مشاعره

آن كيست كز روي كرم با من وفاداري كند
بر جاي بدكاري چو من يكدم نكوكاري كند

در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل / حات و صبوح و هوا یا ایها سکارا

آسمان بار امانت نتوانست كشيد
قرعه ي كار به نام من ديوانه زدند

دلبرا ، در دل تو وفا نیست چرا ؟ / کافران را دل نرم است ولی ترا نیست چرا؟

اين همه شهد و شكر از سخنم ميريزد
اجر صبري است كزان شاخ نباتم دادند

دلبر جانان من برده دل وجان من / برده دل و جان من دلبر جانان من

نه هر كه چهره بر افروخت دلبري داند
نه هر كه آينه سازد سكندري داند

دوست آن است که گیرد دست دوست / در پریشان حالی و درماندگی

يك دل بنما كه در ره او
بر چهره نه خال حيرت آمد

درد عشقی كشیده‌ام كه مپرس

زهر هجری چشیده‌ام كه مپرس