پاسخ : صفحه ی 111 از قرآن کریم شامل آیات 71 تا 80 از سوره ی توبه
پیام های این آیۀ کریمه
1 . عیبجویی و مسخره کردن، کار منافقان است. آنان خود کمک نمی کنند و کمک های دیگران را نیز زیر سوال می برند « الَّذِينَ يَلْمِزُونَ ...».
2 . انفاق از روی میل و رغبت، خصلتِ مؤمنان است « الْمُطَّوِّعِينَ ».
3 . به وظیفۀ خود عمل کنیم و از استهزای دشمن نهراسیم؛ زیرا خداوند، جزای آنان را می دهد« سَخِرَ اللّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ».
4 . خرده گیری و مسخره کردنِ مؤمن، گناهی بزرگ و در پی دارنۀ عذاب سخت الهی است « الَّذِينَ يَلْمِزُونَ ... لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ».
5 . کیفر الهی برای گناهکاران، متناسب با گناه آنان است « فَيَسْخَرُونَ ... سَخِرَ اللّهُ ».
برگرفته از کتاب تفسیر همراه چاپ اوقاف
پاسخ : صفحه ی 111 از قرآن کریم شامل آیات 71 تا 80 از سوره ی توبه
صفحه ی 112 از قرآن کریم شامل آیات 81 تا 91 از سوره ی توبه
[golrooz]صفحه ی 112 از قرآن کریم شامل آیات 81 تا 91 از سوره ی توبه[golrooz]
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَٰفَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوٓا۟ أَن يُجَٰهِدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا۟ لَا تَنفِرُوا۟ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا۟ يَفْقَهُونَ(81)
بر جاي ماندگان به [خانه] نشستن خود پس از رسول خدا شادمان شدند و از اينكه با مال و جان خود در راه خدا جهاد كنند كراهت داشتند و گفتند در اين گرما بيرون نرويد بگو اگر دريابند آتش جهنم سوزان تر است(81)
فَلْيَضْحَكُوا۟ قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا۟ كَثِيرًا جَزَآءًۢ بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ(82)
از اين پس كم بخندند و به جزاي آنچه به دست مي آوردند بسيار بگريند(82)
فَإِن رَّجَعَكَ اللَّهُ إِلَيٰ طَآئِفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَْٔذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخْرُجُوا۟ مَعِيَ أَبَدًا وَلَن تُقَٰتِلُوا۟ مَعِيَ عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا۟ مَعَ الْخَٰلِفِينَ(83)
و اگر خدا تو را به سوي طايفه اي از آنان بازگردانيد و آنان براي بيرون آمدن [به جنگ ديگري] از تو اجازه خواستند بگو شما هرگز با من خارج نخواهيد شد و هرگز همراه من با هيچ دشمني نبرد نخواهيد كرد زيرا شما نخستين بار به نشستن تن درداديد پس [اكنون هم] با خانه نشينان بنشينيد(83)
وَلَا تُصَلِّ عَلَيٰٓ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَيٰ قَبْرِهِۦٓ إِنَّهُمْ كَفَرُوا۟ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا۟ وَهُمْ فَٰسِقُونَ(84)
و هرگز بر هيچ مرده اي از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نايست چرا كه آنان به خدا و پيامبر او كافر شدند و در حال فسق مردند(84)
وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَٰلُهُمْ وَأَوْلَٰدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَٰفِرُونَ(85)
و اموال و فرزندان آنان تو را به شگفت نيندازد جز اين نيست كه خدا مي خواهد ايشان را در دنيا به وسيله آن عذاب كند و جانشان در حال كفر بيرون رود(85)
وَإِذَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ ءَامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَجَٰهِدُوا۟ مَعَ رَسُولِهِ اسْتَْٔذَنَكَ أُو۟لُوا۟ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا۟ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَٰعِدِينَ(86)
و چون سوره اي نازل شود كه به خدا ايمان آوريد و همراه پيامبرش جهاد كنيد ثروتمندانشان از تو عذر و اجازه خواهند و گويند بگذار كه ما با خانه نشينان باشيم(86)
رَضُوا۟ بِأَن يَكُونُوا۟ مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَيٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ(87)
راضي شدند كه با خانه نشينان باشند و بر دلهايشان مهر زده شده است در نتيجه قدرت درك ندارند(87)
لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَعَهُ جَٰهَدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَأُو۟لَٰٓئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَٰتُ وَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(88)
ولي پيامبر و كساني كه با او ايمان آورده اند با مال و جانشان به جهاد برخاسته اند و اينانند كه همه خوبيها براي آنان است اينان همان رستگارانند(88)
