آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

صفحه ی 49 از قرآن کریم شامل آیات 54 تا 64 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَيٰ مَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ فَقَدْ ءَاتَيْنَآ ءَالَ إِبْرَٰهِيمَ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَءَاتَيْنَٰهُم مُّلْكًا عَظِيمًا(54)
بلكه به مردم براي آنچه خدا از فضل خويش به آنان عطا كرده رشك مي ورزند در حقيقت ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و به آنان ملكي بزرگ بخشيديم(54)



فَمِنْهُم مَّنْ ءَامَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ وَكَفَيٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا(55)
پس برخي از آنان به وي ايمان آوردند و برخي از ايشان از او روي برتافتند و [براي آنان] دوزخ پرشراره بس است(55)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَٰهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا۟ الْعَذَابَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا(56)
به زودي كساني را كه به آيات ما كفر ورزيده اند در آتشي [سوزان] درآوريم كه هر چه پوستشان بريان گردد پوستهاي ديگري بر جايش نهيم تا عذاب را بچشند آري خداوند تواناي حكيم است(56)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا لَّهُمْ فِيهَآ أَزْوَٰجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِيلًا(57)
و به زودي كساني را كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند در باغهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درآوريم براي هميشه در آن جاودانند و در آنجا همسراني پاكيزه دارند و آنان را در سايه اي پايدار درآوريم(57)



۞ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّوا۟ الْأَمَٰنَٰتِ إِلَيٰٓ أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُوا۟ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًۢا بَصِيرًا(58)
خدا به شما فرمان مي دهد كه سپرده ها را به صاحبان آنها رد كنيد و چون ميان مردم داوري مي كنيد به عدالت داوري كنيد در حقيقت نيكو چيزي است كه خدا شما را به آن پند مي دهد خدا شنواي بيناست(58)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَأَطِيعُوا۟ الرَّسُولَ وَأُو۟لِي الْأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَٰزَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَي اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا(59)
اي كساني كه ايمان آورده ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياي امر خود را [نيز] اطاعت كنيد پس هر گاه در امري [ديني] اختلاف نظر يافتيد اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد آن را به [كتاب] خدا و [سنت] پيامبر [او] عرضه بداريد اين بهتر و نيك فرجام تر است(59)



أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ ءَامَنُوا۟ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوٓا۟ إِلَي الطَّٰغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوٓا۟ أَن يَكْفُرُوا۟ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَٰنُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(60)
آيا نديده اي كساني را كه مي پندارند به آنچه به سوي تو نازل شده و [به] آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان آورده اند [با اين همه] مي خواهند داوري ميان خود را به سوي طاغوت ببرند با آنكه قطعا فرمان يافته اند كه بدان كفر ورزند و[لي] شيطان مي خواهد آنان را به گمراهي دوري دراندازد(60)



وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ إِلَيٰ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَي الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَٰفِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا(61)
و چون به ايشان گفته شود به سوي آنچه خدا نازل كرده و به سوي پيامبر [او] بياييد منافقان را مي بيني كه از تو سخت روي برمي تابند(61)



فَكَيْفَ إِذَآ أَصَٰبَتْهُم مُّصِيبَةٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَآءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَآ إِلَّآ إِحْسَٰنًا وَتَوْفِيقًا(62)
پس چگونه هنگامي كه به [سزاي] كار و كردار پيشينشان مصيبتي به آنان مي رسد نزد تو مي آيند و به خدا سوگند مي خورند كه ما جز نيكويي و موافقت قصدي نداشتيم(62)



أُو۟لَٰٓئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِيٓ أَنفُسِهِمْ قَوْلًۢا بَلِيغًا(63)
اينان همان كسانند كه خدا مي داند چه در دل دارند پس از آنان روي برتاب و[لي] پندشان ده و با آنها سخني رسا كه در دلشان [مؤثر] افتد بگوي(63)



وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ جَآءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا۟ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا۟ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا(64)
و ما هيچ پيامبري را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهي از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتي به خود ستم كرده بودند پيش تو مي آمدند و از خدا آمرزش مي خواستند و پيامبر [نيز] براي آنان طلب آمرزش مي كرد قطعا خدا را توبه پذير مهربان مي يافتند(64)


صدق الله العلي العظيم

با سلام
از دوست خوبم خیلیییییییییی متشکرم
که هر روز صبح این ایه های پر از نور رو زحمت می کشه می ذاره
و مارو دعوت می کنه تا از شون بهره ببریم
حدیث بالای صفحه هم بد جوری من رو لرزوند
به زودی مردمی در آخر الزمان خواهند آمد که صورت های آدمیزاد دارند ولی دل هایشان دل های شیطانی است ... پیامبر اکرم (ص)
التماس دعا از همه دوستان

تشکر خواهرم ؛ واقعا که زحمات شماقابل قدر است و حتما خداوند منان برای شما جزای خیر و مزد عظیم عنایت خواهد فرمود . سپاسگذارم دوست خوبم از ابتکارات همیشگی شما . موفق ، پیروز و موحید باشید .

تشکر مرسی
امیدوارم که همه ء ما به ایات قران عظیم و احادیث نبوی ص جامه ء عمل بپوشیم .

صفحه ی 50 از قرآن کریم شامل آیات 65 تا 77 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّيٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا۟ فِيٓ أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا۟ تَسْلِيمًا(65)
ولي چنين نيست به پروردگارت قسم كه ايمان نمي آورند مگر آنكه تو را در مورد آنچه ميان آنان مايه اختلاف است داور گردانند سپس از حكمي كه كرده اي در دلهايشان احساس ناراحتي [و ترديد] نكنند و كاملا سر تسليم فرود آورند(65)



وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوٓا۟ أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا۟ مِن دِيَٰرِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا۟ مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا(66)
و اگر بر آنان مقرر مي كرديم كه تن به كشتن دهيد يا از خانه هاي خود به در آييد جز اندكي از ايشان آن را به كار نمي بستند و اگر آنان آنچه را بدان پند داده مي شوند به كار مي بستند قطعا برايشان بهتر و در ثبات قدم ايشان مؤثرتر بود(66)



وَإِذًا لَّءَاتَيْنَٰهُم مِّن لَّدُنَّآ أَجْرًا عَظِيمًا(67)
و در آن صورت [ما هم] از نزد خويش يقينا پاداشي بزرگ به آنان مي داديم(67)



وَلَهَدَيْنَٰهُمْ صِرَٰطًا مُّسْتَقِيمًا(68)
و قطعا آنان را به راهي راست هدايت مي كرديم(68)



وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُو۟لَٰٓئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّۦنَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّٰلِحِينَ وَحَسُنَ أُو۟لَٰٓئِكَ رَفِيقًا(69)
و كساني كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند در زمره كساني خواهند بود كه خدا ايشان را گرامي داشته [يعني] با پيامبران و راستان و شهيدان و شايستگانند و آنان چه نيكو همدمانند(69)



ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا(70)
اين تفضل از جانب خداست و خدا بس داناست(70)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ خُذُوا۟ حِذْرَكُمْ فَانفِرُوا۟ ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُوا۟ جَمِيعًا(71)
اي كساني كه ايمان آورده ايد [در برابر دشمن] آماده باشيد [=اسلحه خود را برگيريد] و گروه گروه [به جهاد] بيرون رويد يا به طور جمعي روانه شويد(71)



وَإِنَّ مِنكُمْ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَٰبَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُن مَّعَهُمْ شَهِيدًا(72)
و قطعا از ميان شما كسي است كه كندي به خرج دهد پس اگر آسيبي به شما رسد گويد راستي خدا بر من نعمت بخشيد كه با آنان حاضر نبودم(72)



وَلَئِنْ أَصَٰبَكُمْ فَضْلٌ مِّنَ اللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَن لَّمْ تَكُنۢ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يَٰلَيْتَنِي كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا(73)
و اگر غنيمتي از خدا به شما برسد چنانكه گويي ميان شما و ميان او [رابطه] دوستي نبوده خواهد گفت كاش من با آنان بودم و به نواي بزرگي مي رسيدم(73)



۞ فَلْيُقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَوٰةَ الدُّنْيَا بِالْءَاخِرَةِ وَمَن يُقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا(74)
پس بايد كساني كه زندگي دنيا را به آخرت سودا مي كنند در راه خدا بجنگند و هر كس در راه خدا بجنگد و كشته يا پيروز شود به زودي پاداشي بزرگ به او خواهيم داد(74)



وَمَا لَكُمْ لَا تُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَآءِ وَالْوِلْدَٰنِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا(75)
و چرا شما در راه خدا [و در راه نجات] مردان و زنان و كودكان مستضعف نمي جنگيد همانان كه مي گويند پروردگارا ما را از اين شهري كه مردمش ستم پيشه اند بيرون ببر و از جانب خود براي ما سرپرستي قرار ده و از نزد خويش ياوري براي ما تعيين فرما(75)



الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّٰغُوتِ فَقَٰتِلُوٓا۟ أَوْلِيَآءَ الشَّيْطَٰنِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَٰنِ كَانَ ضَعِيفًا(76)
كساني كه ايمان آورده اند در راه خدا كارزار مي كنند و كساني كه كافر شده اند در راه طاغوت مي جنگند پس با ياران شيطان بجنگيد كه نيرنگ شيطان [در نهايت] ضعيف است(76)



أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوٓا۟ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا۟ الصَّلَوٰةَ وَءَاتُوا۟ الزَّكَوٰةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُوا۟ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَآ أَخَّرْتَنَآ إِلَيٰٓ أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَٰعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْءَاخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَيٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا(77)
آيا نديدي كساني را كه به آنان گفته شد [فعلا] دست [از جنگ] بداريد و نماز را برپا كنيد و زكات بدهيد و[لي] همين كه كارزار بر آنان مقرر شد بناگاه گروهي از آنان از مردم [=مشركان مكه] ترسيدند مانند ترس از خدا يا ترسي سخت تر و گفتند پروردگارا چرا بر ما كارزار مقرر داشتي چرا ما را تا مدتي كوتاه مهلت ندادي بگو برخورداري [از اين] دنيا اندك و براي كسي كه تقوا پيشه كرده آخرت بهتر است و [در آنجا] به قدر نخ هسته خرمايي بر شما ستم نخواهد رفت(77)


صدق الله العلي العظيم

ممنون واقعا! این قرانای روزانه تنها چیزاییه که حتما سعی میکنم پاش وقت بذارم.[golrooz]
چه تامل برانگیز![tafakor]

ممنون.
یه سوال :
جریان چی بوده تو ایه 62؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fateme92

ممنون.
یه سوال :
جریان چی بوده تو ایه 62؟

---

سلام
پاسختون رو از تفسیر نمونه ذیل همین آیه عرض می کنم. خلاصه اش اینه که بعضی از منافقین که بین مسلمانان بودند به کفار و اهل طاغوت رجوع می کردند تا آنها میان مسلمانان قضاوت و داوری کنند. خداوند آنها را نهی کرد اما گوش ندادند و خداوند به پیامبر ص فرمود آنها اگر دلشان با تو بود با نصیحت تو گوش می دادند اما وقتی که کارشان به بن بست برسد باز دست به دامان خدا و پیامبر می شوند...
و این چند آیه درباره این رفتار منافقانه داره صحبت می کنه و شیوه رفتار پیامبر با منافقین رو بیان میکنه. اگر کمی حوصله کنید و کل متن زیر رو بخونید دستتون میاد . نکته ی قشنگی هم داره.


--------------- تفسیر نمونه ----------------
نتيجه داورى طاغوت
به دنبال نهى شديد از مراجعه به طاغوت ، و داوران جور، که در آيه سابق آمد، در اين سه آيه (61 الی 63) نتايج اين گونه داوريها و دستاويزهايى که منافقان براى توجيه کار خود به آن متشبث مى شدند، مورد بررسى قرار گرفته است .

در آيه نخست مى فرمايد:
(اين گونه مسلمان نماها نه تنها براى داورى به سراغ طاغوت مى روند، بلکه هنگامى که به آنها تذکر داده مى شود که به سوى حکم خدا بياييد و داورى پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) را بپذيريد، مقاومت به خرج داده و از قبول دعوت تو اعراض و امتناع مى ورزند و با اصرار روى اين کار مى ايستند) (و اذا قيل لهم تعالوا الى ما انزل الله و الى الرسول راءيت المنافقين يصدون عنک صدودا)


در حقيقت قرآن مى گويد: مراجعه آنها به طاغوت يک اشتباه زودگذر نبوده که با يادآورى اصلاح گردد، بلکه مقاومت و اصرار آنها در اين کار نشان دهنده روح نفاق و ضعف ايمان آنها است ، و الا با دعوت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) بيدار مى شدند و به اشتباه خود معترف مى گشتند.

و در آيه بعد اين حقيقت را بيان مى کند که : (همين افراد منافق هنگامى که در نتيجه اعمالشان گرفتار مصيبتى مى شوند، و در بن بست قرار مى گيرند، به حکم اجبار به سوى تو مى آيند) (فکيف اذا اصابتهم مصيبة بما قدمت ايديهم ثم جاؤ ک ).

و در اين موقع (سوگند ياد مى کنند که منظور و هدف ما از بردن داورى به نزد ديگران جز نيکى کردن و ايجاد توافق در ميان طرفين دعوى نبوده است ) (يحلفون بالله ان اردنا الا احسانا و توفيقا).


در اينجا بايد به دو نکته توجه داشت :
نخست اينکه ببينيم منظور از مصيبتى که دامنگير آنها مى شود چيست ؟ بعيد نيست که منظور از آن نابسامانيها و بدبختيها و مصيبتهايى باشد، که بر اثر داورى طاغوت دامنگير آنها مى شود، زيرا جاى ترديد نيست که اگر بر اثر داورى افراد ناصالح و ستمگر، منفعت آنى عائد يکى از طرفين دعوى شود، چيزى نمى گذرد که ادامه اين داوريها باعث توسعه ظلم و فساد و هرج و مرج ، و از هم پاشيدن سازمان اجتماع مى گردد، بنابر اين چنين افرادى به زودى نتايج کار خود را خواهند ديد و از کرده خود پشيمان مى شوند.
بعضى از مفسران احتمال داده اند که منظور از (مصيبت ) همان رسوايى منافقان در ميان جمعيت و يا مصايبى باشد که به فرمان خدا، دامن آنها را مى گيرد (همانند بلاها و شکستهاى غير منتظره ).
نکته ديگر اينکه آيا منظور منافقان از کلمه احسان و نيکى کردن ، احسان به طرفين دعوى بوده ، و يا نسبت به پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم )؟ ممکن است منظورشان هر دو باشد، آنها بهانه هاى مضحکى براى ارجاع داورى به بيگانگان درست کرده بودند، از جمله اينکه مى گفتند آوردن داورى به نزد پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) دون شاءن او است ! زيرا غالبا طرفين دعوى جار و جنجال به راه مى اندازند و اين با مقام پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) سازگار نيست !
به علاوه قضاوت و داورى هميشه به زيان يک طرف تمام مى شود و طبعا دشمن تراش است ، گويا آنها با چنين بهانه هايى مى خواستند خود را تبرئه کنند که منظور ما خدمت به پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) و طرفين دعوى بوده است .
و يا اينکه اصولا نظر ما داورى نبوده ، بلکه نظر ما آشتى دادن و ايجاد توفيق و توافق در ميان طرفين نزاع بوده است .


ولى خداوند در آيه سوم نقاب از چهره آنها کنار مى زند و اين گونه تظاهرات دروغين را ابطال مى کند، و مى فرمايد: (اينها کسانى هستند که خداوند اسرار درون دلهاى آنها را مى داند) (اولئک الذين يعلم الله ما فى قلوبهم ).

ولى در عين حال به پيامبر خود دستور مى دهد که از مجازات آنها صرفنظر کن (فاعرض عنهم ) و پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) همواره با منافقان به خاطر اظهار اسلام کردن تا آنجا که ممکن بود مدارا مى کرد، زيرا ماءمور به ظاهر بود و جز در موارد استثنائى آنها را مجازات نمى کرد، چه اينکه ظاهرا در صفوف مسلمانان بود و ممکن بود مجازات آنها به يک نوع تصفيه حساب شخصى تفسير شود.
سپس دستور مى دهد: (که آنها را موعظه کن و اندرز ده و با بيانى رسا که در دل و جان آنها نفوذ کند، و نتائج اعمالشان را به آنها گوشزد کن ) (و عظهم و قل لهم فى انفسهم قولا بليغا).

--------------- تفسیر نمونه ----------------

صفحه ی 51 از قرآن کریم شامل آیات 78 تا 89 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


أَيْنَمَا تَكُونُوا۟ يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا۟ هَٰذِهِ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا۟ هَٰذِهِ مِنْ عِندِكَ قُلْ كُلٌّ مِّنْ عِندِ اللَّهِ فَمَالِ هَٰٓؤُلَآءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا(78)
هر كجا باشيد شما را مرگ درمي يابد هر چند در برجهاي استوار باشيد و اگر [پيشامد] خوبي به آنان برسد مي گويند اين از جانب خداست و چون صدمه اي به ايشان برسد مي گويند اين از طرف توست بگو همه از جانب خداست [آخر] اين قوم را چه شده است كه نمي خواهند سخني را [درست] دريابند(78)



مَّآ أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ وَأَرْسَلْنَٰكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَكَفَيٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا(79)
هر چه از خوبيها به تو مي رسد از جانب خداست و آنچه از بدي به تو مي رسد از خود توست و تو را به پيامبري براي مردم فرستاديم و گواه بودن خدا بس است(79)



مَّن يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَن تَوَلَّيٰ فَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا(80)
هر كس از پيامبر فرمان ب رد در حقيقت خدا را فرمان برده و هر كس رويگردان شود ما تو را بر ايشان نگهبان نفرستاده ايم(80)



وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا۟ مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَآئِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(81)
و مي گويند فرمانبرداريم ولي چون از نزد تو بيرون مي روند جمعي از آنان شبانه جز آنچه تو مي گويي تدبير مي كنند و خدا آنچه را كه شبانه در سر مي پرورند مي نگارد پس از ايشان روي برتاب و بر خدا توكل كن و خدا بس كارساز است(81)



أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا۟ فِيهِ اخْتِلَٰفًا كَثِيرًا(82)
آيا در [معاني] قرآن نمي انديشند اگر از جانب غير خدا بود قطعا در آن اختلاف بسياري مي يافتند(82)



وَإِذَا جَآءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا۟ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَي الرَّسُولِ وَإِلَيٰٓ أُو۟لِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنۢبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَٰنَ إِلَّا قَلِيلًا(83)
و چون خبري [حاكي] از ايمني يا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پيامبر و اولياي امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كساني اند كه [مي توانند درست و نادرست] آن را دريابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندكي از شيطان پيروي مي كرديد(83)



فَقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَي اللَّهُ أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَاللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَأَشَدُّ تَنكِيلًا(84)
پس در راه خدا پيكار كن جز عهده دار شخص خود نيستي و[لي] مؤمنان را [به مبارزه] برانگيز باشد كه خداوند آسيب كساني را كه كفر ورزيده اند [از آنان] باز دارد و خداست كه قدرتش بيشتر و كيفرش سخت تر است(84)



مَّن يَشْفَعْ شَفَٰعَةً حَسَنَةً يَكُن لَّهُ نَصِيبٌ مِّنْهَا وَمَن يَشْفَعْ شَفَٰعَةً سَيِّئَةً يَكُن لَّهُ كِفْلٌ مِّنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ مُّقِيتًا(85)
هر كس شفاعت پسنديده كند براي وي از آن نصيبي خواهد بود و هر كس شفاعت ناپسنديده اي كند براي او از آن [نيز] سهمي خواهد بود و خدا همواره به هر چيزي تواناست(85)



وَإِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا۟ بِأَحْسَنَ مِنْهَآ أَوْ رُدُّوهَآ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا(86)
و چون به شما درود گفته شد شما به [صورتي] بهتر از آن درود گوييد يا همان را [در پاسخ] برگردانيد كه خدا همواره به هر چيزي حسابرس است(86)



اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا(87)
خداوند كسي است كه هيچ معبودي جز او نيست به يقين در روز رستاخيز كه هيچ شكي در آن نيست شما را گرد خواهد آورد و راستگوتر از خدا در سخن كيست(87)



۞ فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَٰفِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوٓا۟ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا۟ مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا(88)
شما را چه شده است كه در باره منافقان دو دسته شده ايد با اينكه خدا آنان را به [سزاي] آنچه انجام داده اند سرنگون كرده است آيا مي خواهيد كسي را كه خدا در گمراهي اش وانهاده است به راه آوريد و حال آنكه هر كه را خدا در گمراهي اش وانهد هرگز راهي براي [هدايت] او نخواهي يافت(88)



وَدُّوا۟ لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا۟ فَتَكُونُونَ سَوَآءً فَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ أَوْلِيَآءَ حَتَّيٰ يُهَاجِرُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(89)
همان گونه كه خودشان كافر شده اند آرزو دارند [كه شما نيز] كافر شويد تا با هم برابر باشيد پس زنهار از ميان ايشان براي خود دوستاني اختيار مكنيد تا آنكه در راه خدا هجرت كنند پس اگر روي برتافتند هر كجا آنان را يافتيد به اسارت بگيريد و بكشيدشان و از ايشان يار و ياوري براي خود مگيريد(89)


صدق الله العلي العظيم

[golrooz][tashvigh]

- - - به روز رسانی شده - - -

[golrooz][tashvigh]

سوره نسا از جمله سوره هایی هست که باید تفکر و نگرشی عمیق در آن انجام داد. ممنون از زحمتتتان دوست عزیز

صفحه ی 52 از قرآن کریم شامل آیات 90 تا 96 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



إِلَّا الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَيٰ قَوْمٍۭ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَٰقٌ أَوْ جَآءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَٰتِلُوكُمْ أَوْ يُقَٰتِلُوا۟ قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَآءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَٰتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَٰتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا۟ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا(90)
مگر كساني كه با گروهي كه ميان شما و ميان آنان پيماني است پيوند داشته باشند يا نزد شما بيايند در حالي كه سينه آنان از جنگيدن با شما يا جنگيدن با قوم خود به تنگ آمده باشد و اگر خدا مي خواست قطعا آنان را بر شما چيره مي كرد و حتما با شما مي جنگيدند پس اگر از شما كناره گيري كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند [ديگر] خدا براي شما راهي [براي تجاوز] بر آنان قرار نداده است(90)



سَتَجِدُونَ ءَاخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَيَأْمَنُوا۟ قَوْمَهُمْ كُلَّ مَا رُدُّوٓا۟ إِلَي الْفِتْنَةِ أُرْكِسُوا۟ فِيهَا فَإِن لَّمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَيُلْقُوٓا۟ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَيَكُفُّوٓا۟ أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأُو۟لَٰٓئِكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطَٰنًا مُّبِينًا(91)
به زودي گروهي ديگر را خواهيد يافت كه مي خواهند از شما آسوده خاطر و از قوم خود [نيز] ايمن باشند هر بار كه به فتنه بازگردانده شوند سر در آن فرو مي برند پس اگر از شما كناره گيري نكردند و به شما پيشنهاد صلح نكردند و از شما دست برنداشتند هر كجا آنان را يافتيد به اسارت بگيريد و بكشيدشان آنانند كه ما براي شما عليه ايشان تسلطي آشكار قرار داده ايم(91)



وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطًَٔا وَمَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطًَٔا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَيٰٓ أَهْلِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَصَّدَّقُوا۟ فَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَإِن كَانَ مِن قَوْمٍۭ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَٰقٌ فَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَيٰٓ أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(92)
و هيچ مؤمني را نسزد كه مؤمني را جز به اشتباه بكشد و هر كس مؤمني را به اشتباه كشت بايد بنده مؤمني را آزاد و به خانواده او خونبها پرداخت كند مگر اينكه آنان گذشت كنند و اگر [مقتول] از گروهي است كه دشمنان شمايند و [خود] وي مؤمن است [قاتل] بايد بنده مؤمني را آزاد كند [و پرداخت خونبها لازم نيست] و اگر [مقتول] از گروهي است كه ميان شما و ميان آنان پيماني است بايد به خانواده وي خونبها پرداخت نمايد و بنده مؤمني را آزاد كند و هر كس [بنده] نيافت بايد دو ماه پياپي به عنوان توبه اي از جانب خدا روزه بدارد و خدا همواره داناي سنجيده كار است(92)



وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَٰلِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا(93)
و هر كس عمدا مؤمني را بكشد كيفرش دوزخ است كه در آن ماندگار خواهد بود و خدا بر او خشم مي گيرد و لعنتش مي كند و عذابي بزرگ برايش آماده ساخته است(93)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا۟ وَلَا تَقُولُوا۟ لِمَنْ أَلْقَيٰٓ إِلَيْكُمُ السَّلَٰمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَٰلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوٓا۟ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(94)
اي كساني كه ايمان آورده ايد چون در راه خدا سفر مي كنيد [خوب] رسيدگي كنيد و به كسي كه نزد شما [اظهار] اسلام مي كند مگوييد تو مؤمن نيستي [تا بدين بهانه] متاع زندگي دنيا را بجوييد چرا كه غنيمتهاي فراوان نزد خداست قبلا خودتان [نيز] همين گونه بوديد و خدا بر شما منت نهاد پس خوب رسيدگي كنيد كه خدا همواره به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(94)



لَّا يَسْتَوِي الْقَٰعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُو۟لِي الضَّرَرِ وَالْمُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَٰهِدِينَ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَي الْقَٰعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَيٰ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَٰهِدِينَ عَلَي الْقَٰعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(95)
مؤمنان خانه نشين كه زيان ديده نيستند با آن مجاهداني كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد مي كنند يكسان نمي باشند خداوند كساني را كه با مال و جان خود جهاد مي كنند به درجه اي بر خانه نشينان مزيت بخشيده و همه را خدا وعده [پاداش] نيكو داده و[لي] مجاهدان را بر خانه نشينان به پاداشي بزرگ برتري بخشيده است(95)



دَرَجَٰتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا(96)
[پاداش بزرگي كه] به عنوان درجات و آمرزش و رحمتي از جانب او [نصيب آنان مي شود] و خدا آمرزنده مهربان است(96)


صدق الله العلي العظيم

لَّا يَسْتَوِي الْقَٰعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُو۟لِي الضَّرَرِ وَالْمُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَٰهِدِينَ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَي الْقَٰعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَيٰ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَٰهِدِينَ عَلَي الْقَٰعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(95)
مؤمنان خانه نشين كه زيان ديده نيستند با آن مجاهداني كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد مي كنند يكسان نمي باشند خداوند كساني را كه با مال و جان خود جهاد مي كنند به درجه اي بر خانه نشينان مزيت بخشيده و همه را خدا وعده [پاداش] نيكو داده و[لي] مجاهدان را بر خانه نشينان به پاداشي بزرگ برتري بخشيده است(95)

دَرَجَٰتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا(96)
[پاداش بزرگي كه] به عنوان درجات و آمرزش و رحمتي از جانب او [نصيب آنان مي شود] و خدا آمرزنده مهربان است(96)

عالی بود
دستتون درد نکنه[golrooz]

یا حق

یه سوال داشتم کی میدونه چرا خدا گناهکارارو با آتش و گرمای زیاد مجازات خواهد کرد ؟در صورتی میتونه با سردی و سرما هم مجازات کنه؟؟؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط k.ahmadi

یه سوال داشتم کی میدونه چرا خدا گناهکارارو با آتش و گرمای زیاد مجازات خواهد کرد ؟در صورتی میتونه با سردی و سرما هم مجازات کنه؟؟؟؟؟؟؟؟

---

سلام
نظر شخص خودم: منظور از آتش ، یعنی سخت ترین عذاب ها ،که سرما هم جزو اونها میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط k.ahmadi

یه سوال داشتم کی میدونه چرا خدا گناهکارارو با آتش و گرمای زیاد مجازات خواهد کرد ؟در صورتی میتونه با سردی و سرما هم مجازات کنه؟؟؟؟؟؟؟؟

---

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

وقتی بشر مرتکب گناهانی بزرگی میشه هویت و ماهیت انسان تغییر می کند و به چیز دیگری به غیر از ماهیت خدادادی تبدیل می شود و تنها چیزی که می تواند این هویت را به او برگرداند و گنهکار را پاک سازد آتش است. هیچ چیز دیگری نمی تواند هویت انسان را به او برگرداند و او را پاک سازد البته این هم زمینه ای می خواهد که بحث زیادی می طلبد و إلا آتش همه را پاک نمی کند و تنها اونایی رو پاک می کند که زمینه هایی رو داشته باشند و اونایی که این زمینه رو دارند آتش جهنم برایشان یک لطفی است از جانب خداوند. بعضیا که دارای این زمینه نیستن تا ابد در آتش خواهند بود. همانطور که وقتی یک چوبی نجسی به درونش نفوذ کرد و چوب از درون نجس شد تنها چیزی که آن را پاک می کند آتش است. وقتی چوب سوخت و تبدیل به خاکستر شد تمیز می شود. انسان هم همین طور. عذاب کردن با سرما که سخت تر است. عذاب سرما هم برا سیدهای گنهکار است و این به آن دلیل است که آتش بر اولاد پیامبر حرام شده است.

صفحه ی 53 از قرآن کریم شامل آیات 97تا 107 از سوره ی النساء



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا ﴿۹۷﴾
كسانى كه بر خويشتن ستمكار بوده‏ اند [وقتى] فرشتگان جانشان را مى‏گيرند مى‏گويند در چه [حال] بوديد پاسخ مى‏دهند ما در زمين از مستضعفان بوديم مى‏گويند مگر زمين خدا وسيع نبود تا در آن مهاجرت كنيد پس آنان جايگاهشان دوزخ است و [دوزخ] بد سرانجامى است (۹۷)



إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا ﴿۹۸﴾
مگر آن مردان و زنان و كودكان فرودستى كه چاره‏ جويى نتوانند و راهى نيابند (۹۸)



فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا ﴿۹۹﴾
پس آنان [كه فى الجمله عذرى دارند] باشد كه خدا از ايشان درگذرد كه خدا همواره خطابخش و آمرزنده است (۹۹)



وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللّهِ يَجِدْ فِي الأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ وَكَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿۱۰۰﴾
و هر كه در راه خدا هجرت كند در زمين اقامتگاه‏هاى فراوان و گشايشها خواهد يافت و هر كس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پيامبر او از خانه‏ اش به درآيد سپس مرگش دررسد پاداش او قطعا بر خداست و خدا آمرزنده مهربان است (۱۰۰)




وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُواْ لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿۱۰۱﴾
و چون در زمين سفر كرديد اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده ‏اند به شما آزار برسانند گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد چرا كه كافران پيوسته براى شما دشمنى آشكارند (۱۰۱)



وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا ﴿۱۰۲﴾
و هر گاه در ميان ايشان بودى و برايشان نماز برپا داشتى پس بايد گروهى از آنان با تو [به نماز] ايستند و بايد جنگ‏ افزارهاى خود را برگيرند و چون به سجده رفتند [و نماز را تمام كردند] بايد پشت‏ سر شما قرار گيرند و گروه ديگرى كه نماز نكرده‏ اند بايد بيايند و با تو نماز گزارند و البته جانب احتياط را فرو نگذارند و جنگ ‏افزارهاى خود را برگيرند [زيرا] كافران آرزو مى‏كنند كه شما از جنگ ‏افزارها و ساز و برگ خود غافل شويد تا ناگهان بر شما يورش برند و اگر از باران در زحمتيد يا بيماريد گناهى بر شما نيست كه جنگ افزارهاى خود را بر زمين نهيد ولى مواظب خود باشيد بى گمان خدا براى كافران عذاب خفت‏آورى آماده كرده است (۱۰۲)



فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا ﴿۱۰۳﴾
و چون نماز را به جاى آورديد خدا را [در همه حال] ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده ياد كنيد پس چون آسوده‏ خاطر شديد نماز را [به طور كامل] به پا داريد زيرا نماز بر مؤمنان در اوقات معين مقرر شده است (۱۰۳)

وَلاَ تَهِنُواْ فِي ابْتِغَاء الْقَوْمِ إِن تَكُونُواْ تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللّهِ مَا لاَ يَرْجُونَ وَكَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۱۰۴﴾
و در تعقيب گروه [دشمنان] سستى نورزيد اگر شما درد مى‏كشيد آنان [نيز] همان گونه كه شما درد مى‏كشيد درد مى‏كشند و حال آنكه شما چيزهايى از خدا اميد داريد كه آنها اميد ندارند و خدا همواره داناى سنجيده ‏كار است (۱۰۴)



إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللّهُ وَلاَ تَكُن لِّلْخَآئِنِينَ خَصِيمًا ﴿۱۰۵﴾
ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم تا ميان مردم به [موجب] آنچه خدا به تو آموخته داورى كنى و زنهار جانبدار خيانتكاران مباش (۱۰۵)



وَاسْتَغْفِرِ اللّهَ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿۱۰۶﴾
و از خدا آمرزش بخواه كه خدا آمرزنده مهربان است (۱۰۶)



وَلاَ تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا ﴿۱۰۷﴾
و از كسانى كه به خويشتن خيانت مى‏كنند دفاع مكن كه خداوند هر كس را كه خيانتگر و گناه ‏پيشه باشد دوست ندارد (۱۰۷)



صدق الله العلي العظيم



لازم به ذکر است امروز به دلیل عدم دسترسی به امکانات لازم این آیات و ترجمه شان از سایت زیر قرار داده شده است

http://www.parsquran.com/data/show.php?lang=far&user=far&quantity=&sura=4&ayat=0

اینکه آیات قران و بذارید کار خیلی خوبیه اما بهتره در کنار آیات تفسیر آنهارا هم بذارید چون ما درک هدف نزول ایه رو به طور حتم نداریم

[QUOTE=عبدالله91;449341]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

وقتی بشر مرتکب گناهانی بزرگی میشه هویت و ماهیت انسان تغییر می کند و به چیز دیگری به غیر از ماهیت خدادادی تبدیل می شود و تنها چیزی که می تواند این هویت را به او برگرداند و گنهکار را پاک سازد آتش است. هیچ چیز دیگری نمی تواند هویت انسان را به او برگرداند و او را پاک سازد البته این هم زمینه ای می خواهد که بحث زیادی می طلبد و إلا آتش همه را پاک نمی کند و تنها اونایی رو پاک می کند که زمینه هایی رو داشته باشند و اونایی که این زمینه رو دارند آتش جهنم برایشان یک لطفی است از جانب خداوند. بعضیا که دارای این زمینه نیستن تا ابد در آتش خواهند بود. همانطور که وقتی یک چوبی نجسی به درونش نفوذ کرد و چوب از درون نجس شد تنها چیزی که آن را پاک می کند آتش است. وقتی چوب سوخت و تبدیل به خاکستر شد تمیز می شود. انسان هم همین طور. عذاب کردن با سرما که سخت تر است. عذاب سرما هم برا سیدهای گنهکار است و این به آن دلیل است که آتش بر اولاد پیامبر حرام شده است.
[/QUOTE
ممنون وقت گذاشتین و جواب سوالمو دادین.[golrooz]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط s.e.z

سلام
نظر شخص خودم: منظور از آتش ، یعنی سخت ترین عذاب ها ،که سرما هم جزو اونها میشه.

---

ممنون از شما[golrooz]ولی این جواب شما هم درسته.

صفحه ی 54 از قرآن کریم شامل آیات 108 تا 122 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَيٰ مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا(108)
[كارهاي نارواي خود را] از مردم پنهان مي دارند و[لي نمي توانند] از خدا پنهان دارند و چون شبانگاه به چاره انديشي مي پردازند و سخناني مي گويند كه وي [بدان] خشنود نيست او با آنان است و خدا به آنچه انجام مي دهند همواره احاطه دارد(108)



هَٰٓأَنتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ جَٰدَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَٰدِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا(109)
هان شما همانان هستيد كه در زندگي دنيا از ايشان جانبداري كرديد پس چه كسي روز رستاخيز از آنان در برابر خدا جانبداري خواهد كرد يا چه كسي حمايتگر [و مدافع] آنان تواند بود(109)



وَمَن يَعْمَلْ سُوٓءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا(110)
و هر كس كار بدي كند يا بر خويشتن ستم ورزد سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را آمرزنده مهربان خواهد يافت(110)



وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَيٰ نَفْسِهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(111)
و هر كس گناهي مرتكب شود فقط آن را به زيان خود مرتكب شده و خدا همواره داناي سنجيده كار است(111)



وَمَن يَكْسِبْ خَطِيَٓٔةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيًٓٔا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَٰنًا وَإِثْمًا مُّبِينًا(112)
و هر كس خطا يا گناهي مرتكب شود سپس آن را به بي گناهي نسبت دهد قطعا بهتان و گناه آشكاري بر دوش كشيده است(112)



وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّآئِفَةٌ مِّنْهُمْ أَن يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيْءٍ وَأَنزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُن تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا(113)
و اگر فضل خدا و رحمت او بر تو نبود طايفه اي از ايشان آهنگ آن داشتند كه تو را از راه به در كنند و[لي] جز خودشان [كسي] را گمراه نمي سازند و هيچ گونه زياني به تو نمي رسانند و خدا كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را نمي دانستي به تو آموخت و تفضل خدا بر تو همواره بزرگ بود(113)



۞ لَّا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَيٰهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَٰحٍۭ بَيْنَ النَّاسِ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا(114)
در بسياري از رازگوييهاي ايشان خيري نيست مگر كسي كه [بدين وسيله] به صدقه يا كار پسنديده يا سازشي ميان مردم فرمان دهد و هر كس براي طلب خشنودي خدا چنين كند به زودي او را پاداش بزرگي خواهيم داد(114)



وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَيٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّيٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَآءَتْ مَصِيرًا(115)
و هر كس پس از آنكه راه هدايت براي او آشكار شد با پيامبر به مخالفت برخيزد و [راهي] غير راه مؤمنان در پيش گيرد وي را بدانچه روي خود را بدان سو كرده واگذاريم و به دوزخش كشانيم و چه بازگشتگاه بدي است(115)



إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(116)
خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمي آمرزد و فروتر از آن را بر هر كه بخواهد مي بخشايد و هر كس به خدا شرك ورزد قطعا دچار گمراهي دور و درازي شده است(116)



إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ إِنَٰثًا وَإِن يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَٰنًا مَّرِيدًا(117)
[مشركان] به جاي او جز بتهاي مادينه را [به دعا] نمي خوانند و جز شيطان سركش را نمي خوانند(117)



لَّعَنَهُ اللَّهُ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا(118)
خدا لعنتش كند [وقتي كه] گفت بي گمان از ميان بندگانت نصيبي معين [براي خود] برخواهم گرفت(118)



وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ ءَاذَانَ الْأَنْعَٰمِ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَٰنَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا(119)
و آنان را سخت گمراه و دچار آرزوهاي دور و دراز خواهم كرد و وادارشان مي كنم تا گوشهاي دامها را شكاف دهند و وادارشان مي كنم تا آفريده خدا را دگرگون سازند و[لي] هر كس به جاي خدا شيطان را دوست [خدا] گيرد قطعا دستخوش زيان آشكاري شده است(119)



يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا(120)
[آري] شيطان به آنان وعده مي دهد و ايشان را در آرزوها مي افكند و جز فريب به آنان وعده نمي دهد(120)



أُو۟لَٰٓئِكَ مَأْوَيٰهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا(121)
آنان جايگاهشان جهنم است و از آن راه گريزي ندارند(121)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا(122)
و كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند به زودي آنان را در بوستانهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درآوريم هميشه در آن جاودانند وعده خدا راست است و چه كسي در سخن از خدا راستگوتر است(122)



صدق الله العلي العظيم

صفحه ی 55 از قرآن کریم شامل آیات 123 تا 134 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَآ أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَٰبِ مَن يَعْمَلْ سُوٓءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(123)
[پاداش و كيفر] به دلخواه شما و به دلخواه اهل كتاب نيست هر كس بدي كند در برابر آن كيفر مي بيند و جز خدا براي خود يار و مددكاري نمي يابد(123)



وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّٰلِحَٰتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَيٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُو۟لَٰٓئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا(124)
و كساني كه كارهاي شايسته كنند چه مرد باشند يا آن در حالي كه مؤمن باشند آنان داخل بهشت مي شوند و به قدر گودي پشت هسته خرمايي مورد ستم قرار نمي گيرند(124)



وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًا وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَٰهِيمَ خَلِيلًا(125)
و دين چه كسي بهتر است از آن كس كه خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار است و از آيين ابراهيم حق گرا پيروي نموده است و خدا ابراهيم را دوست گرفت(125)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا(126)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا همواره بر هر چيزي احاطه دارد(126)



وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَآءِ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَيٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَٰبِ فِي يَتَٰمَي النِّسَآءِ الَّٰتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَٰنِ وَأَن تَقُومُوا۟ لِلْيَتَٰمَيٰ بِالْقِسْطِ وَمَا تَفْعَلُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا(127)
و در باره آنان راي تو را مي پرسند بگو خدا در باره آنان به شما فتوا مي دهد و [نيز] در باره آنچه در قرآن بر شما تلاوت مي شود در مورد زنان يتيمي كه حق مقرر آنان را به ايشان نمي دهيد و تمايل به ازدواج با آنان داريد و [در باره] كودكان ناتوان و اينكه با يتيمان [چگونه] به داد رفتار كنيد [پاسخگر شماست] و هر كار نيكي انجام دهيد قطعا خدا به آن داناست(127)



وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنۢ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَآ أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ وَإِن تُحْسِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(128)
و اگر زني از شوهر خويش بيم ناسازگاري يا رويگرداني داشته باشد بر آن دو گناهي نيست كه از راه صلح با يكديگر به آشتي گرايند كه سازش بهتر است و[لي] بخل [و بي گذشت بودن] در نفوس حضور [و غلبه] دارد و اگر نيكي كنيد و پرهيزگاري پيشه نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(128)



وَلَن تَسْتَطِيعُوٓا۟ أَن تَعْدِلُوا۟ بَيْنَ النِّسَآءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلَا تَمِيلُوا۟ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِن تُصْلِحُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا(129)
و شما هرگز نمي توانيد ميان زنان عدالت كنيد هر چند [بر عدالت] حريص باشيد پس به يك طرف يكسره تمايل نورزيد تا آن [زن ديگر] را سرگشته [=بلا تكليف] رها كنيد و اگر سازش نماييد و پرهيزگاري كنيد يقينا خدا آمرزنده مهربان است(129)



وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِّن سَعَتِهِ وَكَانَ اللَّهُ وَٰسِعًا حَكِيمًا(130)
و اگر آن دو از يكديگر جدا شوند خداوند هر يك را از گشايش خود بي نياز گرداند و خدا همواره گشايشگر حكيم است(130)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا۟ اللَّهَ وَإِن تَكْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا(131)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و ما به كساني كه پيش از شما به آنان كتاب داده شده و [نيز] به شما سفارش كرديم كه از خدا پروا كنيد و اگر كفر ورزيد [چه باك كه] آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا بي نياز ستوده[صفات] است(131)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(132)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا بس كارساز است(132)



إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بَِٔاخَرِينَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَيٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا(133)
اي مردم اگر [خدا] بخواهد شما را [از ميان] مي برد و ديگران را [پديد ] مي آورد و خدا بر اين [كار] تواناست(133)



مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْءَاخِرَةِ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًۢا بَصِيرًا(134)
هر كس پاداش دنيا بخواهد پاداش دنيا و آخرت نزد خداست و خدا شنواي بيناست(134)


صدق الله العلي العظيم

[golrooz][golrooz][golrooz]

صفحه ی 56 از قرآن کریم شامل آیات 135 تا 145 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



۞ يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَيٰٓ أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَٰلِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَيٰ بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُوا۟ الْهَوَيٰٓ أَن تَعْدِلُوا۟ وَإِن تَلْوُۥٓا۟ أَوْ تُعْرِضُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(135)
اي كساني كه ايمان آورده ايد پيوسته به عدالت قيام كنيد و براي خدا گواهي دهيد هر چند به زيان خودتان يا [به زيان] پدر و مادر و خويشاوندان [شما] باشد اگر [يكي از دو طرف دعوا] توانگر يا نيازمند باشد باز خدا به آن دو [از شما] سزاوارتر است پس از پي هوس نرويد كه [درنتيجه از حق] عدول كنيد و اگر به انحراف گراييد يا اعراض نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(135)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ ءَامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَٰبِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَيٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَٰبِ الَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ اي مَلَٰٓئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(136)
كساني كه ايمان آورده ايد به خدا و پيامبر او و كتابي كه بر پيامبرش فرو فرستاد و كتابهايي كه قبلا نازل كرده بگرويد و هر كس به خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد در حقيقت دچار گمراهي دور و درازي شده است(136)



إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ كَفَرُوا۟ ثُمَّ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ كَفَرُوا۟ ثُمَّ ازْدَادُوا۟ كُفْرًا لَّمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًۢا(137)
كساني كه ايمان آوردند سپس كافر شدند و باز ايمان آوردند سپس كافر شدند آنگاه به كفر خود افزودند قطعا خدا آنان را نخواهد بخشيد و راهي به ايشان نخواهد نمود(137)



بَشِّرِ الْمُنَٰفِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا(138)
به منافقان خبر ده كه عذابي دردناك [در پيش] خواهند داشت(138)



الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا(139)
همانان كه غير از مؤمنان كافران را دوستان [خود] مي گيرند آيا سربلندي را نزد آنان مي جويند [اين خيالي خام است] چرا كه عزت همه از آن خداست(139)



وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَٰبِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ ءَايَٰتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا۟ مَعَهُمْ حَتَّيٰ يَخُوضُوا۟ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِۦٓ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَٰفِقِينَ وَالْكَٰفِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا(140)
و البته [خدا] در كتاب [قرآن] بر شما نازل كرده كه هر گاه شنيديد آيات خدا مورد انكار و ريشخند قرار مي گيرد با آنان منشينيد تا به سخني غير از آن درآيند چرا كه در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود خداوند منافقان و كافران را همگي در دوزخ گرد خواهد آورد(140)



الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِن كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللَّهِ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ وَإِن كَانَ لِلْكَٰفِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُم مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَٰفِرِينَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا(141)
همانان كه مترصد شمايند پس اگر از جانب خدا به شما فتحي برسد مي گويند مگر ما با شما نبوديم و اگر براي كافران نصيبي باشد مي گويند مگر ما بر شما تسلط نداشتيم و شما را از [ورود در جمع] مؤمنان باز نمي داشتيم پس خداوند روز قيامت ميان شما داوري مي كند و خداوند هرگز بر [زيان] مؤمنان براي كافران راه [تسلطي] قرار نداده است(141)



إِنَّ الْمُنَٰفِقِينَ يُخَٰدِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوٓا۟ إِلَي الصَّلَوٰةِ قَامُوا۟ كُسَالَيٰ يُرَآءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا(142)
منافقان با خدا نيرنگ مي كنند و حال آنكه او با آنان نيرنگ خواهد كرد و چون به نماز ايستند با كسالت برخيزند با مردم ريا مي كنند و خدا را جز اندكي ياد نمي كنند(142)



مُّذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَآ إِلَيٰ هَٰٓؤُلَآءِ وَلَآ إِلَيٰ هَٰٓؤُلَآءِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا(143)
ميان آن [دو گروه] دو دلند نه با اينانند و نه با آنان و هر كه را خدا گمراه كند هرگز راهي براي [نجات] او نخواهي يافت(143)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ الْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا۟ لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَٰنًا مُّبِينًا(144)
اي كساني كه ايمان آورده ايد به جاي مؤمنان كافران را به دوستي خود مگيريد آيا مي خواهيد عليه خود حجتي روشن براي خدا قرار دهيد(144)



إِنَّ الْمُنَٰفِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا(145)
آري منافقان در فروترين درجات دوزخند و هرگز براي آنان ياوري نخواهي يافت(145)



صدق الله العلي العظيم

همانا بدکاران پیوسته به کسانی که ایمان اورده اند می خندیدند
و چون برانان می گذشتند به یک دیگر چشمک می زدند
و وقتی به سوی کسان خویش باز می گشتند شاد بودند
و هر وقت ان هارا می دیدندمی گفتند:
اینان بی تردید گمراهند
در حالی که ان ها به نگهبانی مومنان فرستاده نشده بودند
ولی امروز ان ها که ایمان اورده اند,به کفار می خندند
سوره مطففین/ترجمه ایات 29 تا 34

[tashvigh][tashvigh][tashvigh][golrooz]

صرفا برای اطلاع:
درقران مجید 3 سوره به نام زن نام گذاری گردیده است.
1-سوره نسا-که همین سوره است-
2-سوره طلاق-یعنی سوره 65 قران-
3-سوره مریم-یعنی سوره 19 قران-که به نام یک زن پاک و وارسته یعنی مادر حضرت عیسی ع نام گذاری شده است
واین در حالی است که گرچه سوره چندی در قران به نام بعضی پیامبران نام گذاری شده است.
ولی به عنوان کلی تحت عنوان سوره رجال ویا امثال ان سوره ای در قران نیامده است
و این موضوع برای تجلیل از مقام شامخ زن و تبیین جایگاه زن در اسلام ونشانگر مقام واقعی او است.
براشتی از کتاب شناخت سوره های قران
مولف:هاشم هاشم زاده

صفحه ی 57 از قرآن کریم شامل آیات 146 تا 159 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا۟ وَأَصْلَحُوا۟ وَاعْتَصَمُوا۟ بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا۟ دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُو۟لَٰٓئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(146)
مگر كساني كه توبه كردند و [عمل خود را] اصلاح نمودند و به خدا تمسك جستند و دين خود را براي خدا خالص گردانيدند كه [در نتيجه] آنان با مؤمنان خواهند بود و به زودي خدا مؤمنان را پاداشي بزرگ خواهد بخشيد(146)



مَّا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَءَامَنتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا(147)
اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد خدا مي خواهد با عذاب شما چه كند و خدا همواره سپاس پذير [=حق شناس] داناست(147)



۞ لَّا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوٓءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا(148)
خداوند بانگ برداشتن به بدزباني را دوست ندارد مگر [از] كسي كه بر او ستم رفته باشد و خدا شنواي داناست(148)



إِن تُبْدُوا۟ خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا۟ عَن سُوٓءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا(149)
اگر خيري را آشكار كنيد يا پنهانش داريد يا از بديي درگذريد پس خدا درگذرنده تواناست(149)



إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُوا۟ بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُوا۟ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا(150)
كساني كه به خدا و پيامبرانش كفر مي ورزند و مي خواهند ميان خدا و پيامبران او جدايي اندازند و مي گويند ما به بعضي ايمان داريم و بعضي را انكار مي كنيم و مي خواهند ميان اين [دو] راهي براي خود اختيار كنند(150)



أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْكَٰفِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَٰفِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا(151)
آنان در حقيقت كافرند و ما براي كافران عذابي خفت آور آماده كرده ايم(151)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا۟ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُو۟لَٰٓئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا(152)
و كساني كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده و ميان هيچ كدام از آنان فرق نمي گذارند به زودي [خدا] پاداش آنان را عطا مي كند و خدا آمرزنده مهربان است(152)



يَسَْٔلُكَ أَهْلُ الْكِتَٰبِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَٰبًا مِّنَ السَّمَآءِ فَقَدْ سَأَلُوا۟ مُوسَيٰٓ أَكْبَرَ مِن ذَٰلِكَ فَقَالُوٓا۟ أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّٰعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَيِّنَٰتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِكَ وَءَاتَيْنَا مُوسَيٰ سُلْطَٰنًا مُّبِينًا(153)
اهل كتاب از تو مي خواهند كه كتابي از آسمان [يكباره] بر آنان فرود آوري البته از موسي بزرگتر از اين را خواستند و گفتند خدا را آشكارا به ما بنماي پس به سزاي ظلمشان صاعقه آنان را فرو گرفت سپس بعد از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد گوساله را [به پرستش] گرفتند و ما از آن هم درگذشتيم و به موسي برهاني روشن عطا كرديم(153)



وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَٰقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا۟ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا۟ فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظًا(154)
و كوه طور را به يادبود پيمان [با] آنان بالاي سرشان افراشته داشتيم و به آنان گفتيم سجده كنان از در درآييد و [نيز] به آنان گفتيم در روز شنبه تجاوز مكنيد و از ايشان پيماني استوار گرفتيم(154)



فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَٰقَهُمْ وَكُفْرِهِم بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنۢبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌۢ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا(155)
پس به [سزاي] پيمان شكني شان و انكارشان نسبت به آيات خدا و كشتار ناحق آنان [از] انبيا و گفتارشان كه دلهاي ما در غلاف است [لعنتشان كرديم] بلكه خدا به خاطر كفرشان بر دلهايشان مهر زده و در نتيجه جز شماري اندك [از ايشان] ايمان نمي آورند(155)



وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَيٰ مَرْيَمَ بُهْتَٰنًا عَظِيمًا(156)
و [نيز] به سزاي كفرشان و آن تهمت بزرگي كه به مريم زدند(156)



وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَي ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا۟ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًۢا(157)
و گفته ايشان كه ما مسيح عيسي بن مريم پيامبر خدا را كشتيم و حال آنكه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند ليكن امر بر آنان مشتبه شد و كساني كه در باره او اختلاف كردند قطعا در مورد آن دچار شك شده اند و هيچ علمي بدان ندارند جز آنكه از گمان پيروي مي كنند و يقينا او را نكشتند(157)



بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا(158)
بلكه خدا او را به سوي خود بالا برد و خدا توانا و حكيم است(158)



وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَيَوْمَ الْقِيَٰمَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا(159)
و از اهل كتاب كسي نيست مگر آنكه پيش از مرگ خود حتما به او ايمان مي آورد و روز قيامت [عيسي نيز] بر آنان شاهد خواهد بود(159)


صدق الله العلي العظيم

بسم الله الرحمن الرحیم

و من الله التوفیق

بر شما باد قران که ان را برای خود پیشوا و رهبر قرار دهید
پیامبر اکرم (ص)

صرفا برای اطلاع
علاوه بر این که سوره نسا به نام زنان است و بیشتر احکام مربوط به زنان را بیان میکند
احکام فقهی زیادی را در بر دارد
خصوصیت دیگر این سوره این است یک ایه سوگند دارد
و در ایه 65 با سوگند به پروردگاربر لجاجت مشرکان ناباور تاکید می کند
که گروهی از مردمان لجوج وجود دارند که با هیچ استدلالی حق را نمی پذیرند و کوشش در اصلاح و هدایت ان ها امر بیهوده ای است

صفحه ی 58 از قرآن کریم شامل آیات 160 تا 171 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُوا۟ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَٰتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا(160)
پس به سزاي ستمي كه از يهوديان سر زد و به سبب آنكه [مردم را] بسيار از راه خدا باز داشتند چيزهاي پاكيزه اي را كه بر آنان حلال شده بود حرام گردانيديم(160)



وَأَخْذِهِمُ الرِّبَوٰا۟ وَقَدْ نُهُوا۟ عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَٰلَ النَّاسِ بِالْبَٰطِلِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَٰفِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا(161)
و [به سبب] رباگرفتنشان با آنكه از آن نهي شده بودند و به ناروا مال مردم خوردنشان و ما براي كافران آنان عذابي دردناك آماده كرده ايم(161)



لَّٰكِنِ الرَّٰسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَالْمُقِيمِينَ الصَّلَوٰةَ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ أُو۟لَٰٓئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْرًا عَظِيمًا(162)
ليكن راسخان آنان در دانش و مؤمنان به آنچه بر تو نازل شده و به آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان دارند و خوشا بر نمازگزاران و زكات دهندگان و ايمان آورندگان به خدا و روز بازپسين كه به زودي به آنان پاداشي بزرگ خواهيم داد(162)



۞ إِنَّآ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ كَمَآ أَوْحَيْنَآ إِلَيٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّۦنَ مِنۢ بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَآ إِلَيٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَيٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيْمَٰنَ وَءَاتَيْنَا دَاوُۥدَ زَبُورًا(163)
ما همچنانكه به نوح و پيامبران بعد از او وحي كرديم به تو [نيز] وحي كرديم و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط و عيسي و ايوب و يونس و هارون و سليمان [نيز] وحي نموديم و به داوود زبور بخشيديم(163)



وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَٰهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَيٰ تَكْلِيمًا(164)
و پيامبراني [را فرستاديم] كه در حقيقت [ماجراي] آنان را قبلا بر تو حكايت نموديم و پيامبراني [را نيز برانگيخته ايم] كه [سرگذشت] ايشان را بر تو بازگو نكرده ايم و خدا با موسي آشكارا سخن گفت(164)



رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌۢ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا(165)
پيامبراني كه بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براي مردم پس از [فرستادن] پيامبران در مقابل خدا [بهانه و] حجتي نباشد و خدا توانا و حكيم است(165)



لَّٰكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَٰٓئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا(166)
ليكن خدا به [حقانيت] آنچه بر تو نازل كرده است گواهي مي دهد [او] آن را به علم خويش نازل كرده است و فرشتگان [نيز] گواهي مي دهند و كافي است خدا گواه باشد(166)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَصَدُّوا۟ عَن سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا۟ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(167)
بي ترديد كساني كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند به گمراهي دور و درازي افتاده اند(167)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَظَلَمُوا۟ لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا(168)
كساني كه كفر ورزيدند و ستم كردند خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد و به راهي هدايت كند(168)



إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرًا(169)
مگر راه جهنم كه هميشه در آن جاودانند و اين [كار] براي خدا آسان است(169)



يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فََٔامِنُوا۟ خَيْرًا لَّكُمْ وَإِن تَكْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(170)
اي مردم آن پيامبر [موعود] حقيقت را از سوي پروردگارتان براي شما آورده است پس ايمان بياوريد كه براي شما بهتر است و اگر كافر شويد [بدانيد كه] آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست و خدا داناي حكيم است(170)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لَا تَغْلُوا۟ فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا۟ عَلَي اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَيٰهَآ إِلَيٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ فََٔامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا۟ ثَلَٰثَةٌ انتَهُوا۟ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَٰهٌ وَٰحِدٌ سُبْحَٰنَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(171)
اي اهل كتاب در دين خود غلو مكنيد و در باره خدا جز [سخن] درست مگوييد مسيح عيسي بن مريم فقط پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوي مريم افكنده و روحي از جانب اوست پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد [خدا] سه گانه است باز ايستيد كه براي شما بهتر است خدا فقط معبودي يگانه است منزه از آن است كه براي او فرزندي باشد آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست و خداوند بس كارساز است(171)


صدق الله العلي العظيم

برای اطلاع
سوره نسا از نظر تدوین و جمع اوری در قران چهارمین سوره است
و به ترتیب نزول نود و دومین سوره است
که در مدینه قبل از سوره ممتحنه
وبعد از سوره زلزال نازل شده است
ششمین سوره از سوره های نازل شده در مدینه
و از نظر حجم سومین سوره از سوره های هفتگانه(طول)
و بعد از سوره بقره بزرگ ترین سوره قران است

صفحه ی 59 از قرآن کریم شامل آیات 172 تا 176 از سوره ی النساء و آیات 1 تا 2 از سوره ی مائده



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلَّهِ وَلَا الْمَلَٰٓئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَمَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا(172)
مسيح از اينكه بنده خدا باشد هرگز ابا نمي ورزد و فرشتگان مقرب [نيز ابا ندارند] و هر كس از پرستش او امتناع ورزد و بزرگي فروشد به زودي همه آنان را به سوي خود گرد مي آورد(172)



فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنكَفُوا۟ وَاسْتَكْبَرُوا۟ فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(173)
اما كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند پاداششان را به تمام [و كمال] خواهد داد و از فضل خود به ايشان افزونتر مي بخشد و اما كساني كه امتناع ورزيده و بزرگي فروخته اند آنان را به عذابي دردناك دچار مي سازد و در برابر خدا براي خود يار و ياوري نخواهند يافت(173)



يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَكُم بُرْهَٰنٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَآ إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا(174)
اي مردم در حقيقت براي شما از جانب پروردگارتان برهاني آمده است و ما به سوي شما نوري تابناك فرو فرستاده ايم(174)



فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُوا۟ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَٰطًا مُّسْتَقِيمًا(175)
و اما كساني كه به خدا گرويدند و به او تمسك جستند به زودي [خدا] آنان را در جوار رحمت و فضلي از جانب خويش درآورد و ايشان را به سوي خود به راهي راست هدايت كند(175)



يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَٰلَةِ إِنِ امْرُؤٌا۟ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَهُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَإِن كَانُوٓا۟ إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَآءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّوا۟ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌۢ(176)
از تو [در باره كلاله] فتوا مي طلبند بگو خدا در باره كلاله فتوا مي دهد اگر مردي بميرد و فرزندي نداشته باشد و خواهري داشته باشد نصف ميراث از آن اوست و آن [مرد نيز] از او ارث مي برد اگر براي او [=خواهر] فرزندي نباشد پس اگر [ورثه فقط] دو خواهر باشند دو سوم ميراث براي آن دو است و اگر [چند] خواهر و برادرند پس نصيب مرد مانند نصيب دو زن است خدا براي شما توضيح مي دهد تا مبادا گمراه شويد و خداوند به هر چيزي داناست(176)




بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَوْفُوا۟ بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الْأَنْعَٰمِ إِلَّا مَا يُتْلَيٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ(1)
اي كساني كه ايمان آورده ايد به قراردادها[ي خود] وفا كنيد براي شما [گوشت] چارپايان حلال گرديده جز آنچه [حكمش] بر شما خوانده مي شود در حالي كه نبايد شكار را در حال احرام حلال بشمريد خدا هر چه بخواهد فرمان مي دهد(1)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تُحِلُّوا۟ شَعَٰٓئِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَٰٓئِدَ وَلَآ ءَآمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَٰنًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا۟ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنََٔانُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا۟ وَتَعَاوَنُوا۟ عَلَي الْبِرِّ وَالتَّقْوَيٰ وَلَا تَعَاوَنُوا۟ عَلَي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَٰنِ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(2)
اي كساني كه ايمان آورده ايد حرمت شعاير خدا و ماه حرام و قرباني بي نشان و قربانيهاي گردن بنددار و راهيان بيت الحرام را كه فضل و خشنودي پروردگار خود را مي طلبند نگه داريد و چون از احرام بيرون آمديد [مي توانيد] شكار كنيد و البته نبايد كينه توزي گروهي كه شما را از مسجد الحرام باز داشتند شما را به تعدي وادارد و در نيكوكاري و پرهيزگاري با يكديگر همكاري كنيد و در گناه و تعدي دستيار هم نشويد و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت كيفر است(2)


