نمایش نسخه قابل چاپ
سحابی معروف جبار روشنترین سحابی گازی در آسمان در صورت فلکی جبار قرار دارد.در شرایط خوب با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده است.قدر تقریبی آن در حدود ۴ بوده واندازه آن نیز در حدود یک درجه است. این سحابی در واقع تکه کوچکی از یک ابربزرگ است که چند صد سال نوری اندازه آن است.
چقدر این سحابی جبار فوق العاده است...[golrooz].. خیلی دوسش دارم..[esteghbal]
NGC3169 یعنی چی؟[tafakor]
کد مستعار ما نجومیاست!!![khande] اصلا اسم همو نمی بریم فقط کد، محض امنیت بیشتر!!!نقل قول:
نوشته اصلی توسط fateme92
نه شوخی کردم
NGC فهرست اجرام قابل مشاهده در آسمونه . مثلا شما از اینجا یه نقطه می بینید ولی ممکنه اون نقطه یه کهکشان باشه و همین طوری نوع اجرام رو مشخص و به همراه کد NGC یه عدد بهش می دن و ستاره شناسان و منجمان دیگه می دونن چی به چیه!!!
الان این NGC هم فکر می کنم یه خوشه کهکشانیه دقیقشو نمی دونم!!!
نقل قول:
نوشته اصلی توسط kahrupay
ای بابا! من نگران شدم!یه وقت اتفاقی ، زبونم لال تروری چیزی بشین...[nadidan]
اینم از NGC1788
http://www.uc-njavan.ir/images/po9tdwhzzylp3oc3ybn.jpg
سحابی ساعت شنی- تلسکوپ بزرگ CANARIAS واقع در جزایر قناری در اسپانیا در 7 نوامبر سحابی ساعت شنی Sharpless 2-106 را گرفته است. این سحابی در فاصله حدود 2 هزار سال نوری واقع شده .http://konjkav.com/images/stories/9-90/nojoom%205.jpg
ممنون من خیلی اسمون مخصوصا اسمون شب را دوست دارم ولی حیف.............
چرا حیف ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نکنه به خاطر رشتتونه؟؟؟؟
اگه به خاطر اینه بهتون بگم اگه واقعا نجوم و دوست دارین میتونین زمانی که درساتون سبکتره کلاسای نجوم و کارگاه های نجومی برین و مطمین باشین موفق میشین دوست گلم[cheshmak][cheshmak]
مفیدیدنقل قول:
نوشته اصلی توسط آیو
مفیدید
خوش حالم که هستید
Space-Astronomy-Wallpapers-3770
http://sarisky.ir/wp-content/uploads.../SaturnHur.jpg
این هم عکسی زیبا از طوفانی به شکل گل رز در زحل
http://sarisky.ir/wp-content/uploads...en_polleri.jpg
تصویری از امگاقنطورس پرنورترین خوشه ستاره ای کروی
http://sarisky.ir/wp-content/uploads..._lodriguss.jpg
خرس بزرگ و خرس کوچک
منبع: کانوتhttp://apod.nasa.gov/apod/image/1305...fermi_1080.gifامتیاز تصویر: NASA, DOE, Fermi LAT Collaborationبه‌تازگی انفجار عظیمی در عالم نزدیک رخ داده است و تلسکوپ‌های غول‌پیکر زمینی و فضایی در حال بررسی آن هستند. این انفجار فوران پرتو گاما را نشان می‌دهد که نام GRB 130427 را برایش انتخاب کرده‌اند. نخستین‌بار تلسکوپ سویفت- که در مدار زمین در حال گردش است و در طول‌موج‌های پرتوایکس فعالیت می‌کند- موفق به ثبت این فوران پرانرژی شد و آن را به زمین گزارش داد. حدود ۳ دقیقه بعد٬ تلسکوپ نیم‌متری ایسان در نیومکزیکو٬ متوجه انفجاری در طول موج مرئی شد که بسیار پرنور بود. این تلسکوپ مختصات دقیق‌تری از این انفجار را تهیه کرد. حدود چند دقیقه پس از آن٬ چند تلسکوپ که سرعت نشانه‌روی‌شان بیشتر از تلسکوپ‌های دیگر بود شامل تلسکوپ ۲ متری P60 در کالیفرنیا٬ تلسکوپ ۱/۳ متری PAIRTEL در نیومکزیکو و تلسکوپ ۲ متری Faulkes در شمال هاوایی به تعقیب این نور درخشان مرئی پرداختند. حدود دو ساعت بعد٬ تلسکوپ شمالی رصدخانه‌ی جمینی از انتقال به سرخ ۰/۳۴ خبر داد که نشان می‌داد این انفجار در فاصله‌ای حدود ۴۷۰ میلیون سال نوری از ما به وقوع پیوسته است. این فاصله در مقیاس‌های کیهان‌شناسی٬ نزدیک به حساب می‌‌آید. پیش از این‌ها نیز در تصاویری که از RAPTOR در حین پردازش آسمان به‌دست آمده بود٬ این انفجار ثبت شده بود. این تصاویر نشان دادند که قدر این انفجار در حدود ۷/۴ است. این تصاویر حدود ۵۰ ثانیه پیش از سوییفت از این انفجار خبر داده بودند. این فوران یکی از پرنورترین فوران سال‌های اخیر بوده است . به طوری که تلسکوپ VLA نیز آن را در طول‌موج‌های رادیویی کم‌انرژی ثبت کرده است. علاوه‌براین٬ ماهواره‌ی فرمی از زمانی که در فضا قرار داشته است٬ این انفجار پرانرژی‌ترین سیگنالی بوده که دریافت کرده است. نوترینو٬ امواج گرانشی و تلسکوپ‌هایی که برای آشکارسازی فوتون‌های پرانرژی طراحی شده‌اند در حال بررسی داده‌های خود از سیگنال GRB 130427A هستند. تصویر انیمیشنی بالا نشان می‌دهد که چگونه در یک لحظه٬ درخشش شدیدی از GRB 130427A نقشه‌ی پرتو گاما آسمان را زیر سلطه‌ی خود می‌برد. به طور حتم٬ تعقیب این انفجار در طول‌موج‌های نور مرئی ادامه پیدا می‌کند زیرا این احتمال وجود دارد که در آینده‌ای نزدیک یک ابرنواختر کلاسیک به وقوع بپیوندد.
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...andreo_960.jpgامتیاز تصویر و حق نشر: Rogelio Bernal Andreo (Deep Sky Colors)برای دیدن چنین چشم‌اندازی باید صبور باشید، پیاده‌وری کنید و دوربین داشته باشید. برای یافتن یک مکان مناسب و منتظر ماندن برای لحظه‌ی مناسب به صبر نیاز دارید. برای رسیدن به بالای اینبلندی ناهموار به یک پیاده‌وری کوتاه و برنامه‌ریزی شده در پارک ایالتی Julia Pfeiffer Burns در کالیفرنیا در آمریکا نیاز دارید. یک دوربین لازم داریم تا با نوردهی بلند مدت بتوانیم نور ضغیف ستاره‌ها و سحابی‌ها را در پس زمینه‌ی کهکشان راه شیری ثبت کنیم. در تصویر ترکیبی بالا که دو هفته‌ی پیش گرفته شده است، نور ماه و نور فلاش دوربین این ساحل پنهان‌شده و خلیج کوچک را در پشت این درختان روشن کرده است. درست در مرکز و پایین تصویر آبشار مَک وی (McWay) را می‌بینید که معمولاً به راحتی دیده نمی‌شود، در راست تصویر هم نمایی از اقیانوس آرام را می‌بینید.