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(89)
خدا براي آنان باغهايي آماده كرده است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است و در آن جاودانه اند اين همان رستگاري بزرگ است(89)
وَجَآءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(90)
و عذرخواهان باديه نشين [نزد تو] آمدند تا به آنان اجازه [ترك جهاد] داده شود و كساني كه به خدا و فرستاده او دروغ گفتند نيز در خانه نشستند به زودي كساني از آنان را كه كفر ورزيدند عذابي دردناك خواهد رسيد(90)
لَّيْسَ عَلَي الضُّعَفَآءِ وَلَا عَلَي الْمَرْضَيٰ وَلَا عَلَي الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا۟ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ مَا عَلَي الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(91)
بر ناتوانان و بر بيماران و بر كساني كه چيزي نمي يابند [تا در راه جهاد ] خرج كنند در صورتي كه براي خدا و پيامبرش خيرخواهي نمايند هيچ گناهي نيست [و نيز] بر نيكوكاران ايرادي نيست و خدا آمرزنده مهربان است(91)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 112 از قرآن کریم شامل آیات 81 تا 91 از سوره ی توبه
پاسخ : صفحه ی 112 از قرآن کریم شامل آیات 81 تا 91 از سوره ی توبه
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(89)
خدا براي آنان باغهايي آماده كرده است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است و در آن جاودانه اند اين همان رستگاري بزرگ است(89)
درحال حاضر هر کار نیکی که ما انجام میدیم بهشتمونه وبرعکس هرکارگناه جهنم ما است.
صفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبه
http://www.njavan.com/forum/images/smiliesnjavan/51.gifصفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبهhttp://www.njavan.com/forum/images/smiliesnjavan/51.gif
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَلَا عَلَي الَّذِينَ إِذَا مَآ أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَآ أَجِدُ مَآ أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوا۟ وَّأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا۟ مَا يُنفِقُونَ(92)
و [نيز] گناهي نيست بر كساني كه چون پيش تو آمدند تا سوارشان كني [و] گفتي چيزي پيدا نمي كنم تا بر آن سوارتان كنم برگشتند و در اثر اندوه از چشمانشان اشك فرو مي ريخت كه [چرا] چيزي نمي يابند تا [در راه جهاد] خرج كنند(92)
۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَي الَّذِينَ يَسْتَْٔذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَآءُ رَضُوا۟ بِأَن يَكُونُوا۟ مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَيٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ(93)
ايراد فقط بر كساني است كه با اينكه توانگرند از تو اجازه [ترك جهاد] مي خواهند [و به اين] راضي شده اند كه با خانه نشينان باشند و خدا بر دلهايشان مهر نهاد در نتيجه آنان نمي فهمند(93)
يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُل لَّا تَعْتَذِرُوا۟ لَن نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَسَيَرَي اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَيٰ عَٰلِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَٰدَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(94)
هنگامي كه به سوي آنان بازگرديد براي شما عذر مي آورند بگو عذر نياوريد هرگز شما را باور نخواهيم داشت خدا ما را از خبرهاي شما آگاه گردانيده و به زودي خدا و رسولش عمل شما را خواهند ديد آنگاه به سوي داناي نهان و آشكار بازگردانيده مي شويد و از آنچه انجام مي داديد به شما خبر مي دهد(94)
سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ إِذَا انقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوا۟ عَنْهُمْ فَأَعْرِضُوا۟ عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَمَأْوَيٰهُمْ جَهَنَّمُ جَزَآءًۢ بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ(95)
وقتي به سوي آنان بازگشتيد براي شما به خدا سوگند مي خورند تا از ايشان صرفنظر كنيد پس از آنان روي برتابيد چرا كه آنان پليدند و به [سزاي] آنچه به دست آورده اند جايگاهشان دوزخ خواهد بود(95)
يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا۟ عَنْهُمْ فَإِن تَرْضَوْا۟ عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَرْضَيٰ عَنِ الْقَوْمِ الْفَٰسِقِينَ(96)
