شازده کوچولو...
روباه: انسان ها این حقیقت را فراموش کردند ، اما تو نباید فراموش کنی
تو تا زنده ای نسبت به چیزی که اهلی کرده ای مسئولی ...
http://daftar-delneveshteha.persiang...4396732050.jpg
نمایش نسخه قابل چاپ
شازده کوچولو...
روباه: انسان ها این حقیقت را فراموش کردند ، اما تو نباید فراموش کنی
تو تا زنده ای نسبت به چیزی که اهلی کرده ای مسئولی ...
http://daftar-delneveshteha.persiang...4396732050.jpg
تمام خاطرات یک شب بارانی، اندیشه ویرانگر مرگ را در سکوت شب من، به دست تو
خواهد سپرد. دیواره های خشتی احساس من، به دست کوچه های بن بست شهر
سپرده خواهد شد تا تنهایی های مسافران این شهر خیالی را مزین کند برغریب ترین گذرگاه اشک و سکوت زمان. میدانم شبی سکوت من هم خواهد شکست .چه غمگینانه تسلا میبخشم روح زخمی خود را ....سکوتم را شنیدی....؟
گاهی نه آشنا درد را می فهمد...
نهحتی صمیمیترین دوست...
گاهی باید "تنهایی" درد را فهمید...
"تنهایی" خلوت کرد...
"تنهایی" آرام شد...
و تنها "خدا" میداند چه میگذرد در دلت...
http://www.uc-njavan.ir/images/vi4oyz6ka3e7g5qx57.jpg
مرد باشی یا زن ، مرگ تمامت میکند
.
.
.
.
.
انسان باش تا جاودانه زندگی کنی !
یا علی رفتم بقیع اما چه سود
هرچه گشتم فاطمه(س) آنجا نبود
یا علی قبر پرستویت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بویت کجاست؟
هرچه باشد من نمک پرورده ام
دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
حج من بی فاطمه (س) بی حاصل است
فاطمه (س) حلال صدها مشکل است
http://www.farsbook.ir/file/pic/phot...623141_500.jpg
[tashvigh][tashvigh][tashvigh]نقل قول:
نوشته اصلی توسط Dr.vet
[golrooz]
ععاللیییی[golrooz][tashvigh]
بايد از فقدان گل، خونجوش بود
در فراق ياس، مشكي پوش بود
ياس ما را رو به پاكي مي برد
رو به عشقي اشتراكي مي برد
ياس يك شب را گل ايوان ماست
ياس تنها يك سحر مهمان ماست
بعد روي صبح، پرپر مي شود
راهي شبهاي ديگر مي شود
ياس مثل عطر پاك نيّـت است
ياس استنشاق معصوميّـت است
ياس بوي حوض كوثر مي دهد
عطر اخلاق پيمبر مي دهد
حضرت زهرا دلش از ياس بود
دانه هاي اشكش از الماس بود
داغ عطر ياس زهرا زير ماه
مي چكانيد اشك حيدر را به چاه
عشق محزون علي ياس است و بس
چشم او يك چشمه الماس است و بس
اشك مي ريزد علي مانند رود
بر تن زهرا: گل ياس كبود
گريه كن زيرا كه دُخت آفتاب
بي خبر بايد بخوابد در تراب
اين دل ياس است و روح ياسمين
اين امانت را امين باش اي زمين
نيمه شب دزدانه بايد در مغاك
ريخت بر روي گل خورشيد، خاك
احمد عزیزی