نمایش نسخه قابل چاپ
سلام من دو سال پیش دعوت نامه فنلاند تو دستم بود ولی نرفتم بخاطر وطن بود؟ بخاطر آب و خاک؟ بخاطر دینم به اینجا؟ نه به خاطر هیچکدوم آدما هر جای دنیا که بدنیا بیان نه از خاک محرومن نه از آب و نه از وطن، پس هیچکدوم از اینها تعصب و علاقه به وجود نمیاره بقول یه بزرگ: آسمون همه جا همین یه رنگه پس فرقی نداره کجا زیر این آسمون باشی
[golrooz] سرکار باستان شناس درودنقل قول:
نوشته اصلی توسط باستان شناس
شرمنده ام نکنید ..
خیلی از اخلاقیات خوب بساطش برچیده شد اما خدارو شکر وطن دوستی این مردم همچنان سرجاشه ....[labkhand]
همیشه دوست داشتم که جهانگردی کنم و جاهای دیدنی و زیبای کشورهای دیگه رو ببینم با اینکه در ایران مانند بسیاری از مردم شهروند درجه دوم هستم ولی اون رو بر شهروند درجه دوم بودن کشوری بیگانه ترجیح می دم من نمی تونم از خاطرات کودکی ام،فرهنگ ایرانی ام با همه نابسامانی ها و کاستی هاش و روی هم رفته از کیستی و هویت ایرانی ام دل بکنم شاید برخی ها چون جهان وطنی می اندیشند،بتونند یا از اونجا که خواستار چیزهایی هستند که در کشورشون نداشتند و یا نگذاشتند به اون خواسته ها برسند برای برآوردن اون نیازها مهاجرت می کنند .
حتما حتما حتما به مهاجرت ابدی فکر میکنم چون اینجا درکشور ایران اصلا شرایط پیشرفت نیست و همه جز کوبیدن ادم و... کاردیگه ای بلد نیستن...
این نظرخواهی تقریبا غلطه و دوستان احتمالا اشتباهی کلید رو زدن چون 8نفر ازدوستان با رفتن موافقن این اشتباهه
راستش وقتی بابام تعریف میکنه که چطور با ده هزار تومن و 2ماهی بدون نیاز به گرفتن پاسپورت و پولی که باید برای ضمانت برگشت بزاری و ارزش واحترامی که اون موقع ایران داشت 5 تا کشور و گشته دلم میسوزه دلم میخواد مقیم جایی باشم که اکثر کشورها پاسپورتش رو سند بدوننند دلم میخواد اسم کشورم توی لیست کشورهاییی که سفر به آنها خطرناکه نباشه(یه توریست و دوست استرالیایی به من گفت) دلم میخواد احترام وارزشی که باید به این نخبه ها داده بشه سخته که از این خاک جدا بشی چون هیچ جایی ایران نمیشه اما باید بری تا ببینی چه ظلمی در حقش میشه ...
[narahatish]
من دوسال پیش یه اشتباه بزرگ کردم و نرفتم درحالی که میتونستم با پدرم برم اون رفت و چون تنها بود دوماه بیشتر نموند ولی بعد از برگشت همیشه حسرت میخوره و الان خیلی جدی دوباره میخوا د که بره . داییم 7 ماهه که رفته و خوشحاله خیلی خوشحال ...
من اگه بتونم میرم از امکانات کشور مقصد بهره میبرم تا بتوونم خودم رو قوی میکنم هر چند هم که سالها طول بکشه اگرچه برای ایرانی قوی شدن سخت نیست و بهترین های این امکانات رو برای مردمم سوغات میارم ( این یه رویای هدف گونه است )
با سلام.ممنون از راه اندازی این بحث خوب.من خودم به شخصه دوست دارم در ایران بمونم و زندگی و کارم رو همین جا سرمایه گذار کنم اما اگر طی سال های آینده که پیش رو هست اگر به همین منوال کار ادامه پیدا کنه موندن جایز نیست اینکه کشورم برام عزیز هست درست ولی جایی که استرسش بیش از حد هست و بی عدالتی گاهی بیداد میکنه جالب نخواهد بود که پیشرفتی که میتونم در جای دیگر داشته باشم رو از دست بدم هر چند در خارج هم آسمان همین آسمان هست ولی در آخر نمیگی که تلاشمو نکردم و افسوس خوردم اگر هم خوب نبود برمیگردم
نقل قول:
نوشته اصلی توسط غزل بارون
موافقم!!واقعا گاهي استرس تو جامعه مووووج مي زنه!!فقط كافيه چند دقيقه به چهره مردمي كه در خيابون در حال رفت و آمدن نگاه كنيم اون وقت مي فهميم!!
رفتن از ايران به شرطي كه با برگشتي با دست پر همراه باشه خيلي خويه!!
برای کار حاضرم مهاجرت کنم
البته بطور موقت و برای تحصیل سرمایه و ادامه زندگی در ایران
سلام
مشکل اینجاس که کشور عزیزمون به ما نیازی نداره؟ دور بودن از چی؟ شاید اگه تو شرایطش قرار بگیری یا میگرفتی میتونستی واقعی و جدی بهش فکر کنی ولی ... شایدم بازم همین تصمیمو داشته باشی؟