براي شما سوگند ياد مي كنند تا از آنان خشنود گرديد پس اگر شما هم از ايشان خشنود شويد قطعا خدا از گروه فاسقان خشنود نخواهد شد(96)
الْأَعْرَابُ أَشَدُّ كُفْرًا وَنِفَاقًا وَأَجْدَرُ أَلَّا يَعْلَمُوا۟ حُدُودَ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ عَلَيٰ رَسُولِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(97)
باديه نشينان عرب در كفر و نفاق [از ديگران] سخت تر و به اينكه حدود آنچه را كه خدا بر فرستاده اش نازل كرده ندانند سزاوارترند و خدا داناي حكيم است(97)
وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَآئِرَ عَلَيْهِمْ دَآئِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(98)
و برخي از آن باديه نشينان كساني هستند كه آنچه را [در راه خدا] هزينه مي كنند خسارتي [براي خود] مي دانند و براي شما پيشامدهاي بد انتظار مي برند پيشامد بد براي آنان خواهد بود و خدا شنواي داناست(98)
وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَٰتٍ عِندَ اللَّهِ وَصَلَوَٰتِ الرَّسُولِ أَلَآ إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِۦٓ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(99)
و برخي [ديگر] از باديه نشينان كساني اند كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارند و آنچه را انفاق مي كنند مايه تقرب نزد خدا و دعاهاي پيامبر مي دانند بدانيد كه اين [انفاق] مايه تقرب آنان است به زودي خدا ايشان را در جوار رحمت خويش درآورد كه خدا آمرزنده مهربان است(99)
وَالسَّٰبِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَٰجِرِينَ وَالْأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَٰنٍ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا۟ عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(100)
و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار و كساني كه با نيكوكاري از آنان پيروي كردند خدا از ايشان خشنود و آنان [نيز] از او خشنودند و براي آنان باغهايي آماده كرده كه از زير [درختان] آن نهرها روان است هميشه در آن جاودانه اند اين است همان كاميابي بزرگ(100)
وَمِمَّنْ حَوْلَكُم مِّنَ الْأَعْرَابِ مُنَٰفِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا۟ عَلَي النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَيٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ(101)
و برخي از باديه نشيناني كه پيرامون شما هستند منافقند و از ساكنان مدينه [نيز عده اي] بر نفاق خو گرفته اند تو آنان را نمي شناسي ما آنان را مي شناسيم به زودي آنان را دو بار عذاب مي كنيم سپس به عذابي بزرگ بازگردانيده مي شوند(101)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبه
همانطور که در آیۀ 41 اشاره شد جهاد باید همه جانبه و با مال و جان باشد.یعنی چهار گزینه در ارتباط با توانایی فرد و شرکت در جهاد وجود دارد:
اول : فردی هم قدرت مالی دارد و هم قدرت جانی،پس باید از هر دو استفاده کند
دوم : فردی توان جسمی دارد اما استطاعت مالی ندارد؛ این فرد باید با جان خودش در جهاد شرکت کند
سوم : فردی فقط قدرت مالی دارد هر چند اندک؛ ولی توان جسمی ندارد این فرد باید از مالش در راه جهاد بگذرد و با زبان و تبلیغ از مجاهدان حمایت کند.
چهارم : فردی نه قدرت مالی دارد و نه توان جسمی که چنین فردی هم وظایفی (مانند با زبان و تبلیغ از مجاهدان حمایت کردن) برعهده دارد که به آن در آیات بعدی اشاره خواهد شد.
در آیۀ 90 سورۀ توبه:«وَجَاء الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»؛
«و عذرخواهان باديهنشين [نزد تو] آمدند تا به آنان اجازه [ترك جهاد] داده شود و كسانى كه به خدا و فرستاده او دروغ گفتند نيز در خانه نشستند به زودى كسانى از آنان را كه كفر ورزيدند عذابى دردناك خواهد رسيد»
خداوند دو گروه متفاوت از هم که در جهاد شرکت نمی کنند را معرفی کرده است چنانچه در تفسیر المیزان آمده است:
«باید توجه داشت که در این آیه، سخن از دو گروه متفاوت به میان آمده و نه یک گروه.گروه یکم کسانی هستند که به علت عذرهای موجهی مانند نداشتن استطاعت مالی یا ناتوانی جسمی اجازه می گیرند که در فریضۀ مهم جهاد شرکت نکنند؛ اما گروه دوم، منافقان دروغگویی هستند که بدون هیچ عذر موجهی از جهاد سرباز می زنند. خداوند با مقایسۀ این دو گروه، پستی و شقاوت گروه دوم را آشکار فرموده است.»
