مشاعره

شب، همه دروازه هایش باز بود
آســـــــــمان چون پرنیان ناز بود

گرم، در رگ های ما، روح شــــــــــراب
همچو خون می گشت و در اعجاز بود

با نوازش های دلخواه نسیم
نغمه های ســــاز در پرواز بود

در همه ذرات عالم، بوی عشق
زنــــــــدگی لــــــــبریز از آواز بود

بال در بال كبــــــوترهای یاد
روح من در دوردست راز بودhttp://static1.cloob.com//public/images/smiles/16.gif

در پناهت برگ و بار من شکفت ,

تو مرا بردي به شهر يادها ,

من نديدم خوشتر از جادوي تو ,

اي سکوت اي مادر فريادها .

آن کــس کـه ندارد بسر کوی تو راه

از زندگی بـی ثمـرش حـاصل نیست

تو رفتی و دلم غمین شد
قرین آه اتشین شد

جهان که شادی آفرین بود
به چشم من غم آفرین شد

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا...
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا...
نوش دارویی و بعد از مرگ سحراب آمدی...
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا...
سهم مارا مهلت امروز و فردای تو نیست...
من که یک امروز مهمان تو ام فردا چرا...

اشک در چشمان ما پر شد پری ها پر زدند
شیشه از دست پری افتاد ما انسان شدیم

مژه بر هم نزن ای دوست که بادم ببرد
چون سبک تر شده ام از پر کاهی زغمت

تو به من خندیدی

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

سیب را دزدیدم

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست
آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد
آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست

می روم اما نگویــــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند
از هجوم سایه هــــا دیگر نگــــــاهم خسته است

راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو
تاول غــــــربت به روی باغ احســــــاسم نشست

طـــــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود
روی جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست