مشاعره

من ندیدم سخنی خوشتر از افسانه تو
عاقلان بیهده خندند بدیوانه تو

وفا نکردی و کردم جفا ندیدی و دیدم / شکستی و نشکستم بردی و نبریدم

مبوس جز لب ساقی وجام می حافظ / که دست زهد فروشان خطاست بوسیدن

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت /متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال / مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

شـمع افــــروخــت و پــروانـــــه در آتش گل کرد
مـي توان ســـوخت اگــر امـر بفرمايد عشق
پيلـه ي عشق مـــن ابــــريشم تنهايي شد
شـمع حـق داشت، به پروانه نمي آيد عشق

شهریارم مولا شهریارم مولا /یا علی یا علی لافتا الا علی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم

در میان لاله و گل آشیانی داشتیم...

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم / جرس فریاد می دارد که بر بندید مهمل ها

ای که مهجوری عشاق روا میداری / عاشقان را زبر خویش جدا میداری