حق] بازگردانيده مي شويد(34)
قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَهْدِيٓ إِلَي الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَن يَهْدِيٓ إِلَي الْحَقِّ أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لَّا يَهِدِّيٓ إِلَّآ أَن يُهْدَيٰ فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ(35)
بگو آيا از شريكان شما كسي هست كه به سوي حق رهبري كند بگو خداست كه به سوي حق رهبري مي كند پس آيا كسي كه به سوي حق رهبري مي كند سزاوارتر است مورد پيروي قرار گيرد يا كسي كه راه نمي نمايد مگر آنكه [خود] هدايت شود شما را چه شده چگونه داوري مي كنيد(35)
وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَئًْا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌۢ بِمَا يَفْعَلُونَ(36)
و بيشترشان جز از گمان پيروي نمي كنند [ولي] گمان به هيچ وجه [آدمي را] از حقيقت بي نياز نمي گرداند آري خدا به آنچه مي كنند داناست(36)
وَمَا كَانَ هَٰذَا الْقُرْءَانُ أَن يُفْتَرَيٰ مِن دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ الْكِتَٰبِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَٰلَمِينَ(37)
و چنان نيست كه اين قرآن از جانب غير خدا [و] به دروغ ساخته شده باشد بلكه تصديق [كننده] آنچه پيش از آن است مي باشد و توضيحي از آن كتاب است كه در آن ترديدي نيست [و] از پروردگار جهانيان است(37)
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَيٰهُ قُلْ فَأْتُوا۟ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَادْعُوا۟ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(38)
يا مي گويند آن را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مي گوييد سوره اي مانند آن بياوريد و هر كه را جز خدا مي توانيد فرا خوانيد(38)
بَلْ كَذَّبُوا۟ بِمَا لَمْ يُحِيطُوا۟ بِعِلْمِهِ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ الظَّٰلِمِينَ(39)
بلكه چيزي را دروغ شمردند كه به علم آن احاطه نداشتند و هنوز تاويل آن برايشان نيامده است كساني [هم] كه پيش از آنان بودند همين گونه [پيامبرانشان را] تكذيب كردند پس بنگر كه فرجام ستمگران چگونه بوده است(39)
وَمِنْهُم مَّن يُؤْمِنُ بِهِ وَمِنْهُم مَّن لَّا يُؤْمِنُ بِهِ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِينَ(40)
و از آنان كسي است كه بدان ايمان مي آورد و از آنان كسي است كه بدان ايمان نمي آورد و پروردگار تو به [حال] فسادگران داناتر است(40)
وَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل لِّي عَمَلِي وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنتُم بَرِيُٓٔونَ مِمَّآ أَعْمَلُ وَأَنَا۠ بَرِيٓءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(41)
و اگر تو را تكذيب كردند بگو عمل من به من اختصاص دارد و عمل شما به شما اختصاص دارد شما از آنچه من انجام مي دهم غير مسؤوليد و من از آنچه شما انجام نمي دهيد غير مسؤولم(41)
وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَلَوْ كَانُوا۟ لَا يَعْقِلُونَ(42)
و برخي از آنان كساني اند كه به تو گوش فرا مي دهند آيا تو كران را هر چند در نيابند شنوا خواهي كرد(42)
وَمِنْهُم مَّن يَنظُرُ إِلَيْكَ أَفَأَنتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا۟ لَا يُبْصِرُونَ(43)
و از آنان كسي است كه به سوي تو مي نگرد آيا تو نابينايان را هر چند نبينند هدايت تواني كرد(43)
إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَئًْا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ(44)
خدا به هيچ وجه به مردم ستم نمي كند ليكن مردم خود بر خويشتن ستم مي كنند(44)
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَن لَّمْ يَلْبَثُوٓا۟ إِلَّا سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِلِقَآءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا۟ مُهْتَدِينَ(45)
و روزي كه آنان را گرد مي آورد گويي جز به اندازه ساعتي از روز درنگ نكرده اند با هم اظهار آشنايي مي كنند قطعا كساني كه ديدار خدا را دروغ شمردند زيان كردند و [به حقيقت] راه نيافتند(45)
وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَيٰ مَا يَفْعَلُونَ(46)
و اگر پاره اي از آنچه را كه به آنان وعده مي دهيم به تو بنمايانيم يا تو را بميرانيم [در هر دو صورت] بازگشتشان به سوي ماست سپس خدا بر آنچه مي كنند گواه است(46)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ فَإِذَا جَآءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(47)
و هر امتي را پيامبري است پس چون پيامبرشان بيايد ميانشان به عدالت داوري شود و بر آنان ستم نرود(47)
وَيَقُولُونَ مَتَيٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(48)
و مي گويند اگر راست مي گوييد اين وعده چه وقت است(48)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
سلام دوستای خوبم
من امروز ساعت 8 صبح امتحان پایان ترم مدار دارم واسه همین فرصت نکردم تفاسیر آیات رو بزارم بعد از اینکه از دانشگاه برگشتم تفاسیر رو قرار میدم
دعا کنید امتحانمو خوب بدم
مرسی
پاسخ : صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
پاسخ : صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
پاسخ : صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
انشا الله خدا خودش کمکت کنه. [khoobboodan][khoobboodan]
پاسخ : صفحه ی 120 از قرآن کریم شامل آیات 34 تا 48 از سوره ی یونس
(آيه 34)
يكى از نشانههاى حق و باطل: قرآن همچنان استدلالات مربوط به مبدأ و معاد را تعقيب مىكند نخست به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله دستور مىدهد «به آنها بگو: آيا هيچ يك از اين معبودهايى كه شما شريك خدا قرار دادهايد مىتواند آفرينش را ايجاد كند و سپس بازگرداند» (قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ).
بعد اضافه مىكند «بگو: خداوند آفرينش را آغاز كرده و سپس باز مىگرداند» (قُلِ اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ).
«با اين حال چرا از حق روى گردان (و در بيراهه سرگردان) مىشويد» (فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ).
منبع :http://www.qurangloss.ir/thread229-2.html
