نمایش نسخه قابل چاپ
ممنون.سوال::d
1 شان نزول ایه 79 چیه؟
2 با توجه به ایه 82 ایا کسی بوده که خدا به پیامبری برگزیندش بعد اون نافرمانی کنه؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.سوال::D
1 شان نزول ایه 79 چیه؟
2 با توجه به ایه 82 ایا کسی بوده که خدا به پیامبری برگزیندش بعد اون نافرمانی کنه؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
سلام
این آیه توضیح زیادی دارد اما بنده یه کمی رو میارم:
در شأن نزول این آیه آمده است که روزی یکی از یهودیان به نام «ابورافع» و سرپرست گروه اعزامی نجران، در مدینه خدمت پیامبر(ص) آمدند و اظهار کردند:آیا مایل هستی تو را پرستش کنیم و مقام الوهیت برای تو قائل شویم؟! شاید آنها می پنداشتند که مخالفت پیامبر با الوهیت مسیح به خاطر این است که خود او سهمی از این موضوع ندارد و اگر او را همچون مسیح به مقام الوهیت بپذیرند از مخالفت خود دست برمی دارد و شاید این پیشنهاد توطئه ای برای بدنام کردن پیامبر(ص) و منحرف کردن افکار عمومی از او بود. پیامبر اما فرمودند: «معاذالله که من اجازه دهم کسی جز پروردگار یگانه مورد پرستش قرار گیرد.خداوند هرگز مرا برای چنین امری مبعوث نکرده است.»
خلاصه به طور کلی این آیه پرستش غیر خدا رو کلا نفی می کند ذر تاریخ بودند کسانی که قائل به الوهیت بعضی پیامبران بودند مثه مسیحیان که قائل به الوهیت حضرت عیسی بودند یا یهود که می گفتند خداوند، خدای موسی،و موسی خدای هارون ، و هارون خدای فرعون است.یا درعصر حاضر افرادی به نام «علی اللهی»هستندو... و این آیه به همه می گوید که پرستش غیر خدا کلا باطل است.
میبخشین در گذشته هم سوالاتی داشتین نمیدونم دوستان جواب دادند یا نه.بنده یه کم سرم جای دیگه گرم است نمیتونم زیاد برسم.به فکر ارشد هستم.اگه جواب ما دیر برسه یا بعضی مواقع نرسد امیدوارم به بزرگیتون میبخشین .انشاالله دوستان در بخش مذهبی پاسخگویتان می شوند.
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
خواهش میکنم.من که کلی چیز یاد میگیرم از جواباتون.
انشاء الله موفق باشید، زیر سایه حضرت.مارم از دعای خیرتون محروم نکنید.[golrooz]
- - - به روز رسانی شده - - -
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
خواهش میکنم.من که کلی چیز یاد میگیرم از جواباتون.
انشاء الله موفق باشید، زیر سایه حضرت.مارم از دعای خیرتون محروم نکنید.[golrooz]
نقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
نه چنین چیزی غیر ممکنه.چون خدا پیامبران را باتوجه به لیاقت و ظرفیتشان انتخاب کرده .در واقع آیۀ82 تاکید بر میثاق و عهدی است که قبلا خدا از پیامبران گرفته است که در آیۀ قبل یعنی 81 آمده است
ممنون. ایه 177 خیلی برام عجیب بود.میشه تفسیر و شان نزولش رو بذارید؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون. ایه 177 خیلی برام عجیب بود.میشه تفسیر و شان نزولش رو بذارید؟
ممنون.ایه 263 خیلی برم جالب بود.واقعا اگه اسلام اینجوری باشه چقدر لذت بخشه.چقدر محبت توی این دین موج میزنه.
یه سوالی خیلی وقته ذهنمو مشغول کرده، با توجه به این ایه ها ،پیامبر ها هم نیاز به یقین داشتن و چون لولوشون خیلی بالا بوده از خدا میخواستن.
سوال من اینه :
اگه پیامبر ها هم نیاز داشتن یقین پیدا کنن و اونو به چشم ببینن،ماها نیاز نداریم؟
اگه نیاز داریم ، من میگم این نیاز با دیدن خود امام و پیامبر یا هرکسی که منصوب به خداست هم رفع میشه، چرا ما نباید حتی امامشو ببینیم؟؟؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.ایه 263 خیلی برم جالب بود.واقعا اگه اسلام اینجوری باشه چقدر لذت بخشه.چقدر محبت توی این دین موج میزنه.
یه سوالی خیلی وقته ذهنمو مشغول کرده، با توجه به این ایه ها ،پیامبر ها هم نیاز به یقین داشتن و چون لولوشون خیلی بالا بوده از خدا میخواستن.
سوال من اینه :
اگه پیامبر ها هم نیاز داشتن یقین پیدا کنن و اونو به چشم ببینن،ماها نیاز نداریم؟
اگه نیاز داریم ، من میگم این نیاز با دیدن خود امام و پیامبر یا هرکسی که منصوب به خداست هم رفع میشه، چرا ما نباید حتی امامشو ببینیم؟؟؟
صفحه ی 35 از قرآن کریم شامل آیات 86 تا 101 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا۟ بَعْدَ إِيمَٰنِهِمْ وَشَهِدُوٓا۟ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَآءَهُمُ الْبَيِّنَٰتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّٰلِمِينَ(86)
چگونه خداوند قومي را كه بعد از ايمانشان كافر شدند هدايت مي كند با آنكه شهادت دادند كه اين رسول بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمي كند(86)
أُو۟لَٰٓئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَٰٓئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ(87)
آنان سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم همگي برايشان است(87)
خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ(88)
در آن [لعنت] جاودانه بمانند نه عذاب از ايشان كاسته گردد و نه مهلت يابند(88)
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(89)
مگر كساني كه پس از آن توبه كردند و درستگاري [پيشه] نمودند كه خداوند آمرزنده مهربان است(89)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَعْدَ إِيمَٰنِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا۟ كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الضَّآلُّونَ(90)
كساني كه پس از ايمان خود كافر شدند سپس بر كفر [خود] افزودند هرگز توبه آنان پذيرفته نخواهد شد و آنان خود گمراهانند(90)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَمَاتُوا۟ وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَيٰ بِهِۦٓ أُو۟لَٰٓئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّٰصِرِينَ(91)
در حقيقت كساني كه كافر شده و در حال كفر مرده اند اگر چه [فراخناي] زمين را پر از طلا كنند و آن را [براي خود] فديه دهند هرگز از هيچ يك از آنان پذيرفته نگردد آنان را عذابي دردناك خواهد بود و ياوراني نخواهند داشت(91)
لَن تَنَالُوا۟ الْبِرَّ حَتَّيٰ تُنفِقُوا۟ مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُوا۟ مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ(92)
هرگز به نيكوكاري نخواهيد رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق كنيد و از هر چه انفاق كنيد قطعا خدا بدان داناست(92)
۞ كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِّبَنِيٓ إِسْرَٰٓءِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَٰٓءِيلُ عَلَيٰ نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَيٰةُ قُلْ فَأْتُوا۟ بِالتَّوْرَيٰةِ فَاتْلُوهَآ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(93)
همه خوراكيها بر فرزندان اسرائيل حلال بود جز آنچه پيش از نزول تورات اسرائيل [=يعقوب] بر خويشتن حرام ساخته بود بگو اگر [جز اين است و] راست مي گوييد تورات را بياوريد و آن را بخوانيد(93)
فَمَنِ افْتَرَيٰ عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الظَّٰلِمُونَ(94)
پس كساني كه بعد از اين بر خدا دروغ بندند آنان خود ستمكارانند(94)
قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا۟ مِلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ(95)
بگو خدا راست گفت پس از آيين ابراهيم كه حق گرا بود و از مشركان نبود پيروي كنيد(95)
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًي لِّلْعَٰلَمِينَ(96)
در حقيقت نخستين خانه اي كه براي [عبادت] مردم نهاده شده همان است كه در مكه است و مبارك و براي جهانيان [مايه] هدايت است(96)
فِيهِ ءَايَٰتٌۢ بَيِّنَٰتٌ مَّقَامُ إِبْرَٰهِيمَ وَمَن دَخَلَهُ كَانَ ءَامِنًا وَلِلَّهِ عَلَي النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَٰلَمِينَ(97)
در آن نشانه هايي روشن است [از جمله] مقام ابراهيم است و هر كه در آن درآيد در امان است و براي خدا حج آن خانه بر عهده مردم است [البته بر] كسي كه بتواند به سوي آن راه يابد و هر كه كفر ورزد يقينا خداوند از جهانيان بي نياز است(97)
قُلْ يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لِمَ تَكْفُرُونَ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَاللَّهُ شَهِيدٌ عَلَيٰ مَا تَعْمَلُونَ(98)
بگو اي اهل كتاب چرا به آيات خدا كفر مي ورزيد با آنكه خدا بر آنچه مي كنيد گواه است(98)
قُلْ يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ ءَامَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَأَنتُمْ شُهَدَآءُ وَمَا اللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ(99)
بگو اي اهل كتاب چرا كسي را كه ايمان آورده است از راه خدا بازمي داريد و آن [راه] را كج مي شماريد با آنكه خود [به راستي آن] گواهيد و خدا از آنچه مي كنيد غافل نيست(99)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تُطِيعُوا۟ فَرِيقًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ يَرُدُّوكُم بَعْدَ إِيمَٰنِكُمْ كَٰفِرِينَ(100)
اي كساني كه ايمان آورده ايد اگر از فرقه اي از اهل كتاب فرمان بريد شما را پس از ايمانتان به حال كفر برمي گردانند(100)
وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَيٰ عَلَيْكُمْ ءَايَٰتُ اللَّهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ وَمَن يَعْتَصِم بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَيٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ(101)
و چگونه كفر مي ورزيد با اينكه آيات خدا بر شما خوانده مي شود و پيامبر او ميان شماست و هر كس به خدا تمسك جويد قطعا به راه راست هدايت شده است(101)
صدق الله العلي العظيم
میبخشین اما سیستم این بخش چیه؟صرفا ترجمه آیات ارائه میشه؟ یا تفسیرشون هم هست؟از کدوم تفسیر؟
سلام اقای قاسمینقل قول:
نوشته اصلی توسط farshadghasemi
ورودتون رو تبریک میگم.به جمع ما خوش اومدید.انشاء الله که لحظات خوب و پرباری رو اینجا داشته باشید.
معمول بر اینه که متن ایه و ترجمه گذاشته میشه، اگه دوستان فرصت داشته باشن خلاصه ی تفسیر های مرتبط رو میذارن، یکی هم مثل من پیدا میشه از سوال کچلشون کنه![nishkhand]موفق باشید.عیدتون هم پیشاپیش مبارک.
ممنون.ایه 91 خیلی جالب بود.[nishkhand]
میگم این کفری که توی ایه 86 خدا ازش حرف زده ، کدوم یکی از مراتب کفره؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.ایه 91 خیلی جالب بود.[nishkhand]
میگم این کفری که توی ایه 86 خدا ازش حرف زده ، کدوم یکی از مراتب کفره؟
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
آیۀ 86 درواقع همان استفهام انکاری است و منظور این است که هدایت شدن قومی که بعد از ایمان کافر شدند را بعید جلوه دهد و مراد از این بعید شمردن ،محال بودن است. مراد از کفر همانا کفر بعد از روشن شدن حق و تمامیت حجت است. درنتیجه کفری است ناشی از عناد و دشمنی با حق ،ولجبازی با اهل حق، که همۀ اینها ظلمی است که صاحبش به سوی نجات و رستگاری راه نمی یابد.{تفسیر المیزان}
یعنی کسی که حجت براش تمام شد و همه چیز برایش آشکار شد و فهمید که راه حق و باطل کجاست اما باز کافر شد و خدا و پیامبر و... را رد کرد چنین آدمی دیگر راهی ندارد که هدایت شود چون همه چیز برایش آشکار شده و مخالفتش نشانۀ لجبازی است
فراخناي یعنی چی؟توی ایه 91هستش.
