آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

صفحه ی 84 از قرآن کریم شامل آیات 161 تا 165 از سوره ی انعام و آیات 1 تا 12 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



قُلْ إِنَّنِي هَدَيٰنِي رَبِّيٓ إِلَيٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ(161)
بگو آري پروردگارم مرا به راه راست هدايت كرده است ديني پايدار آيين ابراهيم حق گراي و او از مشركان نبود(161)



قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَٰلَمِينَ(162)
بگو در حقيقت نماز من و [ساير] عبادات من و زندگي و مرگ من براي خدا پروردگار جهانيان است(162)



لَا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(163)
[كه] او را شريكي نيست و بر اين [كار] دستور يافته ام و من نخستين مسلمانم(163)



قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَيٰ ثُمَّ إِلَيٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ(164)
بگو آيا جز خدا پروردگاري بجويم با اينكه او پروردگار هر چيزي است و هيچ كس جز بر زيان خود [گناهي] انجام نمي دهد و هيچ باربرداري بار [گناه] ديگري را برنمي دارد آنگاه بازگشت شما به سوي پروردگارتان خواهد بود پس ما را به آنچه در آن اختلاف مي كرديد آگاه خواهد كرد(164)



وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَٰٓئِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَٰتٍ لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَآ ءَاتَيٰكُمْ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌۢ(165)
و اوست كسي كه شما را در زمين جانشين [يكديگر] قرار داد و بعضي از شما را بر برخي ديگر به درجاتي برتري داد تا شما را در آنچه به شما داده است بيازمايد آري پروردگار تو زودكيفر است و [هم] او بس آمرزنده مهربان است(165)



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



الٓمٓصٓ(1)
الف لام ميم صاد(1)



كِتَٰبٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَيٰ لِلْمُؤْمِنِينَ(2)
كتابي است كه به سوي تو فرو فرستاده شده است پس نبايد در سينه تو از ناحيه آن تنگي باشد تا به وسيله آن هشدار دهي و براي مؤمنان پندي باشد(2)



اتَّبِعُوا۟ مَآ أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا۟ مِن دُونِهِۦٓ أَوْلِيَآءَ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ(3)
آنچه را از جانب پروردگارتان به سوي شما فرو فرستاده شده است پيروي كنيد و جز او از معبودان [ديگر] پيروي مكنيد چه اندك پند مي گيريد(3)



وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَٰهَا فَجَآءَهَا بَأْسُنَا بَيَٰتًا أَوْ هُمْ قَآئِلُونَ(4)
و چه بسيار شهرها كه [مردم] آن را به هلاكت رسانيديم و در حالي كه به خواب شبانگاهي رفته يا نيمروز غنوده بودند عذاب ما به آنها رسيد(4)



فَمَا كَانَ دَعْوَيٰهُمْ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓا۟ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ(5)
و هنگامي كه عذاب ما بر آنان آمد سخنشان جز اين نبود كه گفتند راستي كه ما ستمكار بوديم(5)



فَلَنَسَْٔلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسَْٔلَنَّ الْمُرْسَلِينَ(6)
پس قطعا از كساني كه [پيامبران] به سوي آنان فرستاده شده اند خواهيم پرسيد و قطعا از [خود] فرستادگان [نيز] خواهيم پرسيد(6)



فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ(7)
و از روي دانش به آنان گزارش خواهيم داد و ما [از احوال آنان] غايب نبوده ايم(7)



وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَٰزِينُهُ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(8)
و در آن روز سنجش [اعمال] درست است پس هر كس ميزانهاي [عمل] او گران باشد آنان خود رستگارانند(8)



وَمَنْ خَفَّتْ مَوَٰزِينُهُ فَأُو۟لَٰٓئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوٓا۟ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا يَظْلِمُونَ(9)
و هر كس ميزانهاي [عمل] او سبك باشد پس آنانند كه به خود زيان زده اند چرا كه به آيات ما ستم كرده اند(9)



وَلَقَدْ مَكَّنَّٰكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَٰيِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ(10)
و قطعا شما را در زمين قدرت عمل داديم و براي شما در آن وسايل معيشت نهاديم [اما] چه كم سپاسگزاري مي كنيد(10)



