نمایش نسخه قابل چاپ
ﺑﺎﯾﺎﻧﻪ ﺩﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ / ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﺎ
ﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ؟
.
.
.
ﺗﻮ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺗﻨﮕﺪﻝ، ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ /
ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﻓﺮﺳﻨﮓ
ﻓﻠﮏ ﺩﻭﺭﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ / ﺑﻪ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺵ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺩﺍﻍ ﺍﯾﻦ ﻧﻨﮓ . . .
.
.
.
ﻗﺎﺻﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ
ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ: ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﺭ ﻣﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ؟
ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ: ﭼﺮﺍ، ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺁﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﮕﻮ
ﺁﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﮔﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ . . .
.
آدما رو زیاد تنها نذارین ،
تو تنهاییشون یه دنیایی برا خودشون میسازن که دیگه شما توش نیستین ......
شعرهایم را میخوانی…
و میگویی روان پریش شده ام !
پیچیده است … قبول!
اما من فقط چشمهای تو را مینویسم !
تو ساده تر نگاه کن…
ﻏﺮﺑﺖ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ /
ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﯽ
ﮐﻨﻢ
ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﮐﺎﺥ ﺩﻟﻢ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺷﺪ /
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﯽ
ﮐﻨﻢ
.
.
.
ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ / ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ
ﯾﺎﺱ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ
ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻓﺮﯾﺪ / ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﻭ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ ﺗﻮ . . .
.
.
.
ﺟﻤﻼﺕ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ؟
ﺗﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻏـﻮﺵ ﻣﻦ ﮔﻞ ﻧﮑﻨﯽ
ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ، ﺑﻬﺎﺭ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ . . .
.
ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻩ ﺑﺒﺨﺸﻤﺖ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻢ ﺗﻮﺭﻭ
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﺒﺨﺸﻤﺖ
ﺧﺪﺍ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻪ ﺗﻮﺭﻭ . . .
.
.
.
ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺍﯼ ﺳﻨﮕﺘﺮﺍﺵ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺷﺪﻡ
ﻓﺪﺍﺵ ، ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﻋﻤﺮﻣﻮ ﺩﺍﺩﻡ
ﺑﺮﺍﺵ . . .
.
.
.
ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﮐﺴﯽ ﭘﺎﺱ ﻧﻤﯿﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ
ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ . .
نخواهم گل که گل بی اعتباراست
تمام عمرگل فصل بهاراست
تورامیخواهم ازگلهای عالم
که بوی توهمیشه ماندگاراست
*
*
زمانه بی رفیقان سخت وتلخ است دل بی دوست گویی پرزدرداست
خوشابادوستان یکجانشستن که دنیابی رفیقان مثل قبراست.
ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﯾﻪ ﺭﻓﯿﻖ ﻭ
ﻫﻤﺪﻣﯽ
ﺗﻮ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﯽ
ﺑﻪ ﮔﻤﻮﻧﻢ ﺁﺧﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﯼ ﻋﺎﻟﻤﯽ
ﺑﺬﺍﺭ ﺭﺍﺣﺘﺖ ﮐﻨﻢ ، ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ
ﺁﺩﻣﯽ!
.
.
.
ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺨﺘﻪ
ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﺘﻮﻧﯽ
ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﭼﻘﺪﺭ
ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﻪ ﻭﺍﯾﻨﻮ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻪ . . .
.
.
.
ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺨﺘﻪ
ﺗﻮ ﭼﺸﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﺭﻭ
ﺍﺯﺕ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭﺑﺠﺎﺵ ﯾﻪ
ﺯﺧﻢ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺭﻭ ﻗﻠﺒﺖ ﻫﺪﯾﻪ ﺩﺍﺩ
ﺯﻭﻝ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﺑﺠﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ
ﻟﺒﺮﯾﺰ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺷﯽ ﺣﺲ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ
ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ
ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﺵ
ﻣﯽﻧﺎﻟﺪ...
ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊِ ﮐﺴﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ
هر وقت در فریب دادن کسی موفق شدی
به این فکر نباش که اون چقدر احمق بوده
به این فکر کن که اون چقدر به تواعتماد داشته . . .
دنیا را میدهم برای لبخندت
هراسی نیست...
شاد که باشی دنیا از آن من است...!
پلکهای مرطوب مرا باور کن ، این باران نیست که میبارد ، صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون میریزند
مسافت نمیتونه به محبت فاصله بده,با اینکه کنارم نیستی مهربونیتو حس میکنم
می نویسم باران !
می نویسم سرما !
می نویسم غم و اندوه و نفس !
می نویسم احساس ،
تا بدانی دل من بی تو گلم میمیرد و بدان دل سرد است و کمی بارانی ، غم سراسر دل من پر کرده