منبع:کانوت
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...ascual_960.jpgامتیاز و حق نشر تصویر: Isaac Gutiérrez Pascual -Spainگاهی اوقات، آسمان بالای سر تبدیل به نمایشی هیجان‌انگیز می‌شود. مثلاً در اوایل سپتامبر سال 2010، ماه و زهره همراه با هم نمایی بسیار زیبا برای رصدگران آسمان در سراسر دنیا به وجود آوردند. در بعضی مناطق این حتی زیباتر هم به نظر رسیده است. در تصویر بالا که هفته‌ی گذشته از اسپانیا گرفته شده است، هلال ماه و سیاره‌ی زهره (سوی راست تصویر) هنگام غروب آفتاب و در زمینه‌ی آسمان آبی تیره قرار گرفته‌اند. در پیش‌زمینه ابرهای طوفانی و تیره در بالای تصویر پدیدار شده‌اند در همین حین جلوتر از آن‌ها ابرهای سفید سندان در حال شکل‌گیری‌اند. نقاط سیاه روی تصویر در واقع پرواز دسته‌جمعی پرندگان را نشان می‌دهد. خیلی زود پس از گرفته شدن این تصویر و عبور پرندگان، طوفان به پایان رسید و زهره و ماه غروب کردند. زهره‌ی درخشان دوباره پس از غروب خورشید در ماه می 2013 دیده می‌شود. این سیاره همراه با مشتری (نزدیک به این سیاره) در انتهای ماه نمایان می‌شود.
منبع:کانوت
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...zalez_1960.jpgامتیاز تصویر و حق نشر: César Blanco Gonzálezتعداد کمی از نماهای نجومی مانند زایشگاه ستاره‌ای جبار می‌تواند تخیل ما را برانگیزد. گاز درخشان این سحابی ستاره‌های داغ جوان را در لبه‌ی ابر مولکولی وسیع میان‌ستاره‌ای احاطه کرده است. بسیاری از ساختارهای نوار شکل که در تصویر بالا دیده می‌شوند در واقع امواج شوک هستند- جبهه‌هایی که در آن‌جا موادی که با سرعت حرکت می‌کنند با گازهای در حال حرکت با سرعت کم هستند مواجه می‌شوند. سحابی جبار حدود 40 سال نوری گستردگی دارد و در فاصله‌ی 1500 سال نوری دور از ما در همان بازو مارپیچی کهکشان ما که خورشید هم در آن‌جا قرار دارد، آرمیده است. سحابی بزرگی جبار را می‌توانید با چشم غیرمسلح درست در پایین و چپ تصویر به راحتی با تشخیص دادن سه ستاره‌ی کمربند جبار بیابید. تصویر بالا سحابی جبار را در سه رنگ نشان می‌دهد که از هیدروژن، اکسیژن و گاز گوگرد ساطع می‌شوند. کل ابر پیچیدهی سحابی جبار که سحابی سر اسب نیز بخشی از آن است، تا 100 هزار سال دیگر به آهستگی در فضا پخش خواهد شد.
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...terfly_hst.jpgامتیاز تصویر: NASA, ESA, and the Hubble SM4 ERO Teamدرخشان‌ترین خوشه‌ها و سحابی‌های آسمان شب سیاره‌ی زمین اغلب به نام گل‌ها و حشرات نامیده می‌شوند. سحابی NGC 6302 هم از این قاعده مستثنا نیست، بال‌های این پروانه بیش از 3 سال نوری گسترش یافته است. دمای سطح این سحابی حدود 250 هزار درجه‌ی سانتی‌گراد تخمین زده شده است. ستاره‌ی در حال مرگ مرکزی این سحابی سیاره‌نمای منحصربه‌فرد به‌طور خاصی داغ و درخشان شده است و در نور فرابنفش می‌درخشد، این ستاره‌ی درخشان را نمی‌توان مستقیماً دید زیرا در پس توده‌ای از غبار متراکم پنهان شده است. دوربین شماره‌ی سه میدان دید باز تلسکوپ فضایی هابل این نمای نزدیک رنگی و دقیق از سحابی این ستاره‌ی محتضر را در سال 2009 ثبت کرده است. این دوربین درحین آخرین مأموریت تعمیر شاتل بر تلسکوپ هابل نصب شد. در این نما توده‌ی غبار پیرامون ستاره‌ی مرکزی، حفره‌ی درخشان گاز یونیده شده را قطع کرده است و این توده نسبت به خط دید ما تقریباً از لبه دیده می‌شود. در بستر این ستاره‌ی داغ کیهانی، هیدروژن مولکولی شناسایی شده است. سحابی NGC 6302 حدود 4 هزار سال نوری دورتر و در صورت‌فلکی عقرب (کژدم) آرمیده است.
