پاسخ : گونه های در حال انقراض
مارخور یکی از گونه‌های بزرگ‌جثّه‌ٔ بز کوهی است که در شمال شرقی افغانستان، پاکستان، جنوب تاجیکستان و جنوب ازبکستان زندگی می‌کند. این حیوان در ردهٔ به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارد و برآورد می‌شود که جمعیت آن در حیات وحش کمتر از ۲۵۰۰ رأس است.
این نوع بز ۶۵ تا ۱۱۵ سانتی متر تا شانه‌هایش طول دارد. وزن متوسط آن ۴۰ تا ۱۱۰ کیلوگرم می‌باشد. گونه ماده آن معمولاً به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد با شکم سفید رنگ و پاهای سفید و سیاه است. گونه نر نیز همرنگ ماده می‌باشد ولی رنگ روشن‌تری دارند. نرها همچنین صورتی سیاه رنگ دارند و قسمت گردن و سینه‌شان با موهای سفید بسیار بلند که تا زانویشان رشد کرده، پر شده‌است. هم گونه نر آن و هم گونه ماده دارای شاخ بلند و مارپیچی هستند که در نرها تا ۱۶۰ سانتی متر و در ماده‌ها تا ۲۰ سانتیمتر رشد می‌کند. مارخورها در مناطقی با ارتفاع ۵۰۰ تا ۳۵۰۰ متر از سطح دریا، جایی که بتوانند علف و برگ گیاه لازم جهت تغذیه بیابند، زندگی می‌کنند. این گونه از بزها، برای چیدن برگ درختان بر روی پاهای خود می‌ایستند.
مارخورها حیوانات فعالی هستند و گونه‌های ماده آن به صورت گله‌های حدوداً نه تایی و گونه‌های نر آن به صورت انفرادی زندگی می‌کنند. مارخور حیوان ملی پاکستان است. نام این حیوان از زبان فارسی گرفته شده و به معنای خورنده مار است. اکثر جمعیت مارخورها در شمال پاکستان به ویژه نواحی چیترال، قیزار وهونزا زندگی می‌کنند. حدود ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ رأس از این نوع حیوان در دنیای وحش زندگی می‌کنند.
منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%...AE%D9%88%D8%B1
پاسخ : گونه های در حال انقراض
دوستان درباره پلنگ پنتر همین رو فقط تونستم پیدا کنم
پلنگ پنتر
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1.../91957_887.jpg
پلنگ پنتر عضو خانواده گربه سانان و کوچک‌ترین گربه از چهار گونه موجود است. سه گونه دیگر شامل ببر، شیر و جاگوار است.
منبع:http://vahsh.ir/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D...1%D8%A7%D8%B6/
پاسخ : گونه های در حال انقراض
پاسخ : گونه های در حال انقراض
روباه سرخ (نام علمی: Vulpes vulpes) که به نام روباه معمولی نیز معروف است در بسیار از نقاط دنیا از جمله آسیا و شمال آفریقا و اروپا و آمریکا و حتی دراسترالیا پراکنده شده است. این روباه فراوان‌ترین گونه سگسانان است که در ایران مخصوصاً به علت فرهنگ غلط عامه در مورد رفتار این حیوان، بسیار مورد آزار و اذیت و کشتار قرار گرفته‌است. با این حال این کشتارها خوشبختانه هنوز باعث تهدید نسل این حیوان به صورت جدی نشده‌است. این حیوان دشمنان بسیاری دارد که بجز انسان که یکی از اصلی‌ترین دشمنان این حیوان است می‌توان به خرس ، گربه وحشی ، پلنگ ، گرگ و همچنین به پرندگان شکاری مانند عقاب وجغد اشاره نمود که بعضاً خود این حیوان یا توله‌هایش را شکار می‌کنند. این حیوان در تمامی زیستگاه‌ها زندگی می‌کند اما معمولاً از مناطق بسیار خشک و جنگل‌های انبوه دوری می‌کند به طور مثال تنها در ایران در جنگل‌های گلستان دیده نشده‌است.
