بحث داغ هفته : آیا با یک معلول ازدواج می کنید ؟

باید کارشناسی بشود
خیلی از معلولیت ها جدی نیستند و می توان آن نقص را جدی نگرفت و مشکلی در زندگی ایجاد نکند
خوب کسی که معلول ذهنی است نمی تواند با یک فرد سالم ازدواج کند اینها همش بسته به عشق و علاقه است شما بسیار می بینید افرادی را که سالم بودند ازدواج کردند بعد از ازدواج بر اثر بیماری یا تصادف معلول شدند اما هنوز هم دارند با عشق با هم زندگی می کنند هم اغوشی با عشق به یاد ما نمی آورد چهره زیبا یا ....... هم اغوشی با عشق به ما می آموزد و یادآور می شود که کسی که با او هستیم یه روزی تمام زندگی ما بوده .
به نظر من این شرایط بسیار سخت می باشد و نمی تواند نظری واقعی داد .

من خودم بیماری پوستی دارم وفکر کنم نباید به کاستی های دیگری خرده بگیرم.همه مشکل دارم.بعضی توی بدنشون معلومه بعضیا فکرشونه و نمیشه دید.من الآن نمیتونم بگم این کارو میکنم یا نه باید شرایط رو دید.

خواهر منم مثل این آقاست . البته از این آقا یکم بهتره . راحت میتونه صحبت کنه و راه بره و بنویسه اما از جامعه طرد شده . تا حالا دوستی نداشته که باهاش بازی کنه یا باهاش درد دل کنه . من همیشه براش مثل یه دوست بودم اما واقعا نمیتونم جای دوست رو براش پر کنم . می دونم کسی حاضر نمیشه باهاش ازدواج کنه چون برای هر کاری نیاز به کمک داره . اینایی که میگن باید عاشق باشن تا بتونن باهاشون ازدواج کنن چرا خودشونو فریب میدن؟؟ ما که هر جا یه معلول می بینیم صدتا چشم قرض می کنیم تا خوب بهشون نگاه کنیم . گاهی اونقدر نگاهشون می کنیم که بیچاره ها خجالت می کشن و تصمیم میگیرن دیگه بیرون نرن . گاهی اونقدر بهشون ترحم می کنیم که از خودشون بدشون میاد . من اینا رو دیدم و میگم .یه پسر معلول 60 درصد رو میشناسم که به تازگی عقد کرده اونم با یه دختر معلول 10 درصد . اما تو جامعه ی ما کی قبول می کنه که برعکس این اتفاق بیفته؟؟ هیشکی . اونایی که نوشتن جانبازا بعد جانبازیشون ازدواج کردن درسته چون خانوما راحت تر می تونن عیب مردشونو تحمل کنن اما مردا هرگز نمیتونن . اگر هم بتونن خانوادشون به هیچ عنوان این اجازه رو نمیدن . این قانون جامعه ی ماست .
جامعه ی ما برای لیسانسه های نابینا فقط شغل تلفن چی رو داره حالا چه انتظاری داریم که این فرهنگ رو جا بندازن که همه ی مردم معلولین رو هم مثل مردم عادی ببینن؟؟

اولا پای عشق که باشه ما نمیتونیم حرفی بزنیم چون قدرت عشق زیاااده ولی اگه نباشه میگیم کبوتر با کبوتر باز با باز در ازدواج با معلول پولدار نکن ناز[khande]

سلام .

گزینه سه :

یهنی با فردی مثل خودشون باید ازدواج کنن .

به نظر من تمامی حرف های شما منطقیه ولی این موضوع رو در نظر داشت که اون فرد سالم لیاقت داشتن شما و امثال شما رو داره یا نه شماها یه ارجعیت نسبت به ماهایی که سالمیم دارین و اون اینه که پیش اون بالایی اعتبار بیشتری دارین واین خودش خیلیه باید به خودتون ببالین

راستش رو بخواهید نه چون کسی که سالم خیلی سخت میتونه احساسات یه معلول رو درک بکنه . مگر اینکه اونم روح بالایی داشته باشه

من ملاکم واس ازدواج فقط اخلاق وعقایدطرف مقابلمه اگه بهم بخوریم چراکه نه ادم بایه ادم معلول باشه بهترازاینکه بایه سالم باشه که پولدارباشه وقیافه داشته باشه اما اخلاق ورفتارش بدباشه

chera vazife doneste?

