آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

آگاهی پیامبر(ص) از گذشته و آینده

أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِي حَآجَّ إِبْرَٰهِۦمَ فِي رَبِّهِۦٓ أَنْ ءَاتَيٰهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَٰهِۦمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِ وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا۠ أُحْيِ وَأُمِيتُ قَالَ إِبْرَٰهِۦمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّٰلِمِينَ(258)

مطالب این آیه دربارۀ بحث و گفتگوی نمرود باحضرت ابراهیم(ع) است. برخی مفسرین در تفسیر این جمله از آیه که می فرماید:«آیا ندیدی و علم نداری؟» گفته اند که علم پیامبر(ص) فراتر از زمان زندگی دنیایی ایشان بوده و ایشان به خواست خدا از گذشته و آینده خبر داشته اند. به همین جهت، خداوند به پیامبرش می فرماید:«آیا ندیدی؟» ؛ یعنی پیامبر(ص) از ماجرای ابراهیم(ع) و نمرود خبر داشته و گویی آن را دیده بوده است.

اطیب البیان ؛ج3، ص 24

پیامبری که بعد از صد سال زنده شد

أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَيٰ قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَيٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّيٰ يُحْيِ هَٰذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِا۟ئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِا۟ئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَيٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَيٰ حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ ءَايَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَي الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (259)

در تفسیر این آیه ، روایات فراوانی نقل شده که از آنها استفاده می شود که نام این شخص، «عُزَیر» یا «اِرمیا» - از پیامبران بنی اسرائیل - بوده است. بخت النصر بر مردم بیت المقدس، پیروز گشت و همه جا را تخریب کرد و ساکنانش را از دم تیغ گذراند. راز تسلط بخت النصر بر آنان را ترک امر به معروف و نهی از منکر نگاشته اند. ارمیا چون این ویرانی و قتل و عام را مشاهده کرد، از شهر خارج شد و گفت: «چگونه خداوند آنان را زنده خواهد کرد؟» حق تعالی او را صد سال میراند و سپس زنده کرد.

برخی نوشته اند که نخست چشمان او زنده شد و به اعضای خود می نگریست که چگونه استخوان ها کنار هم می آیند، به هم می پیوندند و گوشت آنها را می پوشاند. وی همچنین مشاهده کرد که چگونه رگ ها و مفصل ها به هم متصل می شود. مولا امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: «هنگمی که عزیر از خانوادۀ خود خارج شد، پنجاه سال داشت و زن او باردار بود، حق تعالی او را صد سال میراند و سپس زنده کرد.وقتی به خانۀ خود بازگشت،پسری صد ساله داشت، درحالی که خود عزیر همچنان پنجاه ساله بود. پس پسر او بزرگتر از خود او بود.» او به غذا و نوشیدنی خود که انگور یا انجیر و آب میوه بود نگاه کرد و دید که هیچیک فاسد نشده و پس از صد سال تازه مانده است.

خدا بدین وسیله خواست گوشه ای از قدرت نامحدود خویش را به او بنمایاند. این پیامبر الهی سپس با چشمان خویش کیفیت زنده شدن و مراحل اسکلت بندی مَرکَب خویش را نیز می نگریست. وقتی این حقیقت را با چشمان خویش مشاهده کرد،گفت:«أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»

تفسیر موضوعی،ج 4 ، ص 123

تشکر

تشکر و سپاس میشه بگی چطوری میتونم نام کاربریم رو عوض کنم
از کجا و چطوری؟ سپاسگذارم

سلام صبح همه دوستان بخیر باشد .
واقعا که زحمات تان قابل قدر است خداوند شما را جزای خیر دهد و همیشه در راستای دین و اسلام خدماتی بس شیرین و با معانی وباکیفیت را تقدیم بر مخلوقات خدا میکنید انشاالله که جزای خیر قطعا به سراغ شما میاید و غریق رحمت باری تعالی میشوید .

تشکر

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام صبح همه دوستان بخیر باشد .
واقعا که زحمات تان قابل قدر است خداوند شما را جزای خیر دهد و همیشه در راستای دین و اسلام خدماتی بس شیرین و با معانی وباکیفیت را تقدیم بر مخلوقات خدا میکنید انشاالله که جزای خیر قطعا به سراغ شما میاید و غریق رحمت باری تعالی میشوید .

تشکر

اگه تفسیر هم بزارید عالی میشه با این وجود ممنون[golrooz]

- - - به روز رسانی شده - - -

اگه تفسیر هم بزارید عالی میشه با این وجود ممنون[golrooz]

واقعا جای خالی قرآن و تو زندگیم حس میکنم,

عالی بود
تشکر ویژه[golrooz]
حس و حالم عوض شد

مرسی واقعا پست خوب و عالی بود مثل همیشه

صفحه ی 26 از قرآن کریم شامل آیات 265 تا 274 از سوره ی البقرة


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمُ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍۭ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فََٔاتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(265)
و مَثَل [صدقات] كساني كه اموال خويش را براي طلب خشنودي خدا و استواري روحشان انفاق مي كنند، همچون مَثَلِ باغي است كه بر فراز پشته اي قرار دارد [كه اگر] رگباري بر آن برسد، دوچندان محصول برآورد، و اگر رگباري هم بر آن نرسد، باران ريزي [براي آن بس است]، و خداوند به آنچه انجام مي دهيد بيناست(265)



أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَٰتِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَآ إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْءَايَٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ(266)
آيا كسي از شما دوست دارد كه باغي از درختان خرما و انگور داشته باشد كه از زير آنها نهرها روان است، و براي او در آن [باغ] از هر گونه ميوه اي [فراهم] باشد، و در حالي كه او را پيري رسيده و فرزنداني خردسال دارد [ناگهان] گردباد آتشين بر آن [باغ] زند و [باغ يكسر] بسوزد؟ اين گونه، خداوند آيات [خود] را براي شما روشن مي گرداند، باشد كه شما بينديشيد(266)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَنفِقُوا۟ مِن طَيِّبَٰتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّآ أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَلَا تَيَمَّمُوا۟ الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بَِٔاخِذِيهِ إِلَّآ أَن تُغْمِضُوا۟ فِيهِ وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ(267)
اي كساني كه ايمان آورده ايد، از چيزهاي پاكيزه اي كه به دست آورده ايد، و از آنچه براي شما از زمين برآورده ايم، انفاق كنيد، و در پي ناپاكِ آن نرويد كه [از آن] انفاق نماييد، در حالي كه آن را [اگر به خودتان مي دادند] جز با چشم پوشي [و بي ميلي] نسبت به آن، نمي گرفتيد، و بدانيد كه خداوند بي نياز ستوده [صفات] است(267)



الشَّيْطَٰنُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَآءِ وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ(268)
شيطان شما را از تهيدستي بيم مي دهد و شما را به زشتي وا مي دارد؛ [ولي] خداوند از جانب خود به شما وعدة آمرزش و بخشش مي دهد، و خداوند گشايشگر داناست(268)



يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُو۟لُوا۟ الْأَلْبَٰبِ(269)
[خدا] به هر كس كه بخواهد حكمت مي بخشد، و به هر كس حكمت داده شود، به يقين خير فراوان داده شده است؛ و جز خردمندان كسي پند نمي گيرد(269)



وَمَآ أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ(270)
و هر نفقه اي را كه انفاق، يا نذري را كه عهد كرده ا يد، قطعاً خداوند آن را مي داند، و براي ستمكاران هيچ ياوري نيست(270)



إِن تُبْدُوا۟ الصَّدَقَٰتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَآءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَئَِّاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(271)
اگر صدقه ها را آشكار كنيد، اين كارِ خوبي است، و اگر آن را پنهان داريد و به مستمندان بدهيد، اين براي شما بهتراست؛ و بخشي از گناهانتان را مي زدايد، و خداوند به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(271)



۞ لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَيٰهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَن يَشَآءُ وَمَا تُنفِقُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنفُسِكُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَآءَ وَجْهِ اللَّهِ وَمَا تُنفِقُوا۟ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ(272)
هدايت آنان بر عهدة تو نيست، بلكه خدا هر كه را بخواهد هدايت مي كند، و هر مالي كه انفاق كنيد، به سود خود شماست، [ولي] جز براي طلب خشنوديِ خدا انفاق مكنيد، و هر مالي را كه انفاق كنيد [پاداشِ آن] به طور كامل به شما داده خواهد شد و ستمي بر شما نخواهد رفت(272)



لِلْفُقَرَآءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَآءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَٰهُمْ لَا يَسَْٔلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ(273)
[اين صدقات] براي آن [دسته از] نيازمنداني است كه در راه خدا فرومانده اند، و نمي توانند [براي تأمين هزينة زندگي] در زمين سفر كنند. از شدّت خويشتن داري فرد بي اطلاع،آنان را توانگر مي پندارد. آنها را از سيمايشان مي شناسي. با اصرار، [چيزي] از مردم نمي خواهند. و هر مالي [به آنان] انفاق كنيد، قطعاً خدا از آن آگاه است(273)



الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُم بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(274)
كساني كه اموال خود را شب و روز، و نهان و آشكارا، انفاق مي كنند پاداش آنان نزد پروردگارشان براي آنان خواهد بود؛ و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند(274)


صدق الله العلي العظيم

الشَّيْطَٰنُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَآءِ وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ(268)

در این آیه خداوند، یکی از عوامل مهم گناه را مطرح و آن، ترک انفاق، به سبب ترس از فقر است که آن را وعدۀ شیطانی دانسته است. زیرا برخی از گناهان به ویژه مفاسد اقتصادی، به دلیل بیم از فقر است.

نکات تفسیری

ارتباط ترک انفاق و پیدایش فحشا

از آیه استفاده می شود نوعی ارتباط میان «ترک انفاق» و « انجام فحشا» وجود دارد{يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَآءِ}

از مصادیق فحشا بخل است. در این صورت ارتباط آن ، این است که :

ترک بخشش های مالی - که شامل زکات، خمس و صدقه و... میشود - صفت بخل را که از بدترین صفاتاست، در انسان پدید می آورد. در نتیجه، کار انسان به جایی می رسد که واجبات مالی را به آسانی زیرپا می گذارد و این کفر به خدای عظیم است.

اگر فحشا را به معنای مطلق گناه، یا گناه جنسی بگیریم، باز ارتباط آنبا نرک انفاق برکسی پوشیده نیست. زیرا سرچشمۀ بسیاری از گناهان و بی عفتی ها، فقر و تهیدستی است.

ترک انفاق باعث می شود، مستمندان در مهلکه فقر بیفتند و از این راه جان هایی تلف، آبروهایی هتک و بازار جنایت و فحشا رواج یابد.

ضمانت اجرایی{ وَاللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ}

این جمله، به منزلۀ ضمانت وعدۀ الهی است. زیرا خداوند، دارای قدرت وسیع و علم بی پایان است. پس می تواند به وعده های خویش عمل کند. حال آیا وعدۀ الهی را با پشتوانۀ قدرت و دانایی مطلق باید شنید یا وعده های پوچ و عاری از حقیقت شیطان را؟!

پیام های این آیۀ شریفه:

1- با موانع انفاق و افکار شیطانی مبارزه کنیم و در برابر ترس از فقر، به یاد فضل و گستردگی الطاف خدا باشید{مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا}

2- هر فکر و توهمی که برای انسان، تنگ نظری، بخل و حرص و اثر منفی داشته باشد، شیطانی است و هر فکری که الهام بخش حرکت، نشاط و سعۀ صدر باشد، الهی است{يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا}

3- کسانی که انسان را از انفاق باز می دارند و از آینده می ترسانند؛ ولی به گناهان تشویق می کنند، شیطانند{الشَّيْطَٰنُ يَعِدُكُمُ}

4- نیاز ما به مغفرت الهی در آخرت ، به مراتب بیشتر از نیاز مادی در دنیاست. مبادا مغفرت الهی را با خیال رفاه در زندگی مبادله کنیم {وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا}

5- ترک انفاق ، از مصادیق فحشا و زشتی است، و انفاق سبب توسعۀ رزق و آمرزش گناهان است {يَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَآءِ ... مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا}

برگرفته از کتاب تفسیر همراه

بسیار مفید بود ان شالله بازم هم شاهد اینگونه تایپیکهایی باشم

- - - به روز رسانی شده - - -

بسیار مفید بود ان شالله بازم هم شاهد اینگونه تایپیکهایی باشم

صفحه ی 27 از قرآن کریم شامل آیات 275 تا 282 از سوره ی البقرة


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَوٰا۟ لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَٰنُ مِنَ الْمَسِّ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوٓا۟ إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَوٰا۟ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَوٰا۟ فَمَن جَآءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَيٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَي اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ(275)
كساني كه ربا مي خورند [از گور] بر نمي خيزند مگر مانند برخاستنِ كسي كه شيطان بر اثر تماس،آشفته سَرَش كرده است. اين بدان سبب است كه آنان گفتند:«داد و ستد صرفاً مانند رباست.» و حال آنكه خدا داد و ستد را حلال، و ربا را حرام گردانيده است. پس هر كس اندرزي از جانب پروردگارش بدو رسيد، و [از ربا خواري] باز ايستاد آنچه گذشته، از آنِ اوست، و كارش به خدا واگذار مي شود، و كساني كه [به ربا خواري] باز گردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود(275)



يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَوٰا۟ وَيُرْبِي الصَّدَقَٰتِ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ(276)
خدا از [بركتِ] ربا مي كاهد، و بر صدقات مي افزايد، و خداوند هيچ ناسپاسِ گناهكاري را دوست نمي دارد(276)



إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ وَأَقَامُوا۟ الصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُا۟ الزَّكَوٰةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(277)
كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده و نماز بر پا داشته و زكات داده اند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براي آنان خواهد بود؛ و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند(277)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اتَّقُوا۟ اللَّهَ وَذَرُوا۟ مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَوٰٓا۟ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(278)
اي كساني كه ايمان آورده ايد، از خدا پروا كنيد؛ و اگر مؤمنيد، آنچه از ربا باقي مانده است واگذاريد(278)



فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا۟ فَأْذَنُوا۟ بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَٰلِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ(279)
و اگر [چنين] نكرديد، بدانيد به جنگ با خدا و فرستادة وي، برخاسته ايد؛ و اگر توبه كنيد، سرمايه هاي شما از خودتان است نه ستم مي كنيد و نه ستم مي بينيد(279)



وَإِن كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَيٰ مَيْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُوا۟ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ(280)
و اگر [بدهكارتان] تنگدست باشد، پس تا [هنگام] گشايش، مهلتي [به او دهيد]؛ و [اگر به راستي قدرت پرداخت ندارد]بخشيدن آن براي شما بهتر است ـ اگر بدانيد(280)



وَاتَّقُوا۟ يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَي اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّيٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(281)
و بترسيد از روزي كه در آن به سوي خدا بازگردانده مي شويد، سپس به هر كسي [پاداش] آنچه به دست آورده، تمام داده شود؛ و آنان مورد ستم قرار نمي گيرند(281)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَيٰٓ أَجَلٍ مُّسَمًّي فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌۢ بِالْعَدْلِ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَن يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَئًْا فَإِن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُوا۟ شَهِيدَيْنِ مِن رِّجَالِكُمْ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَآءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَيٰهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَيٰهُمَا الْأُخْرَيٰ وَلَا يَأْبَ الشُّهَدَآءُ إِذَا مَا دُعُوا۟ وَلَا تَسَْٔمُوٓا۟ أَن تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَيٰٓ أَجَلِهِ ذَٰلِكُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَٰدَةِ وَأَدْنَيٰٓ أَلَّا تَرْتَابُوٓا۟ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوٓا۟ إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَلَا يُضَآرَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌ وَإِن تَفْعَلُوا۟ فَإِنَّهُ فُسُوقٌۢ بِكُمْ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(282)
اي كساني كه ايمان آورده ايد، هر گاه به وامي تا سررسيد معيّن، با يكديگر معامله كرديد، آن را بنويسيد. و بايد نويسنده اي [صورت معامله را] بر اساس عدالت ميان شما بنويسد، و هيچ نويسنده اي نبايد از نوشتن خودداري كند؛ همانگونه [و به شكرانة] آن كه خدا او را آموزش داده است. و كسي كه بدهكار است بايد املا كند، و او [= نويسنده] بنويسد. و از خدا كه پروردگار اوست پروا نمايد، و از آن چيزي نكاهد. پس اگر كسي كه حقّ بر ذمّة اوست سفيه يا ناتوان است، يا خود نمي تواند إملا كند، پس ولي او بايد با [رعايت] عدالت، املا نمايد. و دو شاهد از مردانتان را به شهادت طلبيد، پس اگر دو مرد نبودند، مردي را با دو زن از ميان گواهاني كه [به عدالت آنان] رضايت داريد [گواه بگيريد] تا [اگر] يكي از آن دو [زن] فراموش كرد، [زنِ] ديگر، وي را يادآوري كند. و چون گواهان احضار شوند، نبايد خودداري ورزند. و از نوشتنِ [بدهي] چه خرد باشد يا بزرگ، ملول نشويد، تا سررسيدش [فرارسد]. اين [نوشتن] شما، نزد خدا عادلانه تر، و براي شهادت استوارتر، و براي اينكه دچار شك نشويد [به احتياط] نزديكتر است، مگر آنكه دادو ستد نقدي باشد كه آن را ميان خود [دست به دست] برگزار مي كنيد؛ در اين صورت، بر شما گناهي نيست كه آن را ننويسيد. و [در هر حال] هر گاه داد و ستد كرديد گواه بگيريد. و هيچ نويسنده و گواهي نبايد زيان ببيند، و اگر چنين كنيد، از نافرماني شما خواهد بود. و از خدا پروا كنيد، و خدا [بدين گونه] به شما آموزش مي دهد، و خدا به هر چيزي داناست(282)


صدق الله العلي العظيم

خیلیییییییییییییییییییییی ییییییییییییییییییییییییی عالی بود مرسی آدم واقعا باید از قرآن درس بگیره

- - - به روز رسانی شده - - -

خیلیییییییییییییییییییییی ییییییییییییییییییییییییی عالی بود مرسی آدم واقعا باید از قرآن درس بگیره

سپاس

- - - به روز رسانی شده - - -

سپاس

صفحه ی 28 از قرآن کریم شامل آیات 283تا 286 از سوره ی البقرة و آیات 1 تا 6 سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



۞ وَإِن كُنتُمْ عَلَيٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا۟ كَاتِبًا فَرِهَٰنٌ مَّقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَٰنَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا تَكْتُمُوا۟ الشَّهَٰدَةَ وَمَن يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ ءَاثِمٌ قَلْبُهُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ(283)
و اگر در سفر بوديد و نويسنده اي نيافتيد وثيقه اي بگيريد؛ و اگر برخي از شما برخي ديگر را امين دانست، پس آن كس كه امين شمرده شده، بايد سپردة وي را باز پس دهد؛ و بايد از خداوند كه پروردگار اوست، پروا كند. و شهادت را كتمان مكنيد و هر كه آن را كتمان كند قلبش گناهكار است، و خداوند به آنچه انجام مي دهيد داناست(283)



لِّلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِن تُبْدُوا۟ مَا فِيٓ أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(284)
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است از آنِ خداست. و اگر آنچه در دل هاي خود داريد، آشكار يا پنهان كنيد خداوند شما را به آن محاسبه مي كند؛ آنگاه هر كه بخواهد مي بخشد، و هر كه بخواهد عذاب مي كند، و خداوند بر هر چيزي تواناست(284)



ءَامَنَ الرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَمَلَٰٓئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُوا۟ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ(285)
پيامبر [خدا] بدان چه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ايمان آورده است، و مؤمنان همگي به خدا و فرشتگان و كتاب ها و فرستادگانش ايمان آورده اند [و گفتند:]«ميان هيچ يك از فرستادگانش فرق نمي گذاريم» و گفتند:«شنيديم و گردن نهاديم، پروردگارا، آمرزش تو را [خواستاريم] و فرجام به سوي تو است.»(285)



لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَآ إِن نَّسِينَآ أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَآ إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَي الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلَيٰنَا فَانصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكَٰفِرِينَ(286)
خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايي اش تكليف نمي كند. آنچه [از خوبي] به دست آورده به سود او، و آنچه [از بدي] به دست آورده به زيان اوست. پروردگارا، اگر فراموش كرديم يا به خطا رفتيم بر ما مگير، پروردگارا، هيچ بار گراني بر دوش ما مگذار؛ همچنان كه بر [دوش] كساني كه پيش از ما بودند نهادي. پروردگارا، و آنچه تاب آن را نداريم بر ما تحميل مكن؛ و از ما درگذر؛:و ما را ببخشاي و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تويي؛ پس ما را بر گروه كافران پيروز كن(286)




بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



الٓمٓ(1)
الف لام ميم(1)



اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ(2)
خداست كه هيچ معبود [بحقي] جز او نيست و زنده [پاينده] است(2)



نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَٰبَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَيٰةَ وَالْإِنجِيلَ(3)
اين كتاب را در حالي كه مؤيد آنچه [از كتابهاي آسماني] پيش از خود مي باشد به حق [و به تدريج] بر تو نازل كرد و تورات و انجيل را(3)



مِن قَبْلُ هُدًي لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ(4)
پيش از آن براي رهنمود مردم فرو فرستاد و فرقان [=جداكننده حق از باطل] را نازل كرد كساني كه به آيات خدا كفر ورزيدند بي ترديد عذابي سخت خواهند داشت و خداوند شكست ناپذير و صاحب انتقام است(4)



إِنَّ اللَّهَ لَا يَخْفَيٰ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَآءِ(5)
در حقيقت هيچ چيز [نه] در زمين و نه در آسمان بر خدا پوشيده نمي ماند(5)



هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَآءُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(6)
اوست كسي كه شما را آن گونه كه مي خواهد در رحمها صورتگري مي كند هيچ معبودي جز آن تواناي حكيم نيست(6)


صدق الله العلي العظيم

سپاس

- - - به روز رسانی شده - - -

سپاس

باتشكر
اميدوارم كه همه ي ما عامل به قران كريم باشيم و در زندگي روز مره كلام خداوند را در نظر بگيريم.

دیر میرسم سهام عزیزمممم

اما استفاده میکنم از آیات زیبایی که انتخاب میکنی..

ممنونم خانومم[golrooz][golrooz]

- - - به روز رسانی شده - - -

دیر میرسم سهام عزیزمممم

اما استفاده میکنم از آیات زیبایی که انتخاب میکنی..

ممنونم خانومم[golrooz][golrooz]

سلام سهام عزیز بابت آیه های الهی زیبایی که انتخاب می کنی ممنونم

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام سهام عزیز بابت آیه های الهی زیبایی که انتخاب می کنی ممنونم

آل عمران،نام سومین سوره قرآن کریم.این سوره مدنی ودارای ٢٠٠آیه است وبه مناسبت بیان سرگذشت خاندان عمران در آن به این نام خوانده شده است منظوراز عمران مذکور در این سوره،پدرحضرت مریم(ع) ومراد ازآل عمران،حضرت عیسی(ع) وحضرت مریم اند.مادر حضرت مریم نیز احتمالا مشمول این عنوان است(طباطبائی، ١٦٧/٣) آل عمران یکی از هفت سوره ی بلند قرآن وبنابرقول منسوب به امیرالمومنین علی(ع) ،ابن عباس وجابربن زید،هشتادوهفتمین سوره ی نازل شده ی قرآن است(رامیار، ٦٧٠ ) در این سوره ی مبارکه مومنین را به توحید کلمه و صبر و ثبات در دفاع از اسلام و تقویت آن دعوت می کند و آنان را به حساسیت موقعیت ایشان در برابر دشمنانی مانند یهودیانومسیحیان و مشرکان ، که آن زمان خود را بر مبارزه با اسلام جزم کرده بودند ، متوجه می سازد حقایق دین را به ایشان تذکر می دهد و شبهات و وسوسه های منکران را از دلهای آنان می زداید. همچنین درباره ی مریم (ع) وعیسی (ع) ، جریان مباهله ، انبیای بنی اسرائیل ، یهودیان ، دعوت اهل کتاب به اسلام و ضرورت صبرو تلاش واتحاد ، کعبه ، ربا و حرمت آن سخن گفته می شود. چنین می نماید که تمامی این سوره به یکباره نازل شده باشد زیرا آیات آن از آغاز تا پایان با یکدیگر هماهنگی دارد(طبا طبائی،٣/٦).

این سوره در سال سوم هجرت پس از جنگ احد ، در مدینه نازل شد . همانطور که می دانید عمران نام سه نفر از اشخاص مشهور بوده است : نام پدر حضرت موسی (ع) ، پدر حضرت مریم (ع) و پدر حضرت علی (ع) (که بیشتر به ابوطالب مشهور بوده است). ولی در این سوره ببیشتر منظور از آل عمران ، پدر حضرت مریم و همسرش و حضرت مریم (ع) و حضرت عیسی (ع) است . این کلمه دو بار در این سوره به کار رفته است .

تشكر[golrooz]

- - - به روز رسانی شده - - -

تشكر[golrooz]

امیدوارم تو زندگیمون به کار ببریم...ممنون

- - - به روز رسانی شده - - -

امیدوارم تو زندگیمون به کار ببریم...ممنون

صفحه ی 29 از قرآن کریم شامل آیات 7 تا 18 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


هُوَ الَّذِيٓ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَٰبَ مِنْهُ ءَايَٰتٌ مُّحْكَمَٰتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَٰبِ وَأُخَرُ مُتَشَٰبِهَٰتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَٰبَهَ مِنْهُ ابْتِغَآءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَآءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّٰسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُو۟لُوا۟ الْأَلْبَٰبِ(7)
اوست كسي كه اين كتاب [=قرآن] را بر تو فرو فرستاد پاره اي از آن آيات محكم [=صريح و روشن] است آنها اساس كتابند و [پاره اي] ديگر متشابهاتند [كه تاويل پذيرند] اما كساني كه در دلهايشان انحراف است براي فتنه جويي و طلب تاويل آن [به دلخواه خود] از متشابه آن پيروي مي كنند با آنكه تاويلش را جز خدا و ريشه داران در دانش كسي نمي داند [آنان كه] مي گويند ما بدان ايمان آورديم همه [چه محكم و چه متشابه] از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان كسي متذكر نمي شود(7)



رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ(8)
[مي گويند] پروردگارا پس از آنكه ما را هدايت كردي دلهايمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتي بر ما ارزاني دار كه تو خود بخشايشگري(8)



رَبَّنَآ إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ(9)
پروردگارا به يقين تو در روزي كه هيچ ترديدي در آن نيست گردآورنده [جمله] مردماني قطعا خداوند در وعده [خود] خلاف نمي كند(9)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَٰلُهُمْ وَلَآ أَوْلَٰدُهُم مِّنَ اللَّهِ شَئًْا وَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ(10)
در حقيقت كساني كه كفر ورزيدند اموال و اولادشان چيزي [از عذاب خدا] را از آنان دور نخواهد كرد و آنان خود هيزم دوزخند(10)



كَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَاللَّهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ(11)
[آنان] به شيوه فرعونيان و كساني كه پيش از آنان بودند آيات ما را دروغ شمردند پس خداوند به [سزاي] گناهانشان [گريبان] آنان را گرفت و خدا سخت كيفر است(11)



قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَيٰ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمِهَادُ(12)
به كساني كه كفر ورزيدند بگو به زودي مغلوب خواهيد شد و [سپس در روز رستاخيز] در دوزخ محشور مي شويد و چه بد بستري است(12)



قَدْ كَانَ لَكُمْ ءَايَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَٰتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَأُخْرَيٰ كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُم مِّثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَن يَشَآءُ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُو۟لِي الْأَبْصَٰرِ(13)
قطعا در برخورد ميان دو گروه براي شما نشانه اي [و درس عبرتي] بود گروهي در راه خدا مي جنگيدند و ديگر [گروه] كافر بودند كه آنان [=مؤمنان] را به چشم دو برابر خود مي ديدند و خدا هر كه را بخواهد به ياري خود تاييد مي كند يقينا در اين [ماجرا] براي صاحبان بينش عبرتي است(13)



زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَٰتِ مِنَ النِّسَآءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَٰطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَٰمِ وَالْحَرْثِ ذَٰلِكَ مَتَٰعُ الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمََٔابِ(14)
دوستي خواستنيها[ي گوناگون] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم و اسب هاي نشاندار و دامها و كشتزار[ها] براي مردم آراسته شده [ليكن] اين جمله مايه تمتع زندگي دنياست و [حال آنكه] فرجام نيكو نزد خداست(14)



۞ قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَٰلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا۟ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّٰتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَٰجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَٰنٌ مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌۢ بِالْعِبَادِ(15)
بگو آيا شما را به بهتر از اينها خبر دهم براي كساني كه تقوا پيشه كرده اند نزد پروردگارشان باغهايي است كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است در آن جاودانه بمانند و همسراني پاكيزه و [نيز] خشنودي خدا [را دارند] و خداوند به [امور] بندگان [خود] بيناست(15)



الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ(16)
همان كساني كه مي گويند پروردگارا ما ايمان آورديم پس گناهان ما را بر ما ببخش و ما را از عذاب آتش نگاه دار(16)



الصَّٰبِرِينَ وَالصَّٰدِقِينَ وَالْقَٰنِتِينَ وَالْمُنفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ(17)
[اينانند] شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش خواهان در سحرگاهان(17)



شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَٰٓئِكَةُ وَأُو۟لُوا۟ الْعِلْمِ قَآئِمًۢا بِالْقِسْطِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(18)
خدا كه همواره به عدل قيام دارد گواهي مي دهد كه جز او هيچ معبودي نيست و فرشتگان [او] و دانشوران [نيز گواهي مي دهند كه] جز او كه توانا و حكيم است هيچ معبودي نيست(18)



صدق الله العلي العظيم

ممنون عزیزم.[golrooz][golrooz]

- - - به روز رسانی شده - - -

ممنون عزیزم.[golrooz][golrooz]

سلام
ممنونم .
مبارکه رسیدیم به سوره ی آل عمران.

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام
ممنونم .
مبارکه رسیدیم به سوره ی آل عمران.

مثل همیشه عالی بود[shaad]

- - - به روز رسانی شده - - -

مثل همیشه عالی بود[shaad]

دوست عزیز این تاپیک واقعا عالیه لطفا ادامه بده [labkhand][labkhand][alaghemand]

- - - به روز رسانی شده - - -

دوست عزیز این تاپیک واقعا عالیه لطفا ادامه بده [labkhand][labkhand][alaghemand]

صفحه ی 30 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 30 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَٰمُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًۢا بَيْنَهُمْ وَمَن يَكْفُرْ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ(19)
در حقيقت دين نزد خدا همان اسلام است و كساني كه كتاب [آسماني] به آنان داده شده با يكديگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براي آنان [حاصل] آمد آن هم به سابقه حسدي كه ميان آنان وجود داشت و هر كس به آيات خدا كفر ورزد پس [بداند] كه خدا زودشمار است(19)



فَإِنْ حَآجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ وَالْأُمِّيِّۦنَ ءَأَسْلَمْتُمْ فَإِنْ أَسْلَمُوا۟ فَقَدِ اهْتَدَوا۟ وَّإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَٰغُ وَاللَّهُ بَصِيرٌۢ بِالْعِبَادِ(20)
پس اگر با تو به محاجه برخاستند بگو من خود را تسليم خدا نموده ام و هر كه مرا پيروي كرده [نيز خود را تسليم خدا نموده است] و به كساني كه اهل كتابند و به مشركان بگو آيا اسلام آورده ايد پس اگر اسلام آوردند قطعا هدايت يافته اند و اگر روي برتافتند فقط رساندن پيام بر عهده توست و خداوند به [امور] بندگان بيناست(20)



إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّۦنَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ(21)
كساني كه به آيات خدا كفر مي ورزند و پيامبران را بناحق مي كشند و دادگستران را به قتل مي رسانند آنان را از عذابي دردناك خبر ده(21)



أُو۟لَٰٓئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْءَاخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّٰصِرِينَ(22)
آنان كساني اند كه در [اين] دنيا و [در سراي] آخرت اعمالشان به هدر رفته و براي آنان هيچ ياوري نيست(22)



أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ أُوتُوا۟ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَٰبِ يُدْعَوْنَ إِلَيٰ كِتَٰبِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّيٰ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ(23)
آيا داستان كساني را كه بهره اي از كتاب [تورات] يافته اند ندانسته اي كه چون به سوي كتاب خدا فرا خوانده مي شوند تا ميانشان حكم كند آنگه گروهي از آنان به حال اعراض روي برمي تابند(23)



ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا۟ لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّآ أَيَّامًا مَّعْدُودَٰتٍ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ(24)
اين بدان سبب بود كه آنان [به پندار خود] گفتند هرگز آتش جز چند روزي به ما نخواهد رسيد و برساخته هايشان آنان را در دينشان فريفته كرده است(24)



فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَٰهُمْ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(25)
پس چگونه خواهد بود [حالشان] آنگاه كه آنان را در روزي كه هيچ شكي در آن نيست گرد آوريم و به هر كس [پاداش] دستاوردش به تمام [و كمال] داده شود و به آنان ستم نرسد(25)



قُلِ اللَّهُمَّ مَٰلِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(26)
بگو بار خدايا تويي كه فرمانفرمايي هر آن كس را كه خواهي فرمانروايي بخشي و از هر كه خواهي فرمانروايي را باز ستاني و هر كه را خواهي عزت بخشي و هر كه را خواهي خوار گرداني همه خوبيها به دست توست و تو بر هر چيز توانايي(26)



تُولِجُ الَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي الَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ(27)
شب را به روز در مي آوري و روز را به شب در مي آوري و زنده را از مرده بيرون مي آوري و مرده را از زنده خارج مي سازي و هر كه را خواهي بي حساب روزي مي دهي(27)



لَّا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّآ أَن تَتَّقُوا۟ مِنْهُمْ تُقَيٰةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَإِلَي اللَّهِ الْمَصِيرُ(28)
مؤمنان نبايد كافران را به جاي مؤمنان به دوستي بگيرند و هر كه چنين كند در هيچ چيز [او را] از [دوستي] خدا [بهره اي] نيست مگر اينكه از آنان به نوعي تقيه كند و خداوند شما را از [عقوبت] خود مي ترساند و بازگشت [همه] به سوي خداست(28)



قُلْ إِن تُخْفُوا۟ مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(29)
بگو اگر آنچه در سينه هاي شماست نهان داريد يا آشكارش كنيد خدا آن را مي داند و [نيز] آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مي داند و خداوند بر هر چيزي تواناست(29)



يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوٓءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًۢا بَعِيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌۢ بِالْعِبَادِ(30)
روزي كه هر كسي آنچه كار نيك به جاي آورده و آنچه بدي مرتكب شده حاضر شده مي يابد و آرزو مي كند كاش ميان او و آن [كارهاي بد] فاصله اي دور بود و خداوند شما را از [كيفر] خود مي ترساند و [در عين حال] خدا به بندگان [خود] مهربان است(30)


صدق الله العلي العظيم

عالی بود.مرسی عزیزم قران یک مدرسه هست که همیشه برای انسان ارامش بخشه

مرسی عزیزم

ممنون [golrooz]

- - - به روز رسانی شده - - -

ممنون [golrooz]

صفحه ی 31 از قرآن کریم شامل آیات 31 تا 44 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(31)
بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروي كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است(31)



قُلْ أَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَٰفِرِينَ(32)
بگو خدا و پيامبر [او] را اطاعت كنيد پس اگر رويگردان شدند قطعا خداوند كافران را دوست ندارد(32)



۞ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَيٰٓ ءَادَمَ وَنُوحًا وَءَالَ إِبْرَٰهِيمَ وَءَالَ عِمْرَٰنَ عَلَي الْعَٰلَمِينَ(33)
به يقين خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر مردم جهان برتري داده است(33)



ذُرِّيَّةًۢ بَعْضُهَا مِنۢ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(34)
فرزنداني كه بعضي از آنان از [نسل] بعضي ديگرند و خداوند شنواي داناست(34)



إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَٰنَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّيٓ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(35)
چون زن عمران گفت پروردگارا آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد پس از من بپذير كه تو خود شنواي دانايي(35)



فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَآ أُنثَيٰ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنثَيٰ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّيٓ أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَٰنِ الرَّجِيمِ(36)
پس چون فرزندش را بزاد گفت پروردگارا من دختر زاده ام و خدا به آنچه او زاييد داناتر بود و پسر چون دختر نيست و من نامش را مريم نهادم و او و فرزندانش را از شيطان رانده شده به تو پناه مي دهم(36)



فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَٰمَرْيَمُ أَنَّيٰ لَكِ هَٰذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ(37)
پس پروردگارش وي [=مريم] را با حسن قبول پذيرا شد و او را نيكو بار آورد و زكريا را سرپرست وي قرار داد زكريا هر بار كه در محراب بر او وارد مي شد نزد او [نوعي] خوراكي مي يافت [مي]گفت اي مريم اين از كجا براي تو [آمده است او در پاسخ مي]گفت اين از جانب خداست كه خدا به هر كس بخواهد بي شمار روزي مي دهد(37)



هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَآءِ(38)
آنجا [بود كه] زكريا پروردگارش را خواند [و] گفت پروردگارا از جانب خود فرزندي پاك و پسنديده به من عطا كن كه تو شنونده دعايي(38)



فَنَادَتْهُ الْمَلَٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَيٰ مُصَدِّقًۢا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّٰلِحِينَ(39)
پس در حالي كه وي ايستاده [و] در محراب [خود] دعا مي كرد فرشتگان او را ندا دردادند كه خداوند تو را به [ولادت] يحيي كه تصديق كننده [حقانيت] كلمة الله [=عيسي] است و بزرگوار و خويشتندار [=پرهيزنده از آنان] و پيامبري از شايستگان است مژده مي دهد(39)



قَالَ رَبِّ أَنَّيٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٌ وَقَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَامْرَأَتِي عَاقِرٌ قَالَ كَذَٰلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَآءُ(40)
گفت پروردگارا چگونه مرا فرزندي خواهد بود در حالي كه پيري من بالا گرفته است و زنم نازا است [فرشته] گفت [كار پروردگار] چنين است خدا هر چه بخواهد مي كند(40)



قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّيٓ ءَايَةً قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًا وَاذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَٰرِ(41)
گفت پروردگارا براي من نشانه اي قرار ده فرمود نشانه ات اين است كه سه روز با مردم جز به اشاره سخن نگويي و پروردگارت را بسيار ياد كن و شبانگاه و بامدادان [او را] تسبيح گوي(41)



وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَٰٓئِكَةُ يَٰمَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَيٰكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَيٰكِ عَلَيٰ نِسَآءِ الْعَٰلَمِينَ(42)
و [ياد كن] هنگامي را كه فرشتگان گفتند اي مريم خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برتري داده است(42)



يَٰمَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّٰكِعِينَ(43)
اي مريم فرمانبر پروردگار خود باش و سجده كن و با ركوع كنندگان ركوع نما(43)



ذَٰلِكَ مِنْ أَنۢبَآءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَٰمَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ(44)
اين [جمله] از اخبار غيب است كه به تو وحي مي كنيم و [گرنه] وقتي كه آنان قلمهاي خود را [براي قرعه كشي به آب] مي افكندند تا كدام يك سرپرستي مريم را به عهده گيرد نزد آنان نبودي و [نيز] وقتي با يكديگر كشمكش مي كردند نزدشان نبودي(44)



صدق الله العلي العظيم

مرسی عزیزم دستت درد نکنه

مرسی [tashvigh][tashvigh][tashvigh]

- - - به روز رسانی شده - - -

مرسی [tashvigh][tashvigh][tashvigh]

بازم تشکر.

- - - به روز رسانی شده - - -

بازم تشکر.

