نمایش نسخه قابل چاپ
بگوئید بر گورم بنویسند:
زندگی را دوست داشت ولی ان را نشناخت
مهربان بود ولی مهر نورزید
طبیعت را دوست داشت ولی از ان لذت نبرد
در ابگیر قلبش جنب وجوش بود ولی کسی بدان راه نیافت
در زندگی احساس تنهایی می نمود ولی هرگز به کسی دل نبست
و در اخر بنویسید:
زنده بودن را برای زندگی دوست داشت
نه زندگی را برای زنده بودن
ای دوست به جای دسته گلی که فردا به مزارم می گذاری امروز با شاخه گلی کوچک یادم کن
به جای سیل اشکی که فردا به قبرم می ریزی امروز با تبسمی شادم کن
به جای منتهای تسلیت گونه ای که فردا در روزنامه ها می نویسی امروز با پیام های کوچکت خوشحالم کن
من امروز به تو نیاز دارم نه فردا
یه بار مجنون شدم بستم بود نیاکانم بهم یادآوری شدن!!
بی وفا باشی جفایت می کنندبی وفایی کن وفایت می کنندمهربانی گرچه آیینی خوش استمهربان باشی رهایت می کنند...
غنچه از خواب پريد
و گلي تازه به دنيا آورد
خار خنديد و به گل گفت سلام
و جوابي نشنيد!
خار رنجيد ولي هيچ نگفت
ساعتي چند گذشت
گل چه زيبا شده بود
دست بي رحمي آمد نزديک
گل سراسيمه ز وحشت افسرد
ليک آن خار در آن دست خليد
و گل از مرگ رهيد
صبح فردا که رسيد
خار با شبنمي از خواب پريد
گل صميمانه به او گفت سلام.....
دلش دریای صدها کهکشان صبر
غمش طوفان صدها آسمان ابر
دو چشم از گریه همچون ابر خسته
ز دست صبر ِزینب، صبر خسته
صدایش رنگ و بویی آشنا داشت
طنین ِموج آیات خدا داشت
زبانش ذوالفقاری صیقلی بود
صدا، آیینه ی صوت علی بود
چه گوشی می کند باور شنیدن؟
خروشی این چنین مردانه از زن
به این پرسش نخواهد داد پاسخ
مگر اندیشه ی اهل تناسخ :
حلول روح او، درجسم زینب
علی دیگری با اسم زینب
زنی عاشق، زنی اینگونه عاشق
زنی، پیغمبر ِقرآن ناطقزنی، خون خدایی را پیامبر
زن و پیغمبری ؟ الله اکبر !
دلـــــــــــ
اتفاقی ترین اشتـــــباه دنیاست!!!
بسته میشود آنــــجا که نبــــــاید!!!
کنــــده میشود از جایی که نبــــــاید..!
خدایا
لطفا به بعضی از آنهاییکه ایمان آورده اند یادآوری کن
که تو خدا هستی نه آنها
آشق !
از این به بعد اینگونه بنویسید !
چون همیشه سرش کلاه می رود . . .
!
!
!
این رد کفش نیست نشان تعجب است؛
روییده وقت رفتنت از ردپای تو!!!!!