پاسخ : صفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبه
در آیۀ 91 همین سوره :
«لَّيْسَ عَلَى الضُّعَفَاء وَلاَ عَلَى الْمَرْضَى وَلاَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُواْ لِلّهِ وَرَسُولِهِ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»؛
«بر ناتوانان و بر بيماران و بر كسانى كه چيزى نمىيابند [تا در راه جهاد ] خرج كنند در صورتى كه براى خدا و پيامبرش خيرخواهى نمايند هيچ گناهى نيست [و نيز] بر نيكوكاران ايرادى نيست و خدا آمرزنده مهربان است»
خدا تکلیفی را برعهدۀ افرادی که بخاطر عذرهای موجه نمی توانند در جهاد شرکت کنند گذاشته است در تفسیر نمونه آمده است:
«این آیه، تکلیف دیگری را برای گروه اول معین کرده و فرموده که گرچه آنها توانایی گرفتن سلاح به دست و شرکت در میدان نبرد را ندارند، این توانایی را دارند که مجاهدان را با سخن و طرز رفتار خود تشویق کنند و مبارزان را دلگرم سازند ئ روحیۀ آن ها را با شمردن ثمرات جهاد تقویت کنند و به عکس، تا آنجا که توانایی دارند، در تضعیف روحیۀ دشمن و فراهم آوردن مقدمات شکست آنها کوتاهی نورزند؛ زیرا که کلمۀ «نصح» که در اصل به معنای اخلاص است، کلمۀ جامعی است که هرگونه خیر خواهی و اقدام مخلصانه را شامل می شود. از این آیه فهمیده می شود که هیچ کس به طور کامل از همکاری با مجاهدان راه خدا معاف نیست. حتی آنها که بیمار و نابینا هستند و طبعا قادر به برداشتن سلاح و شرکت در میدان نبرد نیستند، باید با زبان و تبلیغ و عمل، از جهادگران حمایت کنند. در حقیقت جهاد مراحلی دارد و معذور بودن از یک مرحله، دلیل بر معذور بودن از مراحل دیگر نیست.»
پاسخ : صفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبه
در آیات 91 و 92:
وَلاَ عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لاَ أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّواْ وَّأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلاَّ يَجِدُواْ مَا يُنفِقُونَ ﴿92﴾
«و [نيز] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند تا سوارشان كنى [و] گفتى چيزى پيدا نمىكنم تا بر آن سوارتان كنم برگشتند و در اثر اندوه از چشمانشان اشك فرو مىريخت كه [چرا] چيزى نمىيابند تا [در راه جهاد] خرج كنند»
خداوند به پاداش کسانی اشاره می کند که نمی توانند در جهاد شرکت کنند، ولی قلبشان با مجاهدان است؛ در تفسیر نمونه آمده است:
«از پاره ای از روایات استفاده می شود که گروه های معذور، نه تنها از تکلیف نبرد معاف اند و از مجازات برکنار، بلکه به مقدار اشتیاقشان به شرکت در میدان جهاد، در پاداش ها و افتخارات مجاهدان شریک اند. در حدیثی از پیامبر(ص) می خوانیم که هنگامی که از غزوۀ تبوک بازگشت و به مدینه رسید فرمودند:«شما در این شهر مردانی را پشت سر گذاشتید که در تمام مسیر با شما بودند. هر گامی که برداشتید و هر مالی که در این راه انفاق کردید و هر سرزمینی را که پیمودید، با شما همراه بودند.» عرض کردند ای رسول خدا، چگونه با ما بودند؛ با اینکه در مدینه ماندند؟! پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: «به این دلیل که آنها به خاطر عذر نتوانستند در جهاد شرکت کنند (اما قلبشان با ما بود.)»»
پاسخ : صفحه ی 113 از قرآن کریم شامل آیات 92 تا 101 از سوره ی توبه
http://uc-njavan.ir/images/ztq2unqipw4wzrbyptq.gif
يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُل لاَّ تَعْتَذِرُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿94﴾
«هنگامى كه به سوى آنان بازگرديد براى شما عذر مىآورند بگو عذر نياوريد هرگز شما را باور نخواهيم داشتخدا ما را از خبرهاى شما آگاه گردانيده و به زودى خدا و رسولش عمل شما را خواهند ديد آنگاه به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانيده مىشويد و از آنچه انجام مىداديد به شما خبر مىدهد»
در شأن نزول این آیه و دو آیۀ بعد نقل شده است که پس از آن که پیامبر(ص) از جنگ تبوک به مدینه بازگشتند، گروهی از منافقان را که از جهاد در راه خدا سرباز زده بودند و شمارشان به هشتاد نفر می رسید، طرد کرده، دربارۀ ایشان فرمودند: «نه با آنها نشست و برخاست کنید و نه با آنها سخن بگویید. » این آیات به وضعیت آنها اشاره دارد {المیزان}