صفحه ی 32 از قرآن کریم شامل آیات 45 تا 59 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


إِذْ قَالَتِ الْمَلَٰٓئِكَةُ يَٰمَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْءَاخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ(45)
[ياد كن] هنگامي [را] كه فرشتگان گفتند اي مريم خداوند تو را به كلمه اي از جانب خود كه نامش مسيح عيسي بن مريم است مژده مي دهد در حالي كه [او] در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان [درگاه خدا] است(45)



وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّٰلِحِينَ(46)
و در گهواره [به اعجاز] و در ميانسالي [به وحي] با مردم سخن مي گويد و از شايستگان است(46)



قَالَتْ رَبِّ أَنَّيٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَآءُ إِذَا قَضَيٰٓ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ(47)
[مريم] گفت پروردگارا چگونه مرا فرزندي خواهد بود با آنكه بشري به من دست نزده است گفت چنين است [كار] پروردگار خدا هر چه بخواهد مي آفريند چون به كاري فرمان دهد فقط به آن مي گويد باش پس مي باشد(47)



وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَيٰةَ وَالْإِنجِيلَ(48)
و به او كتاب و حكمت و تورات و انجيل مي آموزد(48)



وَرَسُولًا إِلَيٰ بَنِيٓ إِسْرَٰٓءِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بَِٔايَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّيٓ أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَئَْةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًۢا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِ الْمَوْتَيٰ بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَءَايَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(49)
و [او را به عنوان] پيامبري به سوي بني اسرائيل [مي فرستد كه او به آنان مي گويد] در حقيقت من از جانب پروردگارتان برايتان معجزه اي آورده ام من از گل براي شما [چيزي] به شكل پرنده مي سازم آنگاه در آن مي دمم پس به اذن خدا پرنده اي مي شود و به اذن خدا نابيناي مادرزاد و پيس را بهبود مي بخشم و مردگان را زنده مي گردانم و شما را از آنچه مي خوريد و در خانه هايتان ذخيره مي كنيد خبر مي دهم مسلما در اين [معجزات] براي شما اگر مؤمن باشيد عبرت است(49)



وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَيٰةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُم بَِٔايَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُوا۟ اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(50)
و [مي گويد آمده ام تا] تورات را كه پيش از من [نازل شده] است تصديق كننده باشم و تا پاره اي از آنچه را كه بر شما حرام گرديده براي شما حلال كنم و از جانب پروردگارتان براي شما نشانه اي آورده ام پس از خدا پروا داريد و مرا اطاعت كنيد(50)



إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَٰذَا صِرَٰطٌ مُّسْتَقِيمٌ(51)
در حقيقت خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستيد [كه ] راه راست اين است(51)



۞ فَلَمَّآ أَحَسَّ عِيسَيٰ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِيٓ إِلَي اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ(52)
چون عيسي از آنان احساس كفر كرد گفت ياران من در راه خدا چه كسانند حواريون گفتند ما ياران [دين] خداييم به خدا ايمان آورده ايم و گواه باش كه ما تسليم [او] هستيم(52)



رَبَّنَآ ءَامَنَّا بِمَآ أَنزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّٰهِدِينَ(53)
پروردگارا به آنچه نازل كردي گرويديم و فرستاده[ات] را پيروي كرديم پس ما را در زمره گواهان بنويس(53)



وَمَكَرُوا۟ وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَٰكِرِينَ(54)
و [دشمنان] مكر ورزيدند و خدا [در پاسخشان] مكر در ميان آورد و خداوند بهترين مكرانگيزان است(54)



إِذْ قَالَ اللَّهُ يَٰعِيسَيٰٓ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ(55)
[ياد كن] هنگامي را كه خدا گفت اي عيسي من تو را برگرفته و به سوي خويش بالا مي برم و تو را از [آلايش] كساني كه كفر ورزيده اند پاك مي گردانم و تا روز رستاخيز كساني را كه از تو پيروي كرده اند فوق كساني كه كافر شده اند قرار خواهم داد آنگاه فرجام شما به سوي من است پس در آنچه بر سر آن اختلاف مي كرديد ميان شما داوري خواهم كرد(55)



فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا۟ فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي الدُّنْيَا وَالْءَاخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّٰصِرِينَ(56)
اما كساني كه كفر ورزيدند در دنيا و آخرت به سختي عذابشان كنم و ياوراني نخواهند داشت(56)



وَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّٰلِمِينَ(57)
و اما كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند [خداوند] مزدشان را به تمامي به آنان مي دهد و خداوند بيدادگران را دوست نمي دارد(57)



ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْءَايَٰتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيمِ(58)
اينهاست كه ما آن را از آيات و قرآن حكمت آميز بر تو مي خوانيم(58)



إِنَّ مَثَلَ عِيسَيٰ عِندَ اللَّهِ كَمَثَلِ ءَادَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ(59)
در واقع م ثل عيسي نزد خدا همچون م ثل [خلقت] آدم است [كه] او را از خاك آفريد سپس بدو گفت باش پس وجود يافت(59)



صدق الله العلي العظيم

zibast vaqean

- - - به روز رسانی شده - - -

zibast vaqean

awli bud

- - - به روز رسانی شده - - -

awli bud

صفحه ی 33 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 74 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ الْمُمْتَرِينَ(60)
[آنچه درباره عيسي گفته شد] حق [و] از جانب پروردگار تو است پس از ترديدكنندگان مباش(60)



فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا۟ نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَأَبْنَآءَكُمْ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْكَٰذِبِينَ(61)
پس هر كه در اين [باره] پس از دانشي كه تو را [حاصل] آمده با تو محاجه كند بگو بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم(61)



إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(62)
آري داستان درست [مسيح] همين است و معبودي جز خدا نيست و خداست كه در واقع همان شكست ناپذير حكيم است(62)



فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌۢ بِالْمُفْسِدِينَ(63)
پس اگر رويگردان شدند همانا خداوند به [حال] مفسدان داناست(63)



قُلْ يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ تَعَالَوْا۟ إِلَيٰ كَلِمَةٍ سَوَآءٍۭ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَئًْا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَقُولُوا۟ اشْهَدُوا۟ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ(64)
بگو اي اهل كتاب بياييد بر سر سخني كه ميان ما و شما يكسان است بايستيم كه جز خدا را نپرستيم و چيزي را شريك او نگردانيم و بعضي از ما بعضي ديگر را به جاي خدا به خدايي نگيرد پس اگر [از اين پيشنهاد] اعراض كردند بگوييد شاهد باشيد كه ما مسلمانيم [نه شما](64)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لِمَ تُحَآجُّونَ فِيٓ إِبْرَٰهِيمَ وَمَآ أُنزِلَتِ التَّوْرَيٰةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِنۢ بَعْدِهِۦٓ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(65)
اي اهل كتاب چرا در باره ابراهيم محاجه مي كنيد با آنكه تورات و انجيل بعد از او نازل شده است آيا تعقل نمي كنيد(65)



هَٰٓأَنتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ حَٰجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَآجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(66)
هان شما [اهل كتاب] همانان هستيد كه در باره آنچه نسبت به آن دانشي داشتيد محاجه كرديد پس چرا در مورد چيزي كه بدان دانشي نداريد محاجه مي كنيد با آنكه خدا مي داند و شما نمي دانيد(66)



مَا كَانَ إِبْرَٰهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَٰكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ(67)
ابراهيم نه يهودي بود و نه نصراني بلكه حق گرايي فرمانبردار بود و از مشركان نبود(67)



إِنَّ أَوْلَي النَّاسِ بِإِبْرَٰهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ(68)
در حقيقت نزديكترين مردم به ابراهيم همان كساني هستند كه او را پيروي كرده اند و [نيز] اين پيامبر و كساني كه [به آيين او] ايمان آورده اند و خدا سرور مؤمنان است(68)



وَدَّت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ(69)
گروهي از اهل كتاب آرزو مي كنند كاش شما را گمراه مي كردند در صورتي كه جز خودشان [كسي] را گمراه نمي كنند و نمي فهمند(69)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لِمَ تَكْفُرُونَ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ(70)
اي اهل كتاب چرا به آيات خدا كفر مي ورزيد با آنكه خود [به درستي آن] گواهي مي دهيد(70)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَٰطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ(71)
اي اهل كتاب چرا حق را به باطل درمي آميزيد و حقيقت را كتمان مي كنيد با اينكه خود مي دانيد(71)



وَقَالَت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ ءَامِنُوا۟ بِالَّذِيٓ أُنزِلَ عَلَي الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوٓا۟ ءَاخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(72)
و جماعتي از اهل كتاب گفتند در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان نازل شد ايمان بياوريد و در پايان [روز] انكار كنيد شايد آنان [از اسلام] برگردند(72)



وَلَا تُؤْمِنُوٓا۟ إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَيٰ هُدَي اللَّهِ أَن يُؤْتَيٰٓ أَحَدٌ مِّثْلَ مَآ أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ(73)
و [گفتند] جز به كسي كه دين شما را پيروي كند ايمان نياوريد بگو هدايت هدايت خداست مبادا به كسي نظير آنچه به شما داده شده داده شود يا در پيشگاه پروردگارتان با شما محاجه كنند بگو [اين] تفضل به دست خداست آن را به هر كس كه بخواهد مي دهد و خداوند گشايشگر داناست(73)



يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ(74)
رحمت خود را به هر كس كه بخواهد مخصوص مي گرداند و خداوند داراي بخشش بزرگ است(74)



صدق الله العلي العظيم

صفحه ی 34 از قرآن کریم شامل آیات 75 تا 85 از سوره ی آل عمران



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


۞ وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًا ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا۟ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّۦنَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ(75)
و از اهل كتاب كسي است كه اگر او را بر مال فراواني امين شمري آن را به تو برگرداند و از آنان كسي است كه اگر او را بر ديناري امين شمري آن را به تو نمي پردازد مگر آنكه دايما بر [سر] وي به پا ايستي اين بدان سبب است كه آنان [به پندار خود] گفتند در مورد كساني كه كتاب آسماني ندارند بر زيان ما راهي نيست و بر خدا دروغ مي بندند با اينكه خودشان [هم] مي دانند(75)



بَلَيٰ مَنْ أَوْفَيٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَيٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ(76)
آري هر كه به پيمان خود وفا كند و پرهيزگاري نمايد بي ترديد خداوند پرهيزگاران را دوست دارد(76)



إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَيْمَٰنِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُو۟لَٰٓئِكَ لَا خَلَٰقَ لَهُمْ فِي الْءَاخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(77)
كساني كه پيمان خدا و سوگندهاي خود را به بهاي ناچيزي مي فروشند آنان را در آخرت بهره اي نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمي گويد و به ايشان نمي نگرد و پاكشان نمي گرداند و عذابي دردناك خواهند داشت(77)



وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُۥنَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَٰبِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَٰبِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَٰبِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ(78)
و از ميان آنان گروهي هستند كه زبان خود را به [خواندن] كتاب [تحريف شده اي ] مي پيچانند تا آن [بربافته] را از [مطالب] كتاب [آسماني] پنداريد با اينكه آن از كتاب [آسماني] نيست و مي گويند آن از جانب خداست در صورتي كه از جانب خدا نيست و بر خدا دروغ مي بندند با اينكه خودشان [هم] مي دانند(78)



مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَٰبَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا۟ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِن كُونُوا۟ رَبَّٰنِيِّۦنَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَٰبَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ(79)
هيچ بشري را نسزد كه خدا به او كتاب و حكم و پيامبري بدهد سپس او به مردم بگويد به جاي خدا بندگان من باشيد بلكه [بايد بگويد] به سبب آنكه كتاب [آسماني] تعليم مي داديد و از آن رو كه درس مي خوانديد علماي دين باشيد(79)



وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا۟ الْمَلَٰٓئِكَةَ وَالنَّبِيِّۦنَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ(80)
و [نيز] شما را فرمان نخواهد داد كه فرشتگان و پيامبران را به خدايي بگيريد آيا پس از آنكه سر به فرمان [خدا] نهاده ايد [باز] شما را به كفر وامي دارد(80)



وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَٰقَ النَّبِيِّۦنَ لَمَآ ءَاتَيْتُكُم مِّن كِتَٰبٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَآءَكُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ قَالَ ءَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَيٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِي قَالُوٓا۟ أَقْرَرْنَا قَالَ فَاشْهَدُوا۟ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ الشَّٰهِدِينَ(81)
و [ياد كن] هنگامي را كه خداوند از پيامبران پيمان گرفت كه هر گاه به شما كتاب و حكمتي دادم سپس شما را فرستاده اي آمد كه آنچه را با شماست تصديق كرد البته به او ايمان بياوريد و حتما ياريش كنيد آنگاه فرمود آيا اقرار كرديد و در اين باره پيمانم را پذيرفتيد گفتند آري اقرار كرديم فرمود پس گواه باشيد و من با شما از گواهانم(81)



فَمَن تَوَلَّيٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْفَٰسِقُونَ(82)
پس كساني كه بعد از اين [پيمان] روي برتابند آنان خود نافرمانانند(82)



أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ(83)
آيا جز دين خدا را مي جويند با آنكه هر كه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوي او بازگردانيده مي شويد(83)



قُلْ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَآ أُنزِلَ عَلَيٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَآ أُوتِيَ مُوسَيٰ وَعِيسَيٰ وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ(84)
بگو به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل گرديده و آنچه به موسي و عيسي و انبياي [ديگر] از جانب پروردگارشان داده شده گرويديم و ميان هيچ يك از آنان فرق نمي گذاريم و ما او را فرمانبرداريم(84)



وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَٰمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْءَاخِرَةِ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(85)
و هر كه جز اسلام ديني [ديگر] جويد هرگز از وي پذيرفته نشود و وي در آخرت از زيانكاران است(85)



صدق الله العلي العظيم