مرسی عالی بود عزیزم
یعنی کل پهنه ی زمین...زمین با تمام وسعتش!نقل قول:
نوشته اصلی توسط بلدرچین
- - - به روز رسانی شده - - -
یعنی کل پهنه ی زمین...زمین با تمام وسعتش!نقل قول:
نوشته اصلی توسط بلدرچین
نقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
مرسی[golrooz]
صفحه ی 36 از قرآن کریم شامل آیات 102 تا 114 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اتَّقُوا۟ اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ(102)
اي كساني كه ايمان آورده ايد از خدا آن گونه كه حق پرواكردن از اوست پروا كنيد و زينهار جز مسلمان نميريد(102)
وَاعْتَصِمُوا۟ بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا۟ وَاذْكُرُوا۟ نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَآءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِۦٓ إِخْوَٰنًا وَكُنتُمْ عَلَيٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ ءَايَٰتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(103)
و همگي به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد پس ميان دلهاي شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شديد و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد اين گونه خداوند نشانه هاي خود را براي شما روشن مي كند باشد كه شما راه يابيد(103)
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَي الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(104)
و بايد از ميان شما گروهي [مردم را] به نيكي دعوت كنند و به كار شايسته وادارند و از زشتي بازدارند و آنان همان رستگارانند(104)
وَلَا تَكُونُوا۟ كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا۟ وَاخْتَلَفُوا۟ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْبَيِّنَٰتُ وَأُو۟لَٰٓئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(105)
و چون كساني مباشيد كه پس از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند و براي آنان عذابي سهمگين است(105)
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَٰنِكُمْ فَذُوقُوا۟ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ(106)
[در آن] روزي كه چهره هايي سپيد و چهره هايي سياه گردد اما سياهرويان [به آنان گويند] آيا بعد از ايمانتان كفر ورزيديد پس به سزاي آنكه كفر مي ورزيديد [اين] عذاب را بچشيد(106)
وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ(107)
و اما سپيدرويان همواره در رحمت خداوند جاويدانند(107)
تِلْكَ ءَايَٰتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَٰلَمِينَ(108)
اينها آيات خداست كه آن را به حق بر تو مي خوانيم و خداوند هيچ ستمي بر جهانيان نمي خواهد(108)
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِلَي اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ(109)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و [همه] كارها به سوي خدا بازگردانده مي شود(109)
كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَوْ ءَامَنَ أَهْلُ الْكِتَٰبِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَٰسِقُونَ(110)
شما بهترين امتي هستيد كه براي مردم پديدار شده ايد به كار پسنديده فرمان مي دهيد و از كار ناپسند بازمي داريد و به خدا ايمان داريد و اگر اهل كتاب ايمان آورده بودند قطعا برايشان بهتر بود برخي از آنان مؤمنند و[لي] بيشترشان نافرمانند(110)
لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّآ أَذًي وَإِن يُقَٰتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ(111)
جز آزاري [اندك] هرگز به شما زياني نخواهند رسانيد و اگر با شما بجنگند به شما پشت نمايند سپس ياري نيابند(111)
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوٓا۟ إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا۟ يَكْفُرُونَ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنۢبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا۟ وَّكَانُوا۟ يَعْتَدُونَ(112)
هر كجا يافته شوند به خواري دچار شده اند مگر آنكه به پناه امان خدا و زينهار مردم [روند] و به خشمي از خدا گرفتار آمدند و [مهر] بينوايي بر آنان زده شد اين بدان سبب بود كه به آيات خدا كفر مي ورزيدند و پيامبران را بناحق مي كشتند [و نيز] اين [عقوبت] به سزاي آن بود كه نافرماني كردند و از اندازه درمي گذرانيدند(112)
۞ لَيْسُوا۟ سَوَآءً مِّنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ ءَايَٰتِ اللَّهِ ءَانَآءَ الَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ(113)
[ولي همه آنان] يكسان نيستند از ميان اهل كتاب گروهي درست كردارند كه آيات الهي را در دل شب مي خوانند و سر به سجده مي نهند(113)
يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَٰرِعُونَ فِي الْخَيْرَٰتِ وَأُو۟لَٰٓئِكَ مِنَ الصَّٰلِحِينَ(114)
به خدا و روز قيامت ايمان دارند و به كار پسنديده فرمان مي دهند و از كار ناپسند باز مي دارند و در كارهاي نيك شتاب مي كنند و آنان از شايستگانند(114)
صدق الله العلي العظيم
صفحه ی 37 از قرآن کریم شامل آیات 115 تا 129 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَمَا يَفْعَلُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوهُ وَاللَّهُ عَلِيمٌۢ بِالْمُتَّقِينَ(115)
و هر كار نيكي انجام دهند هرگز در باره آن ناسپاسي نبينند و خداوند به [حال] تقواپيشگان داناست(115)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَٰلُهُمْ وَلَآ أَوْلَٰدُهُم مِّنَ اللَّهِ شَئًْا وَأُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ(116)
كساني كه كفر ورزيدند هرگز اموالشان و اولادشان چيزي [از عذاب خدا] را از آنان دفع نخواهد كرد و آنان اهل آتشند و در آن جاودانه خواهند بود(116)
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ(117)
مثل آنچه [آنان] در زندگي اين دنيا [در راه دشمني با پيامبر] خرج مي كنند همانند بادي است كه در آن سرماي سختي است كه به كشتزار قومي كه بر خود ستم نموده اند بوزد و آن را تباه سازد و خدا به آنان ستم نكرده بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده اند(117)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا۟ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَآءُ مِنْ أَفْوَٰهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْءَايَٰتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(118)
اي كساني كه ايمان آورده ايد از غير خودتان [دوست و] همراز مگيريد [آنان] از هيچ نابكاري در حق شما كوتاهي نمي ورزند آرزو دارند كه در رنج بيفتيد دشمني از لحن و سخنشان آشكار است و آنچه سينه هايشان نهان مي دارد بزرگتر است در حقيقت ما نشانه ها[ي دشمني آنان] را براي شما بيان كرديم اگر تعقل كنيد(118)
هَٰٓأَنتُمْ أُو۟لَآءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَٰبِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوٓا۟ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوْا۟ عَضُّوا۟ عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُوا۟ بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(119)
هان شما كساني هستيد كه آنان را دوست داريد و [حال آنكه] آنان شما را دوست ندارند و شما به همه كتابها[ي خدا] ايمان داريد و چون با شما برخورد كنند مي گويند ايمان آورديم و چون [با هم] خلوت كنند از شدت خشم بر شما سر انگشتان خود را مي گزند بگو به خشم خود بميريد كه خداوند به راز درون سينه ها داناست(119)
إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا۟ بِهَا وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَئًْا إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ(120)
اگر به شما خوشي رسد آنان را بدحال مي كند و اگر به شما گزندي رسد بدان شاد مي شوند و اگر صبر كنيد و پرهيزگاري نماييد نيرنگشان هيچ زياني به شما نمي رساند يقينا خداوند به آنچه مي كنند احاطه دارد(120)
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَٰعِدَ لِلْقِتَالِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(121)
و [ياد كن] زماني را كه [در جنگ احد] بامدادان از پيش كسانت بيرون آمدي [تا] مؤمنان را براي جنگيدن در مواضع خود جاي دهي و خداوند شنواي داناست(121)
إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّهُ وَلِيُّهُمَا وَعَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ(122)
آن هنگام كه دو گروه از شما بر آن شدند كه سستي ورزند با آنكه خدا ياورشان بود و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند(122)
وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا۟ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(123)
و يقينا خدا شما را در [جنگ] بدر با آنكه ناتوان بوديد ياري كرد پس از خدا پروا كنيد باشد كه سپاسگزاري نماييد(123)
إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَٰثَةِ ءَالَٰفٍ مِّنَ الْمَلَٰٓئِكَةِ مُنزَلِينَ(124)
آنگاه كه به مؤمنان مي گفتي آيا شما را بس نيست كه پروردگارتان شما را با سه هزار فرشته فرودآمده ياري كند(124)
بَلَيٰٓ إِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ وَيَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ ءَالَٰفٍ مِّنَ الْمَلَٰٓئِكَةِ مُسَوِّمِينَ(125)
آري اگر صبر كنيد و پرهيزگاري نماييد و با همين جوش [و خروش] بر شما بتازند همانگاه پروردگارتان شما را با پنج هزار فرشته نشاندار ياري خواهد كرد(125)
وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَيٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ(126)
و خدا آن [وعده پيروزي] را جز مژده اي براي شما قرار نداد تا [بدين وسيله شادمان شويد و] دلهاي شما بدان آرامش يابد و پيروزي جز از جانب خداوند تواناي حكيم نيست(126)
لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُوا۟ خَآئِبِينَ(127)
تا برخي از كساني را كه كافر شده اند نابود كند يا آنان را خوار سازد تا نوميد بازگردند(127)
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَٰلِمُونَ(128)
هيچ يك از اين كارها در اختيار تو نيست يا [خدا] بر آنان مي بخشايد يا عذابشان مي كند زيرا آنان ستمكارند(128)
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(129)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست هر كه را بخواهد مي آمرزد و هر كه را بخواهد عذاب مي كند و خداوند آمرزنده مهربان است(129)
صدق الله العلي العظيم
صفحه ی 38 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 145 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَأْكُلُوا۟ الرِّبَوٰٓا۟ أَضْعَٰفًا مُّضَٰعَفَةً وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(130)
اي كساني كه ايمان آورده ايد ربا را [با سود] چندين برابر مخوريد و از خدا پروا كنيد باشد كه رستگار شويد(130)
وَاتَّقُوا۟ النَّارَ الَّتِيٓ أُعِدَّتْ لِلْكَٰفِرِينَ(131)
و از آتشي كه براي كافران آماده شده است بترسيد(131)
وَأَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(132)
خدا و رسول را فرمان بريد باشد كه مشمول رحمت قرار گيريد(132)
۞ وَسَارِعُوٓا۟ إِلَيٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَٰوَٰتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ(133)
و براي نيل به آمرزشي از پروردگار خود و بهشتي كه پهنايش [به قدر] آسمانها و زمين است [و] براي پرهيزگاران آماده شده است بشتابيد(133)
الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّآءِ وَالضَّرَّآءِ وَالْكَٰظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ(134)
همانان كه در فراخي و تنگي انفاق مي كنند و خشم خود را فرو مي برند و از مردم در مي گذرند و خداوند نكوكاران را دوست دارد(134)
وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا۟ فَٰحِشَةً أَوْ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا۟ اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا۟ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا۟ عَلَيٰ مَا فَعَلُوا۟ وَهُمْ يَعْلَمُونَ(135)
و آنان كه چون كار زشتي كنند يا بر خود ستم روا دارند خدا را به ياد مي آورند و براي گناهانشان آمرزش مي خواهند و چه كسي جز خدا گناهان را مي آمرزد و بر آنچه مرتكب شده اند با آنكه مي دانند [كه گناه است] پافشاري نمي كنند(135)
أُو۟لَٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّٰتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَٰمِلِينَ(136)
آنان پاداششان آمرزشي از جانب پروردگارشان و بوستانهايي است كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است جاودانه در آن بمانند و پاداش اهل عمل چه نيكوست(136)
قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا۟ فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا۟ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ(137)
قطعا پيش از شما سنتهايي [بوده و] سپري شده است پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام تكذيب كنندگان چگونه بوده است(137)
هَٰذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًي وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ(138)
اين [قرآن] براي مردم بياني و براي پرهيزگاران رهنمود و اندرزي است(138)
وَلَا تَهِنُوا۟ وَلَا تَحْزَنُوا۟ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(139)
و اگر مؤمنيد سستي مكنيد و غمگين مشويد كه شما برتريد(139)
إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَآءَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّٰلِمِينَ(140)
اگر به شما آسيبي رسيده آن قوم را نيز آسيبي نظير آن رسيد و ما اين روزها[ي شكست و پيروزي] را ميان مردم به نوبت مي گردانيم [تا آنان پند گيرند] و خداوند كساني را كه [واقعا] ايمان آورده اند معلوم بدارد و از ميان شما گواهاني بگيرد و خداوند ستمكاران را دوست نمي دارد(140)
وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَيَمْحَقَ الْكَٰفِرِينَ(141)
و تا خدا كساني را كه ايمان آورده اند خالص گرداند و كافران را [به تدريج] نابود سازد(141)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا۟ الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَٰهَدُوا۟ مِنكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّٰبِرِينَ(142)
آيا پنداشتيد كه داخل بهشت مي شويد بي آنكه خداوند جهادگران و شكيبايان شما را معلوم بدارد(142)
وَلَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ(143)
و شما مرگ را پيش از آنكه با آن روبرو شويد سخت آرزو مي كرديد پس آن را ديديد و [همچنان] نگاه مي كرديد(143)
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِي۟ن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَيٰٓ أَعْقَٰبِكُمْ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَيٰ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّهَ شَئًْا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّٰكِرِينَ(144)
و محمد جز فرستاده اي كه پيش از او [هم] پيامبراني [آمده و] گذشتند نيست آيا اگر او بميرد يا كشته شود از عقيده خود برمي گرديد و هر كس از عقيده خود بازگردد هرگز هيچ زياني به خدا نمي رساند و به زودي خداوند سپاسگزاران را پاداش مي دهد(144)
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَٰبًا مُّؤَجَّلًا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الْءَاخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّٰكِرِينَ(145)
و هيچ نفسي جز به فرمان خدا نميرد [خداوند مرگ را] به عنوان سرنوشتي معين [مقرر كرده است] و هر كه پاداش اين دنيا را بخواهد به او از آن مي دهيم و هر كه پاداش آن سراي را بخواهد از آن به او مي دهيم و به زودي سپاسگزاران را پاداش خواهيم داد(145)
صدق الله العلي العظيم
وَسَارِعُوٓا۟ إِلَيٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَٰوَٰتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ
و براي نيل به آمرزشي از پروردگار خود و بهشتي كه پهنايش [به قدر] آسمانها و زمين است [و] براي پرهيزگاران آماده شده است بشتابيد
[golrooz][golrooz][golrooz]
- - - به روز رسانی شده - - -
مرسی عزیزم عالی بودش.فقط میشه این ایه رو یکمی توضیح بدید
وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَيَمْحَقَ الْكَٰفِرِينَ(141)
نقل قول:
نوشته اصلی توسط بلدرچین
«تمحیص» - که فعل «یُمَحِصُّ» از آن گرفته شده است - به معنای خالص کردن چیزی از ناخالصی هایی است که از بیرون به آن وارد شده است. خداوند در این آیات روشن می کند که یکی از نتایج گردش روزگار - و این که گاهی به سود انسان و گاهی به زیان اوست - این است که مومنان از آلودگی ها و ناخالصی ها پاک شوند.{تفسیر المیزان}.
در روایات بسیاری نیز آمده که سختی ها و مشکلات روزگار باعث پاک شدن مومن از گناهان و آلودگی های گذشته می شود. در روایتی از مولاعلی(ع) می خوانیم:
« بنده ای از شیعیان، به کاری که ما او را نهی کرده ایم، نزدیک نمی شود مگر اینکه قبل از مرگش به بلایی گرفتار شود تا گناهانش پاک گردد.»
امام سپس برخی از گرفتاری های مالی ، جانی و... را ذکر می کند و می فرماید:
«این گرفتاری ها بدان جهت است که هنگام ملاقات با خدا دیگر هیچ گناهی نداشته باشد و ممکن است گناهی از مومن باقی مانده باشد که در آن صورت، جان دادن او سخت خواهد شد.»{سفینةالبحار،ج 1 ، ص 394}
نقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
مرسی عزیزم
صفحه ی 39 از قرآن کریم شامل آیات 146 تا 155 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَٰتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا۟ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا۟ وَمَا اسْتَكَانُوا۟ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّٰبِرِينَ(146)
و چه بسيار پيامبراني كه همراه او توده هاي انبوه كارزار كردند و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد سستي نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم [دشمن] نگرديدند و خداوند شكيبايان را دوست دارد(146)
وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّآ أَن قَالُوا۟ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِيٓ أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكَٰفِرِينَ(147)
و سخن آنان جز اين نبود كه گفتند پروردگارا گناهان ما و زياده روي ما در كارمان را بر ما ببخش و گامهاي ما را استوار دار و ما را بر گروه كافران ياري ده(147)
فََٔاتَيٰهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْءَاخِرَةِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ(148)
پس خداوند پاداش اين دنيا و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا كرد و خداوند نيكوكاران را دوست دارد(148)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تُطِيعُوا۟ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ يَرُدُّوكُمْ عَلَيٰٓ أَعْقَٰبِكُمْ فَتَنقَلِبُوا۟ خَٰسِرِينَ(149)
اي كساني كه ايمان آورده ايد اگر از كساني كه كفر ورزيده اند اطاعت كنيد شما را از عقيده تان بازمي گردانند و زيانكار خواهيد گشت(149)
بَلِ اللَّهُ مَوْلَيٰكُمْ وَهُوَ خَيْرُ النَّٰصِرِينَ(150)
آري خدا مولاي شماست و او بهترين ياري دهندگان است(150)
سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ الرُّعْبَ بِمَآ أَشْرَكُوا۟ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَٰنًا وَمَأْوَيٰهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَي الظَّٰلِمِينَ(151)
به زودي در دلهاي كساني كه كفر ورزيده اند بيم خواهيم افكند زيرا چيزي را با خدا شريك گردانيده اند كه بر [حقانيت] آن [خدا] دليلي نازل نكرده است و جايگاهشان آتش است و جايگاه ستمگران چه بد است(151)
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّيٰٓ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَٰزَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّنۢ بَعْدِ مَآ أَرَيٰكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ الْءَاخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ(152)
و [در نبرد احد] قطعا خدا وعده خود را با شما راست گردانيد آنگاه كه به فرمان او آنان را مي كشتيد تا آنكه سست شديد و در كار [جنگ و بر سر تقسيم غنايم] با يكديگر به نزاع پرداختيد و پس از آنكه آنچه را دوست داشتيد [يعني غنايم را] به شما نشان داد نافرماني نموديد برخي از شما دنيا را و برخي از شما آخرت را مي خواهد سپس براي آنكه شما را بيازمايد از [تعقيب] آنان منصرفتان كرد و از شما درگذشت و خدا نسبت به مؤمنان با تفضل است(152)
۞ إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُۥنَ عَلَيٰٓ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِيٓ أُخْرَيٰكُمْ فَأَثَٰبَكُمْ غَمًّۢا بِغَمٍّ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوا۟ عَلَيٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَآ أَصَٰبَكُمْ وَاللَّهُ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ(153)
[ياد كنيد] هنگامي را كه در حال گريز [از كوه] بالا مي رفتيد و به هيچ كس توجه نمي كرديد و پيامبر شما را از پشت سرتان فرا مي خواند پس [خداوند] به سزاي [اين بي انضباطي] غمي بر غمتان [افزود] تا سرانجام بر آنچه از كف داده ايد و براي آنچه به شما رسيده است اندوهگين نشويد و خداوند از آنچه مي كنيد آگاه است(153)
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنۢ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَيٰ طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَطَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَٰهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الْأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِيٓ أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَٰهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَيٰ مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللَّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(154)
سپس [خداوند] بعد از آن اندوه آرامشي [به صورت] خواب سبكي بر شما فرو فرستاد كه گروهي از شما را فرا گرفت و گروهي [تنها] در فكر جان خود بودند و در باره خدا گمانهاي ناروا همچون گمانهاي [دوران] جاهليت مي بردند مي گفتند آيا ما را در اين كار اختياري هست بگو سررشته كارها [شكست يا پيروزي] يكسر به دست خداست آنان چيزي را در دلهايشان پوشيده مي داشتند كه براي تو آشكار نمي كردند مي گفتند اگر ما را در اين كار اختياري بود [و وعده پيامبر واقعيت داشت] در اينجا كشته نمي شديم بگو اگر شما در خانه هاي خود هم بوديد كساني كه كشته شدن بر آنان نوشته شده قطعا [با پاي خود] به سوي قتلگاههاي خويش مي رفتند و [اينها ] براي اين است كه خداوند آنچه را در دلهاي شماست [در عمل] بيازمايد و آنچه را در قلبهاي شماست پاك گرداند و خدا به راز سينه ها آگاه است(154)
إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا۟ مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَٰنُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا۟ وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ(155)
روزي كه دو گروه [در احد] با هم روياروي شدند كساني كه از ميان شما [به دشمن] پشت كردند در حقيقت جز اين نبود كه به سبب پاره اي از آنچه [از گناه] حاصل كرده بودند شيطان آنان را بلغزانيد و قطعا خدا از ايشان درگذشت زيرا خدا آمرزگار بردبار است(155)
صدق الله العلي العظيم
ممنون از این که فرهنگ قرآنی را در بین ایرانیان جا می اندازید تا جوانان ایرانی اخلاق قرآنی داشته باشند[golrooz]
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون از این که فرهنگ قرآنی را در بین ایرانیان جا می اندازید تا جوانان ایرانی اخلاق قرآنی داشته باشند[golrooz]
سلام ای عزیزوتشکر ازیاداوری وتوجه به معانی ایات قرانی میدانم که هر فکر وهرعمل وهرسخنی چه سازنده ومثبت چه مخرب ومنفی انجام نسبت به هرکسی باید بدانم اول ثمه ان متوجه خودم میشود به فضل خدا امیدوار باشیم
- - - به روز رسانی شده - - -
سلام ای عزیزوتشکر ازیاداوری وتوجه به معانی ایات قرانی میدانم که هر فکر وهرعمل وهرسخنی چه سازنده ومثبت چه مخرب ومنفی انجام نسبت به هرکسی باید بدانم اول ثمه ان متوجه خودم میشود به فضل خدا امیدوار باشیم
- - - به روز رسانی شده - - -
سلام ای عزیزوتشکر ازیاداوری وتوجه به معانی ایات قرانی میدانم که هر فکر وهرعمل وهرسخنی چه سازنده ومثبت چه مخرب ومنفی انجام نسبت به هرکسی باید بدانم اول ثمره ان متوجه خودم میشود به فضل خدا امیدوار باشیم
- - - به روز رسانی شده - - -
سلام ای عزیزوتشکر ازیاداوری وتوجه به معانی ایات قرانی میدانم که هر فکر وهرعمل وهرسخنی چه سازنده ومثبت چه مخرب ومنفی انجام نسبت به هرکسی باید بدانم اول ثمره ان متوجه خودم میشود به فضل خدا امیدوار باشیم
ممنون.
مثل همیشه خیلی جالب..
چیزی جز محوریت محبت ندیدم.
یعنی محبت رو هم میدن...
یه سوال کاملا ظاهری!:) چرا رنگ ترجمه ها باهم فرق میکنه؟ منظور خاصی داشتین؟
و سوال خودم: این گروهی که تو ایه 105 اومده، کدوم گروهه؟ فاسق؟ منافقه؟...
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.
مثل همیشه خیلی جالب..
چیزی جز محوریت محبت ندیدم.
یعنی محبت رو هم میدن...
یه سوال کاملا ظاهری!:) چرا رنگ ترجمه ها باهم فرق میکنه؟ منظور خاصی داشتین؟
و سوال خودم: این گروهی که تو ایه 105 اومده، کدوم گروهه؟ فاسق؟ منافقه؟...
سلام.ممنون از توجهتون
حالا اگه اجازه بدین با سوال و جواب به پاسخ برسیم
اگه یه موضوعی کاملا روشن شد یعنی همۀ دلایل کافی و واضح برا مسأله ای ارائه شد و افرادی باز با اینکه دلایل کامل روشن بودند و تمام حجتها اتمام شد اما باز قبول نکرند و تفرقه انداختند و اختلاف ایجاد کردند چنین افرادی چرا اینکارو میکنه؟کدام صفت بارز رو دارند؟فاسق هستند؟ کافر هستند؟منافق هستند؟ یا لجبازی میکنند؟اگه با نقل قول جواب بدین بنده مطلع میشم و باهم به جواب میرسیم و هردو استفاده میکنیم.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
اين آيه مسلمانان را از اينكه همانند اقوام پيشين ، همچون يهود و نصارى ، راه تفرقه و اختلاف را پيش گيرند و عذاب عظيم براى خود بخرند برحذر مى دارد، و در حقيقت آنها را به مطالعه تاريخ پيشينيان ، و سرنوشت دردناك آنها پس از اختلاف و تفرقه دعوت مى كند.(تفسیر نمونه)
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط zoh_reh
خسته نباشی انشاالله
بله حرف شما متین اما منظور گفتن همون صفتی است که باعث شده چنین کارایی از افرادی سربزنه. و هدف شناسایی اون صفت هست.حالا به نظرتون اون صفت چه صفتی است؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
باید دارای صفت لجبازی و بهانه تراشی همانند یهود باشند .
بله .این همان صفتی است که باعث میشه آدم در تموم زندگی راه کج رو عمدا انتخاب کنه. مثه ابوجهل. این آقا دانشمند زمان خودش بوده اما چون خیلی لجباز بوده همین صفتش باعث شده دین و پیامبر رو رد کنه. این آقا از بس لجباز بوده که میگن وقتی داشتند سرش رو می بریدند به کسی که داشته این کارو میکرده میگه سرم رو طوری بِبُر که بزرگ دیده بشه و پیامبر بگه عجب سر بزرگی داشته.نقل قول:
نوشته اصلی توسط zoh_reh
لجبازی در زندگی ویرانگر خواهد بود و با عث میشه آدم عمدا حق رو ناحق کنه و قهر و غضب خدارو بخره.یهود همیشه برا مسلمانان مثال بوده.
صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَكُونُوا۟ كَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَقَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا۟ فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا۟ غُزًّي لَّوْ كَانُوا۟ عِندَنَا مَا مَاتُوا۟ وَمَا قُتِلُوا۟ لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذَٰلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ يُحْيِ وَيُمِيتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(156)
اي كساني كه ايمان آورده ايد همچون كساني نباشيد كه كفر ورزيدند و به برادرانشان هنگامي كه به سفر رفته [و در سفر مردند] و يا جهادگر شدند [و كشته شدند] گفتند اگر نزد ما [مانده] بودند نمي مردند و كشته نمي شدند [شما چنين سخناني مگوييد] تا خدا آن را در دلهايشان حسرتي قرار دهد و خدا[ست كه] زنده مي كند و مي ميراند و خدا[ست كه] به آنچه مي كنيد بيناست(156)
وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ(157)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد قطعا آمرزش خدا و رحمت او از [همه] آنچه [آنان] جمع مي كنند بهتر است(157)
وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَي اللَّهِ تُحْشَرُونَ(158)
و اگر [در راه جهاد] بميريد يا كشته شويد قطعا به سوي خدا گردآورده خواهيد شد(158)
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا۟ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ(159)
پس به [بركت] رحمت الهي با آنان نرمخو [و پرمهر] شدي و اگر تندخو و سختدل بودي قطعا از پيرامون تو پراكنده مي شدند پس از آنان درگذر و برايشان آمرزش بخواه و در كار[ها] با آنان مشورت كن و چون تصميم گرفتي بر خدا توكل كن زيرا خداوند توكل كنندگان را دوست مي دارد(159)
إِن يَنصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّنۢ بَعْدِهِ وَعَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ(160)
اگر خدا شما را ياري كند هيچ كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر دست از ياري شما بردارد چه كسي بعد از او شما را ياري خواهد كرد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند(160)
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ ثُمَّ تُوَفَّيٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(161)
و هيچ پيامبري را نسزد كه خيانت ورزد و هر كس خيانت ورزد روز قيامت با آنچه در آن خيانت كرده بيايد آنگاه به هر كس [پاداش] آنچه كسب كرده به تمامي داده مي شود و بر آنان ستم نرود(161)
أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَٰنَ اللَّهِ كَمَنۢ بَآءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَيٰهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ(162)
آيا كسي كه خشنودي خدا را پيروي مي كند چون كسي است كه به خشمي از خدا دچار گرديده و جايگاهش جهنم است و چه بد بازگشتگاهي است(162)
هُمْ دَرَجَٰتٌ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌۢ بِمَا يَعْمَلُونَ(163)
[هر يك از] ايشان را نزد خداوند درجاتي است و خدا به آنچه مي كنند بيناست(163)
لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُوا۟ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا۟ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ(164)
به يقين خدا بر مؤمنان منت نهاد [كه] پيامبري از خودشان در ميان آنان برانگيخت تا آيات خود را بر ايشان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد قطعا پيش از آن در گمراهي آشكاري بودند(164)
أَوَلَمَّآ أَصَٰبَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّيٰ هَٰذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(165)
آيا چون به شما [در نبرد احد] مصيبتي رسيد [با آنكه در نبرد بدر] دو برابرش را [به دشمنان خود] رسانديد گفتيد اين [مصيبت] از كجا [به ما رسيد] بگو آن از خود شما [و ناشي از بي انضباطي خودتان] است آري خدا به هر چيزي تواناست(165)
وَمَآ أَصَٰبَكُمْ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ(166)
و روزي كه [در احد] آن دو گروه با هم برخورد كردند آنچه به شما رسيد به اذن خدا بود [تا شما را بيازمايد] و مؤمنان را معلوم بدارد(166)
وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا۟ وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ قَٰتِلُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا۟ قَالُوا۟ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَٰكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَٰنِ يَقُولُونَ بِأَفْوَٰهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ(167)
همچنين كساني را كه دو رويي نمودند [نيز] معلوم بدارد و به ايشان گفته شد بياييد در راه خدا بجنگيد يا دفاع كنيد گفتند اگر جنگيدن مي دانستيم مسلما از شما پيروي مي كرديم آن روز آنان به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان به زبان خويش چيزي مي گفتند كه در دلهايشان نبود و خدا به آنچه مي نهفتند داناتر است(167)
الَّذِينَ قَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ وَقَعَدُوا۟ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا۟ قُلْ فَادْرَءُوا۟ عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(168)
همان كساني كه [خود در خانه] نشستند و در باره دوستان خود گفتند اگر از ما پيروي مي كردند كشته نمي شدند بگو اگر راست مي گوييد مرگ را از خودتان دور كنيد(168)
صدق الله العلي العظيم
سلام[shaad]نقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
لجبازی میکنن.
خوب این صفت به تنهایی گروهی رو شامل نمیشه که...
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
بله فقط یک گروه رو شامل نمیشه در واقع قرآن برا همۀ دوران ها و همۀ زمانها و همۀ افراد نازل شده است و قرآن کتاب هدایت معرفی شده است .خدا در همه جای قرآن اکثرا قوم یهود را برا مسلمانان مثال میزند. خدا هشدار می دهد که لجبازی آدم رو تا کجا پیش می برد.واقعا لجبازی صفت بسیار زشتی است که آدمو تا فعر بدبختی پیش می برد. همین الان را هم خدا می گوید و هشدار می دهد و آینده را همچنین
فقط یه گروه رو شامل نمیشه؟چه گروهی؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط عبدالله91
میشه از این جزء، کلی رو نتیجه گرفت؟ یعنی بگیم که لجبازی عامل دور شدنه؟
سلام.نقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
اول درباره اون حسرتی که در آیه اول ذکر شده از تفسیر نمونه یه مطلبی رو براتون می گذارم و توضیحش اینکه:
توضیح ابتدایی از بنده:
منافقان و دشمنان بعد از جنگ احد می خواستند کاری کنند روحیه مسلمانان و کسانی که دور پیامبر اعظم ص هستند ضعیف بشه و از شرکت در جنگ صرف نظر کنند و چون مسلمانان پیروز شده بودند و همینطور در اکثر جنگها پیروز می شدند باعث شده بود که دشمنان و منافقان با هر بهانه ای دل مسلمانان رو خالی کنند
بخاطر همین به مسلمانان می گفتند: اون کسانی که کشته شدند اگر پیش مامی ماندند کشته نمی شدند...
اما خداوند در مقابل می فرماید: حسرت اینکه بتوانند در دل مسلمانان خدشه ای ایجاد کنند و آنها را ضعیف کنند و از صحنه خارج کنند بر دلشان می ماند...
متن تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه:
بهره بردارى منافقان
حادثه احد از دو نظر براى مسلمانان فوق العاده اهميت داشت :
نخست
اينکه آئينه تمام نمائى بود که مى توانست چهره واقعى مسلمانان آن زمان را منعکس سازد، و آنها را وادار به اصلاح وضع خود و بر طرف ساختن نقاط ضعف بنمايد و به همين جهت قرآن فوق العاده روى آن تکيه کرده ، و در آيات بسيارى که در گذشته خوانديم و در آينده نيز خواهيم خواند از آن استفاده تربيتى مى کند.
از سوى ديگر اين حادثه زمينه را براى سمپاشى دشمنان و منافقان آماده ساخت و به همين دليل آيات زيادى براى خنثى کردن اين سمپاشى ها نازل گرديد که آيات فوق از آنهاست .
اين آيات به منظور در هم کوبيدن فعاليتهاى تخريبى منافقان و هشدار به مسلمانان ، نخست به افراد با ايمان خطاب کرده و مى گويد: ( اى کسانى که ايمان آورده ايد! شما همانند کافران نباشيد که هنگامى که برادرانشان به مسافرتى مى روند و يا در صف مجاهدان قرار مى گيرند و کشته مى شوند مى گويند: افسوس اگر نزد ما بودند نمى مردند و کشته نمى شدند) (يا ايهاالذين آمنوا لا تکونوا کالذين کفرو و قالوا لاخوانهم اذا ضربوا فى الارض او کانوا غزى لو کانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا).
گرچه آنها اين سخنان را در لباس دلسوزى ايراد مى کنند اما نظرى جز مسموم ساختن روحيه شما ندارند و نبايد شما تحت تاثير اين سخنان مسموم قرار گيريد و چنين جمله هائى بر زبان آريد.
اگر شما مؤ منان تحت تاثير سخنان گمراه کننده آنان قرار گيريد و همان حرفها را تکرار کنيد طبعا روحيه شما ضعيف گشته و از رفتن به ميدان جهاد و سفر در راه خدا خوددارى خواهيد کرد و آنها به هدف خود نائل مى شوند، ولى شما اين کار را نکنيد و با روحيه قوى به ميدان جهاد برويد. (تا اين حسرت بر دل منافقان براى هميشه بماند). (ليجعل الله ذلک حسرة فى قلوبهم ).
-------------------------------
اما مسئله دوم: چه چیزی از این آیات شما رو ناراحت کرد و چرا ؟ برام جالبه که بدونم
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
هر گروهی ممکنه به اینجا برسه اگه لجبازی کنه و با وجود دلایل روشن باز انکار کنه
بله لجبازی تو زندگی و مسائل عادی بسیار خطرناکه چه برسه به مسائل اعتقادی که زمینۀ کفر رو فراهم میکنه و نتیجۀ بسیار بدی را درپیش رو خواهد داشت. انشاالله خدا مارو از این صفت زشت دور کنه و بتوانیم با نظر خودش حق رو هر چند که به ظاهر به ضررمون باشه قبول و تأیید کنیم
سلام.ممنون. جالب بود.[shaad]نقل قول:
نوشته اصلی توسط kamanabroo
یادمه توی یکی از همین صفحات گفته بودم که چیزی جز محبت ندیدم..
راستش این موضوع برمیگرده به شرایط الانم.
از جنگ خسته و ناراحتم.واسه همین ، نسبت بهش حس نوستالوژیک پیدا کردم.این جریان هم حادثه تلخی بوده...
با این مقدمات؛ نتیجه ناراحتی طبیعیه..
صفحه ی 41 از قرآن کریم شامل آیات 169 تا 182 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَٰتًۢا بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ(169)
هرگز كساني را كه در راه خدا كشته شده اند مرده مپندار بلكه زنده اند كه نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند(169)
فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا۟ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(170)
به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند و براي كساني كه از پي ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته اند شادي مي كنند كه نه بيمي بر ايشان است و نه اندوهگين مي شوند(170)
۞ يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ(171)
بر نعمت و فضل خدا و اينكه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمي گرداند شادي مي كنند(171)
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا۟ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنۢ بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا۟ أَجْرٌ عَظِيمٌ(172)
كساني كه [در نبرد احد] پس از آنكه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند براي كساني از آنان كه نيكي و پرهيزگاري كردند پاداشي بزرگ است(172)
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا۟ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَٰنًا وَقَالُوا۟ حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ(173)
همان كساني كه [برخي از] مردم به ايشان گفتند مردمان براي [جنگ با] شما گرد آمده اند پس از آن بترسيد و[لي اين سخن] بر ايمانشان افزود و گفتند خدا ما را بس است و نيكو حمايتگري است(173)
فَانقَلَبُوا۟ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوٓءٌ وَاتَّبَعُوا۟ رِضْوَٰنَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ(174)
پس با نعمت و بخششي از جانب خدا [از ميدان نبرد] بازگشتند در حالي كه هيچ آسيبي به آنان نرسيده بود و همچنان خشنودي خدا را پيروي كردند و خداوند داراي بخششي عظيم است(174)
إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَٰنُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَآءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(175)
در واقع اين شيطان است كه دوستانش را مي ترساند پس اگر مؤمنيد از آنان مترسيد و از من بترسيد(175)
وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا۟ اللَّهَ شَئًْا يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْءَاخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(176)
و كساني كه در كفر مي كوشند تو را اندوهگين نسازند كه آنان هرگز به خدا هيچ زياني نمي رسانند خداوند مي خواهد در آخرت براي آنان بهره اي قرار ندهد و براي ايشان عذابي بزرگ است(176)
إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا۟ الْكُفْرَ بِالْإِيمَٰنِ لَن يَضُرُّوا۟ اللَّهَ شَئًْا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(177)
در حقيقت كساني كه كفر را به [بهاي] ايمان خريدند هرگز به خداوند هيچ زياني نخواهند رسانيد و براي آنان عذابي دردناك است(177)
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوٓا۟ إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ(178)
و البته نبايد كساني كه كافر شده اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مي دهيم براي آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مي دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابي خفت آور خواهند داشت(178)
مَّا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيٰ مَآ أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّيٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَي الْغَيْبِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَآءُ فََٔامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤْمِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ(179)
خدا بر آن نيست كه مؤمنان را به اين [حالي] كه شما بر آن هستيد واگذارد تا آنكه پليد را از پاك جدا كند و خدا بر آن نيست كه شما را از غيب آگاه گرداند ولي خدا از ميان فرستادگانش هر كه را بخواهد برمي گزيند پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و اگر بگرويد و پرهيزگاري كنيد براي شما پاداشي بزرگ خواهد بود(179)
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَّهُم بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا۟ بِهِ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(180)
و كساني كه به آنچه خدا از فضل خود به آنان عطا كرده بخل مي ورزند هرگز تصور نكنند كه آن [بخل] براي آنان خوب است بلكه برايشان بد است به زودي آنچه كه به آن بخل ورزيده اند روز قيامت طوق گردنشان مي شود ميراث آسمانها و زمين از آن خداست و خدا به آنچه مي كنيد آگاه است(180)
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَآءُ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا۟ وَقَتْلَهُمُ الْأَنۢبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا۟ عَذَابَ الْحَرِيقِ(181)
مسلما خداوند سخن كساني را كه گفتند خدا نيازمند است و ما توانگريم شنيد به زودي آنچه را گفتند و بناحق كشتن آنان پيامبران را خواهيم نوشت و خواهيم گفت بچشيد عذاب سوزان را(181)
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ(182)
اين [عقوبت] به خاطر كار و كردار پيشين شماست [و گر نه] خداوند هرگز نسبت به بندگان [خود] بيدادگر نيست(182)
صدق الله العلي العظيم
سلام خدمت شما !
تشکر از لطف بی کران شما خداوندشمارا جزای خیر دهد و همیشه اوقات موفق و پیروز باشید . این حتمیست که خداوند ج پاداش شما را ضایع نمیکند حتما برای تان مزد زیادی عنایت خواهند فرمود.
از بارگاه خداوندج مسئلت دارم که ما را معاونت فرموده تا از ایات متبرک و احادیث نبوی ص استفاده کنیم و در زندگی روز مره خود مورد عمل قرار دهیم .
تشکر