اینجور مواقع دوست دارم اشعار هوشنگ ابتهاج(تو ای پری کجایی که رخ نمی نمایی...)
و فروغ فرخ زاد(امضام!)
و صدالبته تصنیف های اساتید بنان و سرهنگ زاده و داریوش رفیعی(به سوی تو به شوق روی تو به طرف کوی تو سپیده دم آیم مگر تو را جویم بگو کجایی؟!)(شب به گلستان تنها منتظرت بودم باده ی ناکامی در هجر تو پیمودم ...) رو بشنوم