وَلَقَدْ خَلَقْنَٰكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَٰكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَٰٓئِكَةِ اسْجُدُوا۟ لِءَادَمَ فَسَجَدُوٓا۟ إِلَّآ إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّٰجِدِينَ(11)
و در حقيقت شما را خلق كرديم سپس به صورتگري شما پرداختيم آنگاه به فرشتگان گفتيم براي آدم سجده كنيد پس [همه] سجده كردند جز ابليس كه از سجده كنندگان نبود(11)



قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا۠ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ(12)
فرمود چون تو را به سجده امر كردم چه چيز تو را باز داشت از اينكه سجده كني گفت من از او بهترم مرا از آتشي آفريدي و او را از گل آفريدي(12)



صدق الله العلي العظيم

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif

محتوای کلی سورۀ مبارکۀ اعراف :

در آغاز، اشارۀ کوتاه و محکمی به موضوع مبدأ و معاد کرده است. سپس برای احیای شخصیت انسان، داستان آفرینش آدم را با اهمیت فراوان شرح داده و بعد پیمانهایی را که خداوند از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته، یک یک برشمرده است. سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید و عدالت و پرهیزگاری منحرف می شوند و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و انبیای گذشته مانند نوح، لوط و شعیب(ع) را بیان کرده و آن را با سرگذشت مشروح بنی اسرائیل و مبارزۀ حضرت موسی (ع) با فرعون پایان داده است. در پایان سوره بار دیگر به موضوع مبدأ و معاد بازگشته است.

تفسیر نمونه، ج 6 ، ص 75

http://images.persianblog.ir/323536_CWnnDJld.jpg


http://night-skin.com/blogcode/tasvi...1353131626.gif




دعای روز سه شنبه

قال تعالى :
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بنم خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أَطِیعُوا اللهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإنْ تَوَلَّوْا فإنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْکُمْ
بگو:« خدارا اطاعت کنید، وازپیامبرش فرمان برید ؛ واگرسرپیچی نمایید، پیامبرمسؤول اعمال خویش است وشما مسؤول
مَا حُمِّلْتُمْ وَ إنْ تُطِیعُوهُ تََهْتَدُوا وَ مَا عَلَى الرَّسُولِ إلاّ الْبَلاغُ الْمُبِینُ 54 نور
اعمال خود ؛ أما اگر از او اطاعت کنید، هدایت خواهید شد ؛ و بر پیامبری چیزی جز رساندن آشکار نیست .»

قال رسول الله صلی الله علیه وآله :
ألْجَمَالُ صَوَابُ الْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَ الْکَمَالُ حُسْنُ الْفِعَالِ بِالصَّدْقِ
زیبایی در درستی گفتار مطابق حق است وکمال نیکی رفتار مطابق راستی است.
حدیث شماره 1283، صفحه 226، کتاب نهج الفصاحة ، ترجمه وتدوین : علی سلیمی ، انتشارات جمهوری.