سلام
به نظر من این سوال یک جواب درست نداره و هرکس میتونه جواب متفاوت و در عین حال صحیحی بده چون این قضیه برمیگرده به نگاه و ظرفیت و میزان تحمل افراد.بعضیا میتونن و خیلی هم شاید زندگی خوب و بانشاطی رو تجربه کنن ولی بعضیا 1روز هم نمیتونن تحمل کنن.پس جوابش نسبیه

بستگی داره جیبش معلول باشه یا بدنش.

کافیه خودمونا فقط برای چند لحظه کوچیک بزاریم جای یه معلول اون وقت هممون گزینه یک را انتخاب میکنیم. باید خیلی شکر گذار نعمت هایی که داریم باشیم که یکی از مهمتریناشم سلامتی

سلام معلولیت به هیچ عنوان ضعف نیست بلکه ضعف برا اوناییه که با وجود صحت وسلامتی دستشونو جلوی هر کسی دراز میکنند،خیلیا رو داریم که با داشتن سلامتی کامل با نهایت عشق با یه معلول ازدواج میکنه به این میگن عـشــــــــــــــــــــــ ـــق
آهای تویی که میگی معلول فلان بهمان اگه میتونی یکی از این کارارو بکن!!!!!!!!!!!

http://www.njavan.com/forum/image/jp...Sp3g8weVYoA//Zhttp://www.njavan.com/forum/image/jp...935/j9UkkkwP/Zhttp://www.njavan.com/forum/image/jp...JuSeeIXbP/2Q==http://ilna.ir/news/mi_news/Original...all/155249.jpg

سلام . اگر بزارم فقط نظر خودم باشه شاید بگم اره. چون خب بستگی به علاقه داره. حالا شاید نوع معلولیت مهم باشه

اما خب خانواده ام میگن نه.

چون یک خاستگار داشتم که هم وضعیت مالی خوبی داشت هم قیافه خوب. فقط چون پا از مچ نداشت ومصنوعی گذاشت
مخالفت کردن.

نمیدونم شاید بهتره با هم نوع خودشون.

نمیدونم والا

با سلام و عرض ادب؛
من موضوعات مطرح شده توسط دوستان رو تا حدودی مطالعه کردم و به این ایده ها آفرین می گم .
نکته ای که لازم می دونم مطرح کنم این هست که ، قبل از رنسانس و حتی گاهی بعد از آن، کودکان دارای معلولیت ذهنی و جسمی را به سبب اینکه در وجودشان جن! است،می کشتند و گاهی آنقدر کتک می زدند تا جن خارج شود!
اما امروزه بحثی مطرح شده است به نام"آموزش و پرورش فراگیر" . این موضوع بیان می کند که حتی نیازی به جدا کردن دانش آموزان با معولیت ذهنی یا اختلال رفتاری از سایر دانش آموزان نیست.بلکه با قرار گرفتن این دانش آموزان در کنار هم، تا حدودی اختلالات را رفع کنیم. اختلالاتی در نظام تعلیم و تربیت بخصوص اختلال adhd مشاهده می شود که گاهی تشخیص آن ها توسط همکاران کمی سخت هست،اما با تشخیص به موقع می توان آن ها را رفع کرد.


ازدواج با یک فرد معلول؛چه از لحاظ جسمی یا از لحاظ ذهنی،نیازمند "گذشت" هست.نیازمند هدف والایی ست که فردبرای خود در نظر می گیرد.وقتی که فردی بیش از ۳۰ سال هست که از معلول جنگی که شیمیایی شده است،پرستاری می کند،خب این ارزش معنوی اش بسیار بالاتر هست.از این رو به طرز فکر افراد بستگی دارد.