شکل ظاهریاین روباه از گونه‌های دیگر روباه‌ها بزرگتر می‌باشد وزنش بین ۳ تا ۱۱ کیلوگرم و ارتفاع از شانه بین ۲۵ تا ۴۵ سانتیمتر است همچنین طول سر و بدن این حیوان بین ۴۶ تا ۸۶ سانتیمتر است و طول دم آن ۵۵.۵ تا ۳۰.۵ سانتیمتر است. رنگش بیشتر به رنگ سرخ زنگ زده که به سرخ تمایل دارد و در تیره پشت پررنگ تر و در کناره‌ها ی بدن کم رنگ تر است. کناره بدن تا زیر شکم خاکستری مخلوط با قهوه‌ای روشن است و در برخی قسمت‌ها روشن‌تر و در برخی قسمت‌ها تیره‌تر است. دم بسیار پر مو و پرپشت است و نوک آن معمولاً سفید است و گوش‌ها نسبت به بدن بزرگ و سه گوش و نوک دار است و پشت آن سیاه می‌باشد. زیر گونه‌ای از روباه سرخ در آمریکای شمالی و شمال آسیا به رنگ سیاه وجود دارند. برای تشخیص نر از ماده بدون معاینه می‌توان به کمک دم آن نر یا ماده بودن را تشخیص داد. در روباه نر سفیدی انتهای دم بیشتر از ماده است و گاهی اوقات ماده‌ها در انتهای دم سفیدی ندارند. معمولاً دم روباه نر بلند و به زمین نزدیک است. جثه‌ی جنس ماده از نر کوچک‌تر است.
تغذیه
تغذیه روباه بسته به محل زندگی‌اش و چیزی که می‌تواند بخورد دارد این حیوان می‌تواند از پرندگان و جوجه‌های آنها، از جوندگان مثل خرگوش و موش یا حتی از دوزیستانی مثل قورباغه یا از آبزیان مثل ماهی و خرچنگ یا از نرم‌تنانی مثل حلزون و از حشرات و کرم‌ها و حیوانات اهلی و حتی از گیاهان و میوه‌ها تغذیه کند که این انطباق با طیف وسیعی از غذاها باعث ازدیاد نسل این حیوان شده است. دیده شده که این حیوان مثلاً در ترکمن صحرا (در ایران) در تابستان‌ها از هندوانه نیز تغذیه نموده است و حتی میوه‌هایی مانند توت و خرما و غلات تازه رسیده و گیاهان سبز نیز در سبد غذایی این حیوان قرار گرفته‌اند. حیوان غذای اضافی را در زیر خاک پنهان می‌کند. همچنین این حیوان از توله های شیطان تاسمانی تغذیه می کند. به مواد شیرین علاقه زیادی دارد. دیده شده که شکلات و آبنبات و پاستیل و پنیر نیز می خورد.
تولید مثل
نوع ماده این حیوان تنها در سال بمدت ۶ روز آماده جفت گیری است و فصل جفت گیری این حیوان از اواسط زمستان شروع شده و تا اوایل بهار ادامه پیدا می‌کند. در این مدت روباه ماده در یک مکان استقرار پیدا می‌کند و روباه نر از بوی ادرار نوع ماده وی را پیدا می‌کند. روباه ماده ممکن با چند نر نیز جفت گیری کند. دوران آبستنی این روباه معمولاً بین ۵۱ تا ۶۳ روز است و تعداد توله‌ها بین ۳ تا ۸ عدد است و معمولاً ۴ عدد است نوزادان در بدو تولد دارای موهای قهوه‌ای و خاکستری هستند. نوزادان ۹ تا ۱۴ روز از اول تولد چشمانشان بسته‌است و تا ۲۴ روز نمی‌توانند از لانه خارج شوند. از بیست روزگی شروع به خوردن گوشت می‌کنند و تا ۴ ماهگی کنار والدینشان زندگی می‌کنند و در ۱۰ ماهگی توانایی تولید مثل پیدا می‌کنند. روباه ماده نیز تا ۳ هفته بعد از زایمان از لانه خارج نمی‌شود و روباه نر برای او غذا می‌برد. روباه‌ها ۱۰ سال عمر می‌کنند و معمولاً در طول عمر خود مهاجرت طولانی و دور نمی‌کنند بجز مواردی که یک روباه جوان برای بدست آوردن جفت یا ناحیه زندگی مجبور به مهاجرت به مکان‌های دورتر شود. روباه‌ها در انتشار بیماری میان انسانها و حیوانات نقش زیادی دارند که یکی از این بیماری‌ها هاری است که یکی از علل شایع مرگ میر در میان این حیوان است.
عادات
روباه حیوانی است شبگرد که معمولاً در روز استراحت می‌کند و در سه نوبت یعنی غروب و نیمه شب و صبح زود فعال است اما اگر مریض باشد یا در فصل جفت‌گیری یا به‌دنبال غذا باشد در روز نیز مشاهده می‌شود.