دعاى روز سه شنبه :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بنم خداوند بخشنده مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ الْحَمْدُ حَقُّهُ کَمَا یَسْتَحِقُّهُ حَمْدا کَثِیرا وَ أَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ نَفْسِی
ستایش برای خداست وسپاس گفتن سزاوار اوست آن چنان که شایسته اوست ستایش بسیار و پناه می برم به او ازشرهوای نفسم
إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلامَا رَحِمَ رَبِّی وَ أَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ الشَّیْطَانِ الَّذِی
به درستی که نفس بسیار فرماندهنده بدی است جز این که رحم کند پروردگار من و پناه می برم به او از شر شیطان آنچنانکه
یَزِیدُنِی ذَنْبا إِلَى ذَنْبِی وَأَحْتَرِزُ بِهِ مِنْ کُلِّ جَبَّارفَاجِروَسُلْطَان جَائِروَعَدُوّقَاهِر
می افزاید گناهی بر گناهانم وپناه میبرم به اوازهرجوروظلم هرستمکارجنایتکاروزمامدارس تمکاروظالم ودشمن قوی وزورگو
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ جُنْدِکَ فَإِنَّ جُنْدَکَ هُمُ الْغَالِبُونَ وَاجْعَلْنِی مِنْ حِزْبِکَ فَإِنَّ حِزْبَکَ هُمُ
خدایا قرارده مرا ازسپاه خودت زیرا سپاه ولشکر تو ایشانند پیروز وقرارده مرا از گروه خودت به درستی که گروه تو
الْمُفْلِحُونَ وَاجْعَلْنِی مِنْ أَوْلِیَائِکَ فَإِنَّ أَوْلِیَاءَکَ لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ اللَّهُمَّ
رستگار هستند وقرارده مرا از دوستانت که البته دوستان تو نیست ترسی برایشان ونمی شوند آنها غمناک واندوهگین خدایا
أَصْلِحْ لِی دِینِی فَإِنَّهُ عِصْمَةُ أَمْرِی وَأَصْلِحْ لِی آخِرَتِی فَإِنَّهَا دَارُ مَقَرِّی وَإِلَیْهَا
اصلاح نما برایم دینم را پس ازآن نگاه داشتن کار من است واصلاح نما برایم آخرتم را زیرا آخرت خانه قرارمن است وسوی
مِنْ مُجَاوَرَةِ اللِّئَامِ مَفَرِّی وَاجْعَلِ الْحَیَاةَ زِیَادَةً لِی فِی کُلِّ خَیْر وَالْوَفَاةَ رَاحَةً لِی مِنْ
آخرت است ازهمسایگی فرومایگان فرارمن وقرارده زندگانیم راوسیلۀ فزونی خودم ازهرکار خیر ومرگم را وسیله راحتیم از
کُلِّ شَرّ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَتَمَامِ عِدَّةِ الْمُرْسَلِینَ وَعَلَى آلِهِ الطَّیِّبِینَهرشری خدایا درود فرست برمحمد وآل محمد که خاتم پیغمبران است وتمام کننده شماره رسولان است وبر آل محمد پاکان
الطَّاهِرِینَ وَأَصْحَابِهِ الْمُنْتَجَبِینَ وَهَبْ لِی فِی الثُّلَثَاءِ ثَلاثا لا تَدَعْ لِی ذَنْبا إِلا غَفَرْتَهُ
وپاکیزگان ودرود براصحاب ویاران نجیبش وهبه کن برایم درسه شنبه سه حاجت را ووامگذاربرایم گناهی مگراینکه بیامرزی
وَلاغَمّا إِلا أَذْهَبْتَهُ وَلاعَدُوّاً إِلاّ دَفَعْتَهُ بِبِسْمِ اللَّهِ خَیْرِ الْأَسْمَاءِ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْأَرْضِ
آنراونه اندوهی مگراینکه ببری آنراونه دشمنی جزاینکه دفع نمائی اورابه وسیله بسم الله بهترین نامهابه نام خداپروردگار زمین
وَالسَّمَاءِ أَسْتَدْفِعُ کُلَّ مَکْرُوه أَوَّلُهُ سخطه وَأَسْتَجْلِبُ کُلَّ مَحْبُوب أَوَّلُهُ رِضَاهُ
وآسمان طلب دفع می نمایم هرناخوشی هاراکه آغازآن خشم است ودر صدد جلب آنم هر محبوبی را که آول آن خوشنودی است
فَاخْتِمْ لِی مِنْکَ بِالْغُفْرَانِ یَا وَلِیَّ الْإِحْسَانِ
پس سرانجام مرا از نزدت آمرزش قرارده ای صاحب نیکی ها

وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَٰزِينُهُ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(8)

سنجش اعمال در قیامت:

دربارۀ سنجش و وسیلۀ سنجش اعمال در قیامت سخنان بسیاری گفته شده است اما باید توجه داشته باشیم که برای فهم کلمات نباید همیشه به دنبال نمونه های عینی زمان خویش برویم؛ بلکه باید مفاهیم را از نظر نتیجه بررسی کنیم. توضیح اینکه در گذشته هنگامی که مثلا نام چراغ برده می شد، ظرفی به نظر می رسید که مقداری مادۀ روغنی در آن بود و فتیله ای در میان آن نصب گردیده و احتمالا حبابی نیز روی آن برای تنظیم هوا. اما آنچه چراغ امروز را با دیروز پیوند می دهد، همان هدف و نتیجۀ آن است؛ یعنی وسیله ای که تاریکی را از میان می برد. میزان نیز چنین است. مثلا در همین جهان می بینیم که با گذشت زمان، ترازوها چه اندازه دگرگون شده اند و حتی لفظ میزان برای وسایل دیگری مثل دماسنج نیز به کار می رود.

پس این مسلم است که در روز رستاخیز، اعمال انسان با وسیلۀ خاصی سنجیده می شود و نه با ترازوهای دنیا، چه بسا آن وسیله همان وجود انبیا و امامان(ع) و افراد صالح باشد. در روایتی که از اهل بیت(ع) به ما رسیده، این مطلب به خوبی دیده می شود.

از مولا امام صادق(ع) نقل شده است که: «میزان های سنجش در قیامت، پیامبران و اوصیای آنها هستند»

در روایت دیگری می خوانیم: «امیر المومنین و امامانِ از فرزندان او، ترازوهای سنجش اند.»

در واقع مردان و زنان نمونۀ جهان، مقیاس های سنجش اعمال انسانها هستند و هرکس به آن اندازه که به آنها شباهت دارد، وزن دارد و ارزشمند است و آنها که از ایشان بیگانه اند، کم وزن یا بی وزن اند.

تفسیر نمونه، ج6، ص91

وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَٰزِينُهُ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

[golrooz][golrooz][golrooz][golrooz][golrooz]

http://forum.hammihan.com/user_image...2013/31087.png

ممنون از همگی دوستان
مطالب همگی عالی بود[tashvigh]

صفحه ی 85 از قرآن کریم شامل آیات 13 تا 28 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّٰغِرِينَ(13)
فرمود از آن [مقام] فرو شو تو را نرسد كه در آن [جايگاه] تكبر نمايي پس بيرون شو كه تو از خوارشدگاني(13)



قَالَ أَنظِرْنِيٓ إِلَيٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ(14)
گفت مرا تا روزي كه [مردم] برانگيخته خواهند شد مهلت ده(14)



قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ(15)
فرمود تو از مهلت يافتگاني(15)



قَالَ فَبِمَآ أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَٰطَكَ الْمُسْتَقِيمَ(16)
گفت پس به سبب آنكه مرا به بيراهه افكندي من هم براي [فريفتن] آنان حتما بر سر راه راست تو خواهم نشست(16)



ثُمَّ لَءَاتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَٰنِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَٰكِرِينَ(17)
آنگاه از پيش رو و از پشت سرشان و از طرف راست و از طرف چپشان بر آنها مي تازم و بيشترشان را شكرگزار نخواهي يافت(17)



قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَّدْحُورًا لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ(18)
فرمود نكوهيده و رانده از آن [مقام] بيرون شو كه قطعا هر كه از آنان از تو پيروي كند جهنم را از همه شما پر خواهم كرد(18)



وَيََٰٓٔادَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّٰلِمِينَ(19)
و اي آدم تو با جفت خويش در آن باغ سكونت گير و از هر جا كه خواهيد بخوريد و[لي] به اين درخت نزديك مشويد كه از ستمكاران خواهيد شد(19)



فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَٰنُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَيٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَٰلِدِينَ(20)
پس شيطان آن دو را وسوسه كرد تا آنچه را از عورتهايشان برايشان پوشيده مانده بود براي آنان نمايان گرداند و گفت پروردگارتان شما را از اين درخت منع نكرد جز [براي] آنكه [مبادا] دو فرشته گرديد يا از [زمره] جاودانان شويد(20)



وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّٰصِحِينَ(21)
و براي آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعا از خيرخواهان شما هستم(21)



فَدَلَّيٰهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَيٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ الشَّيْطَٰنَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُّبِينٌ(22)
پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از [ميوه] آن درخت [ممنوع] چشيدند برهنگي هايشان بر آنان آشكار شد و به چسبانيدن برگ[هاي درختان] بهشت بر خود آغاز كردند و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد مگر شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه در حقيقت شيطان براي شما دشمني آشكار است(22)



قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(23)
گفتند پروردگارا ما بر خويشتن ستم كرديم و اگر بر ما نبخشايي و به ما رحم نكني مسلما از زيانكاران خواهيم بود(23)



قَالَ اهْبِطُوا۟ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَٰعٌ إِلَيٰ حِينٍ(24)
فرمود فرود آييد كه بعضي از شما دشمن بعضي [ديگر]يد و براي شما در زمين تا هنگامي [معين] قرارگاه و برخورداري است(24)



قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ(25)
فرمود در آن زندگي مي كنيد و در آن مي ميريد و از آن برانگيخته خواهيد شد(25)



يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَٰرِي سَوْءَٰتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَيٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ذَٰلِكَ مِنْ ءَايَٰتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ(26)
اي فرزندان آدم در حقيقت ما براي شما لباسي فرو فرستاديم كه عورتهاي شما را پوشيده مي دارد و [براي شما] زينتي است و[لي] بهترين جامه [لباس] تقوا است اين از نشانه هاي [قدرت] خداست باشد كه متذكر شوند(26)



يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَٰنُ كَمَآ أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَٰتِهِمَآ إِنَّهُ يَرَيٰكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَٰطِينَ أَوْلِيَآءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ(27)
اي فرزندان آدم زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد چنانكه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند و لباسشان را از ايشان بركند تا عورتهايشان را بر آنان نمايان كند در حقيقت او و قبيله اش شما را از آنجا كه آنها را نمي بينيد مي بينند ما شياطين را دوستان كساني قرار داديم كه ايمان نمي آورند(27)



وَإِذَا فَعَلُوا۟ فَٰحِشَةً قَالُوا۟ وَجَدْنَا عَلَيْهَآ ءَابَآءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَآءِ أَتَقُولُونَ عَلَي اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ(28)
و چون كار زشتي كنند مي گويند پدران خود را بر آن يافتيم و خدا ما را بدان فرمان داده است بگو قطعا خدا به كار زشت فرمان نمي دهد آيا چيزي را كه نمي دانيد به خدا نسبت مي دهيد(28)


صدق الله العلي العظيم

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif

ثُمَّ لَءَاتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَٰنِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَٰكِرِينَ(17)

پس از خلقت آدم، همۀ فرشتگان، به سجده بر آدم مامور شدند و هنه جز ابلیس بر آدم سجده کردند. شیطان، مورد مذمت قرار گرفت و از درگاه الهی رانده شد. او که علت دوری از رحمت الهی را وجود آدم می دانست، حسادتش شعله ور شد و به فکر انتقام افتاد. او از خداوند، برای ادامۀ حیات مهلت خواست. سپس قسم یاد کرد آدم و فرزندان او را به گمراهی بکشاند، تا انسان ها نیز از رحمت الهی دور شوند. این آیه به برخی راه های نفوذ و اغوا گری شیطان اشاره دارد.

حملۀ همه جانبه:

شیطان، این دشمن کینه توز و قسم خوردۀ آدمی، همیشه در حال توطئه برای حمله و هجوم به انسان است. انسان، از هر سمت و سویی حرکت کند (مقابل، پشت سر، راست و چپ) او را مورد هجوم قرار می دهد، تا به هدف دیرین خود که اغوای انسان و انحراف از صراط مستقیم است، نایل شود.
ممکن است مراد از این جهات مختلف، شیوه ها و روش های گوناگون شیطان در منحرف کردن آدم باشد که این نیز جای بسی تأمل است.

شیوه های اغواگری شیطان:

در روایتی از مولا امام محمد باقر(ع) تفسیر عمیق تری برای این چهار جهت دیده می شود:

« منظور از آمدن شسطان به سراغ انسان از پیش رو این است که آخرت و جهانی را که در پیش دارد، در نظر او سبک و ساده جلوه می دهد، منظور از پشت سر، این است که آنها را به گردآوری اموال و تجمیع ثروت و بخل از پرداخت حقوق واجب به دلیل وجود فرزندان و وارثان دعوت می کند، و منظور از طرف راست، این است که امور معنوی را به وسیلۀ شبهات و ایجاد شک و تردید ضایع می سازد، و منظور از طرف چپ، این است که لذات مادی و شهوات را در نظر آنها جلوه می دهد».

هدف از اغواگری:

همان طور که در این آیه و آیات قبل اشاره شد، شیطان در کمین انسان نشسته است، تا او را گمراه کند و بتواند برای خویش همراهانی فراهم سازد؛ لذا می گوید: « آنها را مورد حمله قرار می دهم، تا آنان را ناسپاس بیابی ». همان گونه که خود ناسپاسی کرد و از درگاه الهی رانده شد، انسانها را نیز به این سمت سوق می دهد.

جالب اینجاست که این ناسپاسی را چنان زینت می دهد که در نظر بسیاری به عنوان گناه مطرح نیست.

امروزه بسیاری از مردم، کم یا زیاد، به این ناسپاسی گرفتار هستند و خود را هم منحرف نمی دانند.

راه نجات :

در حدیث می خوانیم: شیطان که سوگند خورد از چهار طرف در کمین انسان باشد تا او را منحرف یا متوقف کند، فرشتگان از روی دلسوزی گفتند: « پروردگارا این انسان چگونه رها خواهد شد؟ » خداوند فرمود: « دو راه از بالای سر و پا یین باز است و هرگاه انسان دستی به دعا بردارد، یا صورت بر خاک نهد، گناهان هفتاد ساله اش را می آمرزم ».