نمایش نسخه قابل چاپ
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
آوای تو می خواندم از لابتناهی
آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی
وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی
دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هرچه تو گویی و تو خواهی
خیام
در عشق تو از ملامتم تنگي نيست
با بيخبران در اين سخن جنگي نيست
اين شربت عاشقس همه مردان راست
نامردان را از اين قدح رنگي نيست
فال امروز[nishkhand]
گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریبتعبیر ۱ ـ بر اثر پیروی از هوای دل از حد اعتدال خارج شده ای ، قدری به خود آی که با این سرعت عمل کردن ، درست نیست ، به همین جهت است که احساس سرگردانی می کنی.
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
می‌نماید عکس می در رنگ روی مه وشت
همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت
گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب
گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب
۲ ـ می گویی طاقت تحمل انظار بیگانه را نداری ، آری درست است چون در ناز و نعمت زندگی کرده ای ولی برای رسیدن به هدف و انجام آن باید صبر کنی و رنج و مرادت را تحمل نمایی.
۳ ـ درست است ثروتمند غم بیچاره را نمی داند ولی عاشق باید صبر داشته باشد.
۴ ـ تحمل و بردباری زیبنده شماست بالاخره به مقصود می رسی ، شگفت زده و عجول مباش.
۵ ـ برای جلب توجه جانان لازم است از خدا کمک بگیری پس سوره مبارکه (یا ایها المزمل) را یک بار بخوان (البته با معنی)
۶ ـ برایت این کار تعجب آور است اما بدان که این موضوع سیر عادی خود را طی می کند و نگرانی و اضطراب شما بی مورد می باشد.
۷ ـ شما گاهی آنقدر کارها را سخت می گیرید که مشکل آفرین می شود و زمانی آن چنان ساده تصور می نمایی که وقت را از دست می دهی لیکن در زندگی حد اعتدال را از دست مده.
۸ ـ کلامی شیرین هدیه می کنم که « دانش و زیبا سخن گفتن وسیله ای برای جلب محبت دیگران و راهنمای خوبیها است»
انوری
امام به حق شاه مطلق که آمد
حریم درش قبله گاه سلاطین
شه کاخ عرفان؛گل شاخ احسان
دُرِ دُرجِ امکان،مه برج تمکین
علی بن موسی الرضا کز خدایش
رضا شد لقب چون رضا بود آئین
ز فضل و شرف بینی او را جهانی
اگر نبوَدَت تیره چشمی جهان بین
پی عطر روبند حوران جنّت
غبار درش را به گیسوی مشکین
اگر خواهی آری به کف دامن او
مولوي
زخاک من اگر گندم برآید /// از آن گر نان پزی مستی فزاید
خمیر و نانبا دیوانه گردد /// تنورش بیت مستانه سراید
اگر بر گور من آیی زیارت /// تو را خرپشته‌ام رقصان نماید
میا بی‌دف به گور من ای برادر /// که در بزم خدا غمگین نشاید
زنخ بربسته و در گور خفته /// دهان افیون و نقل یار خاید
بدری زان کفن بر سینه بندی /// خراباتی ز جانت درگشاید
ز هر سو بانگ جنگ و چنگ مستان/// ز هر کاری به لابد کار زاید
مرا حق از می عشق آفریدست /// همان عشقم اگر مرگم بساید
منم مستی و اصل من می عشق/// بگو از می بجز مستی چه آید
به برج روح شمس الدین تبریز /// بپرد روح من یک دم نپاید
شاعر عزیز رهی معیری
غنچه نو شکفته را ماند
نرگس نیم خفته را ماند
دامن افشان گذشت و باز نگشت
عمر از دست رفته را ماند
قد موزون او به جامه سرخ
سرو آتش گرفته را ماند
نیمه جان شد دل از تغافل یار
صید از یاد رفته را ماند
سوز عشق تو خیزد از نفسم
بوی در گل نهفته را ماند
رفته از ناله رهی تاثیر
حرف بسیار گفته را ماند
نـــــیما[golrooz]
بچه ها ,بهار!
گلها واشدند
برفها پا شدند.
از رو سبزه ها
از روي کوهسار
بچه ها بهار
داره رو درخت
مي خونه به گوش
"پوستين را بکن
قبا رو بپوش"
بيدار شو ,بيدار
بچه ها,بهار
دارند مي روند
دارند مي پرند
زنبور از لونه
بابا از خونه
همي پي کار
بچه ها, بهار!
شاعر گرانقدر : نظامی
فلک جز عشق محرابی نداردجهان بی خاک عشق آبی نداردغلام عشق شو کاندیشه این استهمه صاحبدلان را پیشه این استجهان عشق است و دیگر رزق سازیهمه بازی است الا عشقبازیاگر بی عشق بودی جان عالمکه بودی زنده در دوران عالمکسی کز عشق خالی شد ، فسرده استگرش صدجان بود ، بی عشق مرده استنروید تخم کس بی دانه عشقکس ایمن نیست جز در خانه عشقز سوز عشق خوشتر در جهان نیستکه بی او گل نخندید ، ابر نگریست
فال امروز
چه زیباست [esteghbal]
مرا چشمی است خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاری است
بر طرف سمنزارش همی گردد چمان ابرو
دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو
تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو
شاعر عزیز نظامی
اگر عشق اوفتد در سینه سنگحکیمان این کشش را عشق خوانند
به معشوقی زند در گوهری چنگ
که مغناطیس اگر عاشق نبودی
بدان شوق آهنی را چون بودی؟
وگر عشق نبودی بر گذرگاه
نبودی کهربا جوینده کاه
بسی سنگ و بسی گوهر به جایند
نه آهن را ، نه که را می ربایند
طبایع جز کشش کاری ندارند
سنایی