روباه حیوان اجتماعی نیست و به صورت تکی و منفرد زندگی می‌کند و فقط در زمان جفت‌گیری و مراقبت از بچه‌ها زندگی جمعی دارد. لانه‌اش را معمولاً خودش حفر می‌کند اما در برخی موارد در لانه متروکه خرگوش و یا گورگن نیز زندگی می‌کند.روباه معمولاً دو لانه دارد که در هنگام خطر بچه‌هایش را از یک لانه به لانه دیگر حمل می‌کند و همچنین این لانه‌ها چند خروجی اضطراری برای مواقع خطر دارند. روباه معمولاً برای استراحت فقط در لانه‌اش میماند اما اگر هوا مساعد باشد در بیرون از لانه زیر بوته‌ها و درخچه‌ها و حتی برخی موارد در محوطه باز نیز به استراحت می‌پردازد. بعد از تولید مثل مقداری از موهای بدنش می‌ریزد.
تربیت در اسارت
تربیت این جانور بسیار دشوار است و برای این کار یا باید از سنین پایین حدود دو ماهگی شروع کرد یا اگر بزرگ باشند باید از آنها نسل کشی کرد و سپس توله‌ها را تربیت کرد. اساسی‌ترین کار برای تربیت گرسنه نگه داشتن آنها است. در اولین قدم باید با دست به آنها غذا بدهید و سپس جایی را انتخاب کنید که برای غذا خوردن به آنجا برود. بهتر است که برای این کار تا زمانی که کاملاً رام شوند از دستکش‌های مقاوم استفاده کنید.
این روش برای روباه های بالغ تا حدودی انجام پذیر است.
پراکندگی در ایران
این نوع روباه در اکثر نقاط ایران یافت می‌شود از جمله سواحل خلیج فارس، آذربایجان، گرگان، فارس، خراسان و خوزستان. سفیدی انتهای دم و سیاهی نیمه بالایی گوش این روباه وی را از سایر گونه‌های موجود در ایران متمایز می‌کند. در مناطق خشک و گرم به رنگ حنایی است و در مناطق سرد به رنگ قرمز.
منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%...B3%D8%B1%D8%AE
پاسخ : گونه های در حال انقراض
پنگوئن ماژلان (نام علمی: Spheniscus magellanicus) یکی از گونه‌های پنگوئن آمریکای جنوبی است که در نواحی ساحلی آرژانتین، شیلی و جزایر فالکلندزیسته و گروهی از آنان نیز به برزیل مهاجرت کرده‌اند. پنگوئن‌های ماژلان، پرشمارترین پنگوئن‌های سردهٔ Spheniscus یا پنگوئن‌های نواردار محسوب می‌شوند و نزدیکترین خویشاوندان آنها، پنگوئن آفریقایی، پنگوئن هامبولت و پنگوئن جزایر گالاپاگوس می‌باشد.
مشخصات
پنگوئن‌های ماژلان دارای جثه‌ای متوسط بوده و قدی بین ۶۱ تا ۶۷ سانتیمتر و وزنی بین ۲،۷ تا ۶،۵ کیلوگرم دارند. پنگوئن‌های نر از ماده‌ها بزرگترند و هر دو پرنده به هنگم پرورش جوجه‌ها بخشی از وزن خود را از دست می‌دهند.
پشت پنگوئن‌های ماژلان بالغ سیاه و شکمشان سفید رنگ است و دو نوار سیاه رنگ بین سر و سینه‌شان قار دارد که نوار پایینی شبیه نعل اسب وارونه است. سر پرنده نیز سیاه بوده و یک نوار پهن سفیدرنگ از بالای چشم‌ها تا زیر گلو کشیده شده است.
عمر پنگوئن‌های ماژلان در طبیعت به ۲۵ سال و در اسارت به ۳۰ سال نیز می‌رسد.
تغذیه
پنگوئن ماژلان در آب تغذیه کرده و به صورت گله‌های بزرگ شکار ماهیان مرکب، ساردین، کریل و دیگر سخت‌پوستان می‌پردازد. از آنجایی که این پرندگان همراه با شکار خود آب شور اقیانوس را نیز فرو می‌دهند، غده‌ای نیز در بدنشان برای تصفیهٔ نمک بوجود آمده است.
تولید مثل
پنگوئن‌های ماژلان در فصل تولید مثل اقدام به لانه‌سازی به صورت کلونی در سواحل آرژانتین، جنوب شیلی و جزایر فالکلند می‌کنند که این مناطق گنجایش ۲۰ لانه در هر ۱۰۰۰ متر مربع را دارند. یکی از بزرگترین این کلونی‌ها را می‌توان در شبه‌جزیرهٔ پونتا تومبو واقع در جنوب آرژانتین در اقیانوس اطلس مشاهده نمود. لانه‌ها در زیر بوته‌ها و یا در زیر زمین ساخته می‌شوند و پنگوئن ماده دو تخم در آنها می‌گذارد. ۳۹ تا ۴۲ روز طول می‌کشد تا تخم‌ها به جوجه تبدیل شوند و هر دو پرندهٔ نر و ماده در شیفت‌های ۱۰-۱۵ روزه بر روی تخم‌ها می‌نشینند تا آنها را گرم نگه دارند. پس از تولد جوجه‌ها والدین به مدت ۲۹ روز از آنها مراقبت کرده و هر ۲-۳ روز به آنها غذا می‌دهند.
پنگوئن‌های ماژلان هرساله با همان جفت همیشگیشان اقدام به جفت‌گیری می‌نمایند. پرندهٔ نر در لانهٔ سال پیش به انتظار جفت ماده‌اش می‌نشیند و پرندهٔ ماده از روی صدای پنگوئن نر جفت خود را تشخیص می‌دهد.
وضعیت بقا
باوجودی‌که هنوز میلیون‌ها پنگوئن ماژلان در سواحل شیلی و آرژانتین زندگی می‌کنند اما گونهٔ آنها در معرض تهدید قرار دارد. لکه‌های نفتی جدی‌ترین تهدید برای کلونی‌های آنها به شمار می‌رود و سالانه موجب مرگ ۲۰ هزار پنگوئن بالغ و ۲۲ هزار پنگوئن جوان در سواحل آرژانتین می‌شود. همچنین کاهش جمعیت ماهیان و شکار شدن جوجه‌پنگوئن‌ها توسط شیرهای دریایی و مرع‌های باران عظیم‌الجثه نیز تأثیر سویی بر جمعیت پنگوئن‌ها داشته است.
منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%...84%D8%A7%D9%86
پاسخ : گونه های در حال انقراض
همینو پیدا کردم:
گرگ هیمالیان
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1.../91960_513.jpg
گرگ هیمالیان از خانواده سگ سانان، یکی از گونه‌های در حال انقراض است. شمار این گونه حدود ۳۵۰ عدد است.
منبع:http://vahsh.ir/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D...1%D8%A7%D8%B6/
پاسخ : گونه های در حال انقراض
منقار شاخی نارکوندام
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1.../91961_325.jpg
منقار شاخی نارکوندام که از خانواده Bucerotidae است در جزایر نارکوندام هند زندگی می‌کند.
منبع:http://vahsh.ir/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D...1%D8%A7%D8%B6/
پاسخ : گونه های در حال انقراض
سمور پستانداری گوشتخوار است که سرده جداگانه ای از راسویان را بنام سموریان تشکیل می دهد. پوست این جانور در تهیه پوستین (خز) کاربرد دارد.پوست سمور نرم و لطیف و گرانبهاست.
از انواع آن می توان به سمور آبی و سمور سنگی اشاره نمود. سمور شناگر قابلی است و کمتر در نزدیکی محل سکونت انسانها زندگی می کند. برخی از انواع سمور جزء گونه‌های در معرض خطر محسوب شده و در ایران بخاطر پوست آن شکار می شود.در بسیاری از کشورهای جهان از سمور محافظت می شود.
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...50px-Sable.gif
منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%85%D9%88%D8%B1
پاسخ : گونه های در حال انقراض
سمندر غول پیکر چینی (نام علمی: 'Andrias davidianus') بزرگترین سمندر در جهان است. طول بعضی از آنها حتی به ۱۸۰سانتی متر (۶فوت) هم می‌رسد. هر چند امروزه به ندرت به این اندازه می‌رسند.این سمندر بیشتر به خاطر ایجاد صداهای بلند، پارس کردن، ناله، صدای خش خش و یا صداهای گریه مانند شناخته شده‌است. برخی از این صداها شباهت‌های قابل توجه به گریه یک کودک دارد، و به همین دلیل است که در زبان چینی به آن به آن "ماهی نوزادان" می گویند. این سمندر در سال ۲۰۰۸ به عنوان یکی از گونه‌های در معرض انقراض معرفی شده‌است.
منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%...8C%DA%A9%D8%B1
پاسخ : گونه های در حال انقراض
ادامه سمندر چینی جهت تکمیل:
سمندر چینی: سمندر غول‌پیکر چینی یا اندریاس داویدیانوس، بزرگترین دوزیست ساکن زمین است که طول آن تا 1.8 متر هم می‌رسد. البته وقتی با بزرگترین دوزیست، یعنی پریونوسوچز 9 متری،که منقرض شده، مقایسه کنیم، خیلی هم بزرگ نیست. این سمندر غول‌پیکر به دلیل از دست دادن محل زندگی، آلودگی و شکار به خاطر طب چینی، به شدت در خطر انقراض قرار دارد. اما هنوز تحت تاثیر قارچ‌های کشنده بی.بی، بیماری فراگیری که دارد جان دوزیستان سراسر دنیا را می‌گیرد، قرار نگرفته است.
منبع:http://khabaronline.ir/detail/228641/science/nature
