مشاعره

تهی دست مردان پر حوصله/بیابان نوردان بی قافله

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

هر نفسی که فرومی رود ممد حیات است /وچون برمی آید مفرح ذات

تاکنون کردی گنه دیگر مکن/تیره کردی آب،افزون تر مکن

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم /دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

نظر از مدعیان بر تو نمی‌اندازم / خنک آن روز که در پای تو جان اندازم

من از بیگانگان دیگر ننالم /که با من هرچه کرد ان آشنا کرد

دنیا و دین وجان ودل/از من برفت اندر غمت

ترک ما کردی برو همصحبت اغیار باش

یار ما چون نیستی با هر که خواهی یار باش

شوق لبت برد از یاد حافظ/درس شبانه و ورد سحرگاه