مشاعره

دیدیم کرایت علی سبر / معجون هدایت علی سبز
در چنبر آسمان آبی / خورشید ولایت علی سبز

زبان مور به آصف دراز گشت و رواست
که خواجه خاتم جم یاوه کرد و باز نجست

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من
پیاده می روم و همرهان سوارانند

دردا و دريغا كه درين بازی خونين
بازيچه ی ايام دل آدميان است

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن داد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین منست

تو هم، اي خوب من ! اين نكته به تكرار بگو !
اين دلاويزترين حرف جهان را، همه وقت،
نه به يك بار و به ده بار، كه صد بار بگو !
« دوستم داري » ؟ را از من بسيار بپرس !
« دوستت دارم » را با من بسيار بگو

وگر فقیه نصیحت کند که عسق مباز پیاله ای بدهش گو دماغ تر کن به چشم و ابروی جانان سپرده ام دل و جان بیا بیا و تماشای طاق و منظرکن

نه درویش بی کفن در خاک رفته

نه دولتمند برده یک کفن بیش

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت /فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم