فقـط هشت واحد نمـودی تو پاسدراین هشت ترم،ای یلِ با کـلاس
نمایش نسخه قابل چاپ
فقـط هشت واحد نمـودی تو پاسدراین هشت ترم،ای یلِ با کـلاس
کی عطر سای مجلس روحانیان شدی
گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی
گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید / گفتم که ماه من شو گفتا اگر بر آید
گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز
گفتا ز خوب رویان این کار کمتر آید
گفتا تو از کجایی کاشفته می نمایی /گفتم منم غریبی از شهر بی نوایی
گلبرگ راز سنبل مشکین نقاب کن
یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن
یارب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست / جان ما سوخت نپرسید که جانانه کیست
جایی که که تخت و مسند جم میرود به باد
گر غم خوریم خوش نبود که می خوریم
گرچه دیوار افکند سایه درازباز گردد سوی ما آن سایه باز
به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد
گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید.
گریه بی اختیارم ترجمان سوگ اوست
چون نگریم زین مصیبت اختیار از دست رفت
چو بد کردی نباش ایمن ز آفات /که واجب شد طبیعت را مکافات
کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرش
ولی آهسته می گویم الهی بی اثر باشد
وفا نکردی کردم جفا ندیدید و دیدم / شکستی و نشستم بریدی و نبریدم
شد از فشار گردون مویم سفید و سرزدشیری که خوده بودم در روزگار طفلیصائب
شب روان مست ولای تو علی / جان عالم به فدای تو علی
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد جز غم که هزار آفرین بر غم باد
دارد به جانم لرز می افتد رفیق ، انگار پاییزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط دستیار
دارم شبیه برگ های زرد و خشک از شاخه میریزم
میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است
حرف اول مصراع دوم[nishkhand]نقل قول:
نوشته اصلی توسط سونای
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه ان است که باشد غم خدمتکارش
حافظ
تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تونقل قول:
نوشته اصلی توسط دستیار
تا تو به داد من رسی، من به خدا رسیده ام
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sr hesabi
عه!!!
ای وای شرمنده!! از درد آپاندیسه!![nishkhand] تقصیر من نیست!
باشه ایشالله از بعدی
ممنون از تذکر
توکز محنت دیگران بی غمی نشایند که نتمت نهند آدمی
اول مصرع دوم : ن ؟!؟!؟
نمیتوان غم دل را به خنده بیرون کرد
ز خنده رویی گل تلخی از گلاب نرفت
زن دست به دامان جوتدو بفرست براحمد و آل او دمادم صلوات
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد
گلشن معطر است سراپا زبوی یار گشتیم هرکجا،نشنیدیم بوی دوست
هر نشیمن نه جای هر شخصی است
هر گذر گه نه در خور هر پاست
هر چیز که بشکند ز بها افتد و لیک
دل را بها و قدر بود تا شکسته شود
هادی رنجی
با و؟
وگر صد باب حکمت پیش نادان
بخوانی آیدش بازیچه در گوش
نقل قول:
نوشته اصلی توسط parnian 80
عزیزم با حرف اول مصرع دوم
مثلا الان من باید با ب ( بخوانی ) شروع کنم
با آنکه زما هیچ زمان یاد نکردی
ای آنکه نرفتی دمی از یاد ، کجایی؟
هزین لاهیجی ( من در محل زندگی ایشون دانشجو بودم! اسم سالن کنفرانس هامون و کلی کوچه خیابون هم به اسم ایشون بود )
ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفر کرده پیامی داری
گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید[golrooz]
گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید[golrooz]
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
ای نام نکوی تو سر دفتر دیوان ها / وی طلعت روی تو زینت ده عنوان ها
وليكن كي نمايي رخ به رندان
تو كز خورشيد و مه آيينه داري
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود[golrooz]
رنج می بیند آن کس که به راهی تنهاست
پس در این معرکه ی هول فزا آرامید
پنج روزی که درین مرحله مهلت داری
خوش بیاسای زمانی که زمان این همه نیست