منبع:کانوت
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...ntuyneC900.jpgامتیاز و حق نشر تصویر: Apollo 11, NASA; Stereo Image by Patrick Vantuyneنام بسیاری از سحابی‌های درخشان و خوشه‌های ستاره‌ای آسمان با نام چارلز مسیه (در فهرست معروف او در قرن 18) شناخته می‌شود. البته نام او به دو گودال بزرگ و جالب‌توجه در ماه هم داده شده است. این دو گودال در دریای حاصلخیزی (یا Mare Fecunditatis) قرار دارند، مسیه (سوی چپ) و مسیه A به ترتیب ابعاد 15 در 8 و 16 در 11 کیلومتر دارند. ظاهر کشیده‌ی آن‌ها به علت زاویه‌ی کوچک برخورد جرمی است که با حرکت از چپ به راست این گودال‌ها را به وجود آورده است. این برخورد کم‌عمق باعث ایجاد دو رگه‌ی درخشان از مواد شده است که در سطح و به سوی راست-بالای تصویر کشیده شده‌اند. این تصویر را باید با عینک‌های سرخ/آبی (سرخ برای چشم چپ) ببینید. تصویر بالا از این جفت گودال اخیراً با تفکیک‌پذیری بالا از تصاویری که در مأموریت آپولو 11 از ماه گرفته شد (AS11-42-6304, AS11-42-6305)، اسکن شده‌اند.
http://apod.canot.ir/wp-content/uplo...swift_2119.jpgامتیاز و حق نشر تصویر: UV: NASA, Swift, S. Immler (Goddard) & M. Siegel (Penn State); Optical: Axel Mellinger-CMUداغ‌ترین ستاره‌ها در کدام بخش از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به ما قرار دارند؟ برای یافتن این پاسخ، ناسا به سوییفت، ماهواره‌ی مدارگرد زمین، دستور دارد تا تصویری چندگانه و موزاییکی از کهکشان ابرماژلانی بزرگ در نورفرابنفش بگیرد. تصویر بالا محل تولد ستاره‌ها و ستاره‌های پرجرمی را نشان می‌دهد که در نور آبی و فرابنفش می‌درخشند. اما در نور مرئی نمای آشناتری از ابرماژلانی می‌بینید که بیشتر ستاره‌های پیر را نمایان می‌کند. در سوی بالا-چپ تصویر یکی از بزرگ‌ترین زایشگاه‌های ستاره‌ای را می‌بینید که در کل گروه محلی کهکشان‌ها وجود دارد: سحابی رطیل. ابرماژلانی بزرگ و همراه کوچک‌ترش ابر ماژلانی کوچک به سادگی با چشم غیرمسلح در آسمان جنوبی دیده می‌شوند. جزئیات تصویر بالا که فراگیرنده‌ی کل کهکشان است به خوبی نشان می‌دهد که چطور ستاره‌ها شکل می‌گیرند.
این عکس به نظر می رسه پردازش شده باشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط a_rahmani
بله همینطوره / تا الان تو هیچ عکسی ندیدم که راه شیری بصورت نیمه هلال باشهنقل قول:
نوشته اصلی توسط kahrupay
معمولاً صافه با زاویه حدود 50 درجه نسبت به افق هستش (البته اگه استباه نکنم)
ممنون از دقتتون / موفق باشید
این عکسا عکس های 360 هستننقل قول:
نوشته اصلی توسط a_rahmani
مثل همونایی که کیوراسیتی از مریخ گرفته!
البته درسته با کمی هم پردازش