صدق الله العلي العظيم

با سپاس از مطلب شما

صفحه ی 60 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 7 از سوره ی مائده


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَآ أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَي النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُوا۟ بِالْأَزْلَٰمِ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَٰمَ دِينًا فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(3)
بر شما حرام شده است مردار و خون و گوشت خوك و آنچه به نام غير خدا كشته شده باشد و [حيوان حلال گوشت] خفه شده و به چوب مرده و از بلندي افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را [كه زنده دريافته و خود] سر ببريد و [همچنين] آنچه براي بتان سربريده شده و [نيز] قسمت كردن شما [چيزي را] به وسيله تيرهاي قرعه اين [كارها همه] نافرماني [خدا]ست امروز كساني كه كافر شده اند از [كارشكني در] دين شما نوميد گرديده اند پس از ايشان مترسيد و از من بترسيد امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را براي شما [به عنوان] آييني برگزيدم و هر كس دچار گرسنگي شود بي آنكه به گناه متمايل باشد [اگر از آنچه منع شده است بخورد] بي ترديد خدا آمرزنده مهربان است(3)



يَسَْٔلُونَكَ مَاذَآ أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَٰتُ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا۟ مِمَّآ أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا۟ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ(4)
از تو مي پرسند چه چيزي براي آنان حلال شده است بگو چيزهاي پاكيزه براي شما حلال گرديده و [نيز صيد] حيوانات شكارگر كه شما بعنوان مربيان سگهاي شكاري از آنچه خدايتان آموخته به آنها تعليم داده ايد [براي شما حلال شده است] پس از آنچه آنها براي شما گرفته و نگاه داشته اند بخوريد و نام خدا را بر آن ببريد و پرواي خدا بداريد كه خدا زودشمار است(4)



الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَٰتُ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ حِلٌّ لَّكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَّهُمْ وَالْمُحْصَنَٰتُ مِنَ الْمُؤْمِنَٰتِ وَالْمُحْصَنَٰتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَآ ءَاتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَٰفِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِيٓ أَخْدَانٍ وَمَن يَكْفُرْ بِالْإِيمَٰنِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْءَاخِرَةِ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(5)
امروز چيزهاي پاكيزه براي شما حلال شده و طعام كساني كه اهل كتابند براي شما حلال و طعام شما براي آنان حلال است و [بر شما حلال است ازدواج با] زنان پاكدامن از مسلمان و زنان پاكدامن از كساني كه پيش از شما كتاب [آسماني] به آنان داده شده به شرط آنكه م هرهايشان را به ايشان بدهيد در حالي كه خود پاكدامن باشيد نه زناكار و نه آنكه زنان را در پنهاني دوست خود بگيريد و هر كس در ايمان خود شك كند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زيانكاران است(5)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا قُمْتُمْ إِلَي الصَّلَوٰةِ فَاغْسِلُوا۟ وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَي الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا۟ بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَي الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا۟ وَإِن كُنتُم مَّرْضَيٰٓ أَوْ عَلَيٰ سَفَرٍ أَوْ جَآءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَآئِطِ أَوْ لَٰمَسْتُمُ النِّسَآءَ فَلَمْ تَجِدُوا۟ مَآءً فَتَيَمَّمُوا۟ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا۟ بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(6)
اي كساني كه ايمان آورده ايد چون به [عزم] نماز برخيزيد صورت و دستهايتان را تا آرنج بشوييد و سر و پاهاي خودتان را تا برآمدگي پيشين [هر دو پا] مسح كنيد و اگر جنب ايد خود را پاك كنيد [=غسل نماييد] و اگر بيمار يا در سفر بوديد يا يكي از شما از قضاي حاجت آمد يا با زنان نزديكي كرده ايد و آبي نيافتيد پس با خاك پاك تيمم كنيد و از آن به صورت و دستهايتان بكشيد خدا نمي خواهد بر شما تنگ بگيرد ليكن مي خواهد شما را پاك و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد كه سپاس [او] بداريد(6)



وَاذْكُرُوا۟ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَٰقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِۦٓ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(7)
و نعمتي را كه خدا بر شما ارزاني داشته و [نيز] پيماني را كه شما را به [انجام] آن متعهد گردانيده به ياد آوريد آنگاه كه گفتيد شنيديم و اطاعت كرديم و از خدا پروا داريد كه خدا به راز دلها آگاه است(7)


صدق الله العلي العظيم

http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:A...Iu6McdklByYhCg


http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:A...-M1FazUAzt73Iw

ممنون دوست عزیز امیدوارم خدا همواره دلت رو روشن کنه

چرا این سوره به این نام مشهور است؟
1-در این سوره دوبار کلمه مائده به کار رفته است.
یک بار در ایه 112
و بار دیگردر ایه114
این کلمه جز این سوره در هیچ سوره دیگری نیامده است
2-مائده به معنای غذای گواراو لذیذ اسمانی و خوان گسترده و با برکت الهی است
چون در این سوره یاران حضرت عیسی ع از وی مائده و غذای اسمانی خواستند
و او نیز دست به دعا گشود و از پیشگاه خداوند مائده و غذای اسمانی برای انان در خواست کرد
و عرضه داشت
خدایا!برای ما غذای اسمانی نازل بفرما
این دعا پذیرفته شد
و برای یاران حضرت از سوی خدا مائده اسمانی نازل شد

صفحه ی 61 از قرآن کریم شامل آیات 8 تا 16 از سوره ی مائده


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنََٔانُ قَوْمٍ عَلَيٰٓ أَلَّا تَعْدِلُوا۟ اعْدِلُوا۟ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَيٰ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ(8)
اي كساني كه ايمان آورده ايد براي خدا به داد برخيزيد [و] به عدالت شهادت دهيد و البته نبايد دشمني گروهي شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(8)



وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ(9)
خدا كساني را كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند به آمرزش و پاداشي بزرگ وعده داده است(9)



وَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَكَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَآ أُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ الْجَحِيمِ(10)
و كساني كه كفر ورزيدند و آيات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند(10)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اذْكُرُوا۟ نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوٓا۟ إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ وَعَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ(11)
اي كساني كه ايمان آورده ايد نعمت خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه قومي آهنگ آن داشتند كه بر شما دست يازند و [خدا] دستشان را از شما كوتاه داشت و از خدا پروا داريد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند(11)



۞ وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسْرَٰٓءِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوٰةَ وَءَاتَيْتُمُ الزَّكَوٰةَ وَءَامَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَئَِّاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ السَّبِيلِ(12)
در حقيقت خدا از فرزندان اسرائيل پيمان گرفت و از آنان دوازده سركرده برانگيختيم و خدا فرمود من با شما هستم اگر نماز برپا داريد و زكات بدهيد و به فرستادگانم ايمان بياوريد و ياريشان كنيد و وام نيكويي به خدا بدهيد قطعا گناهانتان را از شما مي زدايم و شما را به باغهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در مي آورم پس هر كس از شما بعد از اين كفر ورزد در حقيقت از راه راست گمراه شده است(12)



فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَٰقَهُمْ لَعَنَّٰهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَٰسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُوا۟ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا۟ بِهِ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَيٰ خَآئِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ(13)
پس به [سزاي] پيمان شكستنشان لعنتشان كرديم و دلهايشان را سخت گردانيديم [به طوري كه] كلمات را از مواضع خود تحريف مي كنند و بخشي از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشي سپردند و تو همواره بر خيانتي از آنان آگاه مي شوي مگر [شماري] اندك از ايشان [كه خيانتكار نيستند] پس از آنان درگذر و چشم پوشي كن كه خدا نيكوكاران را دوست مي دارد(13)



وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّا نَصَٰرَيٰٓ أَخَذْنَا مِيثَٰقَهُمْ فَنَسُوا۟ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا۟ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَآءَ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا۟ يَصْنَعُونَ(14)
و از كساني كه گفتند ما نصراني هستيم از ايشان [نيز] پيمان گرفتيم و[لي] بخشي از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش كردند و ما [هم] تا روز قيامت ميانشان دشمني و كينه افكنديم و به زودي خدا آنان را از آنچه مي كرده اند [و مي ساخته اند] خبر مي دهد(14)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ قَدْ جَآءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَٰبِ وَيَعْفُوا۟ عَن كَثِيرٍ قَدْ جَآءَكُم مِّنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَٰبٌ مُّبِينٌ(15)
اي اهل كتاب پيامبر ما به سوي شما آمده است كه بسياري از چيزهايي از كتاب [آسماني خود] را كه پوشيده مي داشتيد براي شما بيان مي كند و از بسياري [خطاهاي شما] درمي گذرد قطعا براي شما از جانب خدا روشنايي و كتابي روشنگر آمده است(15)



يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَٰنَهُ سُبُلَ السَّلَٰمِ وَيُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَٰتِ إِلَي النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ(16)
خدا هر كه را از خشنودي او پيروي كند به وسيله آن [كتاب] به راه هاي سلامت رهنمون مي شود و به توفيق خويش آنان را از تاريكيها به سوي روشنايي بيرون مي برد و به راهي راست هدايتشان مي كند(16)


صدق الله العلي العظيم