دلنوشته ...

من که خود افسانه می پرداختم
عاقبت افسانه مردم شدم

در دیـــــاری كه در او نیست كســی یار كســــی
كاش یارب كه نیفتد به كسی كار كسی

ای دل تنگ، ناله سر کن
از قویدستان حذر کن
از مساوات صرفنظر کن
ساقی گلچهره! بده آب آتشین
پردهٔ دلکش بزن، ای یار دلنشین

اگر كه گل رود از باغ باغبانان چه كند ؟
چو بي بهار شود با غم خزان چه كند ؟
كسي كه مهر گل از دل نميتواند كند
به باغ خشك در ايام مهرگان چه كند

آهاى ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺩﻟﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﻨﮕﻪ . . .♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻬﺶ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﯽ ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻭﺭﺕ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻩ ...♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻐﻀﺘﻮ ﻗﻮﺭﺕ ﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﯽ ...♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﯼ ﯾﺎﺩ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﻔﺘﯽ ...♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﯿﺎﯼ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯽ ﻣﯿﮕﯽ : ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ...♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺱ ﺧﻮﺩﺕ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﯿﺨﻮﻧﯽ ....♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﺍ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﯼ ...♥
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﻫﻢ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﯼ ...
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﻪ ﺭﯾﺨﺘﯽ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻦ ...
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺗﻮ .... ♥♥♥♥

ای ناله ی بی اثر جانم چه کاهی
وی شعله ی ناپدید از من چه خواهی

گاهـــی ...

نمیشـــــــه دســت از

دوســـــت داشتن یکــی برداشــت

حــــــــــــــــــــــتی وقتــــی ازش دلخــــــوری ...

دارد شکایت ای گل
دل بی نهایت از تو
اما به لب نیارم
هر گز شکایت از تو

هرچه بيشتر انسان ها را مي شناسم،
سگ ها را بيشتر ستايش مي کنم.

بیمار خنده های توام
بیشتر بخند... بیشتر بخند
خورشید آرزوی منی ،
گرم تر بتاب ، گرم تر بتااااب